Moeite met concentratie of aandacht kan zich uiten door snel afgeleid te zijn. ADHD Volwassenen die het lastig vinden hun aandacht ergens (lang) bij te houden hebben hebben vaak ook moeite met details, hebben de neiging slordigheidsfouten te maken en dingen niet af te ronden, willen graag alles tegelijk doen, ondervinden vergeetachtigheid en zijn vaak dingen kwijt. Wegens de hoeveelheid prikkels in de omgeving die ADHD volwassenen minder goed kan filteren wordt men sneller afgeleid. Opvallend is dat concentratie op een interessant onderwerp geen moeite kost, de zogenoemde hyperfocus.
Volwassenen met ADHD en hyperactiviteit hebben vaak manieren gevonden hun energie kwijt te kunnen in bijvoorbeeld werk en sport. Toch is de hyperactiviteit bij volwassenen met ADHD te herkennen in niet stil kunnen zitten, beweeglijkheid, moeite hebben met ontspannen, aan een stuk doorpraten en een gevoel van innerlijke rusteloosheid. Veel volwassenen met ADHD hebben geprobeerd de fysieke hyperactiviteit onder controle te krijgen en ervaren het rusteloze gevoel meer mentaal.
Een opvallend kenmerk van een volwassene met ADHD is impulsiviteit. ADHD Volwassenen kunnen erg impulsief zijn, opvallend meer dan mensen in hun omgeving. Kenmerken van deze impulsiviteit zijn onder andere eerst doen en dan denken, een vraag beantwoorden voordat deze volledig is gesteld, zaken als relaties en banen impulsief aangaan en verbreken. De innerlijke controle die wordt verwacht van volwassenen is bij volwassenen met ADHD in verminderde mate aanwezig.
Een lijst met kenmerken die in meer of mindere mate voorkomen bij volwassenen met ADHD geeft de variëteit van symptomen weer. De ene volwassene met ADHD is de andere niet, daardoor kan de ene volwassene met ADHD hele andere kenmerken hebben dan de andere. Opvallend is dat bijna alle volwassenen met ADHD moeite hebben hun aandacht lang ergens bij te houden, vele andere kenmerken zijn minder universeel.
- Stemmingswisselingen, emotionele buien
- Chaotisch en vergeetachtig
- Heeft de behoefte zich terug te trekken
- Kan ergens volledig in opgaan
- Heeft een grote passie en concentratie voor zaken waar interesse in is
- Heeft een groot voorstellingsvermogen en een rijke fantasie
- Is gevoelig en emotioneel
- Is creatief en heeft humor
- Is assertief, maar ook onzeker
- Is snel enthousiast
- Heeft de neiging zaken uit te stellen tot het laatste moment
- Denkt ver vooruit
- Heeft de neiging te staren en kan afwezig lijken
- Heeft moeite met zichzelf motiveren
- Heeft veel gedachten tegelijk of opvolgend
- Praat vaak aan een stuk door
- Voelt zich regelmatig overspoeld door wat er op hem/haar af komt
- Heeft moeite met het afwerken van details en afmaken van een project
- Vermijd klusjes
- Is vaak dingen kwijt die nodig zijn voor taken/klusjes
- Heeft moeite met op tijd komen, is of veel te vroeg of te laat aanwezig
- Ervaart een overweldigd gevoel bij drukte en geroezemoes in openbare gelegenheden
- Heeft moeite gestelde doelen te bereiken
- Heeft de neiging een chaos van het huis, de administratie, het huishouden en de agenda te maken
- Ervaart geluiden als storend waar andere mensen geen last van lijken te hebben
- Heeft het gevoel geen controle te hebben en neemt zich vaak voor orde te brengen in het eigen leven
- Lichamelijke onrust, voelt steeds een sterke neiging om te bewegen
- Heeft heel veel energie of is compleet uitgeput, er is geen middenweg
- Heeft moeite met verjaardagen en dergelijke te onthouden, is een warhoofd
- Heeft moeite met ontspannen en tijd voor zichzelf maken
Zo herkenbaar.
Allen wist ik dit maar jaren eerder 🙁
Inderdaad. Vroeger was daar allemaal geen sprake van.
Ik ben er pas achter gekomen toen bij mijn oudste dochter de diagnose van ADHD werd gesteld.
Er werden mij onmiddellijk een reeks mogelijkheden aangeboden om haar te helpen zodat ze een ‘normaal’ leven kan leiden. Zij was toen 3 jaar, ik was er 33.
Mijn leven zou er héél anders en veel positiever hebben uitgezien moest ik de diagnose ook zo vroeg gekregen hebben.
Hoi Jessica,
Ik heb hetzelfde gevoel. Bij mijn dochter is 2 jaar geleden (toen was ze 13 jaar) ADD vast gesteld. Bij mij pas een maand geleden. Ik ben nu 41 en denk inderdaad heel veel aan alle gemiste kansen en teleurstellingen die voorkomen hadden kunnen worden.
misschien kunnen we op den duur een manier vinden om er toch een positieve draai aan te geven!
Sterkte!
Marcia
En neem je ook medicatie, ik heb concerta
Graag mailke terug aub
geachten
wees positief naar jezelf (laat het oordelen maar over aan die stuurlui die aan wal staan)
weet u dat concerta een verboden middel is in nederland.
en moet je alle drukke kinderen drogeren of juist leren omgaan met hun ”anders ” zijn.
Ik ben Jolanda ,een vrouw van 53 jaar.
bij mijzelf werd AD(H)D pas vastgesteld toen ik 45 jaar was… Ben tevens moeder van 2 zonen en getrouwd al 31 jaar…
Heb één zoon met Ad(h)d ,is 24 en één zoon met ADD! ,is 20 jaar ….Wat hebben we geworsteld en nóg!!!
Vooral behoorlijk lastig zowel binnen ons gezin en al onze ervaringen daarbuiten…school/opleiding/werk /begrip , én onbegrip in onze sociale omgeving
Pffff verder geen details, overbodig lijkt me.
Inmiddels zijn zij ook volwassen (aan het worden)!!!! ; duurt net even iets langer dan bij gemiddeld anderen zonder…
Maar een is er al op de rit! én de ander …de Add er (20 jaar) worstelt nog behoorlijk. Ik heb even een poosje concerta geslikt en de jongens tijdens hun puberjaren Ritalin/Concerta ,in hun middelbare schooltijd , maar nu gebruiken we geen medicatie meer. We praten , ruziën en lachen ! vooral ook met elkaar, zoveel als mogelijk! Je kunt je voorstellen hóe dat gaat bij ons thuis.
Ben positief… Geloof in jezelf en steun elkaar… Hou van jezelf zoals je bent. Je mag er namelijk zijn.
Je kunt gerust van mij aannemen dat ik inmiddels behoorlijk ervaringsdeskundig ben
Ook niet overtuigd! Wat jammer nou, je moet het ook wel willen zien.
Máár zeker is het niet onmogelijk een fijn leven te leiden en ben het volledig eens met een aantal voorgangers waaronder Matthias Raes!!! Dikke Pluim
Zie er eens de voordelen van in, blijf positief en Denk eens Om!!!
Voor mij persoonlijk: ik kan rust en liefde voor mezelf vinden in Yoga en Meditatie…
Leer omgaan met het anders zijn. Het blijft wel werken eraan… maar kan dan ook heel mooi zijn.
Succes allemaal!
Maar wat kun je er aan doen? Het is alsof ik over mezelf lees! Bij mijn zoon zijn ze het aan het onderzoeken en ik herkende zelf heel veel van vroeger bij mezelf.
Niet veel, het ligt er echt aan of je mensen in je wereld hebt die er begrip voor hebben.
Ik heb ze niet gehad, en dat is toch wat we nodig hebben.
Het in het hokje stoppen is rage in deze tijd, dus blijven er altijd negatieve ondervindingen…..
hoi, ik lees oude berichten, maar er is 2 weken geleden ook bij mij adhd geconstateerd. ik slik al maanden citalopram 20mg en vanaf gisteren(op advies) van 10 naar 15 mg methylfenidaat. wat ik dus pas 2 weken slik. ik ben 46 ik zit al 6 maanden in de ziektewet, en weet niet hoe nu verder. mijn vriendin heeft me verzocht uit huis te gaan, we hebben een dochter van 8 en zij een van 15. ik werd vanmorgen zo naar wakker dat er de gruwelijkste gedachte door mij heengingen en ben hier erg van geschrokken. zo negatief ben ik nog nooit geweest en vermoed dat het toch door die pillen komt. tot 3 weken geleden wist ik niets, ja vergeetachtigheid, weinig belangstelling in andere etc. maar is adhd te bestrijden zonder medicatie, en hoe noodzakelijk is de medicatie, ik vrees dat het me nog verder van huis brengt. dingetje!!!. ik heb vanaf mijn 14e tot ca. 40e dagelijks geblowd, ook heb ik vanaf 25 tot 45 aan de poeders(c) gezeten, en ook dagelijks een beetje alcohol en soms veel nu nog een paar glazen per week . is er een relatie van angst, paniek, negatieve gedachte, laag zelfbeeld, tot zelfs misschien niet meer willen. heb ik mij nou altijd staande gehouden met de bedwelming ben zelfs gestopt met roken, (waar ik heel blij mee ben), aangezien ik dus nauwelijks nog iets gebruik, na een heel leven bijna altijd wel iets, s het de cold turkeij of is het de nieuwe medicatie, of is mijn leven zo’n puinhoop, dat het niet verrassend is dat ik het soms even niet meer zie? alle reacties worden gewaardeerd
Ik vind dat van die teleurstellingen heel herkenbaar.Bij mij is in 2000 add vastgesteld.
Toch moet ik zeggen dat ondanks psygiesche behandelingen en medicatie,ik van mening ben
dat add levens verpest en verwoest.Ik ben ook op de been gehouden op die manier.Volgens
mij moet je er wel heel vroeg bij zijn om deze verschrikking de kop in te drukken.Ik ben nu
41jr en kan niet echt terugkijken op een florissant leven.Add is verschrikkellijk!!!
hola hola mensen,
ik ben er nu 18. ADHD werd bij me vastgesteld toen ik 6jaar was.
wegens omstandigheden neem ik geen rilatine meer sinds ik er 12 was.
Laat me jullie iets zeggen:
Ja, inderdaad, AD(H)D kan verschrikkelijk zijn. het kan een enorme last zijn, daar ga ik volledig mee akkoord. Maar laten we een paar voorbeelden nemen van voordelen van AD(H)D. Empathie is een goeie plaats om te beginnen denk ik. Nog nooit gemerkt dat je heel goed andere mensen begrijpt? Dat je deze echt kan helpen en troosten? Ze echt een hart onder de riem kan steken? Natuurlijk merkte je dat al, schrijf dat maar toe aan je AD(H)D. Nog een feit van dit is dat mensen met AD(H)D er dikwijls niet in slagen om het groter geheel te zien. We missen het groter geheel. Maar de details? Die hebben we allemaal mee. Waarom? Omdat we ons net focussen op de verkeerde dingen. Ik kan je vertellen hoe de nerven in het hout van de bureau van de advocaat eruit zien maar wat hij precies en exact zei? Ja nee, sorry dat gaat wat boven m’n petje. Maar we nemen enorm veel informatie mee uit onze omgeving die anderen laten liggen.
Ja ik hoor het al, je bent niet overtuigd, oke, volgend voorbeeld, muren doorbreken. Ik denk dat iedereen de metafoor van een muur wel kent. Het feit wanneer iemand een onzichtbare muur optrekt om anderen buiten te houden. Mensen met ASS zijn hier heuse cracks in. En laat het nu net die mensen zijn die het best overweg kunnen met ons. Waarom? Alweer dankzij je AD(H)D en de empathie die je voelt, heb je veel meer kracht om muren te doorbreken dan de gewone doorsnee persoon. Er zijn nog talloze voorbeelden van voordelen van AD(H)D.
Wat ik dus wil zeggen is dat hoewel AD(H)D niet altijd makkelijk is, het ons ook heel veel heeft opgeleverd. Dus ik ben trots dat ik ADHD heb. Ik ben trots dat ik de voordelen van mijn ‘aandoening’ mag hebben. Wees trots op jezelf.
Raes Matthias
Ik ben John 48.
Wat mooi geschreven, en het klopt , ik wist niet dat dat bij ADHD hoorde.
Het klopt echt ja dat je muren van andere vaak wel door breekt en ze je veel vertellen.
Gr John
Hallo Marcel, je hebt gelijk en ongelijk. Gelijk in de zin dat het een leven kan verwoesten. Ongelijk dat het ook een meerwaarde heeft. Ik heb een zwaar leven achter de rug. veel trauma’s opgelopen, onbegrip, lang bij de GGZ gelopen. Erg onderschat ben ik op school. gepest en getreiterd. Voordelen kwamen in mijn volwassen leven. Veel vrienden, mensen vinden mij spontaan en vrolijk. Ik vindt overal een oplossing voor en denk veel verder dan anderen. met mij I.Q. van 136 zit ik aan een balie, heb ik nooit een opleiding kunnen doen. Ik weet pas 3 maanden dat ik het heb. Heb gejankt, was wanhopig, zat in de rouw, maar nu heb ik het weer opgepakt. er is zoveel moois in het leven, ik heb goede hulp, (nog) geen medicijnen. Ik ben trots op mezelf dat ik een redelijk normaal leven heb, een baan en 3 kinderen. mar makkelijk is het niet, als het verdriet komt laat ik het toe, al huil ik de hele avond dat huil ik maar de hele avond. veel sterkte jongen. Liefs Hennie
Ik ben nu 56 jaar en bij mij is het een tijd terug vastgesteld en heb ik een reeks medicatie gehad , wat ik eigenlijk helemaal niet mag hebben . Voelde me zo verloren en depressief dat ik het leven niet meer zag zitten . Nu ben ik nij een nieuwe psychiater een vrouw . En zij kon me helemaal beschrijven . Nu miet ik eerst van alles wat ik heb afbouwen . Heb wel van haar wat medicatie gehad die het op gaat vangen een middel voor ADHD . Zodat ik meer rust krijg in mn hoofd . Het is zoveel meer als alleen kaar hyper zijn . De stemmings wisselingen waren het ergst en het niet slapen . Het zo moe zijn . En de omgeving die je maar niet begrijpt . Want in mijn hoofd gaat alles 4 stappen snellet als bij een gewoon iemand . En ik hoop als straks de verkeerde medicatie eraf is ik me beter ga voelen . Jaren lorazepam en diazepam geslikt te hebben wat totaal niet werkt dus . Ik werd er actief van . Vind het ergste dat de buiten wereld het niet begrijpt want ze zien niets aan je
Ik ben 58 en ook ik heb ADHD evenals mijn oudste dochter. Ik zie zelf zeker de goede eigenschappen en kwaliteiten die anderen juist weer niet hebben. Maar wat iemand in een eerdere reactie al aangaf is dat de mensen in hokjes gestopt worden. Er is weinig begrip voor bepaalde dingen in je gedrag. Ik heb in 2015 een zware burnout gehad en ben daar nog steeds mee bezig. Verschillende therapieën gevolgd (1 tip: ga niet naar Ciran! met ADHD/ADD en/of burnout klachten). Na anderhalf jaar ziekte wet geprobeerd terug te keren in eigen werk is niet gelukt. Gisteren ww aangevraagd. Nu duik ik weer enorm naar beneden, moe, stemmingswisselingen, nare gedachten van niet nodig zijn en gevoel van eenzaamheid steken weer de kop op. Vanaf 1 augustus ga ik weer beginnen met therapie bij de 1e psychologe waar ik liep en ik heb nu gevraagd om mindfulness toe te passen. Hoop dat ik daarmee ook leer om meer bij het moment te leven en de dingen want meer los te laten. Mijn Zelfvertrouwen en het vertrouwen in anderen heeft een flinke deuk opgelopen. Gisteren ww aangevraagd. Bestond er maar meer begrip voor ADHD, zodat anderen ook jouw kwaliteiten inzien.
Dit herken ik heeel erg, hadden ze het vroeger maar geweten dan was er een hoop ellende en kritiek bespaard gebeleven.
Veel klachten ernaast, onzekerheid, faalangst, angsten
Hoewel een dialoog van jaren geleden geef ik je toch nog even een tip. Lees het boek ‘Hoera ik heb ADHD’. Dat geeft waardevolle tips om juist de positieve vaardigheden (creatief, oplossingsgericht, verbindend, etc. ) goed te benutten. Dat zijn vaardigheden die bij de ADHD-er vaak beter ontwikkeld zijn.
Jan Bart, 66 jaar, nog werkend en ‘genietend’ van die extra ADHD-energie.
Zijn er nog adviezen voor mensen met A.D.H.D. die er pas achter komen NAA dat ze bijna alles al verknoeit hebben?? Of ergens beland zijn in hun leven waar ze (nu)> (Na de diagnose) van denken zovan ” Ik zit wayyy uit mijn comfort zone?? Door een en al impulsieve beslissingen en gedoe.. Welke instanties kunnen (ons) helpen? Of beter gezegd welke instanties WILLEN ons helpen?
Zoiets dergelijks meegemaakt, niet altijd door impulsiviteit maar door dat eeuwige onbegrip.
Ga morgen naar de 6e specialist(PsyQ), en ben benieuwd.
Comfort zone is er bij mij ook al jaren af..die probeer ik met hulp te repareren..
mag ik vragen wie ons zijn ?
Hallo T. OUWEKERK,
Met ons bedoelde ik mensen zoals ons.. Die hetzelfde hebben. Ik dacht ik zal vast niet de enige zijn. En inderdaad veel moeite met het uitleggen van mijn situatie.. Als je eenmaal uit je (comfort zone) bent kost alles veel meer energie, je word moe en prikkelbaar geen controle meer over emoties de kleinste dingetjes om je heen houden je ervan af te orienteren en je te focussen op het gene wat jou leven eigenlijk zuur maakt. Als je al heb kunnen vinden wat dat eigenlijk is. Want op een gegeven moment is alles zwaar en niks is meer leuk. En onbegrip is ook een prikkel, vooral van mensen in je dichtbije omgeving. Het maakt het je alleen maar moeilijker dat je nog manieren moet bedenken om mensen te overtuigen dat je echt zo diep erin zit dat je NONE FUNCTIONAL bent gewoon. Je moet gewoon eerder naar bed of je moet gewoon beter eten :)) hoor je vaak. Of sinds de diagnose als ik zeg dat in me niet fijn meer voel met het werk dat ik doe. JAA (jullie) zijn gauw verveeld>(DUSZSZ)< wat duszsz?? Denk je dan.Ik denk persoonlijk dat je als je adhd heb GEWOONWEG BEPAALDE WERK NIET MOET BLIJVEN DOEN als je merkt dat het al je focus en energie inneemt en het ten kostte gaat van alle andere aspecten in je leven. Het komt niet altijd door de adhd!!! En dat zal wel veranderen per persoon natuurlijk…. MAAR ik denk dat het voor IEDEREEN hetzelfde is.. Als je te lang buiten je comfortzone bent hoe/of waar dan ook ( Baan,Studie,Huwelijk ) dan gaat dat mis.
IK KAP NU WANT DUURT LANG :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Nou, ik moet zeggen dat je dit heel goed ge-uit hebt..
eenmaal over deze drempel te zijn geweest, in mijn geval dan.. is er geen weg terug..
Gister naar PsyQ geweest, een uur zitten kletsen met 2 dames waarvan ik dacht dat zij er wel een beetje verstand van hadden..
Maar tijdens het gesprek merkte ik gewoon weer dat de specialisten amper ervaring hebben met volwassen die met dit te kampen hebben..
Dus in mijn geval dezelfde diagnose als die van 3 jaar terug..
Moet eerst van de wiet af..
Alle andere problemen en ervaringen die ik in mijn leven heb meegemaakt werd al helemaal niet meer over gepraat..:S… dus weer voor een intake betalen en er nix aan hebben..
Aan 1 kant wist ik het al, maar wilde nogmaals bevestiging hebben dat de specialisten je liever op ritalin, of anders zetten dan dat ene jointje die ik alleen savonds neem voor de nachtrust…ritaliin, concerta, dexamfetamine zijn allemaal speed varianten..
Gevolg, onrust in je lichaam, hartslag standaard hoger, geen eetlust en slapeloosheid van wege dat je te helder bent om je ogen dicht te doen..pff..
Blijft moeilijk denk ik.. voor mij ook..
Kan me in jou verhaal ontzettend goed vinden, en heb met veel aspecten dergelijk ervaren…
Wat kan je eraan doen ?
ik denk maar zo, leer eerst maar accepteren, hoe de rest erover denk moet je eigenlijk voorbij gaan, zoals de mensen al gelezen hebben, hebben adhd-ers ook hele mooi kanten..
Ik erger me er altijd aan dat men iedereen in een hokje wil stoppen, is nix voor ons..
Met begrip en acceptatie, wat soms niet altijd makkelijk is, komt je het verst..
Maar ja, als ik terug kijk, kan ik alleen maar janken..
Alle goeie eigenschappen bijna verdwenen omdat ik altijd maar tegen die klote hokjes aan blijf lopen.
Nu sinds 2 jaar weer alleen, en amper vrienden..
moet nu echt de goeie mensen tegen komen, anders steek ik al helemaal geen moeite meer in.., dus een lekkere dikke muur om me heen.
Want je mag weten dat ik bij Philips na 15 jaar nog te horen kreeg dat ik een kip zonder kop was, maar in werkelijkheid beter was dan alle andere operators..
Want dat heb ik ook meegemaakt, als een adhd-er ergens goed en gefocust in is, er eigenlijk niet veel mensen zijn die deze persoon op dat vlak kunnen evenaren..
Dus de afgunst(in mijn geval) weer om de hoek komt te kijken..
Ik geef het specialisme op, heb nu genoeg bevestiging gehad, dat ook zelfs proffesionals de plank volledig mis kunnen slaan..
En daar heb ik patat van, ga dit weekend kijken of ik baat bij mediteren heb..
En daar zie ik echt tegen op, want een adh-er die zich zonder iets kan ontspannen heb ik nog niet meegemaakt..
Hee, ik wens jullie het allerbeste en sterkte..
Groet
Tjerk
Het probleem is dat je op den duur wel weet wat er in je omgaat, maar je dan nog ontspannen, terwijl je met deze ervaringen en kennis je koppie te vol hebt, gaat dus moeilijk lukken.
Daar komt bij dat buitenstaanders het niet op kunnen of willen brengen om dit te begrijpen..
Het is ook niet nix..
Hallo mensen.
ik ben petra en moeder van 5 kinderen.
ik ben nu aan het uitzoeken of ik adhd heb, eigenlijk weet ik het al wel. mijn jongste zoon heeft het wel. en ja een hele strijd. maar ik heb een hele strijd met mijzelf gehad, en vaak nog. ik heb in mijn leven al heel wat werk verricht , en een aantal cursussen. en jullie raden het vast al……….. ben nu aan het kijken voor een volgende opleiding. ik kan moeilijk stil zitten en draaf meestal de hele dag maar door. de nachten zijn een ramp. dan ben ik in gevecht met mijzelf en kom dan geregeld met blauwe of zelfs wondjes uit mijn bed. word af en toe gek van mezelf omdat ik alles zie. ik heb hier nog geen medicatie voor gebruikt, en wil dat eigenlijk ook niet. heb nl hele slechte ervaringen met medicatie. inmiddels ben ik 50 jaar, en nu pas vallen er stukjes op zijn plaats.
vriendelijke groet petra
Hoi, weet niet of je dit leest maar lijkt wel of ik mijn eigen verhaal zit te lezen. Zo frustrerend. Ben vorige maand ontslagen bij werkgever omdat ik een nieuwe manager kreeg waar ik totaal niet mee klikte. 20 jaar naar tevredenheid van opdrachtgevers gewerkt maar had wel wat trekjes. Ben in mijn leven nog nooit op tijd geweest of moet echt harde afspraak zijn, maar dan was ik ook echt ruim op tijd. Veel Last van concentratieproblemen en liep veel over afdeling, maar werkte ook heel hard en vaak gemiddeld langer of in avond. Nooit probleem geweest tot ik een nieuwe mgr kreeg 🙁
Ik ben iemand die voor de diagnose adhd een puinhoop heeft gemaakt van het leven. Nu hard bezig met het weer opbouwen van een nieuw leven. Ben echt pas net gediagnosticeerd met adhd en weet je, er is een last van mijn schouders afgevallen. Eindelijk weet ik waar mijn gevoelens en gedragingen vandaan komen. En ik ben diep gegaan. Heel diep door het stof gegaan. Nu met de juiste hulp en medicatie (deze moet ik nog krijgen) hoop ik weer orde in mijn leven te krijgen. Niet dat ik blij ben met stempel adhd.
Hoi CW,
Ook ik heb net te horen gekregen dat ik Adhd heb.. ook ik ben helemaal door het stof gekropen.. altijd maar die gedachten wat er met me mis was.. elke dag mezelf gek maken dat ik het norgen beter doe.. maar tevergeefs..
Zit er ook helemaal doorheen toch denk ik dat het over een poosje stukken beter gaat..
Kop omhoog blijven houden ;)..
Groetjes davey
Marjo
Ik ben 58 en ook ik heb ADHD evenals mijn oudste dochter. Ik zie zelf zeker de goede eigenschappen en kwaliteiten die anderen juist weer niet hebben. Maar wat iemand in een eerdere reactie al aangaf is dat de mensen in hokjes gestopt worden. Er is weinig begrip voor bepaalde dingen in je gedrag. Ik heb in 2015 een zware burnout gehad en ben daar nog steeds mee bezig. Verschillende therapieën gevolgd (1 tip: ga niet naar Ciran! met ADHD/ADD en/of burnout klachten). Na anderhalf jaar ziekte wet geprobeerd terug te keren in eigen werk is niet gelukt. Gisteren ww aangevraagd. Nu duik ik weer enorm naar beneden, moe, stemmingswisselingen, nare gedachten van niet nodig zijn en gevoel van eenzaamheid steken weer de kop op. Vanaf 1 augustus ga ik weer beginnen met therapie bij de 1e psychologe waar ik liep en ik heb nu gevraagd om mindfulness toe te passen. Hoop dat ik daarmee ook leer om meer bij het moment te leven en de dingen want meer los te laten. Mijn Zelfvertrouwen en het vertrouwen in anderen heeft een flinke deuk opgelopen. Gisteren ww aangevraagd. Bestond er maar meer begrip voor ADHD, zodat anderen ook jouw kwaliteiten inzien.
Hallo Dineke, Remco hier. Ik heb advies, heb meer dan 30 jaar ADHD. Groetjes
Same question here, 38 jaar, en godver … denk dat iedereen op een zeker punt genoeg verkloot heeft en dat is net de reden waarom we verder gaan denken tot het beest een naam heeft. Een partner die het perfect en aanvoelt is zo belangrijk, maar ik vrees dat die bijna alleen in films en boekjes te vinden zijn. Je kan het ze moeilijk kwalijk nemen, maar toch … en toch wens ik mezelf want zo egoïstisch ben ik dan wel, en dan iedereen hier het allerbeste toe. Greetz
Heb altijd al ADHD gehad, maar nooit medicatie gehad,was er bang voor. Altijd zelf medicatie gedaan,ben nu 45 en gebruik nu sinds 2jaar ritalin.Heb soms het gevoel dat ik mij zelf niet ben, maar ook weer wel
Ik weet het nu ook pas net dat ik adhd heb. Ben nu ook 33. Heb weinig zelfvertrouwen door mijn adhd gekregen. Heb een basiscursus gevolgd en dat heeft geholpen ik voelde me eindelijk begrepen. Ik had hele leuke coaches en een fijne groep echt een aanrader voor iedereen met adhd of add die dat behoefte aan heeft.
Ik ben balder en ik heb al sedert mijn geboorte adhd. Ik nam als kind rilatine maar met de jaren heb ik toch bijkomende problemen gekregen. Ik ben enorm impulsief, heb een minderwaardigheidscomplex door al mijn psychische opnames en pesterijen ( en relatiebreuken ). Heb in algemeen problemen met relaties creeren (vriendschappelijk, kennis, liefde). Ik neem daar voor antypsychotica antidepressiva en kalmeringspillen buiten mijn rilatine. Maar da maakt het voor mij allemaal veel erger die medicatie. Ben gelijk nog meer impulsiever en al. Kan er mij iemand helpen om de juiste redenering hierin te volgen? Wat moet ik doen ? Ik ben een belg , dus adhd voor volwassenen kennen ze daar nog nie echt de psychiaters. En dat merk ik toch wel in hun medicatie dat ze geven. Dus wat moet ik doen ?
Dat is lastig..mag je vanuit Belgie niet naar een dokter in een Nederland ziekenhuis? Je zou eens kunnen proberen een afspraak te maken met in een Ziekenhuis in Nederland?
ja, ik heb dit ook al zitten denken maar zo mijn omgeving verlaten (vooral mijn ouders) zou geen goeie oplossing zijn. Ik heb veel aan mijn ouders en zou da niet overleven. Ik vond het wel een goed voorstel, maar ik heb iemand gevonden hier in Belgie in mijn regio dat mij misschien kan coachen want ze houd zich alleen bezig met adhd en vooral volwassenen. Bedankt voor het voorstel
Ik bedoelde niet je omgeving verlaten hoor! Maar een tweede opinie is altijd goed, en ik dacht dat je mischien ook in Nederlandse ziekenhuizen naar de polie kan maar dat kun je ook beter met je ouders bespreken 🙂
ik heb het ook en heb er soms nog last van maar ik ga er mij niet meer aan storen.
ik ben wel wat rustiger geworden maar alles zonder medicatie,s en inderdaad het geen wat mij echt intresseert houdt mij als enige ook echt rustig.
de twijfel of ik het soms wel goed genoeg doe is er ook regelmatig de boosdoener dat ik wel eens depersief er van werd en vroeger ook aan zelfmoord dacht ik heb het weleens gepobeerd toen in die tijd maar hield teveel van het leven dat ik ook besloten heb om mensen die alleen het slechte met mij voor hebben voortaan echt letterlijk de deur te wijzen. want er in blijven hangen doordat de ander er niet over op houdt is gewoon niet goed voor iemand die adhd heeft. in ieder geval ik raak ervan gefrusteerd en zo danig boos over dat ik er letterlijk aggresief van kan worden als mensen over 1 onderwerp blijven jodelen en blijven klepzeiken. sorrie voor mijn taalgebruik maar dat is wat ik ervan vind wees duidelijk maar praat er niet te lang over. want dan kunnen de mensen die echt adhd hebben extreme gevoelens en boosheid mee opweken gr indika
Hallo Balder, ik ben 41 en al 5 jaar in behandeling voor ADHD…
Mijn kinderjaren, puberteit tot over 5 jaar terug waren voor mij heel moeilijk. Ik werd behandeld als depressieve en later als Manisch depressieve met medicatie en de gevolgen waren dat ik op mijn 26 jaar in een psychiatrische instelling belandde door een foutieve diagnose en medicatie. Het ging zo slecht met me dat ik het niet meer zag zitten en meerdere malen een einde wou maken aan mijn leven!!! In dat instelling heb je geen besef van tijd, want 4x per dag krijg je medicatie en heb je gewoon jezelf niet meer onder controleren.
Ik kan niet met zekerheid zeggen hoelang ik er gezeten heb, maar weet dat het meer dan 6 maanden was en woonde toen in Brussel, was ook na veel tegenslagen en niemand (dacht ik toen) zou me missen.
Maar ik had gelukkig nog een jeugdvriend die me is komen opzoeken en me eruit geholpen heeft.
Ik ben verhuisd naar Limburg, daar weer naar een psy en weer een grote schoenendoos medicatie tegen manisch depressiviteit, tot mijn man op een dag vertelde eens naar St. Franciscus ziekenhuis te gaan en daar naar de Psychiater te praten, ook met een psycholoog ter plaatsen. Sinds toen, heb ik samen met de dokter alle antidepressiva ’s rustig afgebouwd en neem ik met op voorschrift Rilatine Modified Release 30 mg ’s morgens en Rilatine 10 mg ’s avonds. Dit is wel opgebouwd en ik voel me stukken beter… Ik heb nog up en downs, maar ga nog steeds naar psychiater en psycholoog.
Wat ik ook weet is dat het meestal erfelijk is en als ik mijn dochter nu bezig zie, vrees ik dat ook zij eronder leidt en geen hulp wil of haar laat onderzoeken. Ze heeft gewoon het contact met mij al bijna een jaar verbroken en ik heb mijn kleinzoon nog niet mogen zien. Dit zijn ook kenmerken van ADHD en inpulsieve beslissingen waar ze spijt van heeft en niet meer weet hoe het terug goed te maken…
Wat ik je aan kan raden is je laten testen bij een goede psy voor ADHD en voor meer und kan je bij mij terecht.
Succes 😉
Dit
Ik herken mezelf volledig in impuls stoornissen manich depressief wanorde ik hoop dat ik me rap kan latten testen op ADHD en dan de juiste medicatie nemen en er zal een andere wereld voor mijn eigen ogen opengaan. Ik heb het bij mezelf ontdekt door amfetamine te gebruiken ik werd plots heel rustig en kon mij goed concentreren en mijn hoofd dat voorheen een verwarde boekenkast was daar stonden nu alle boeken alfabetis gerangschikt en kon plots toch nog een beetje hoofdrekenen wat voorheen onmogelijk wasBV 12+14=26 vroeger moest ik daar soms lang over nadenken.maar amfetamine’s zijn iligaal dus moet ik de geschikte medicatie vinden en dan word mijn leven weer een beetje leefbaar. Ik sta wel met een enorme leerachterstand gebied van correct Nederlands schrijven en mijn vader was leerjaar Nederlands.nu ik kom er wel uit,uit men bizarre leventje.Mijn naam Beirens jan
Probeer: Te stoppen met meelprodukte waar gluten in zitten en met melkproducten en spinazie behalve mag je wel harde kaas, ik volg dit dieet en voel daardoor veel stabiele, want dit dieet maakt endorfine aan in plaats van exsorfine, endorfine is een gelukshormoon,je moet je er heel streng aanhouden en geen brodukten waar tarwe in zitten.
Succes,
Manja.
Wat je zegt, Arthur! Het hadden ook mijn woorden kunnen zijn!!
Ben er nu, nu ik al deze kenmerken lees, eigenlijk bijna zeker van dat ik ook ADHD hebt… Ik laat me testen, heb ik beloofd aan goede vriendin!
Beste allen, ADHD/ADD hebben is geen sinecure. Ik was de beste van de klas op de lagere school. In de brugklas van het lyceum kreeg ik problemen. Ik moest namelijk huiswerk maken en dat ging absoluut niet. Eerst nog VWO, toen HAVO en toen MAVO. Ik wist niet wat me overkwam. Ik dacht dat ik dom was. Geen vervolgopleiding omdat ik sowieso niet de juiste middelbare schoolopleiding had. Begonnen met werken op mijn 21e. 12 ambachten 13 ongelukken. Ik merkte allengs wel dat ik tóch niet zo dom was als ik in eerste aanleg bevroedde. Ben op instigatie van een vriend, die wél gestudeerd had, gaan deelnemen aan intelligentietest van de Mensa. Wat bleek: Ik had toen een gemeten IQ van 138. Wat ik begrijp is dat veel ADHD-ers door gebrek aan opleiding , i.c. concentratie, ( ver ) beneden hun niveau werken wat weer allerlei problemen met zich kan meebrengen. Snel verveeld zijn, andere ( betere ? ) inzichten hebben dan de leidinggevende etc. etc.
Op mijn 47e gediagnosticeerd ADHD-er. Ik was wel blij dat ik eindelijk wist wat er ‘mis ‘ was met mij . Maar het blijft een probleem, hoe je het ook bekijkt. Op maatschappelijk gebied : werk , maar ook relationeel en sociaal, hoewel ik zeer goede vrienden heb en sommige al meer dan 20 jaar. Zou misschien aardig zijn om allen eens bij elkaar te komen en elkaar persoonlijk te ontmoeten, indien daar behoefte aan is. Zou weleens een drukte van belang kunnen worden ;->>).
Hoi Davidof,
Kijk eens op internet bij adhd-cafe.
Die worden overal in het land georganiseerd en dienen voor voorlichting en lotgenotencontact.
Succes!
Hai Davidof,
Jouw verhaal komt mij zo bekend voor. Ik kreeg de diagnose ADHD op mijn 40e en niet vanwege aanraden van mijn omgeving , maar doordat mijn oudste dochter soms onhoudbaar druk was en duidelijk ander gedrag vertoonde dan mijn andere 2 kinderen. Mijn omgeving zei dan altijd ‘ach joh ze lijkt op jou’. En toen las ik een artikel waarvan ik alleen maar kon denken ‘hee dit gaat over mij!’. Als ze ADHD hadden erkend toen ik jong was dan was er een ander advies uit de test gekomen die ik moest ondergaan , omdat men niet wist wat ze met mij aanmoesten?! Mijn moeder , zelf een ADHD-er die dat niet wilt erkennen , heeft het allemaal nooit begrepen , terwijl ik zelf zei dat er iets mis was met mij. ‘Nee ik was gewoon druk en lastig en ik moest niet altijd alles beter willen weten dan de rest. Ik moest een voorbeeld aan andere (brave) kinderen nemen ,die goed luisterden en deden wat er gevraagd werd’. Nou dat maakte alles alleen maar erger , want ook ik deed niks op school en ik ging dan maar naar de HAVO en toen naar de MAVO. Alle reden om te voorkomen dat mijn dochter , waarvan ik doorkreeg dat ze de kantjes ervan af liep op school en dus een HAVO advies kreeg want ze leek niet zo gemotiveerd , naar de verkeerde VO school zou gaan. En terecht , want de uitkomst van de Entree- en de Cito toets waren Gymnasium , daar bovenop kwam er uit de test ADHD en een IQ van 130+. Wij hebben beiden Ritalin en gaan daar redelijk goed op. Ik heb ook moeten dealen met mijn leven voor de diagnose en alles was inderdaad anders geweest als ik het eerder had geweten. Ik had grenzen kunnen stellen en goede waarden en normen kunnen hanteren , want dat is bij mij een groot probleem geweest en hierdoor heb ik 14 jaar in een geweldadig huwelijk gezeten , maar dat ligt allemaal achter me en ik nu 45 en ben weer begonnen met studeren na een heleboel gedoe. Het gaat goed en het leven van een ieder gaat met vallen en opstaan , maar blijf altijd opstaan!
De kracht ligt in accepteren en jezelf goed genoeg vinden en iedereen die dat niet vind die is jou niet waard… -:)
Sinds 2013 gebruikt mijn zoon Concerta. Hij reageert daar goed op. Is niet versuft en zit beter in zijn vel.
Het grootste probleem voor een kind met ADHD zijn toch wel de schoolklassen. Veel leerkrachten kunnen niet goed omgaan met de kinderen. Taken en lessen gaan veel gepaard met chaos, leerlingen die constant van hun stoel gaan. Voor een ADHD kind is het behouden van concentratie echt een opgaaf.
Een goed contact met de leerkracht is dan ook essentieel.
Zo hebben wij het voor elkaar gekregen dat onze zoon zijn rekentaakjes met doen met behulp van een audioprogramma in de klas.
Dit is een mp3 speler waarop een klankenspel te horen is (geen muziek)
Door de klanken die hij met een hoofdtelefoon beluisterd kan hij zich beter concentreren in de klas. Normaal gesproken reageerde hij op iedere “prikkel” en rumoer in de klas.
Nu werkt hij in alle rust zijn taakjes af, omdat de klanken het “klasrumoer” maskeren. En door de hoofdtelefoon heeft de rest van de klas er ook geen last van.
Tuurlijk, hij heeft zijn medicatie nodig, maar medicatie alleen is niet voldoende.
Een goed contact tussen ouder en leerkracht doet wonderen voor een leerling met ADHD
Meer informatie over het “klankenspel” is te vinden op http://www.precious-silence.com
Ik sluit me hier helemaal bij aan.. had ik dit maar eerder geweten.
Ik ben 21 jaar en heb net de diagnose ADHD gekregen na 1 minuut tetteren al haha.
Als ik dit eerder had geweten..had ik me nooit “anders’ hoeven voelen.. of hoeven denken .. wat is er mis met mij? Ik las een paar maanden geleden wat pagina’s en dacht : dit ben ik!
Veel mensen weten niet wat het precies inhoud..en denken : je bent drukker en vergeetachtiger..so what!?
Eerlijk gezegd heb ik vaak moeite met jezelf..en dat gedeelte vind ik rot.
Groetjes !
dennis ik heb de meeste wat er staat maar woord niet gelooft
als ik dat hier allemaal lees, is het ook precies of ik lees over mezelf!!! ben 41 jaar oud en heb nu pas ook te horen gekregen dat ik best wel eens adhd zou kunnen hebben,(‘dan nog van mijn zoon zijn kinderpsychiater) mijn zoon heeft het ook, mijn dochter ook, ben psychiatrische verpleegkundighe, kzit er met mijn neus op ,herken de symptomen als geen ander en ik zag het gewoon niet bij mijn eigen ! dat is echt klote want mijn ganse leven door heb ik er één chaos van gemaakt, ik voldoe aan alle symptomen en ervaar juist hetzelfde of jullie, ook al gans mijn leven afgevraagd wat er toch mis is met mij, constant gejaagdheid, vergeetachtigheid, chaotisch, enz…….ik dacht dat dit normaal was met een druk gezin, maar nu pas besef ik dat ik daarvoor dit ook al had, maar vroeger was dit niet gekend of erkent !! Met stressituaties (zoals nu) komen er teveel prikkels op mij af en ik kan dit niet maar niet ordenenen in mijn hoofd, ik heb 100den tegelijkopvolgende gedachten , waar ik soms zot van wordt, ….ik voel met jullie mee …
Ik voel hetzelfde. Als ik en mijn omgeving dit al wisten vanaf mijn kindertijd, was het misschien iets makkelijker geweest en had ik misschien eerder een opleiding af kunnen ronden en minder moeite met mijn dagelijkse leven op orde te krijgen en te houden.
Ja, idd kreeg de diagnose op mijn 53ste
Had ik veel eerder. Moeten weten
Eigenlijk wist ik dit al wel, en moet mezelf geregeld herpakken, positief vind ik t ook want bijna alles kan en ben nooit moe! Ben redelijk tevreden over mezelf.
ik heb net de test gedaan, en ik weet bijna voor 100 zeker dat ik adhd heb.
Heb jaren aan de paroxetine gezeten, dan ging het een tijd goed, en uiteindelijk weer niet. De huisarts laat me nu toch testen op adha, raar maar ik zou het fijn vinden als blijkt dat het adhd is, en dan na jaaaaaren, de goeie medicatie krijg. Zijn er meer mensen, die eerst anti depressiva hebben geslikt!
Ik zit al bijna 25 jaar aan de anti depresiva…blijkt dat ik waarschijnlijk ADHD heb……afwachten wat voor medicijnen ik nu krijg
Hallo Bo, Remco hier. Ik ben 48 en al meer dan 30 jaar ADHD. Ik heb advies. Groetjes
Hoi Remco,
Laat horen…….ik heb nogal wat klachten die men nu toe schrijft aan ADHD.
Wordt al bijna 30 jaar behandeld voor depressie en nu wordt ADHD genoemd. ik herken mij daar meer in dan in een depressie.
Graag advies: ik dacht altijd dat ik raar was, maar als blijkt dat het daar door komt dan vallen veel puzzelstukjes op hun plaats.
Ik ben trouwens 49.
Gr Bo
Net als hoogbegaafdheid is dit ook een taak van basisscholen om hier goed mee om te gaan. Tijdig herkennen en hierop inspelen is belangrijk, zodat het kind zich goed kan blijven ontwikkelen.
Zo waar! Het was alleen best lastig om het hele stuk goed te lezen, er staan zoveel dingen!
Daar heb ik ook zo snel last van..moeite met opslaan en verwerken..of het goed intereperen als ik dit goed schrijft..hihi heb ook last van dislexy (zal dus veel fouten bevatten)trouwens ik wist niet dat dislexie ook zo breed is..niet alleen met lezen en schrijven te maken heeft..maar ook met orientatie..links en rechts..enz..of hoort dit volgens jullie ook bij a.d.h.d.thuis?Jullie mening graag!Hartelijke groetjes van een schollenkop..fijne dag x
Hallo Hanneke!
Zelf heb ik ook dyslexie, vooral op gebied van cijfers lezen en schrijven, maar ook in het gewoon spreken, lezen, typen… mijn backspace-toets die draait gemakkelijk overuren 😉
Er wordt gezegd dat ongeveer 25% van de leerlingen met dyslexie ook ADHD of ADD (een subtype van ADHD) heeft. Omgekeerd komt bij 50% van de kinderen met AD(H)D ook dyslexie voor.
Ze zeggen er ook bij dat het wel belangrijk is om te onderscheiden waar de problemen vandaan komen. Heeft het kind bijvoorbeeld moeite met geconcentreerd lezen, omdat het lezen zèlf moeilijk gaat of omdat er sprake is van een aandachtstekort?
Ik dacht dat de dyslexie een gevolg was van altijd te hevig en te snel te zijn, maar ik heb dus ook ADHD. Bij mij is het ene dus een gevolg van het andere.
Groetjes
na 46 jaar achter ergens aan gerend te hebben zonder ik wist wat of waarom heb ik de diagnose ADHD gekregen. Zoveel puzzelstukjes die in elkaar passen nu! Beter laat dan nooit.
Ik was gewoon een “moeilijk kind”, die zoveel beter zou presteren als ze niet zo snel was afgeleid”. Een kind dat lui was en nooit iets afmaakte. Wie had 50 jaar geleden ooit over ADHD gehoord?
Ja ik herken dit ook natuurlijk…wat niet eigenlijk haha..ben 53jaaren was vroeger thuis h de onhandige..de klootje werd ik genoemd…Paniekvogel..en de stronteigenwijze..achja dat leed is geleden..al had ik het liever niet meegemaakt natuurlijk..Heb daardoor wel een enorm minderwaardigsheids complex gehad…maar nu met medicijnen is het te doen
Vriendelijke groetjes..
Ja..als dit eerder bekend was geweest, dan had mijn leven er waarschijnlijk heel anders uitgezien.
IK zit momenteel in het diagnostisch proces, had nooit de klik gemaakt met add/ adhd. Dacht dan kun je geheel niet functioneren. Dat is dus grote onzin, maar het leven is wel heel vermoeiend als je voortdurend druk bent in je hoofd, vijftig dingen gelijk wilt doen, emotioneel zeer prikkelbaar bent, etc, etc,.
Ik vind het niet erg dat ik nu pas in de fase van herkenning van de “handicap” ( storend karaktereigenschap)zit, Ik heb heel hard moeten werken voor waar ik nu sta, depressies, relatiebreuken, een cv met 30 werkgevers,etc, etc, maar ik ben blij dat ik dat heb doorlopen zonder dat ik wist wat de oorzaak was. Ik ben er door gekomen, heb leren vechten en het heeft me gemaakt wie ik nu ben. Daar ben ik heel trots op!
Wij creatievelingen met ADHD/ADD hebben ook heel veel te bieden. Dat mis ik een beetje in de verhalen. Had Einstein niet ook ADHD?
Goh waar herken ik dit toch van…. ADHD en dyslexie, dochter alleen dyslexie, zoon ADD.
Terugkijkend zeg ik… wisten we het maar eerder… maar ik merk dat de maatschappij er steeds vijandiger tegenover staat. Wordt je juist door de diagnose niet serieus genomen. Dus ook geen oplossing. Was de maatschappij maar zo ingericht dat iedereen….IEDEREEN… respect kreeg en recht had op een plekje. Maar ja…. dat is niet zo. Helaas.
Ben ook van maning dat niet de ADHD de oorzaak is van het `falen` maar de maatschappij die neurodiversiteit niet accepteert en alles in een eenheidsworst wil gieten. Het blijft vechten… hopelijk voor onze kinderen en hun kinderen betere tijden.
Ik ben er op mijn 52 e achter gekomen, wist dat er iets was maar kon mijn vinger er niet opleggen. Mijn zoon heeft het ook…ik ondervind het als een handicap.
Hallo Chedwa,
AD(H)D is geen handicap, kan verholpen worden met hulp, aandacht, sport en misschien als nodig met medicatie. Het is al een pluspunt dat je erachter gekomen bent en raad je aan zoveel mogelijk samen met je zoon en dokter te werken aan een goede samenlevingsopbouw voor zijn toekomst, zeker als je weet dat het erfelijk is en later zijn kinderen kans lopen om het ook te hebben. Jij kan hem helpen om te leren hoe ermee om te gaan zodat hij weet hoe ermee om te gaan later 😉
Kinderen en volwassenen met AD(H)D zijn niet gehandicapten, maar juist heel slim. Vraag meer raad aan een gespecialiseerde dokter 😉
Inderdaad. Mensen met AD(H)D hebben in mijn ogen heel veel voordelen waaronder dus innovatief/creatief etc. Helaas worden je als AD(H)D’er vaak afgescheept door (onwetende) mensen als een niet volledig verstandelijk persoon of hoe ze dat ook zien. erg frustrerend is dat -zucht- . Ikzelf ben blij dat ik ADHD heb , ondanks de gebrekjes. Daarintegen zie ik meer voordelen die ik dan wel weer heb zoals ad-rem, supersnel anticiperen op situaties (dus ook oplossingen) .
En laten we eerlijk zijn … Mensen ZONDER AD(H)D ….. die zie ook toch ook gebrekjes hebben hoor! Sterker nog, als sommigen in mijn omgeving een diagnose krijgen .m.b.t. hun persoonlijkheid, durf ik te wedden dat die een zwaardere “ziektebeeld” voorgeschoteld krijgen.
Maar helaas zijn dit de soort mensen die ons niet willen/kunnen begrijpen en dus je ontslagbrief overhandigen of dergelijks. Ik ga maar weer ’s op zoek naar ander werk. (reden : teveel verslapen // te laat op ’t werk )
Bert
Hahaha, zo herkenbaar.
Voel helemaal met je mee… ook ik moet weer op zoek naar een andere baan
Och…. verveelde me alweer dus… misschien nu een baan met veel spirit..zou toch helemaal super zijn.
Maar toch… het maakt ons erg kwetsbaar, doen we stoer, verstoppen de echte gevoelens en ondertussen maar bedenken waarom anderen het wel voor elkaar krijgen en wij altijd moeten vechten voor ons plekkie / werk etc.
Ik weet het nu sinds 4 jaar omdat er gelukkig mensen zijn die buiten hokjes kunnen denken
Met medicatie en gedragstherapie is het leven voor mij en mn omgeving een stuk makkelijker geworden
Alleen jammer dat we in nederland een medicatiebeleid hebben wat mensen hebben opgesteld die zelf geen medicijnen slikken
nadat het aanvankelijk goed ging ben ik ondertussen voor mijn gevoel 2 jaar van mn leven kwijt omdat ik ineens andere merken kreeg voorgeschreven omdat deze goedkoper zijn en in principe dezelfde werking zouden moeten hebben, DUS NIET!!!!
In wat voor opzicht werken de medicijnen van het andere merk niet of anders? Ik neem trouwens aan dat je het hebt over methylfenidaat. Lydia
Er zijn twee groepen medicijnen die bij ADHD worden voorgeschreven.
In de eerste groep, Ritalin, Concerta, Equasym en Medikinet, zit dezelfde hoofdstof: methylfenidaat.
Deze groep medicijnen is speciaal ontwikkeld voor jongeren en volwassenen met ADHD.
De tweede groep, bevat geen methylfenidaat, maar zijn diverse medicijnen waarvan men bij toeval ontdekte dat deze ook werkten om ADHD te reguleren.
Vaak zijn het medicijnen die ook voor depressie worden voorgeschreven, maar waarbij men ontdekt heeft dat andere doseringen helpt bij andere aandoeningen.
Denk aan het bekende amitryptiline. Ooit ontwikkeld en voorgeschreven om stemmingswisselingen te stabliseren. Later ontdekte men dat in lagere dosis het een goed combinatiemiddel is, bij het bestrijden van chronische pijn.
Of Zyban. ook een anti-depressie middel, dat in lagere dosis mensen heeft geholpen om van het roken af te komen.
Kijk even op jouw bijsluiter of jij medicijnen krijgt uit de groep die methylfenidaat bevat.
Is dat zo, dan kan het zijn dat je dosis misschien moet worden aangepast?
Alleen de psychiater kan dat bepalen, maar het is het vragen waard, toch?
ik gebruik ivm angst en paniekaanvallen sinds 4 jaar Venlafaxine, het rare is dat ik daar veel rustiger van ben geworden. Ik kan het nu allemaal onder controle houden. Ik zeg altijd maar; als het pilletje maar werkt. Ik kan mezelf nu beter tot de orde roepen omdat het rustiger blijft in mijn hoofd. Wellicht dat ik op een ander medicijn nog beter zou reageren, maar deze medicijnen (onderhoudsdosis 37.5mg) maken voor mij het leven leefbaar, zal ik maar zeggen.
Goh wat een goed resultaat van 37.5 ..natuurlijk heel goed voor jou;+)Maar vind daarom mijn dosis zo hoog.ik slik ook venlafaxine(andere goedkoper merk van efexor)maar okay als het maar helpt!Mijn dosis is bij elkaar twee regard..afgifte gedurende dag..225..Daarnaast slik ik methylfenidaat voor de adhd…4 keer per dag anderhalf tablet..per tablet is 15mg.
Ik heb wel ook extreme ptts..enz..vandaar die venlaxine…op eigen aandringen op onderzoek op adhd…waarop ik bijna alle kenmetken van heeft.
Vraag mij nu eigenlijk af…proberen venlafaxine te laten vallen.
Misschien reageer ik wel heel goed alleen op methylfenidaat??
helpt dit zo goed die lage dosis???
grt
ik gebruik dexamfetamine.van methylfenidaat ga ik zweten.
Ik moest eigenlijk ook hoger, maar daar kreeg ik enorme tremoren van , leek wel een parkinson patient. Dat heb ik dus niet gedaan. De 37.5 maakt dat ik mijn leven beter kan overzien, en het allemaal net wat beter aankan. Het is niet helemaal wegnemend, paniekaanvallen willen er nog wel eens doorheen breken maar zijn beter te hanteren. En als ik ze niet slik (ben 1,5 jaar geleden 6 weken gestopt na langdurig afbouwen) dan is het alsof de wereld in mijn gezicht schreeuwt!!! Verschrikkelijk dus. Ik kan dit accepteren. Ik heb er geen bijwerkingen van, en ben gewoon mezelf gebleven. Ik ben er dus echt ontzettend blij mee, na een jong leven, puberteit en jonge volwassenheid vol emotionele problemen, kan ik nu gewoon genieten van het leven.
Hallo Hanneke ik zou niet stoppen met de venlafaxine want als je ptts hebt heb je deze juist nodig tegen je angsten. Want methylfenidaat kan juist angsten geven heb ik gemerkt. en bespreek dit met je arts. Liefs margit
Dankje Margit..ik zal zeker praten met de huisarts..ben gestopt met psychiater op eigen verzoek van hem..ik word te duur..haha belachelijk eigenlijk..maar goed het zij zo..op alles word bezuignigd…maar dat ik klaar ben na zoveel jaar(5)waarvan ik weinig tot niets hebt opgepikt..terwijl ik dacht begeleid te kunnen worden..hoe is dat met jullie?Lotgenoten contacten lijkt mij erg zinvol..je krijgt veel her en erkenning lijkt mij..Ja hier ookmaar ik heb veel behoefte aan structuur en zoek vriend/vriendinnen..ben alleenstaand en moeder van Vier grote kinderen twee uit huis..ben dus niet op zoek direct naar een relatie maar vrienden zijn heel welkom..enne niet allemaal tegelijk hoor haaha..liefs en groetjes van Hanneke woonachtig te scheveningen.
Hallo Hanneke heel vreemd dat je begeleiding bij de psych is gestopt, ik kom er nu al denk ik zo’n 12 jaar en het gaat gewoon door tot dat ik en mijn begeleiding ook een spver zegt dat het stabiel is en ik er mee verder kan en eens ben. Eerder wordt er niet gestopt. Nou en dat is nog niet het geval dus we gaan gewoon door. Dit is van het Ggz uit ik weet niet hoe dat bij jullie is? Was het ook bij het Ggz? Maar overleg maar eens goed bij je huisarts en laat je niet van je gedachten af brengen, als je hulp nodig hebt heb je hulp nodig. Heel veel succes Liefs Margit, ps enne ik ben woonachtig in Boxmeer.
Klopt! Heb zelf ook problemen ondervonden met die zogenaamde werkzame stoffen….. vreselijk… Kost je maanden omdat je terugvalt… Meest trieste vind ik dat je niet eens wordt geloofd dat het niet werkt of anders werkt…. snif
Ik ben 43 jaar. Ik weet nu sinds 2006 dat ik Adhd heb. Ik heb nu al lange tijd Concerta en dat ging altijd goed. Ik heb sinds korte de goedkope versie van Concerta (van Sandoz) . Leuk die bezuinigingen maar bij mij helpt het voor geen meter. Ik heb dus gevraagd voor de originele Concerta. Nu zegt de zorgverzekering dat ik een verklaring moet hebben van mijn psychiater waarin staat dat het medisch noodzakelijk is dat ik de originele versie heb. Een aantal jaren geleden heeft mijn psychiater mijn dossier overgedragen aan de huisarts. Hij zei namelijk dat ik niet meer terug hoefde te komen omdat mijn dosis nu goed was (ik gebruikte toentertijd nog Ritalin) en dat alleen mensen met Adhd + (dus depressie of andere zaken) onder controle bleven. Aangezien ik dus al jaren niet meer bij die psychiater kom wil hij ook die verklaring niet schrijven en de huisarts mag het niet. Lekker geregeld. Ik kan dus kiezen voor die goedkope pillen (die me alleen maar onrustiger maken) of helemaal stoppen. Ik vind het echt belachelijk dat die regel er is, vooral omdat het gebruikelijk schijnt te zijn voor volwassenen met alleen Adhd dat ze op een gegeven moment niet meer naar die psychiater gaan. Ik heb jaren geleden ook een goedkoop alternatief voor Ritalin gekregen. Dat werkte toen ook niet. Toen had ik gelukkig nog wel gewoon medicijncontrole dus toen heeft mijn psychiater een briefje geschreven dat ik de originele Ritalin nodig had. Aangezien ik ook 2 kinderen heb met Adhd is het voor mij extra belangrijk dat ik van dat onrustig gevoel af kom, maar dat is voor die zorgverzekering helaas niet belangrijk. Alleen dat ze genoeg geld verdienen.
Groetjes Angelique
Ik slik methylfenidaat en fluoxetine en ik vind het voor beide werken
Met het andere methylfenidaat was ik minder wakker en geconcentreerd dan met het merk waar ik aanvankelijk op ben ingesteld.
Volgens collegas was ik wel fysiek aanwezig maar niet met mn mind, ik was gewoon duf.
Door terug te gaan naar mn andere merk ben ik weer veel alerter, wakkerder en kan ik mn werk voor mijn gevoel weer goed uitvoeren.
De een is er meer gevoelig voor dan een ander, wat ik wil zeggen als je vind je dat je medicijnen niet of niet goed meer werken stap eens over op een ander merk, misschien dat dat het probleem is.
Ik ga bij het volgende herhaal recept ook vragen naar mijn oude merk. Het is alweer een tijd geleden dat mijn apotheek naar een andere fabrikant is overgestapt. Destijds heb ik er niet bij lang bij stilgestaan (het was immers dezelfde grondstof) maar ergens is blijven hangen dat het nieuwe merk minder goed en minder prettig werkte. Wellicht ben ik er inmiddels aan gewend geraakt. Dank voor de tip om eens weer het oude merk te vragen en eventueel verschil te ervaren.
Ik gebruik dextroamfetamine met fluoxetine en voel me er prima bij.
Op internet lees ik dat dit een gevaarlijke combinatie is, maar ervaringen hierover lees ik niet.
Hoeveel fluoxetine en hoeveel methylfenidaat gebruik jij?
Heb jij ook bijwerkingen?
Ik krijg alles vergoed!
Gr.
Josette
Ik neem nu sinds december concerta 54mg, voordien nam ik relatine 30.
Eind deze maand dan terug afspraak voor te zien of ik deze nieuwe med goed verdraag en dan ging ze kijken welke dosis ik moet nemen.
Fluoxetine zal ik niet nemen want das een antidepressivum en weiger ik te nemen.
Bijwerkingen momenteel vallen goed mee, verlies van eetlust, wa hartkloppingen. Das zo beetje de negatieve bijwerkingen die ik momenteel waarneem. Hartkloppingen verdwijnen snel en mn eetlust is al terug verbeterd. Ben er wel bewust mee bezich. Bv draag soms hartmeter en kan me dan concentreren en hem terug doen dalen. Eten is soms lastig, heb niet altijd het geduld daarvoor, zorg er gewoon voor dat ik minsten 3 keer per dag eet en elke avond verse groenten enzo.
Denk dat er meer positieve bijwerkingen zijn. Ben hoe zal ik het zeggen opgejaagd rustig. Heb meer nood aan diversiteit, of beter ben meer in staat om de dingen die men hoofd wilt uit te voeren. Maar kan nog niet een activiteit voor een lange periode uitvoeren.
Ben minder snel afgeleid door mezelf, voordien bij het minste dat ik zag dat wel zou willen doen was ik vertrokken. Ben wel sneller geirriteerd in de mensen rond me. Snap soms niet hoe ze over sommige onderwerpen bv 5 zinnen nodig hebben om iets te vertellen.
Heb nog een hele weg af te leggen. Ben al 42 en daarvan heb ik eigenlijk bijna 20 in een depressie vastgezeten. Mn jeugd was enkel metale en fysieke mishandelingen. Uiteindelijk werd ik een drugsverslaafde die van kastje naar de muur werd gestuurd. 2 jaar geleden eindelijk goede dokter gevonden. Die heeft me stap voor stap eruitgeholpen. Ben nu zo beetje op punt dat begin te aanvaarden wat ik heb en kan het verleden los laten. Voor mij is het alsof het leven begint op mn 42ste. Waarschijnlijk allemaal dingen die je niet vroeg maar ja.
Groetjes
alex
Knap hoor, probeer het vast te houden!!!
Zal ik zeker doen, bedankt
hoi Lex,
een lange weg heb je afgelegd,maar het ziet er positief uit. medicatie heeft meestal een aantal weken nodig om goed aan te slaan. lichaam en geest moeten er aan wennen. ( 4 tot 6 weken) dus heb geduld met jezelf . en wat jij zegt dat jou omgeving soms lang van stof is……. ons denken gaat eigenlijk 10 keer sneller . de ‘gewone ‘medemens kan ons denktempo niet bijhouden…. dus heb begrip ……
groet Anne-Marie
hoi Anne-Marie
ja doe mijn best om het begrip daarvoor op te brengen, en probeer me meestal in te houden. Maar dat verkort meestal de tijd dat ik erbij kan blijven zitten.
Amai 4-6 weken zeg je voor die echt begint te werken. Momenteel soms eerder het gevoel dat de effectiviteit van de medicatie veminderd. Maar men ongeduld zal daar wel in meespelen veronderstel ik.
Hoi Alex
Een jaar of 6 geleden is er bij mij ADHD vastgesteld .
Toen ik begon met ritalin ging er een wereld voor me open ik was me bewust dat ik leefde daarvoor ging alles op de automatische piloot.
Wel vond ik het jammer dat ik het niet eerder had geweten dat zou een hoop leed gespaard hebben. In het begin moet de dosis wel eens aangepast worden voor dat je merkt dat het optimaal werkt.
Fijn dat je nu ook al ben je 42 je leven weer op kan bouwen.
Hatelijke groet Cindy
Hoi Cindy
Ja inderdaad ben zelf begonnen met relatine met lage dosis per dag die dan gelijdelijk werd opgetrokken tot Relatine Modified Release 30mg kreeg met extra 2*10mg relatine.
Daar er te veel pieken en dalen waren heeft mn dokter beslist naar Concerta 54mg over te schakelen. Eind deze maand is mn eerste evaluatie dan. Deze medicatie heeft betere werking op me, nu enkel juiste dosis vinden. Relatine was een goede wakkerschudder voor me maar deze voelt effectiever. Zal voor iedereen anders zijn zeker?
Weet nog de eerste week dat ik te horen kreeg “ik denk dat jij ADHD hebt”, wat ja nee hoor. Wou het niet echt geloven (en soms nog niet) , maar toen ik dan die relatine begon te nemen ging er inderdaad een andere wereld open. Waren vele nieuwe gewaarwordingen. Bv. klinkt mischien raar maar ik had nooit echt gezien hoe groen het gras eigenlijk was, …………..en hoe een echte emotie aanvoelt.
Kijk ernaar uit om mezelf en de wereld te ontdekken. En om eindelijk eens vrienden te hebben.
Groetjes,
Alex
He Judith,
Hoeveel mg fluoxetine en metylfenidaat neem jij?
Denk eraan om je arts te vragen om een nieuw recept met medische noodzaak voor het oude merk anders wordt het namelijk niet vergoed en draai je zelf op voor de kosten. Het is niet zozeer de apotheek die overstapt naar een ander merk, zij geven jou wat wordt vergoed door je verzekering.
Ik hoop dat het voor je gaat werken
FBTO vergoed Concerta….
Heee dat is nieuw wat ik nu lees.Dat fbto concerta vergoed.Moet ik dan n aanvullende verzekering hebben? Groetjes anja
sorry, dat ik me er zomaar mee bemoei, maar daar ben ik dan ook heel goed in, ha ha. mijn kinderen staan al een aantal jaar op medicatie voor adhd, omdat ik ze op een langwerkend middel wilde, kreeg ik de tip om bij achmea een aanvullende verzekering af te sluiten. deze verzekering heb ik naast mijn “gewone” verzekering die bij een andere maatschappij zit. voor ongeveer 34 euro per maand, krijg ik nu alles vergoed. het voordeel hiervan is dat je ook een ander middel wat voor jezelf beter werkt, uit kan proberen. anders is dit vaak niet te betalen. zelf zit ik nu ook in het “traject”, dus zonder verzekering zou het voor mij niet te betalen zijn.
succes voor iedereen…
Bij mij is begin feb j.l. ADHD vastgesteld.
Heel veel van de punten zijn ook erg herkenbaar voor mij.
Was wel erg vreemd toen men gedrurende het onderzoek de term ADHD liet vallen ( ik was echt nog in de veronderstelling dat jongeren daar last van hadden……..) maar thuis snel even gegoogled en merkte al snel dat ADHD ook bij volwassenen voorkomt, en de symptomen die vermeld stonden waren erg herkenbaar voor mij
Ik wordt nu ingesteld op ritalin en hoop dat dit veel klachten beheersbaarder maakt ¦)
Theo,
De Ritalin alleen is niet voldoende om je klachten meer beheersbaar te maken.
Ritalin is niets meer dan een ondersteuning.
Ik gebruik het nu een paar jaar en heb moeten leren dat structuur in je dag absoluut nodig is, naast de Ritalin op tijd nemen, om je klachten beheersbaar te krijgen.
Het probleem met ADHD is dat juist die structuur zo moeilijk is.
Ik werk met een agenda op mijn bureau die ik gelijk zie, alarmpjes op mijn telefoon om me aan medicijnen te herinneren etc.
Werkt voor mij zolang ik eraan denk en ik de routine kan volhouden.
En dan ben je een weekje ziek, ofzo en is je zorgvuldig opgebouwde routine naar de maan.
Kan je weer helemaal opnieuw beginnen.
Ritalin helpt je om je wat beter te kunnen focussen…meer doet het niet.
Ik weet het sinds mn 23 (ben nu 26). 2 gesprekken met mn ouders en de psychiater gehad, omdat ze ook van vroeger dingen wilde weten.
Mn ma vertelde dat ik vroeger op school al snel afgeleid was, tijdens de les gebeurde er buiten nog meer interessante dingen.
Nu op mn werk gaat het prima, maar soms loop ik als een kip zonder kop heen en weer en weet ik niet meer waar ik nu mee bezig was…
Hoi Esther,
Dat is heel herkenbaar!
Maar ook dat je je juist heel goed kunt focussen op wat je op dat moment aan het doen bent?
Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt. Vaak heb je een vaste routine of werk je met mensen die dat nodig hebben.
Ik weet nu dat het mij erg heeft geholpen om goed te functioneren en zelfs goed te zijn in wat ik deed.
Ik heb het geluk gehad dat ik zelf graag in een vak wilde werken waar structuur voor vele van de mensen waarvoor ik zorgde, nodig was.
Ik gebruik nu wat ik in mijn werk ook deed: een dagplan maken, prioriteiten op een lijstje schrijven en daarnaar werken.
Helpt dus ook in je eigen dagelijks leven.
mijn oudste zoon was 8jr. dat hij de diagnose adhd kreeg.
15jr. later kreeg ik op mijn 44e te horen dat ik add heb,nooit dus eerder een link met mezelf gelegd.
ik was wel dolgelukkig met de diagnose want nu kon ik mezelf begrijpen en schuldgevoelens laten varen. het is wel jammer dat je door veel ellende en problemen er te laat achter moet komen.
ben nu 6jr. aan de methylfenidaat en heb nu het idee/gevoel dat ik weet wat ik later wil worden.(bij wijze van)
Wat ik me dan afvraag als ik alle reacties lees….. Waarom wordt je weer vol gestopt met alle lei medicatie? Ik begin nu ook aardig de snappen waarom ik functioneer zoals ik functioneer (of niet functioneer) omdat ik vrijwel zeker ook ADHD heb. Maar ik zit er niet op te wachten om me zelf afhankelijk te maken van zo’n doosje dat ik eens in de zoveel tijd moet ophalen bij zo’n winkel, die mij liefst zo vaak mogelijk ziet komen. Stel dat er niet wordt gezegd dat het medicijn anders is. Dat je dezelfde verpakking krijgt en dat alles het zelfde lijkt. Zou je dan nog steeds anders reageren op de medicijnen of wat als je de zelfde medicijnen nog steeds zou slikken maar je functioneert toch anders. Misschien is je lichaam wel gewend aan het stofje. We leven in een maatschappij waarbij we alles maar oplossen met een pil. Terwijl de oorzaak blijft bestaan. Een vriend van mij heeft ook de diagnose ADHD enkele jaren gelden gekregen en die leeft zonder medicatie maar met aangepaste voeding. Resultaat is beter dan medicatie….. Ik weet het niet. Dat weer houd me wel om er verder iets mee te doen. Wil zeker niet afhankelijk worden. Stel dat mijn art liever een pil voorschrijft dan de andere route.. dan zit ik dus aan de pil… maar los de oorzaak niet op… Eny hoe genoeg getypet. iemand een suggestie wat ik moet doen? of tips Groetjes, Roland
Roland, al een oud bericht, wellicht mijn antwoord dus ook niet meer relevant…
Ik ben 43 jaar, heb sinds 3 jaar een officiele ADHD diagnose, en ben na de ritalin over gegaan op concerta, omdat ik veel last had van de in en uitwerktijden van de ritalin. Met concerta merk ik dat minder. Het slikken van medicijnen heeft voor mij voor en nadelen, maar nadat ik 4 jaar geleden een burn-out heb gehad, kreeg ik mijn leven moeilijker weer “georganiseerd” dan daarvoor. dat ik ADHD had wist ik wel voor ik de psychiater bezocht, maar wat heb je aan een diagnose als je er verder niets mee wilt….Ik merkte dat ik hulp nodig had. De medicatie zorgt ervoor dat ik wat beter kan plannen/ organiseren en onthouden, want dat heeft me destijds uiteindelijk opgebroken…. Over gaat ADHD nooit, heeft ook zeker voordelen (mijn energie is niet te stuiten)! En soms heb je wat hulp nodig…..ik werk volgens een continue rooster, heb een gezin met 5 zonen tussen de 8-18 jaar, waarvan er 3 ook ADHD hebben…recent het ik een opleiding afgerond…dit had mij waarschijnlijk zonder concerta niet gelukt…de grootste chaos in mijn hoofd is echt getemperd….helaas ook mijn gevoel van humor, vrolijkheid, boosheid, blijheid…kortom alles wordt afgeremd….
ben benieuwd naar jouw verhaal, groet Erna
Ik snap wat je bedoeld Roland, maar …
Mijn gezin wil mij niet meer om me heen hebben als ik geen medicatie slik.
Ook merk ik aan mezelf dat ik zonder medicijn een losgeslagen projectiel ben (ik ga wel meer koffie, energiedrinks, etc. nemen om rustiger te worden) dus is dit voor veel mensen een must om te kunnen functioneren.
Ik hoop inderdaad ook dat ik ooit geen medicatie meer nodig zal hebben. Met hulp van een psycholoog (wekelijks) hoop ik mijn leven op orde te krijgen. medicatie is een hulpmiddel die ik hoop niet meer nodig te moeten hebben in de toekomst.
Hoi Roland,
Ik heb net een reactie geschreven op Theo (zie hierboven). Die reactie past goed bij jouw vraag.
Pillen zijn de oplossing ook niet. Pillen zijn een hulpmiddel.
De oorzaak wordt ook niet weggenomen met pillen, maar is een van de hulpmiddelen.
Zoals diëten om snel toch nog in je zomer bikini te passen niet helpen, omdat er aan de oorzaak: eetgewoonten, niets wordt gedaan.
Dat is dus met ADHD ook zo.
Om te beginnen ben jij degene die bepaalt in hoeverre de ADHD je leven verstoort.
Als jij je weg in het leven hebt gevonden, zoals je nu leeft…en je directe omgeving je ook accepteert wie je bent en zoals je bent…moet je dan aan de pillen en een verandering van levensstijl?
Alleen jij kunt dat bepalen.
En alleen jij bepaalt of en hoe je veranderingen in je leven wilt aanbrengen.
Wat je vriend met vermoedelijke ADHD aangaat, die baat vindt bij een ander dieet?
Zou het kunnen dat hij bijvoorbeeld een intolerantie voor bepaalde voedingstoffen heeft?
Bepaalde voeding kan ook hyperactiviteit veroorzaken, zoals suikers.
Ik denk dat we ook moeten oppassen dat ADHD niet een dankbare kapstok wordt, waar we ander gedrag maar al te graag aan ophangen.
Ik heb bijna een kwart eeuw gewerkt. Als secretaresse en in verschillende takken van de zorg.
En ik functioneerde (of niet, maar dat kan iedereen overkomen).
Niet gehinderd door enige wetenschap dat wie ik was wel eens te maken kon hebben met ADHD.
Pas nu ik niet meer kan werken en niet meer in een routine leef, heb ik last van mijn eigenschappen gekregen.
IK kreeg er last van. Mijn omgeving had al jaren al jaren last van me (en heeft dat nog), maar heeft het altijd toegeschreven aan mijn gecompliceerde karakter.
Nu hangt er een label aan. Ben ik beter af? Ben ik een ander mens geworden? Ben ik blijer met mezelf?
Nee. Ik heb alleen de diagnose aangepakt om wat wijzigingen in mijn leven nu aan te brengen.
Met alle moeite die dat met zich meebrengt.
Ik vind het labeltje al lang niet meer boeiend.
Ik ben wie ik ben. Met of zonder ADHD postzegeltje.
Verandering in je leven en je manier van leven breng je pas aan – met of zonder hulp van pillen – als je zelf vindt dat je niet meer kunt functioneren zoals jij dat wilt of zoals onvermijdelijk moet (je werk).
Hoi Conquistador,
Dank voor je reactie.
Ik werk ook in de zorg, met mensen met een verstandelijke beperking en autistme.
Ik kan me wel focussen op iets wat me interesseerd, maar vooral met de ochtenddiensten (7uur beginnen) ben ik nogal kip. Dus over het algemeen genoeg structuur waar ik zelf ook baat bij heb. Maar ik ben geen ochtend mens en wordt ’s avonds zoieso pas meer helder soort van heb ik het idee.
Verder slik ik Ritalin en dat werkt prima als ik het goed en op tijd slik. Het nadeel is dat ik last heb van bijwerkingen, zoals geen honger gevoel.
Hoi Esther,
Je brengt me op een idee met dat geen honger gevoel hebben.
Sinds een paar maanden krijg ik mijn medicijnen via het Baxter systeem.
De apotheek levert je medicijnen dan in zakjes, waar de juiste pillen en de juiste tijd op staan.
Hoef ik nooit meer te twijfelen of ik mijn medicijnen nou genomen heb of niet.
Bovendie hoef ik niet meer achter herhaalrecepten aan.
Nadeel is dat je nooit meer de originele verpakking ziet.
Ik ga ervan uit dat ze je zo vooral generieke prut geven.
En ik heb de laatste tijd inderdaad helemaal geen trek.
Als diabeet moet ik regelmatig eten, dus dikke pret.
Vraag me nu af of ik andere Methylfenidaat en Metformine heb.
Realiseer me dat ik de bijwerkingen van beide weer terug heb.
Hoewel bij generieke medicijnen de hoofdstof hetzelfde is, kunnen de hulpstoffen per fabrikant verschillen.
Ergo…bijwerkingen.
Hmmm.
Roland, ik heb n tip voor je…je zegt dat je vrijwel zeker weet dat je ADHD hebt..lijkt het je niet verstandig om je eerst te laten testen, ipv je nu al druk te maken over eventuele medicatie? voor het zelfde geld is er iets anders met je aan de hand.
@Chedwa, het gaat niet om methylfenidaat of concerta maar om het merk methylfenidaat of iets anders, die hebben in mijn ogen een verschillende werking en een ander merk krijg je alleen vergoed op medische indicatie
@Judith.
Misscien lees ik je niet goed..maar methylfenidaat (hydrochloride) is de stofnaam.
Dit in tegenstelling tot een merknaam. De stof methylfenidaat zit in pillen die als merknaam o.a. Ritalin of Concerta hebben.
Als je methylfenidaat op je doosje ziet staan, zonder merknaam, dan heb je een goedkope versie.
Maar hoe goedkoop ook, de stof methylfenidaat MOET erin zitten. Per fabrikant verschillen de toegevoegde stoffen, wat de prijs bepaalt.
Hangt van jouw lijf en overige gezondheid af hoe je de hulpstoffen verdraagt.
Bedankt allemaal voor jullie reacties, Stel ik zeer op prijs! Ria, ik heb inmiddels voor volgende week een afspraak gemaakt met de huisarts. Ik denk dat ik leid aan ADD, die symptomen beschrijven mij meer. Als ik de diagnose krijg verklaart dat heel veel. Als ik geen van beide heb. Verandert er eigenlijk niets en moet ik mijn leven zelf op orde zien te krijgen. We zien wel, wacht eerst dinsdag af. Prettig weekend allemaal.
Roland,
Als je een goede huisars hebt, stelt die niet zelf een diagnose.
Verwijzing naar een psyciater die gespecialiseerd is in ADHD, liefst juist bij volwassenen, is de weg.
Daar wordt je uitgebreid getest en krijgt via de psych een diagnose en hoe nu verder.
This is me!!!
De huisarts kan je ook doorverwijzen naar een psych of iemand die het mag diagnostiseren.
Dat is volgens mij ok de bedoeling, een verwijsbrief van de huisarts krijgen. Dan wordt het eerder vergoed door de ziektekostenverzekering.
Ritalin of concerta verscheelt wel van prijs. Concerta wordt in veel gevallen niet vergoed door de ziektekosten verzekering en ritalin wel. Ritalin is goedkopen, maar voor iemand met ADD/ADHD lastiger om in te nemen, omdat het om de 3/4 uur moet worden ingenomen en concerta 1 keer per dag en heeft een geleidelijke afgifte aan je lichaam.
(PS. let niet op type fouten, heb ook last van dyslectie)
Hi Conquistador,
Ik vraag me af waarom ik uberhaupt medicatie nodig zou hebben. Ik heb geen last van hyperactiviteit. Ik denk dat coaching en training in hoe ik beter met mijn gedag kan om gaan al veel zal doen. Ik heb zelf wel elke keer het plan om mijn leven te organiseren, maar al ik na een aantal dagen de boel piek fijn in orden heb gaat het na een aantal weken toch weer fout. Ik heb problemen met het stellen van prioriteiten en het houden aan zelf gestelde afspraken of doelen. Dat gaat volgens mij niet met een pil weg, maar dat is waarschijnlijk ook niet wat jullie zeggen. Ik denk dat er zoveel variaties zijn dat je nooit de zelfde behandeling hebt. Alles is persoonlijk. En dat is maar goed ook. Ik ben alleen wel bang om weer in zo’n hokje geplaatst te worden. Maar dat heb je natuurlijk allemaal zelf in de hand.
@Roland,
Ik kan niet bepalen of jij ADHD/ADD hebt en hoe zich dat wel of niet manifesteert.
Ik heb al ergens geschreven dat medicijnen een HULPmiddel kunnen zijn.
Maar je leven gestructureerd krijgen, lukt je inderdaad niet met een pil.
Volgens mij heb ik dat ook ergens anders al geschreven.
Methylfenidaat KAN worden voorgeschreven door een psych…dat is aan de psych die je test.
Welke begeleiding je eventueel nodig hebt, is aan de psych en aan waartoe jij bereid bent.
En dat labeltje? Het is maar hoe stevig je het op jezelf plakt en in hoeverre jij er zelf een punt van maakt.
Ik heb het mijn omgeving verteld en aan hen verder wat ze ermee doen of niet.
Roland…vraag jezelf eerst eens af of je die weg wel gaan wilt of dat je eigenlijk kan leven met wie je bent.
Roland, ik ben het helemaal met je eens ! Zie mijn verhaal veder hier onder.
Ik persoonlijk denk dat veel van die genoemde symptomen een wisselwerking op elkaar heeft door het een ontstaat het ander. Om maar even een voorbeeld te noemen dagdromen veel denken i.p.v. gelijk doen zo kom je in tijd nood ga je werk opstapelen doe je het het laatste moment en wordt je chaotisch mensen gaan zich aan je irriteren je krijgt een hoop kritiek en gevolg je wordt onzeker en ga zo maar door. En soms kan dat problemen geven in je leven en kom je in een visuele cirkel terecht. Lees ook dit artikel:
http://www.brainquest.nl/adhd-versus-hooggevoeligheid-of-zweverigheid/
hier alvast een stukje er over
Een ‘aangeboren hersenaandoening waarbij sprake is van een biochemische disbalans tussen neurotransmitters’. Een dergelijke disbalans heeft echter nog geen enkele wetenschapper kunnen aantonen. Sterker nog; men heeft zelfs geen flauw idee hoe een ‘normale balans’ eruit zou moeten zien…..
Toch worden zogenoemde ‘ADHD-patiënten’ voorzien van zogenoemde ‘medicatie’ die juist daar op de hersenen inwerkt waarvan nog nooit iemand heeft kunnen bewijzen dat hier daadwerkelijk iets mis is. Men ‘vermoed’ dit enkel en geeft vervolgens de verklaring: Als ADHD medicatie werkt heb je ADHD, zo niet, is er iets anders mis.
Een gedragstherapeute vermoedde bij mij ADHD.
Een psychiater heeft uiteindelijk de diagnose gesteld en deze schrijft ook in eerste instantie de medicatie voor omdat je erop ingesteld moet worden, iedereen reageert anders op medicatie en behoeft een andere dosering.
Bij mij werkte de combinatie van gedragstherapie en medicatie erg goed. Eindelijk overdag eens wakker en langer dan 5 seconden kunnen concentreren.
De gedragstherapeute hielp mij beter met mn gedrag om te gaan, dingen te herkennen en aan te passen.
Ik kan nog steeds stuiteren, helemaal als je er cola ingooit maar ik ben wel beter te handelen voor mezelf en voor mn omgeving.
Ik ben open over mn ADHD en maak er op mn werk juist dankbaar gebruik van.
Hoe je er zelf mee omgaat bepaalt ook voor een groot deel hoe je omgeving ermee omgaat.
Ik ben er open over en ik merk dat daardoor mij omgeving er ook minder problemen mee heeft.
En hebben ze er wel problemen mee dan zijn ze mijn vriendschap niet waard :-).
Ik kreeg een hele leuke magneet van een collega van me:
ik ben niet normaal en daar maak ik dankbaar gebruik van !
Hoi Judith..mooi gesproken! Sluit ik me helemaal bij aan.
Heb op 31e ontdekt dat ik add heb.Het verklaart een heel veel waarom dingen in mijn leven gelopen zijn zoals ze gelopen zijn. Van baan naar baan elle lange cv en klem zitten vanwege dat ik laag opgeleid was slecht kan leren. Geen rijbewijs omdat ik angst heb en ook nog eens geen doorzet vermogen. En zit ik hier als fulltime moeder thuis te kniezen dat je nog moeilijk vindt om er iets van te maken. En al moeite hebben met structuur en regelmaat. Ik heb sinds een aantal maanden Ritalin voorgeschreven gekregen al was er ik daar eigenlijk geen voorstander van als ik de lijst met bijwerkingen lees. Vergat ze ook vaak en ook bewust neem ik ze niet meer in. En ik denk dat ik mijn add in combinatie met dat ik in een depressie hing. Zat behoorlijk klem met heel weinig zelfvertrouwen, neerslachtig, een negatieve spiraal die doorbroken moet worden. Nu wel wat gesprekken met psychiater gehad en wil eigenlijk alleen nog maar coaching. Ben zelf gewoon eens heel goed gaan nadenken en geef mezelf een schop onder mijn kont. Naar mijn idee gaat het om de gehele denkwijze waar ik steeds meer wakker in wordt. Voor de regelmaat structuur zijn genoeg tips zoals een weker planning opruimplan enz dus dat komt wel goed. Wat is er mis met veel gedachtes en dagdromen? Niet alles hoeft zo te gaan zoals in een voorbeeld gezin de strijk mag best eens blijven liggen stellen we niet te hoge eisen aan ons zelf ? Accepteer dat gewoon doe je best maar het hoeft niet perfect. Maar waarom mag je niet gewoon zijn wie je bent? Omdat de maatschappij je in hokjes plaatst waar je niet goed in mee kan draaien. Wie dat bedacht heeft grrrr de hele denkwijze en visie is gemanipuleerd door de machtigen overheid enz. Er worden dingen van je verwacht omdat de buitenwereld het graag zo ziet. Ik zie add ook als een speciale gave er zijn dingen waar je wel uitermate goed in bent!! Kijk maar naar Einstein zo is ieder mens uniek. Je bent al heel ver als je al zo veel zelfkennis hebt en weet wie je werkelijk bent. Hoeveel mensen hebben er wel niet iets psychisch alleen niet iedereen ziet of weet dat van zich zelf nobody is perfect. Ik accepteer ieder zoals hij is en heb juist respect voor mensen die echt helemaal zich zelf zijn!! Dus niet meelopen met het gros en zich laten meten aan anderen. Maar doe je eigen ding maak je dromen waar hyperfocus je op waar je wel goed in bent. Wees je zelf en benut je eigen talenten denk positief en kijk vooruit! Het kan me ook niet meer schelen want anderen van me vinden dan accepteren ze me maar niet (wat ik wel kortzichtig / te kort koming vindt) maar ik weet zelf wel beter. Maar ben je positief en zelfvertrouwen straal je dat ook uit en komt het goede ook op je pad. Je moet het uiteindelijk toch met jezelf doen! Ik ga er voor……!!
@Renske…als dit voor jou werkt…dan is het toch helemaal prima?
Maar zoals je zelf al schrijft, elk mens is anders.
AD[H]D is zeker GEEN AFWIJKING.
Maar dat mensen je maar moeten accepteren zoals je bent, vind ik een klein beetje kort door de bocht.
In principe natuurlijk wel, maar ADD (in jouw geval) brengt ook gedrag met zich mee dat voor wie met jou leeft, knap vermoeidend kan zijn.
Ik heb een dierbare vriendin met ADHD en ikzelf heb ADD. Dat is een unieke combinatie die vaak fout gaat, maar daar is de vriendschap niet minder intens om.
Wij begrijpen elkaars gedrag…waarschuwen elkaar als we extra druk zijn en zo is het voor de ander hanteerbaar. We botsen vaak, juist doordat we beiden hetzelfde hebben, waar zij dan ook nog lichamelijk hyperactief is.
Mijn huisgenoot heeft geen AD[H]D en moet aardig wat slikken als ik weer eens als een kip zonder kop door het huis ren, in paniek raak als ik iets aan het doen ben en de bel gaat, niet kan multi-tasken en efficiency in mijn tuut-tuut-tuut-tuut bui kennelijk in de container heb gegooid.
Weten wie je bent is de eerste stap in misschien erkennen dat je dan ook eigenschappen kunt leren ombuigen of veranderen?
Een strakke structuur sluit geen dromen uit. Dat is met geen pillen en therapie uit een mens te halen. En dat mag ook niet.
In deze maatschappij mag je inderdaad niet zijn wie je bent, maar dat is al sinds mensenheugenis.
Ik zie dat in de toekomst ook niet veranderen, maar dat is mijn mening.
In een relatie/huwelijk leer je ook, met hard werken, om een compromis voor je verschillen te vinden.
Een compromis waar je beiden mee kunt leven, zonder dat een van de twee het gevoel heeft zichzelf te moeten verloochenen.
Zie het aan jezelf werken als je AD[H]D hebt als zo’n compromis?
P.S.
Ik probeer mijn teksten wat adempauze te geven door witregels in te voegen.
Als ik nou nog kan leren om het met een paar woorden te schrijven in plaats van kamerbreed?
schrijven is niet mijn sterkste kant indd en heb het ook s’nachts gedaan ik kon slapen zat even vol.
Ik persoonlijk denk dat veel van die genoemde symptomen een wisselwerking op elkaar heeft door het een ontstaat het ander. Om maar even een voorbeeld te noemen dagdromen veel denken i.p.v. gelijk doen zo kom je in tijd nood ga je werk opstapelen doe je het het laatste moment en wordt je chaotisch mensen gaan zich aan je irriteren je krijgt een hoop kritiek en gevolg je wordt onzeker en ga zo maar door. En soms kan dat problemen geven in je leven en kom je in een visuele cirkel terecht.Dat is voor mij het grootste punt waar ik de coaching bij nodig heb. Lees ook dit artikel zeer intersant:
http://www.brainquest.nl/adhd-versus-hooggevoeligheid-of-zweverigheid/
hier alvast een stukje er over
Een ‘aangeboren hersenaandoening waarbij sprake is van een biochemische disbalans tussen neurotransmitters’. Een dergelijke disbalans heeft echter nog geen enkele wetenschapper kunnen aantonen. Sterker nog; men heeft zelfs geen flauw idee hoe een ‘normale balans’ eruit zou moeten zien…..
Toch worden zogenoemde ‘ADHD-patiënten’ voorzien van zogenoemde ‘medicatie’ die juist daar op de hersenen inwerkt waarvan nog nooit iemand heeft kunnen bewijzen dat hier daadwerkelijk iets mis is. Men ‘vermoed’ dit enkel en geeft vervolgens de verklaring: Als ADHD medicatie werkt heb je ADHD, zo niet, is er iets anders mis.
Ik ga toch even reageren. In alle reacties over jezelf mogen zijn en medicijnen gebruik etc.. Mis ik iets.
Ik heb ADHD. Met nadruk op de h weet ik sinds ik medicijnen slik. Niet dat mijn omgeving mij als hyperactief zou omschrijven. Ik kan rustig zitten en val niet extra op door onrustig gedrag. Maar sinds ik medicijnen slik is mijn lijf gewoon rustig. Ben ik niet meer de hele dag bezig om niet te wiebelen, om normaal te zitten… Heb ik niet steeds de neiging om met m’n benen te trappelen.
Met medicijnen in mijn lijf kan ik slapen, want ik kan lang genoeg stil liggen om daadwerkelijk in slaap te vallen. En het is jammer, maar er waren geen truuks, of yoga, of mindfullness die dit bereikt hebben. Het is zo fijn om niet steeds een deel van je hersens nodig te hebben om je lijf te negeren.
En punt twee dat ik merkte sinds ik medicijnen slik en dat ik ook nooit heb kunnen trainen: ik kan een gesprek volgen op een feestje. Ik kan zomaar mijn gesprekspartner volgen, zonder ook te horen war er elders in de ruimte allemaal gezegd wordt. Ik ben na een uur niet meer doodmoe omdat ik de concentratie moet opbrengen om te volgens waar het gesprek over gaat, ik kan het gewoon.
Zodra de medicijnen zijn uitgewerkt is het dan ook net alsof iemand abrubt de volume knop op 10 gedraaid heeft, vraagt m’n lijf weer aandacht en ben ik na een uur bekaf.
Door die medicijnen kan ik veel meer hersencapaciteit vrijmaken voor de dingen die ik wil en moet doen. Concentreren kon ik me altijd al goed… Heel erg goed zelfs. Daar ben je van jongs af aan ingetraind
Maar je merkt pas hoe goed je sommige dingen kan, hoe getraind je bent als je eens functioneert met hersens die deels gecompenseerd zijn.
ik hoor tussen de regels door een lofzang op ADHD medicijnen, daar moet IK even aan wennen, aangezien ik me sinds kort ( door anderen op attent gemaakt ) herken in de beschrijving van ADHD en bijkomend ik ben intussen 64 en twijfel wel of ik nog aan de medicijnen zal gaan, heeft dat nog zin na een leven zonder…
john
Ik ben zeker heel erg positief over het medicijn gebruik. Wel met de kant tekening dat het bij mij ook erg goed aanslaat en ik nagenoeg geen bijwerkingen heb. Zelfs de slapeloosheid niet… Slaap eerder beter.
Of medicijnen zin hebben na 64 jaar zonder? Ik zou je geen antwoord kunnen geven. Ik ben in het diagnose circus terecht gekomen omdat ik in het dagelijks leven echt vast liep. Uiteindelijk kwam de ADHD uit alle testen. De training die ik kreeg over gedrag en truiks om ermee te leren leven, leverde niets nieuws op… Ik doe, deed al die dingen al.
Persoonlijk liep ik vooral stuk op vermoeidheid en onrust in m’n lijf en kop.
De truuks die je aangereikt krijgt zijn er op gericht om al je dagelijkse taken uit te kunnen voeren en overzicht te houden, maar zijn ook gericht op het passen in een normaal dagschema en je kunnen houden aan normale afspraken. Het is echt damage control. Dat lukte mij al, maar daar was ik dus zo ontzettend moe van geworden.
Uiteindelijk ben ik toch aan medicijnen begonnen. Het zorgt voor rust. En het niet meer voortdurend moeten onderdrukken van de onrust vind ik fijn, dat geeft me ruimte om te leven.
Omgaan met de chaos vond ik nooit zo erg… En nog niet.
Maar of je dus aan de medicijnen zou willen en of je er baat bij hebt… Kun je eigenlijk alleen maar zelf afwegen. Ik zou, ook al was ik 80 heel blij worden van de rust die het me brengt.
En dat lukt met geen enkele gedrags training.
Ik hoor wel eens van mensen dat ze door veel mediteren en yoga en mindfullness ook die rust wel vinden. Mindfullness paste ik toe om m’n fysieke onrust te kunnen onderdrukken. Maar hoe goed dat ook werkt, dat vol continu doen kost bakken met energie… Je gebruikt t om iets te normaliseren, niet een om iets te winnen….
Wens je succes met je afwegingen.
Als je aan de medicijnen wil moet je sowieso door het circus van diagnoses en psychiater.
Hoi allemaal..
Zo leuk al die volwassen mensen en de herkenning. Ik ben 54 en sinds een jaar aan de pilletjes.. heerlijk, die rust en stilte in mijn hoofd en lijf. Mijn probleem is dat ik ze vergeet in te nemen of niet meer weet of ik heb gehad. Weetje.. ik moet zo vaak aanhoren, jij bent op je leeftijd nog een lekker pittig wijf en al die onzin. Ikke denken… ( meestal zijn die opmerkingen van jongere mensen) zo wat.. jij bent een saaie uitgeleefde zak hahahaha. We blijven toch jong en dat is een voordeel..toch…
groetjes
Ja Trudy, ik ben ook (weer) actief in het uitgaansleven maar naast een uitlaatklep hoort het meegaan met je tijd ook gewoon bij je karakter.
Ik kom 20’ers tegen die niet tegen drukte, harde muziek of actief bezig zijn kunnen 🙂
Dus voor mij helpt de medicatie echt als ik mijn hoofd rustog wil krijgen.
Mijn gezin geeft vanzelf aan of ik mijn medicatie vergeten ben.
En na bijna 2 jaar bij een p.peut kan ik het zelfs herkennen (meestal nog te laat…)
hier een hele late reactie, maar zit op dit moment , de meeste berichten, op deze site te lezen. ook ik zit nu eindelijk in het “traject “. helaas werd er een aantal jaar geleden gezegd dat ik geen ad(h)d kon hebben omdat ik zo moe ben… waar ik nu loop en mijn verhaal doe wordt er spontaan gezegd: je zal wel moe zijn… wat een herkenning. mijn beide kinderen hebben adhd ( 10 en 14 jaar) en er werd altijd gezegd, dat de drukte en zorg daarvoor de oorzaak was. en tuurlijk is dat druk, ik ben al 8 jaar samen met hun en loop overal achteraan… maar hoe kan ik hun leren om geordend te werken, niet de moeilijke zaken uit te stellen, en te motiveren, als ik dat zelf niet kan. ik heb waarschijnlijk het gecombineerde type, ben druk en enthousiast in mijn werk, en kom dan afgemat thuis, heb dan geen zin/moed/energie om ergens aan te beginnen, ook omdat als de kids uit school komen ik me daar op moet concentreren… ook dan laat ik vooral de voor mij “moeilijke” maar wel noodzakelijke, denk aan administratie (oh, wat een verschikking) liggen. gewoon omdat ik het niet op kan brengen om er aan te beginnen. en dan al dat denken, over de meest simpele dingen blijf ik twijfelen of ik er wel goed aan doe. ook alles op het laatste moment, ik heb toch nog genoeg tijd? niet dus! weer te laat, shit… en ‘s-avonds als het rustig is en de kids op bed liggen, dan ga ik rustig om half twaalf beginnen om de keuken te soppen, de was te doen of what ever… om dan vervolgens veel te laat naar bed te gaan, en me de volgende ochtend er uit te slepen, en dan…. begint alles weer opnieuw.
en dan de AGENDA, ieder jaar koop ik weer een mooiere, grotere en begin met bijhouden, dit duurt maar even, en als ik het al er in schrijf, vergeet ik er wel in te kijken, lekker veel nut dus…
ik stop maar want kan nog wel langer doorgaan, maar moet nu echt eens wat gan doen… groetjes roxane
hoi roxanne,
ik hoop dat jou traject een beetje meewerkt. ik ben ( 44jr) sinds vorig jaar gediagnosticeerd. zag allang wel de symptomen omdat onze oudste zoon ( adhd/ood heeft) en ik veel op elkaar lijken maar ik wilde het voor mijzelf niet weten. voor mij waren gesprekken met de psycholoog verhelderend en daarna gestart met medicatie ( ritalin) voor mij een wondermiddel. kan meer geordent leven. en de moeiheid verdwijnt. s’avonds als ik ga slapen gebruik ik 1,5 mg melatonine en slaap veel beter. voel mij uitgeruster. kortom had ik maar….. maar aan het verleden kan ik niets meer veranderen wel aan de toekomst. veel sucses.
hallo, hoop idd dat de dagelijkse dingen wat soepeler verlopen, en naast medicatie, ga ik dan ook naar een “cursus”, om praktische zaken aan te pakken. ben wel erg benieuwd. het zal fijn zijn om niet steeds in het zelfde cirkeltje te lopen, en niet verder te komen. ik heb goede hoop… bedankt voor je reactie roxane
hallo helpt rilatine zo goed????
ik zit ook nog eens met een burn out , en moet effexor bijnemen maar zie dat ni zitten
grt
hoi Roxanne (en Anne-Marie),
wat een herkenbaarheid…zelf 43 jaar, sinds 2 jaar diagnose ADHD via psychiater en gestart met medicatie. Eerst ritalin, maar daar verloor ik in 4 weken 12 kg gewicht mee….na een tijdje uitproberen van verschillende tijden etc. met ritalin te hebben getobt, op concerta over gegaan. werkt voor mij het beste…en behalve voordelen, heeft het ook wel nadelen…..gewicht blijft stabiel, eetlust verbetert, minder onrust etc…maar het is geen wondermiddel! Voel me vaak wat emotieloos en afgevlakt, maar heeft me wel geholpen mijn drukke gezin (5 zonen waarvan 3 met ADHD diagnose) en 3 dagen werken, beter te organiseren…heb recent zelfs een (pittige) opleiding afgerond, en dat ging met behulp van de concerta vrij voorspoedig…Maar ADHD heb je nu eenmaal, je hele leven…met al zijn ups en downs, de chaos is nooit weg, natuurlijk helpt medicatie om het wat te stabiliseren…maar regelmatig is de chaos gewoon groter dan de concentratie en de rust…..succes met je keuzen na de diagnose…groet erna
Hallo allen,
Alles is heel herkenbaar en sinds vorig jaar weet ik dat ik een combinatie van add/adhd heb. Medicatie… Zelf hou ik niet zo van allerlei chemische middeltjes en begin ik er ook niet aan. Wat ik wel gebruik is een voedingsupplement genaamd LTO3. Hiervan merk ik dat ik toch meer rust in mijn hoofd heb. Verder speel ik tafeltennis en ook dat helpt om frustraties kwijt te kunnen en ook om concentratie en focus te vergroten. Heb ooit 2 jaar achter elkaar niet getafeltennist en merkte daardoor terugval al wist ik toen nog niet dat ik deze combinatie van add/adhd had. Nu zal dat misschien niet voor iedereen hetzelfde zijn, voor mij is het een manier. Ook door naar andere alternatieve manieren te kijken zoals energetisch werk. Touch of matrix en andere vormen. En de wetenschap dat het er is, de bewustwording, het accepteren, omarmen en vervolgens weer loslaten geeft ook lucht. De eigen verantwoordelijkheid voor alles, hoe ga ik ermee om en wat brengt het me, welke uitdagingen zijn er… Soms is het puzzelen… Herinneren en proberen structuur te krijgen dat kan best een uitdaging zijn. hahaha weet nu weer even niet wat ik precies wilde schrijven, alleen dat er verschillende manieren zijn om er mee om te gaan en dat ieder voor zich dat kan bepalen. Mijn manier is dat ik geen chemische troep in mijn lichaam wil zonder dat de gevolgen van de lange termijn bekend zijn. Wens iedereen succes en sterkte met zijn manier. Hartelijke groeten, Evelien
hoi Eveline,
hoeveel pilletjes van LTO 3 heb jij per dag genomen? Ik heb het 7 weken geprobeerd en dan 3 in de ochtend, bij mij geen verbetering, terwijl mijn zoon er 2 in de ochtend neemt en er wel baat bij heeft..graag jou reactie..
groetjes jenny
Heeft de keuze van wel of niet medicijnen ook te maken met de mate waarin jezelf geaccepteerd hebt dat AD[H]D hoort bij wie je bent?
ik denk zeker dat het er mee te maken heeft. maar ook de mate waarin je last heb van je add/adhd
als je de medicijnen toch eerst probeert (nieuwsgierig) krijg je overzicht en daarvan weer inzicht, en
door die twee samen krijg je evenwicht. als je je eigen evenwichtig voelt kan je ook beter nadenken
en voor jezelf nagaan wat nou eigenlijk belangrijk en goed voor jouw is.
@Kitty
Heeft in hoeverre je last hebt van je AD[H]D niet ook erg te maken met hoe je omgeving ermee omgaat?
Ik vraag me af in hoeverre je medicatie voor jezelf of voor je omgeving slikt.
Want we kunnen heeeel vermoeidend zijn voor onze omgeving, die er dan meer last van heeft dan jezelf hebt.
Je hebt gelijk…door de medicijnroute te gaan, leer je het verschil, wat weer inzicht geeft.
Ik merk duidelijk verschil nu ik de medicijnen er weer uit heb gegooid, maar ik denk ook dat ik nu weer ben wie ik altijd was.
En mijn omgeving heeft me langer zonder medicijnen gekend, dan met, dus is het een kwestie van wat het beste bij jou en bij je omgeving past?
je heb gelijk hoor dat de omgeving er meer last van heeft dan jijzelf, maar als ik dat al merk krijg ik last van mijn omgeving en dan ben ik zelf eigenlijk de gene die er dan wat mee kan doen.
dat vind ik niet erg hoor, voel me daar rustiger onder. zo zie je maar dat het heeft eigenlijk 1 naam maar het is bij iedereen zo verschillend.
Ik heb de diagnose nu bijna 3 jaar geleden gekregen en wat was dat een opluchting. Het lag niet altijd meer aan mijn “luie” karakter, en mijn gebrek aan discipline. Ook bij mijn moeder vielen er vele euro’s aan kwartjes. Omdat ik nogal last had van niet kunnen focussen tijdens mijn werk, aan de medicatie gegaan. Eerst Ritalin, kreeg ik veel maagklachten en hartkloppingen van, ook het nerveuze gevoel bleef aanhouden. Toen concerta, dextro-amfetamine maar last van mijn maag bleef (kreeg zelfs chronisch last van mijn tot dan toe vrij rustige prikkelbare darm). Nog even terug naar Ritalin en toen maar besloten mijn omgeving wat ADD vriendelijker te maken. Mijn collega’s waren gelukkig zeer begripvol en hielpen aan alle kanten (ook door me soms te wijzen op je-begaat-em-bijna fouten ;-). Nu ik een andere baan heb (nee ben geen typische adhd jobhopper, maar de economie besloot voor mij), helaas werkend in een kantoortuin :-|. Wie dat heeft uitgevonden…Gewone mensen kunnen er al lastig in werken, ik zit nu gewoon hele dagen zeer onhandig met hoofdtelefoon op achter een heeeeeel groot scherm, om maar zo min mogelijk van mijn rondrennende, drukpratende collega’s mee te krijgen. Ben zelfs aan het overwegen toch maar weer aan de Ritalin te gaan, ondanks de maagklachten. Zijn er meer mensen die chronische maag/darmklachten hebben overgehouden aan het gebruik van ADHD medicatie?
hoi sue,
zelf heb ik al jaren pds en misschien is het inderdaad wel wat verergerd maar ik heb liever de chaos in mijn buik dan in mijn hoofd, de chaos in je buik raak je over het algemeen met regelmaat kwijt op de ideale natuurlijke manier, en de chaos in je hoofd is toch meer een probleem om dat “natuurlijk” weg te krijgen.
voor mij persoonlijk wegen de add klachten zwaarder dan de pds klachten.
misschien is het een idee om een maagbeschermer te vragen aan je huisarts dat kan helpen.
succes.
Hallo allemaal,
ik ben nieuw hier. 5 jr geleden indicatie add gekregen, maar toen het na een paar maanden weer wat rustiger ging in m’n priveleven met de hele behandeling gestopt… Nu zou ik weer willen beginnen, het liefst met medicijnen en coaching. Ik ben echter vrij basis verzekerd en lees in mn polisvoorwaarde dat ik maar recht heb op 5 gesprekken per jaar met een psych. Weet iemand of dat anders is als je Add hebt?
@chrisje.
Het maakt (helaas voor jou) geen verschil of er sprake is van AD[H]D of ADD.
Die vallen onder 1 noemer, wat vergoeding van behandeling/medicatie aangaat.
Vanaf volgend jaar kun je behandelingen vooral zelf betalen.
Ritalin wordt nu nog vergoed (hoewel je het natuurlijk eerst zelf moet betalen tot je eigen risico is bereikt). Concerta wordt helemaal niet vergoed.
Ik vrees dat volgend jaar nog minder vergoed gaat worden.
Ik denk dat je heel goed informeren over wat ADD voor jou betekent een stap is die je zelf kunt nemen.
ADD is een deel van wie je bent, dag in dag uit.
Moeilijker te hanteren als je leven vol stress zit, wat makkelijker als je leven even in een windstilte zit.
Behandeling met medicatie is niet gericht op de korte termijn, om stress situaties het hoofd te bieden.
Begeleiding/therapie voor ADD is er niet op gericht om over je stress te praten in je persoonlijk leven, maar gericht op het leren omgaan met en het vinden van een dagstructuur die bij jou past.
Natuurlijk is de stress waar je onder leeft een onderdeel van je dagelijks leven, maar daar wordt alleen zijdelings naar gekeken.
Misschien heeft het zin voor jou om te bepalen of je hulp nodig hebt voor de oorzaken van de stress of dat je daadwerkelijk begeleiding/behandeling van ADD zoekt.
Heel veel succes..want je leest alsof je in een rottijd zit.
Been there, done that..got the T-shirt.
@Conquistador Even een klein beetje geruststelling…
Ik zit bij Avero Achmea en in mijn pakket zit wel een complete vergoeding van concerta
Wel een duurder pakket maar er zijn dus zeker wel maatschappijen die het vergoeden.
Het blijft raar datb juist ad(h)d’ers die snel dingen vergeten (zoals innemen van medicatie) gedwongen worden om ritalin te nemen ipv het lang werkende Concerta
@Arthur,
Ik ben verplicht bij een bepaalde maatschappij verzekerd omdat ik een uitkering heb. En die vergoed dus geen Concerta. Een kennis die AD[H]D heeft, kreeg via een andere maatschappij ook de Concerta niet vergoed.
Ik ben het met je eens dat het vreemd lijkt dat je een 4x per dag of meer regime moet aanleren, als 1x per dag ook kan.
Komen we weer uit op de geldkwestie. Ritalin wordt door veel fabrikanten gemaakt, dus is het veel goedkoper. Concerta nog niet.
Het is allemaal een kwestie van kostenplaatje en iet wat het beste kan zijn voor de behandelde.
FBTO vergoed Concerta 500 per jaar….
Potverdorie, wat is dit nu weer confronterend. Zat ik net lekker een paar jaar in ontkenning (nuja, ‘lekker’, als je niet uitkijkt burn je out, maar goed.) Kom ik weer eens een Add-er tegen. Dus ik schiet meteen in een hyper: ‘goh, jij ook add? Gezellig!” uren lang over add zitten kletsen, vergelijken, beetje begrip zoeken. Heel fijn. Ontzettend vermoeiend. Ze wist er heel veel van af en ik verbaasde me zelf ook een beetje dat ik zo weinig gezocht heb naar dingen over add, behalve dan een half gelezen ‘ADHD voor Dummies’.
Dus ik speuren op het internet. Vallen er me toch een aantal functies uit! Oh, dus dít kan ik niet, dat klopt, kunnen anderen dat wel dan? Geen werkgeheugen, juist, geen goed werkend beloningssysteem, juist, slechte mogelijkheden tot feedback, juist.
Kom ik op een site waar ze het aandurven beroepen te noemen die moeilijk zijn voor mensen met add. En ja hoor, het eerste beroep dat genoemd wordt is het beroep wat ik al jaren tracht te beoefenen. Fijn! Grrrr.
Ik had toch echt de hoop dat ik als ik er maar lang genoeg mee doorging ik er daadwerkelijk goed in zou worden. Ze bekijken het maar, ik wordt wel de uitzondering die de regel bevestigd.
Waar is die oude vertrouwde ontkenningsfase? Vroeger was alles beter…
Mn grootste klacht over Add is dat het me zo ontzettend veel tijd kost. Ik hoef niet te zoeken naar kicks in het dagelijks leven, genoeg fantasie om over kicks te dromen. Rijk en beroemd of ontvoerd en gered.. kan allemaal. Ik kan uren op de bank zitten met mn caffeine en nicotine en dromen dromen dromen. Zit ik een film te kijken, zie ik iets dat mn geheugen triggerd, hup geluid uit want ik kan mezelf niet meer horen denken, wordt ik letterlijk een uur later ‘wakker’ uit de fantasie, hé oja, ik zat een film te kijken, nu heb ik het einde gemist. Boeken moet ik al helemaal niet proberen want na twee bladzijdes ben ik weg. Fijn hoor dat ik mezelf zo goed kan vermaken, lange treinreizen voor mij geen probleem, maar ik kan die tijd wel beter besteden…
Altijd positief eindigen: het lukt me nu al maanden lang om één keer per week mn huis op te ruimen! Goed zo! Schouderklopje…
en conquistador: wat fijn dat je de tijd neemt om berichtjes te beantwoorden! Schouderklopje!
@Chrisje,
Als je die moeite niet neemt, kun je hier net zo goed wegblijven 🙂
Je schrijft: Oh, dus dít kan ik niet, dat klopt…
Chrisje, ik ben ervan overtuigd dat je ALLES kunt wat binnen jouw talenten en belevingswereld ligt.
Ik denk dat heel veel te maken heeft met wat je werkelijk wilt in je leven.
Ik heb twee beroepen gehad. Secretaresse en Verpleging.
Secretaresse omdat ik van huis uit de opleiding moest doen en toen dat klaar was, wilde ik de deur uit, geld verdienen.
Ik was er niet echt geschikt voor, ik kan niet tegen de cultuur waar ze je de stoel niet gunnen waar je opzit.
Toch heb ik bij aardig wat bedrijven gewerkt, waar ik het erg naar mijn zin had.
Zolang ik maar een grote mate van vrijheid van handelen kreeg en die nam ik gewoon vaak.
Multitasken hoort bij dat vak en ik kon het…want we zijn tenslotte zoooooooooooo snel afgeleid.
Toch was ik zorgvuldig, was mijn filing systeem tot op de dag bijgewerkt en ging alles op tijd de deur uit.
Alleen als een brief of rapport af was, vergat ik het door te lezen, zodat er nog wel eens een foutje bleef staan.
Want…brief af…weg ermee…what’s next.
Van het bedrijfsleven naar secretaresse in twee grote ziekenhuizen en vandaar de stap naar actieve zorg.
En alles kwam samen. DAT was wie ik was en nog ben (ook al werk ik niet meer).
Verpleging en ADD? Ja. En ik was goed in mijn vak.
Discipline, netheid op het absurde af, systematisch en grondig, met veel aandacht en focussen.
Hoe het kan? Geen idee. Het kon en als mijn lijf zou willen zou het nog kunnen.
Ik heb van mijn 18e tot mijn 43e gewerkt en pas rond de 50 kreeg ik LAST van mijn ADD.
Complicatie bij de overgang? Niet meer werken, was discipline loslaten en chaos binnenlaten?
Ik weet het niet. En misschien hoef ik het ook wel niet te weten.
Wat ik wel weet is dat ik mijn leven lang gestreden heb voor wat ik wilde en waar ik in geloofde.
En daar heeft ADD niets mee te maken.
Heel interessant al die reacties over medicatie.
Ik ben zelf een jaartje geleden doorverwezen naar een psychiater door een psycholoog.
Ik kwam namelijk met depressie klachten bij de huisarts, en we hebben samen met een psycholoog diverse anti depressiva geprobeerd, maar daarvan ging ik juist meer stuiteren.
Door de psychiater heb ik een stempel gekregen van Bipolair type II, ik was blij het beestje had eindelijk een naam.
Ik ben gelijk aan de Lithium gegaan, want ik draaide door, wilde niet meer leven enz, enz.
Ook kreeg ik nog een Zyprexa, nou daar word je niet vrolijk van, je groeit dicht letterlijk en figuurlijk.
Nog steeds de klachten van opvliegers, angsten, woede aanvallen, druk zijn in je hoofd, niet kunnen slapen enz.
Dus overgestapt op de Seroquel, hmmm in het begin lekker duf en loom dit omdat het een anti psychotica is, maar me weegschaal werd psychotisch.
De meeste kwalen gingen niet weg.
Veel gelezen over ADHD en aanverwante stoornissen, heb de stoute schoenen aangetrokken, en een test aangevraagd bij de psychiater.
Ze vond het een goed plan, omdat de klachten van bipolair en adhd elkaar overlappen.
Gelukkig afgelopen maandag is dus gebleken dat ik het dus beide heb, nu hoop ik stilletjes op de medicatie, want ik ken mensen die deze combi hebben, en er ging gelijk een wereld voor hun open…
Het haalt de kwaal niet weg, maar alles word een stuk makkelijker om te leven.
Ook heb ik me erbij neergelegt dat deze twee kwalen helemaal nooit weg zullen gaan.
Dus mensen heel veel succes.
Hoi,
Wat je schijft klinkt mij en zeker anderen niet vreemd in de oren,bij mij word het ook overlapt door extreme p.t.t.s en depressies,maar wat begreep ik eindelijk meer van mijn eigen gedrag zeg,ja als kind was ik al extreem enz…met alle schoolfalen van dien…
Hoe gaat het met jouw in relaties?is er begrip met je partner,family enz…
Met mij gaat het met tijden wat beter,ik gebruik antidepressiva een goedkopere merk van elexor en ik heb mythyfenidaat voor de klachten a.d.h.d…groetjes…hanneke
Hmmm familie weinig, ja als je zegt ben depressief, of juist manisch dan hoor je ze af en toe zeggen, ga lekker naar een terrasje voor een lekker bakkie koffie of iets dergelijks, een relatie heb ik niet, maar in het verleden natuurlijk wel gehad…
Nu pas weet ik ook waarom het niet echt goed ging, en dat ik vaak de schuldige was…
Ik ben blij dat het beestje een naampje heeft alleen zo jammer dat je bij de GGZ zo lang moet wachten voor ze verder met je gaan….
Mij werd gezegd (zit wel waarheid in) beter wordt je niet meer,maar je kan wel van een twee naar een zes gaan.Wat inhoud je levenskwaliteit verhogen…
Nou daar houd ik het maar op,maar de optimist in mij(soms) zegt het kan ook hoger…
Hoewel mijn hoofd omloopt van allerlei gedachten,probeer ik ook naar mijzelf te luisterenik neem niet alles wat er gezegd word zomaar aan.
Ben benieuwd wat de medicijnen voor jou gaan doen…groetjes hanneke
Let niet op mijn spelfouten,ik heb ook dyslexie….
Hallo ,daar was ik weer eens…
Ik vraag mij af of er heel binnenkort weer iets word georganiseerd van a.d.h.d. Uitof van impuls,
Ik zit weer eens op een eenzaam eilandje,heb behoefte om met soort genoten te babbelen of iets te ondernemen…..mag 1of meerdere personen zijn..iemand ide’en…misschien komend weekend al…
Groetjes Hanneke
zo hee.. hier herken ik totaal mijn (inmiddels ex-)vriend in. Men heeft hem verteld dat hij er overheen was gegroeid (als kind zwaar ADHD). Nou als ik dit zo lees: mooi niet dus! Had ik dit maar eerder geweten, dan waren er vast niet zoveel ruzies ontstaan 🙁
@Jolanda,
adhd groei je idd niet overheen. Als je ouder wordt, wordt je fysiek wel wat rustiger, maar dat is het dan ook. Je raakt het niet kwijt.
ben er eigenlijk deze week achter gekomen dat ik add hebt.
alle symptonen wijzen in die richting?loop al jaren met een verwarde geest in de rondte ,als eerste wil ik mijn huisdokter spreken en asap de diagnose gesteld hebben?slik al zo’n 8 jaar Amitriptyline om uberhaupt te slapen.het helpt mij geen steek verder en wordt alleen maar onstuitbaar voor mijn omgeving,omdat ik denk dat de rest gek is , en ik de man in bonus bent?ben blij hier met lotgenoten over te kunnen comminuceren,en hoopt zo snel mogelijk de juiste medicijnen hiervoor te krijgen?
Wat fijn om al jullie verhalen te horen 🙂
Bij mij is twee weken geleden de diagnose ADHD gecombineerde type vastgesteld. Dus net na jou Aad.
Ik ben 30. Ik bleek op mijn werk toch wel aanzienlijk langzamer te zijn dan de rest en er werd mij gevraagd of ik moeite had om me te concentreren. Zelf had ik er nooit zo bij stilgestaan dat andere mensen geen last hebben van telefoons die overgaan, bouwwerkzaamheden buiten, of pratende collega’s. Ik dacht dat iedereen daardoor werd afgeleid, maar dit blijkt dus niet het geval. Vervolgens concentratieproblemen gegoogled en dan krijg je meteen allerlei AD(H)D links.
Veel gelezen… en alles viel op zijn plek… Van extreme opvliegendheid en puinzooi in huis tot perfectionisme en niet wakker worden aan toe. Met honderd dingen tegelijk bezig zijn, van hot naar her rennen en dan… instortmoment… paar dagen zombie en weer verder.
Ook het sociale aspect, veel mensen kennen, party girl en grappen maken, maar toch steeds mensen teleurstellen, dingen die belangrijk voor hen waren vergeten, etc.
Ik herkende mezelf in bijna alles, behalve de hyperactiviteit. Daarom was ik toch verbaasd toen uiteindelijk wel ADHD als diagnose werd gesteld! Echter, ‘impulsiviteit’ valt ook onder de ‘H’ en daar scoorde ik wel hoog op.
In het verleden hebben vrienden wel eens voorzichtig opgenoemd of ik niet misschien moest laten testen op manisch-depressiviteit of borderline. Heb toen veel over deze twee gelezen, maar leken toch te extreem. Wel een paar herkenbare kenmerken, maar dat was ook alles.
ADHD had ik zelf nooit aan gedacht, omdat ik dan een (mannelijk) persoon als kip zonder kop door de kamer zag stuiteren. Wist ik veel!
Dus ik naar de huisarts om mijn verhaal te doen met als doel een doorverwijzing te krijgen, want daar begint het feest mee. Onze huisarts is een beste man, hij kent mij vanaf mijn tweede. Maar helaas kreeg ik zijn assistent; huisarts in opleiding! En die kerel, amper drie jaar ouder dan ik, nam mij totaal niet serieus. Begon met uitspraken zoals; ‘je hebt gewoon een heel druk leven, geen wonder’, ‘vind JIJ dat je een probleem hebt, of heeft vooral je omgeving een probleem met jou?’ en ‘je hebt een moeilijke baan, zij zijn degene die te hoge eisen aan jou stellen.’ Belachelijk! Want door wat ik inmiddels heb gelezen over ADHD blijkt dat dat juist kenmerken kunnen zijn. Met alles tegelijk bezig zijn resulteerd inderdaad in een druk leven en ja, mensen steeds onderbreken, opvliegend zijn, alles zeggen wat in je opkomt, kunnen inderdaad resulteren in het feit dat de omgeving een probleem met jou krijgt. En dan wordt het automatisch ook jouw probleem, zo is het nou eenmaal. En wat die baan betreft, heb ik een IQ test voor moeten doen, dus ik zou geschikt moeten zijn. Maar lang focussen kan ik nou eenmaal niet… Lang verhaal kort, een vervelende dokter dus. Wel stemde hij in met een verwijzing, maar wel met de absurde mededeling dat ik maar beter naar een algemeen psychiater moest gaan en niet iemand die gespecialiseerd is in ADHD en dan gewoon mijn klachten moest vertellen zonder een vermoeden tot ADD te noemen.
Ik heb zijn ‘raad’ niet opgevolgd en ben toch naar een specifiek AD[H]D intake gegaan. Het was best een lang onderzoek en na een week kreeg ik de uitslag: ADHD dus.
Ik ben opgelucht. Maar ook droevig tegelijkertijd… Waarom nu pas? Mijn leven had zo anders kunnen lopen. Ik had zoveel sneller over school en studies kunnen doen. Had zoveel minder (stomme) gekke dingen gedaan.
Maar goed, no time for regrets 🙂 Ik hoop alleen dat ze me snel gaan bellen, want nu ik het weet wil ik ook snel beginnen met de behandeling. Waar ik in behandeling kom krijg je sowieso individuele therapie, hoogstwaarschijnlijk in combinatie met medicatie. Maar ze bieden ook groepstherapie aan, wat me eigenlijk meer aanspreekt dan individuele therapie. Mijn hele leven heb ik me zo anders gevoeld dan de rest! Zou daarom graag lotgenoten ontmoeten. Zijn hier mensen die ervaring hebben met dergelijke groepstherapieën? Komen de dingen die ik beschrijf bekend voor? Veel van de verhalen die ik hier lees komen mij wel bekend voor namelijk…
Sorry, het is een beetje lang geworden! Als ik eenmaal begin ben ik niet te stoppen.
Groeten,
Mimelien
Dag Mimeliein.
ik ben 44 en heb nu sinds 4 weken de diagnose adhd. ik herken mij ook in jou verhaal. maar ik dacht ook net als jou het normaal is om zoveel gedachtes te gelijk te hebben.nu weet ik dat dit niet zo is , en deze site heeft mij enorm veel informatie gegeven.
ikzelf ben vorige week gestart met ritalin 3x 5mg per dag en het is een wereld van verschil.wat een rust zeg. ik ik ben al een poos onder psychologische begeleiding en dat vind ik prettig ‘1 op 1 contact voor dit moment, maar ik sluit niet uit voor de toekomst dat ik ook in contact wil komen met lotgenoten om ervaringen te delen.
wie weet heerft iemand hier ook nog wat info over.
ik heb ook op deze site bij verschillende items gereageerd. ook omdat ik ook nog zoekende ben voor mijzelf.
en ik ben zelf psyiatrische verpleegkundige en werk met dementerend in de thuissituatie en dacht dat ik het ook allemaal wel goed op orde had, maar mijn man had veel last van het gedrag wat jij ook beschrijft, werk en prive heb ik enorm goed kunnen onderscheiden, maar ook omdat ik talentvol ben in mijn werk en er een grote passie voor heb.
hoop dat dat je er wat aan heb , succes groet Anne-Marie
Ik weet sinds 1,5 jaar dat ik ADHD heb en ik ben nu 50 jaar.
Alles viel op z’n plaats en ik ben dus niet gek, minder dan een ander, lelijker dan een ander en stommer dan een ander.
Door goede begeleiding kan ik nu met mijzelf omgaan en mijn omgeving ook.
Ik ga af en toe naar een ADHD café in de buurt waar ik woon en het is heerlijk om herkenning te ondervinden (zeg ik dat zo goed?)
@Mimelien,
ik zou dit wel aankaarten bij je normale huisarts. Je dient door een huisarts namelijk wel serieus genomen te worden. Het is vaak een behoorlijke stap om met dit soort dingen naar een huisarts te gaan. Ik vind het ronduit onbeschoft hoe hij met je is omgesprongen. Plan desnoods een nieuwe intake in bij je huisarts die je al langer kent.
Wat een psychiater betreft. Voor ADHD-ers zijn er idd specifieke psychiaters. Deze gaan een heel ander traject met je door dan een ‘normale’ psychiater. Juist omdat de meeste problemen bij de adhd-stoornis vandaan komen.
Groepstherapie heb ik geen ervaring mee. Ik heb het op eigen houtje gedaan, wel met ondersteuning van familie en vrienden.
ps: denk niet aan wat je had kunnen bereiken als je het wel had geweten. Niet terug kijken (geeft een slecht gevoel naar jezelf toe), maar vooruit kijken 😀
Wat betreft contact. Geen probleem. ik heb vaker met ‘lotgenoten’ contact gehad. Als je elkaar kan helpen is het alleen maar mooi toch. Loopt het niet, tja, dan is het gewoon verder zoeken 😉
hallo Allemaal.
ik Anne-Marie heb met 4 jaar ook de diagnose adhd gekregen. ik val waarschijnlijk onder type 1. ik lees dat iedereen op zoek is naar vergoedingen etc , maar hebben jullie er wel aan gedacht dat jullie een pgb kunnen aanvragen ?! het is niet een groot bedrag per jaar ,maar toch .ik heb hem in iedere geval al voor onze zoon en ga het ook voor mijzelf doen, zodat ik daar ook dingen die niet vergoed worden toch kan betalen. overal in nederland kan je hulp vragen hoe dit te verkrijgen is en welke route je moet bewandelen.
sucses allemaal. gr.Anne-Marie
Ik herken erg veel in bovewnstaande stukjes, m.n.wat Mimelien schrijft:
“Van extreme opvliegendheid en puinzooi in huis tot perfectionisme en niet wakker worden aan toe. Met honderd dingen tegelijk bezig zijn, van hot naar her rennen en dan… instortmoment… paar dagen zombie en weer verder.
Ook het sociale aspect, veel mensen kennen, party girl en grappen maken, maar toch steeds mensen teleurstellen, dingen die belangrijk voor hen waren vergeten, etc.”
Die opvliegendheid heb ik ook zeker maar deze is zeer onderhevig aan het gebeuren om me heen, vooral op me werk voel ik op sommige dagen regelmatig mijn bloed gaan koken door het gedrag van coll. met name!echter heb ik dat wel onder controle, ik focus me dan even op hetgeen waar ik mee bezig ben op dat moment of ik ga even naar de rookruimte.
Waar ik tegen aan liep was het onbegrip van veel collega’s op me werk toen ik vertelde dat ik ADHD heb ( dec. 2011 geconstateerd bij Psyq en sinds maart dit jaar aan de ritalin 6 pillen p.d.) men reageerde met opmerkingen als “jij.”.. ADHD?? ” “je bent helemaal niet zo druk..” of ach tis een modeverschijnsel dus elke huisarts zegt dat je ADHD hebt dus stel je niet aan. …
Een aantal keer uitgelegd dat ADHD zich niet altijd uit in het uiterlijk druk zijn of doen, ook verteld dat toen ik 16 jaar geleden bij het bedrijf kwam vreselijk druk was in mijn gedrag en dat dit regelmatig tot irritaties leide bij mijn collega’s , en dat dat op een gegeven moment naar binnen is geslagen (ik weet niet of ik dat goed omschrijf maar hoop dat het duidleijk is?) de drukte zit echt in me hoofd, kan me echt moeilijk concentreren bijvoorbeeld als ik iets simpel als een donald duck lees ben ik aan het einde van de 1ste pagina het verhaal al weer kwijt.
Ook maar medegedeeld dat de diagnose is vastgesteld door een psychiater van PsyQ en niet door een huisarts.
Nu zijn de collega’s waar ik in de groep zit er aan gewend dat ik om de 3 uur ritalin in moet nemen en gaat men meer op een normale manier met me om.
Sinds ik ritalin gebruik is het een heel stuk rustiger in mijn hoofd, en ga ik me ook steeds lekkerder voelen, krijg meer zin in dingen voel me gewoon prettiger en opgewekter/vrolijker, kan me beter concentreren ( al is dat soms nog wel een opgave) op me werk betrap ik mezelf er wel op dat ik soms met 4 dingen tegelijk bezig ben en dit ook gewoon af kan maken en bijkomende zaken beter kan organiseren. Mijn collega’s begrijpen daar niets van en kunnen vaak niet meer dan 2 dingen tegelijk.
Ja 1 van de positieve zaken van ADHD-er zijn is dat je vaak goed kunt multitasken.
Heb ik wel eens de gedachte gehad van had men dit maar eerder herkend of had ik maar eerder aan de bel getrokken…..ja zeker, echter toen ik op de middelbare school zat kwam net de term ADHD opzetten en was er nog weinig over bekend, ik was toen ook bestempeld als druk,moeilijk opvoedbaar etc.
Ik ben blij dat nu dan toch een diagnose is gesteld en dat ik m.b.v. ritalin mijn leven weer op orde krijg stukje bij beetje.
Dag Theo.
ik denk dat jij een baan heb waar je 8 uu r per dag met collega’s bent ?? en dat is dus waar bij mij een stage en een baan in het verre verleden is stukgelopen.
ik werk al ruim 24 jaar alleen, nu als verpleegkundige ik kom bij clienten thuis en geef 1 op 1 begeleiding ( thuiszorg) voor mij wel zo prettig onbewust heb ik vroeger er al voor gekozen om alleen te werken omdat ik kriegel wordt van mensen om mijn heen die en op me letten en omdat ik vind dat zij trager denkers zijn en traag werken. nu weet ik dat onze hersens dingen sneller verwerken en dat de ander ons niet bij kan houden. ik denk wel dat iedereen “zegt “dat hij weet wat ADHD is maar de inhoud begrijpen zij denk ik niet goed. ik heb de drukte alleen binnen in mijn hoofd en verder niet. ik heb afgelopen week op mijn werk verteld dat ik ADHD heb en er waren een paar collega’s die het niet konden geloven. maar hoe zij moet je om moeten gaan is toch weer anders. iedereen let alleen maar op “druk” gedrag. kortom nog een hoop onbekendheid bij ” onze gewone medemens ” gr. anne-marie
Nog een kleine aanvulling op het stukje van veel mensen kennen.
Ik ken erg veel mensen maar meer dan oppervlakkige vriendschap is het niet, sommige personen heb ik regelmatig contact mee via mail,hyves,facebook o.i.d. anderen heb ik erg weinig contact mee.
Enkelen heb ik toegelaten in mijn “leven “zeg maar maar dat zijn er maar een stuk of 3 a 4 die me echt goed kennen en dat ook maar tot op bepaalde hoogte.
Hierdoor kom ik wel oppervlakkig over en vetoon volgens mijn werkgever geen diepgang, nu zal mij dat een worst zijn wat mijn werkgever er van vindt echter merk ik wel in mijn sociale leven dat contacten snel verwateren o.i.d. het lijkt wel of deze personen mij niet intreseren ofzo of me niet prikkelen ik weet ook niet hoe je dat moet noemen)
Voor marit uit boxsmeer….
Mij is nooit aangeboden voor begeleiding aangaande adhd..ik kom of beter kwam..5 jaar daar bij psychq of hoe je dat ook schrijft..ben ook dislexthie..sorry zal wel lastig lezen zijn…;+)
Aanvankelijk kwam ik daar voor geheel andere nare ervaringen en omdat ik zelf vond dat het niet opschoot..ondanks medicatie drong ik aan op onderzoek adhd..ik vermoede het al veel eerder maar het werd weggewuifd dat mijn trauma.s de oorzaak waren van mijn persoonlijkheidsstoornis…heb het maar geslikt als zoete koek..was moe en murw.
Het zal dan wel denk je dan…pfff echter met metthylfenidaat toch gekregen omdat ik later er weer een aantal malen op terugkwam en getest ben kreeg ik metthylfenidaat en reageerde en nog ..hiet heel goed op…Denk gewoon dat ze klaar met mij nu zijn?! De psychiater begon ook over het kostenplaatje..De medicijnen kon ook mijn huisarts regelen..? Ja ik weet niet goed wat te doen nu..heb echt behoefte of lotgenoten te ontmoeten en her en erkenning te vinden..Niet teveel tegelijk dan hoor haaaha want dan draai ik weer door en sla niets op ..bedankt voor je reactie marit..jammer dat je voor mij te ver woont ..heb geen auto..is maar goed ook haaha zal een echte snelheidsduivel zijn;+) en alle stoplichten behalve groen dan)negeren…kan niet tegen wachten..wist je wel he’ haaha lol ojee ik wijk weer af..zal ik adhd hebben..haaaahaha ja vaak moet ik echt zo lachen om mijzelf en gek hoor alle caisierres zijn Dol op me..Zien mij vaak zonder mijn vier tandjes haha ben ik weer vergeten in te doen..Oh erg ik rond maar af want heb nu dus weer een schrijfkick ..groetjes marit en alle mensen hier En denk er allemaal aan..wij zijn Heerlijk onszelf en blijven lachen..doei doei van mij een dikke kusX
Zo Theo,
Heb je het over jezelf of over mij 😉
Ik ben dan 44 jaar en ik heb sinds 1991 dezelfde baan. Natuurlijk geen gewone baan maar in de onregelmatige diensten. Kortom Vroege dienst, late dienst en nachtdiensten.
Dus altijd afwisseling. Het enige wat structuur gaf was dat de tijden altijd hetzelfde waren/zijn.
vroeg 7:00-15:00 uur, Laat 15:00- 23:00 uur en nachtdienst van 23:00-07:00 uur
Enige verschil met jou (Theo) is dat mijn collega’s het niet gek vonden dat ik ADHD had. “Gewoon niet druk maken en op tijd je pilletje innemen” werd dan gezegd….
Alsof dat het enige is van ADHD. Was het enige probleem maar dat ik druk ben.
Jarenlang ben ik in de veronderstelling geweest dat ik gewoon een concentratieprobleem had.
Ik had ook nooit vrienden en mijn relatie houdt al ruim 17 jaar stand, maar dat liep alleen maar goed omdat we veel samen hebben mee moeten maken. Niet echt belangrijk voor het verhaal, maar wel de reden dat we 2 jaar geleden even een sabbatical ingelast hebben.
In die periode heb ik als 43 jarige man in een studentenhuis geleefd (anderhalf jaar) met een ultiem ADHD leven… Werken (baan1), werken (Baan2), uitgaan en heel even een paar uurtjes voor baan1.
Tussendoor ging ik naar mijn gezin zodat mijn vrouw kon werken en ik bij de kids kon zijn.
In die jaren deed ik ook vooral dingen die echt op het randje waren. En uiteindelijk was het bijna op het randje van de wet. Ik ben zelf naar een hulpverlener gestapt en daar ben ik na 2 maanden achter gekomen dat ik echt ADHD had. Ondanks dat ik al jaren dezelfde baan heb EN een hele speelfilm kan afkijken!!!
Dat laatste was snel opgelost want:
– Ik keek film op mijn pc (linkerbovenhoek),
– lekker chatten (linker benedenhoek),
– mail checken (linkerbovenhoek) en
– de sociale media in de (linker benedenhoek)!!
Tja en dezelfde baan was logisch, want het is een baan met onregelmatige tijden EN een ‘brandweerfunctie.’ Dus als er maar iets gebeurd moet ik ingrijpen..
Pas dit jaar zijn we er achter dat ik al jaaaaaren automatisch grenzen opzoek!
Reden? Door de stress wek je automatisch dopamine op… ja en daar hebben we als ADHD’rs juist behoefte aan (te weinig van)
Ik heb nu anderhalf jaar concerta (ritalin vergat ik elke 3 uur) In de ochtend 54mg en in de middag (6 uur later) 36mg om de dag door te komen. Helaas werkt het prima maar maar niet lang genoeg.
Nu kan ik een hogere dosis krijgen maar ik ben bang dat ik sinds mijn jeugd mijn ADHD door bepaalde truckjes heb weten op te vangen.
Tuurlijk kan ik multitasken en ben ik erg ad rem maar helaas verhult dat het feit dat ik na een kwartier al lang niet meer weet waar het over ging. En uiteindelijk is dat wel nodig in een gezin/relatie!! Ik riep altijd maar wat en kwam er mee weg (behalve thuis)
DUS ik ga eerst werken aan mijn persoonlijkheid/karakter en daarna hoop ik met de juiste medicatie en levenstijl mezelf terug te vinden MET ADHD.. Want dat ADHD zal niet meer overgaan.
Helaas baal ik het allermeest van mijn stemmingswisselingen.
Echt de mensen die echt (nog) om me geven hebben er het meeste last van (afgezien van mezelf.)
Balen hoor dat je er na 35 jaar ongeveer achter moet komen dat je eleven anders had kunnen zijn als ik eerder had geweten wat mij mankeert!!!
Gelukkig kan ik mijn dochter wel laten helpen (ook ADHD) ondanks dat ik haar wel begrijp maar niet help door mijn eigen klachten (stemmingswisselingen, inconsequentie, geen rem op eten, etc..)
Iedereen veel succes en vergeet 1 ding niet!!!
Ook al heb je ADHD het is geen excuus !!
Oh ja…..
Naast mijn werk (baan1 en 2) werk ik nu ook bij een discotheek, ik doe voor diverse uitgaansgelegenheden de sociale media MAAAAARRRRRR nu wel op volgorde van belangrijkheid.
Eerste gezin, baan1 en daarna de rest. Ik weet nu dat alles belangrijk voor me is maar wel in een bepaalde volgorde. Nu nog proberen dit SAMEN met andere te doen ondanks dat ik regelmatig terugval in mijn ‘hoe-ontwijk-ik-mijn-aDHD’ gedrag…
Erg wennen maar een tip aan de partners, vrienden, familie, etc… probeer de ADHD’er te begrijpen maar accepteer geen smoes als: “Dat is mijn ADHD”
6 jaar geleden de diagnose ADHD, medicatie gekregen, leven weer op de rit.
Ik durfde het aan om samen te gaan wonen, goede relatie, goed en stabiel leven, gestopt met medicatie.
Na anderhalf jaar medicatie vrij te zijn totaal in elkaar geklapt.
Depressief, emotioneel, relatie naar de filistijnen door onder andere stemmingswisselingen, ongeremde manier van ruzie maken, grenzeloos doorgaan, een explosief karakter enz enz.
Ik zou willen dat iemand mij een jaar geleden bij de kladden had gegrepen om naar de huisarts te gaan en weer met medicijnen te beginnen.
Ik ben alle grenzen overgegaan, van anderen maar vooral van mijzelf.
Vandaag bij de huisarts geweest en weer begonnen met concerta, gedragstherapie en wat er nog meer gaat komen.
Vandaag ga ik voor de zoveelste keer de scherven bij elkaar rapen om weer te helen.
Ik snap als mensen vraagtekens zetten bij medicatie, is het nodig enz enz, voor mij is nu duidelijk dat ik blijkbaar niet functioneer zonder dat ene chemische middeltje, in ieder geval niet genoeg om zelf weer dingen op orde te krijgen!
fijn om weer te lezen dat wat ik vermoedde ook bewaarheid wordt.
ik heb met mijn huisarts gesproken over de mogelijkheden uit te zoeken of het ADHD/ADD is?
kan via gerichte diagnose terrecht bij een psychotherapuit.
ben nog niet geweest,omdat ik slechte ervaringen hebt met dit soort mensen.
ben 6 jaar geleden na een enorme dip in behandeling geweest bij het Riag ,maar dat was zo’n eikel,dat ik er genoeg van had en niet verder met behandelen ben gegaan,dus huiver ik bij het worrd Psycho!!
maar nu ik jullie verhalen allemaal leest ga ik toch maar naar eens praten met die mensen,ik wil nl rust krijgen in mn kop!!
bedankt voor de verhalen,sterken mij er verder mee te gaan!
hoi Aad,
Je kan zelf een test doen voor ADHD op de site van PsyQ (zegt niet alles uiteraard 😀 ) en aan de hand van de uitslag kun je een afspraak maken bij een medewerker van PsyQ of een andere therapeut.
Je moet wel goed onthouden dat als jij je je lekker of prettig voelt bij een therapeut dat je dan naar een ander gaat net zo lang tot je iemand hebt waarbij jij je prettig voelt.
suc6!
Hoi Karin
Zo werkt dat precies.
Ik was ook aan de retalin en op een gegeven moment dacht ik… saai saai, ik lijk wel een dood vogeltje.
Vanmorgen ben ik dan toch maar weer opgestart met de retalin, in de hoop mezelf terug te vinden, en ondertussen denk ik “wat ben ik een loser”… ik vind dit echt zo balen he dat wij dat nodig hebben. Moet ik weer vreselijk mijn best doen elke dag om die pillen in te nemen regelmatig.. zou toch een uitkomst zijn “1 x per maand een injectie” hahaha.. draaiden die artsen overuren.
gr Trudy
Hoi Trudy
Het gevoel een loser te zijn, herken ik.
Zonder teveel op de details in te gaan kan ik in volle overtuiging zeggen dat ik door een diep zwart dal ga.
Medicatie gaat het niet oplossen, maar door de medicatie zal ik wel veel gerichter de therapie in kunnen stappen.
Als ik dit lees voldoe ik aan alle symptomen, toch wil ik mezelf niet in “dat” hokje duwen en weiger om medicatie te gebruiken!
Ik ken mijn tekortkomingen en probeer daar aan te werken, ADHD, add, t zal wel!
Ik zal er toch mee moeten leven, ook al moet ik mezelf soms een schop onder m’n kont geven en is dat niet altijd even makkelijk, het is wie ik ben…
In het verleden heb ik wel een ritalin gebruikt, voelde er me ook wel goed bij, maar toch…
Ik moet t toch zelf doen!!!
Ik probeer mijn ‘dingen’ nu af te maken, ook al begin ik aan 5 dingen tegelijk… Als ik er aan begin, MOET ik t ook afmaken van mezelf. Vroeger verloor ik t overzicht en liet ik alle 5 staan! T werd teveel…
Nu denk ik steeds vaker van; oh ja! Ik was al met iets bezig!! En nu doe ik ineens wat anders!!!! Uuuuh?
Wat is belangrijker?
Ok eerst dit….
Pffff geen zin meer in t andere!
Maar ik doe t toch maar dan….
Had ik er maar niet aan moeten beginnen!
Het gaat steeds beter, maar het gaat niet vanzelf!
In ieder geval ben ik wél mezelf!!!!
Ik kan op zich prima functioneren zonder medicatie, althans als het op werken aan komt, ik ben goed in mijn werk.
Ik had prima zonder medicatie gekund als ik alleen last had van de chaos, vergeetachtigheid enzo.
ADHD is voor mij een aanslag op mijn geestelijk welzijn, dus heel graag wil ik dat de mensen mij accepteren met mijn onhandigheden, nukken, maar nog belangrijker is dat ik zelf wat lekkerder in het leven sta.
En met die medicatie, mijn emoties en stemmingswisselingen wat meer onder controle ben ik ook mijzelf, maar een stuk beter te behapstukken, en dan heb ik het vooral over mijzelf.
hoi Karin,
ik ben het helemaal met je eens. nu ik sinds een paar weken ritalin gebruik is dit voor het thuisfront ook erg aangenaam. en bij mij moet alles nog een beetje landen ,maar ik vind het zelf een positieve ontwikkeling. want ja een ontbrkend stofje ga je toch niet echt makkelijk zelf aanmaken en met medicatie is dat wel makkelijker.
@anne-marie en Arthur :
Sorry voor de late reaktie, was van de week in de nachtdienst bezig een stuk te schrijven maar toen ik klikte op versturen kreeg ik een foutmelding en weg was de tekst 🙁
Maar goed herkansing 😛
Ik heb eerst een aantal jaar in de verpleging gewerkt als leerling ziekenverzorger.
ik zal je de details besparen amar ben er 2 keer uitgewerkt gewoon omdat ik een man ben en helaas tot 2 keer toe een hoog geplaatst persoon tegenkwam wat vond dat mannen niet in de verpleging thuis hoorde.
Toen bij mijn huidige werkgever terecht gekomen eerst als controleur in trams en bussen waarbij je in teamverband werkt maar aangezien de groep waar je in zat bestond uit 30 man werkte je elke dag wel met andere mensen. En niet te vergeten elke dag buiten waar je erg veel passagiers tegenkomt die geen moment hetzelfde reageren, geen situatie hetzelfde is etc. dus ik kon mijn “ei`wel kwijt zeg maar ik wist toen nog niet dat ik ADHD had’
Wat ik wel merkte was dat ik situaties vaak beter in kon schatten dan collega´s en dat collega´s klaagden over de drukte, werkdruk etc en ik zoiets had van druk, waar??? werkdruk,welke???? in vergelijking met de verpleging was dit gewoon lanterfanten in mijn ogen 😀
Ik was toen ook uiterlijk erg druk dit tot ergenis van veel collega’s , ik heb echt wel vaak de opmerking gekregen van een collega in de trant van hou je waffel eens dicht of ik sla hem dicht, of doe eens rustig of we plakken je vast op een stoel…….
Uiteindelijk terecht gekomen op de plek waar ik nu zit (camera-toezicht) waar ik in een vast team .
Dit heeft zijn voordelen maar ook zeker zijn nadelen want na een bepaalde periode ken je elkaar en weet je waar elkaars zwakke punten liggen etc.
We draaien 9 uurs diensten in een 24 uurs rooster, waarbij het zwarte gat zoals ik het noem in het rooster ( 5 vroege diensten achter elkaar) het zwaarste is voor mij, bij dag 3 loop ik er al bij als een zombie en na dag 5 kan men me bij elkaar harken.
Sinds ik medicatie gebruik voor mijn ADHD merk ik wel dat ik me beter kan concentreren en iets beter tegen die vroege serie kan alhoewel het nog steeds mijn favoriet niet is!
Geef mij maar een late dienst of nachtdienst waarbij ik me veel lekkerder voel en ook lekkerder in mijn vel zit.
In mijn werk kan ik mijn “ei” niet kwijt meer aangezien de functie dusdanig is uitgehold dat er een soort leeg omhulsel is waarin alle vookomende zaken zijn voorgekauwd en je zelf niets meer mag beslissen laat staan iets creatief oplossen iets wat ik zelf juist het leuskte vond en wat me ook goed afging.
Op een gegeven moment op zoek gegaan naar iets wat ik kon doen (privé) waarbij ik wel mijn ëi” kwijt kon.
Ik speelde toen een online game bij Travian en daar vroeg men crewleden, ik dacht ach waarom niet heb een formulier ingevuld en werd aangenomen.
Het is vrijwilligerswerk en inmiddels doe ik dat al 4.5 jaar, de tijd die hier in gaat zitten bepaal je voornamelijk zelf ook wanneer je je taken uitvoert en dit beviel me erg goed tot een week of 2 terug toen ik zoeits had van ik ben er klaar mee (was ook een periode waarin ik me down voelde) dus de Admin op de hoogte gebracht van mijn aanstaande vertrek, en daarna de rest van de crew, nou het crewkanaal was te klein ik kocht niet weg, ik was een goede kracht een aanwinst voor de crew deed me werk goed was gezellig etc etc etc….uiteindelijk besloten om te blijven alleen momenteel even wat gas terug qua taken.
Toen ik na dat gesprek op de bank zat en e.e.a. nog eens de revue liet passeren kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat ik dat werk bij Travian nodig heb, zowel voor een stukje waardering wat ik in mijn huidige werk mis, evenals het stukje zelf sturing, zelf besluiten nemen etc etc etc…. en ook de gezelligheid onderling, dus al met al ben ik blij dat ik daar nog steeds aktief ben.
Wel heb ik sinds kort een hobbie erbij, en dat is iets waar ik al heel lang gek op ben en dat is muziek, ik ben nu bezig met gitaarlessen (zelfstudie i.v.m. mijn onregelmatige diensten) Mijn keyboard moet ik ook weer eens onder het stof vandaan trekken, en weer wat gaan rommelen met de software die ik op mijn pc heb staan.
hoi Theo
je bent een druk bezet man. wat ik mij afvraag is ,ben je ook getrouwd ? en kinderen? ikzelf ben getrouwd en heb 2 kinderen, mijn man werkt in ploegendienst ikzelf werk 3 dagen als verpleegkundige ( thuiszorg met dementerende thuis super leuke , maar intensieve baan die regelmatig veel van mij vergt zeker als crisis situaties zijn ,maar dat maakt de mijn werk leuk en interressant elke dag is wat dat aan gaat anders) en onze puberende kinderen middelbare school en zij hebben bijbaantjes en sporten/ en hebben een wedstrijd. ( waarvan ik mede het team ook coach) kortom er blijft voor mijzelf weing tijd over,ook omdat er onze oudste zoon met adhd/en odd veel aandacht opeist. want er gebeurd altijd wel wat positief ,maar het negatieve overschaduwt helaas. nu er een klein beetje rust en ruimte is voor mijzelf kom ik daar aan toe.( lees leuke dingen doen met vriendinnen) maar dan moet ik wel weer opassen dat ik mijzelf daar niet in voorbij ga. kortom de medicatie die ik nu sinds 2 weken gebruik werkt ik voel mij een stuk rustiger in mijn hoofd, maar ik moet nog wel beter in balans komen met mijzelf en huisgenoten en andere. het is nooit saai…dat dan weer wel…
Hoi anne-marie ,
Ik ben 40 en vrijgezel.
Ik heb het druk met mijn werk en mijn dingen daarnaast
Aan de ene kant bevalt het me ook wel eigenlijk, ik hoef thuis met niemand rekening te houden en kan me dus af en toe in een “bui” laten zakken, dus een stevig housemuziekje opzetten en door het huis vliegen gewapend met stofzuiger swiffer etc.en dan halverwege het schoonmaken dneken van hmm ander muziekje en vervolgens gewoon uurtje of 2 bezig zijn op de pc met van alles en nog wat terwijl de sofzuiger nog ergens braaf staat te wachten o.i.d. als ik een partner zou hebben zouden dit soort akties de haren wel doen rijzen denk ik…
Ook als ik muziek luister kan ik af en toe als een gek door een playlist heen zappen, gewoon omdat een nummer me na een paar seconden dan al verveelt, of ik ga van het ene uiterste naar het andere, dus bijvoorbeeld van hardcore naar klassiek of reggae naar hardrock en alles wat daar tussen ligt.
Ik kan me voorstellen dat een partner daar gillend gek van zou worden.
Aan de andere kant mis ik af en toe ook wel iemand,iemand die een arm om me heen slaat of ff lekker praat met me.
Het jezelf voorbij gaan ben je inderdaad zelf bij, en zeker in het begin is het lastig of zelfs moeilijk om jezelf iets op te leggen.
Het is heel makkelijk om het negatieve te belichten maar wat moeilijker is om het positieve te zien en te onderkennen en/of te noemen en daar de aandacht op te richten.
Je zal zien dat als je je focust op positieve dingen dat je je zelf ook lekkerder gaat voelen en daardoor ook makkelijker om kan gaan met situaties etc.
ps. ik werk dus altijd alleen. maar heb een deskundige team die altijd telefonisch bereikbaar is. maar ik kan ook niet in een team werken.. omdat er op je gelet wordt. vreselijk. nu weet ik hoe dit komt … en ben er trots op dat ik een goede keus heb gemaakt om alleen te werken..
Geweldig om te lezen Theo (en Anne-Marie) dat juist wij gevlucht zijn in onregelmatig werken waardoor we door afwisseling onze energie kwijt kunnen 🙂
Helaas snapt niemand dat we daarnaast nog een twee of in mijn geval soms derde ‘ding’ nodig hebben
Eigenlijk ben ik tijdens Housequake (housefeest) er achter gekomen…..
Mijn 1e baan (40 uur) een zittende baan is met heel veel ‘geestelijke’ afwisseling.
Mijn 2e baan is alleen fysiek loss gaan.. Probleem is dat ik in beide banen EN mijn thuissituatie steeds
geconfronteerd wordt met verantwoordelijheid waar ik juist zoveel moeite voor moet doen
En als ik uitga.. prikkel vd muziek, lichtshow, voelen vd bass en heel veel leukeoppervlakkige mensen.
sorry maar dit tgpen op een smartphone is @as
Van mijn gezin….
geconfronteerd met op mijn vrantwoordelijkheid
Probleem is de veantwoordelijkheid
hoi Arthur
grappig om te lezen dat je moeite heb met verantwoordelijkheid, laten we zeggen niet zo’n mannending. durf ik wel te zeggen, getrouwd en 2 zoons en 2 broers hebben dus als enigste vrouw nam/neem ik alle verantwoordelijkheid op me! wordt je ook niet vrolijk van….
ik ben nu 44 jr 20 jr geleden werkte mijn man ( goddank nog steeds dezelfde) en ik beide onregelmatig . een jaar of 10 is dat rustig geweest in hoeverre je daar van kan spreken , met een kind wat adhd/odd heeft ( nu 17 jr ) en wij weten dit 2 jaar en nu vanmijzelf. daarnaast heel veel dierbare verloren kortom een “emontionele achtbaan ofte wel gekkehuis waar wij hebben in gezeten.
nu gaan er zaken op zijn plaats vallen, en ik neem juist minder verantwoordelijkheid op me. want dat heeft heel zwaar gewogen.
Hoi Arthur,
Verantwoordelijkheid klinkt zwaar en voor vele heeft zo’n term een negatieve lading,echter is het hoe je met verantwoordelijkheid om gaat.
Op mijn werk heb ik bepaalde verantwoordelijkehden die per dag kunnen wisselen afhankelijk van de taak die ik die dag heb.
Daarnaast voel ik me verantwoordelijk voor een goede gang van zaken op mijn werk etc etc etc echter ben ik daar iets terughoudener in geworden de laatste 1 1/2 jaar, gewoon al vanwege het feit dat weinig mensen zich daar druk om maakte laat staan dat er iets gebeurde om e.e.a te verbeteren of op te lsosen, ik had alleen mezelf ermee en lag nachten wakker en te piekeren.
Tot ik besloot om me meer te gaan richten op mezelf en me gewoon lekker met mezelf bezig te houden en wat een andere doet LB (lekker belangrijk..:P ) dat heeft zeker in de eerste maanden wel even geduurd voordat ik hier aan gewend was maar na die paar maanden kreeg ik zelf meer rust.
En natuurlijk heb je als ouder bepaalde verantwoordelijkheden maar dit kun je eventueel bespreekbaar maken met je partner, praat er over als je die mogelijkheid hebt anders moet de ander maar raden of een gokje wagen en ze zitten er meestal naast 😀
Probeer zelf duidelijkehid te scheppen en bekijk je verantwoordelijkheden eens kritisch, misschien kun je er een paar overboord zwiepen of er net zelf iets anders mee omgaan?
maar ik probeer meer inzicht overzicht. rust te creeren. want ik was ook een ongeleid projectiel tussen alle bedrijven door.kortom nu keuzes maken waar ik en mijn man en gezin baat bij hebben. lekker 3 dagen werken, daarnaast het huishouden ( verantwoordelijkheid nemen noodzakelijk kwaad vind ik dit maar vooruit maar) onze oudste zoon begeleiden. en onze jongste ook. heerlijk er op uit met onze hond. en mijn gedichtenbundel schrijven. en ik heb nog meer creatieve ideeen. kortom. ik blijf in ontwikkeling, en dat vind ik positief.( ik zeg het zelf maar want ik ben ook heel onzeker!! )
groetjes
ik ben inmiddels al een aantal jaar “geslaagd” voor mijn adhd diploma. Vroeger noemde we het gewoon kortsluiting (Minor Brain Damage als medische term), ik kon vanuit het niets helemaal los gaan.
Mijn lego ging tegen de muur en 5min later kwam ik beneden en had ik nergens meer last van. Hoe en wat lieten mijn ouders maar gewoon in het midden. Ze namen mij voor wie ik was en ben, niet waar ik last van had. iets waar ik ze altijd dankbaar voor zal zijn. Of ik ging tekeer op een boksbal die mijn ouders voor mij gekocht hadden. Heerlijk om mijn energie er gewoon uit te slaan.
Vanuit een relatie toch maar eens de stap gewaagd wat het zou kunnen zijn. Mijn toenmalige vriendin zat in hetzelfde schuitje. Hele leuke momenten gehad, maar ook momenten dat we beiden niet ons gevoel kwijt konden. Het deed ons beiden pijn, maar na het hele adhd gebeuren hebben we de relatie verbroken. Iets wat me altijd bij zal blijven denk ik.
Ik dacht eerst dat er een wereld voor me open zou gaan en al mijn problemen zouden oplossen. Nou niet dus. ik ging er vrolijk in, kwam er depressief uit.
psychiater hier, onderzoek daar, verleden werd doorgespit, etc. Ik werd zwaar aan de ritalin gezet (80mg per dag). Ik verloor mezelf, miste mijn energie, maar zelfs mijn flipmomenten, kreeg meer
problemen op mijn werk, doordat ik energie kwijt was (voorman en verantwoordelijk voor 20 man personeel), verloor mijn vrolijke buien, mijn spontaniteit, een teamplayer zijn (ik wilde alleen maar
in mijn eigen wereld zijn), maar kreeg ook gigantische hartsteken, omdat ik een sporthart heb (af en toe slaat mijn hart even over, niks ernstigs verder), dus regelmatig op het punt gestaan om 112 te bellen.
Ik heb toendertijd een second opinion aangevraagd bij een andere huisarts en bovenstaande voorgelegd. Er is toen ook actie ondernomen. Ik slikte dus elke dag gewoon een overdosis!!.
Oftewel, ik raakte mezelf kwijt. Het rebound effect van Ritalin had ik ontzettend last van. Veel zweten, droge en gescheurde tong, dikke pupillen, 6 liter water per dag moeten drinken om niet uit te drogen en ik voelde me nagekeken (heb je weer zo’n drugs patient).
Na bovenstaande was ik hier helemaal klaar mee. Dan maar af en toe uit mijn plaat gaan, maar pak niet van me af wie ik ben!!!.
Een jaar verder, nog maar 50kg wegende, tegen advies in gestopt met die klere medicijnen. Ik heb het altijd zonder gered, dus waarom zou dat nu ook niet lukken?
Omdat ik anders niet in de maatschappij zou passen. Ik vertik dat ook. iedereen gaat rechtdoor. ik ga links of rechts af. Dat hoort bij mij!, mijn heerlijke vrolijke buien waarbij ik van alles bij
elkaar kan verzinnen. Hoe ik er op kom? geen flauw idee, maar dat zijn de momenten dat ik er van kan genieten.
Nu ben ik inmiddels 36, Vrijgezel (het komt wel of het komt niet ;)), maar voel me eigenlijk prima in mijn vel. Bij toeval kwam ik hier terecht. Af en toe zoek ik nog wel eens wat op;). Maar ik heb
geleerd met ADHD om te gaan. Mijn vrienden weten het. Ik heb ze ook verteld hoe ze het beste met mij om kunnen gaan. Zowel voor hun bestwil als voor het mijne. Ik MAG niet verwachten dat een
niet-adhd-er weet hoe ik me voel. Maar ik kan het ze wel vertellen!.
Op mijn werk weten mensen het niet. We werken wel als een team, maar zijn veel alleen bezig. Tenminste ik heb het ze niet verteld. Mochten ze er naar vragen, zal ik ze het rustig vertellen.
Al is het alleen maar om uitleg te geven wat ADHD nou eigenlijk inhoudt. Niet alleen dat iemand hyper is. Er zit zoveel meer aan vast.
Ik ben wel altijd al geinteresseerd geweest in de persoon achter het gezicht. Iedereen heeft zo zijn problemen. En we hebben elkaar nodig om gelukkig te worden op deze planeet. Als ik daarin een
voortouw kan nemen, dan ben ik de eerste die vooraan staat, juist doordat ik weet hoe het is om te leven met een stoornis.
Aantal jaar geleden van mijn hobby mijn werk kunnen maken (of is het andersom haha). ik ben vanuit de glastuinbouw doorgegroeid naar de IT. Een grote uitdaging. zonder verdere diploma’s
(alleen MBO) hierin toch goed terecht gekomen (werk op HBO/WO niveau). Puur door inzet en altijd 200% te geven. En ook nu nog doe ik er nog steeds werk naast, puur voor de fun, maar wel zakelijk.
Zolang ik maar uitdaging heb zal mijn werk mij bevallen. Verlies ik dat, dan ga ik op zoek naar iets anders. Soms gebeurt dat na een jaar, maar soms ook na 4 jaar.
Al met al.
ik was op een bepaald punt gefocust op dat ik ADHD had. Mijn hele wereld draaide er om. daar ben ik mee gestopt, mijn denkwijze omgezet. Vanuit elk negatief punt is een positief punt te halen.
Het is aan jezelf hoe je dat doet.
hierdoor kan ik veel makkelijker relativeren. Ook mijn vrienden hebben mijn “handleiding” gekregen. Als ik mezelf niet kan uiten of mijn limiet (tot 3 tellen = flipmoment nabij) bijna voorbij is.
Ga ik er even 10min tussen uit of een sigaret roken. Als ik daarna terug kom kan ik met je praten, in die tussentijd heb je niks aan mij en is alles wat je zegt olie op het vuur gooien.
Als iemand dat echter niet weet kan ik ook niet verwachten dat ze daar begrip voor op kunnen brengen!.
TIP: praat met je omgeving waar je last van hebt. Het zorgt er alleen maar voor dat je begrip kweekt bij de andere partij.
Het heeft mijn ogen geopend. Maar ook dat ik mensen getriggerd heb dat ze er naar vragen of dat ze zelfs andere mensen naar mij toe sturen haha.
Het heeft me ontzettend veel rust gegeven en ik kan gewoon lekker zijn wie ik ben. Maar goed, daar is wel een aantal jaar overheen gegaan om te komen op het punt waar ik nu zit.
Ondanks mijn drukke werkschema ben ik ook weer bezig met sport. Al is het nog te weinig, toch geniet ik van elke keer. Mijn lat heb ik weggegooid, het was namelijk nooit goed genoeg en dat gaf me
elke keer een rot gevoel. Ondanks dat ook nu nog niet alles lukt, kan ik wel van de kleine dingen genieten.
Alleen zal ik NOOIT van mijn leven meer aan adhd-medicatie gaan.
No hard feelings, maar ik vind ook dat ‘wij’ als ADHD-ers de stempel bij onszelf erin drukken. Ook al is het soms onbewust, maar soms wordt je daar gewoon naar toe gestuurd door de maatschappij.
Doe dat niet!! en of je het nu wel of niet wil horen, maar het hoort bij je 😀 het maakt je tot wie je bent!!
Eigenlijk ben ik ook wel benieuwd wie nu blij is met zijn ADHD (ondanks alles, ik wel!!). ik zie hier namelijk over het algemeen dat niemand er blij mee is.
Lang verhaal, maar ja, dit is ook niet iets wat je in 2 zinnen kan vertellen ;D
Nou, ik kijk dus sinds gisteren op verschillende sites waar iets opstaat over adhd en add… gewoon omdat iemand uit mijn omgeving ADD zou hebben en ik er meer over wilde weten. Nooit geweten dat ik er mezelf in zou herkennen. Alles wat ik tot nu toe gelezen en gezien heb slaat op mezelf. HAHAHA, ik ben een top chaoot, ik doe het liefst alles tegelijk en als ik beneden iets aan het doen ben en moet boven iets pakken dan ben ik totaal vergeten wat ik aan het doen was en ga daar verder met iets heel anders, 12 ambachten 13 ongelukken, werk en relaties… nou eh.. een waslijst, ik heb uitdagingen nodig, zodra ik me ga vervelen dan wil ik toch liever iets anders… kan me wel concentreren op iets dat ik erg leuk vind en bij andere dingen ben ik echt heel erg snel afgeleid. stemmingswisselingen, ja ook die heb ik. Van mijn Moeder weet ik dat ik als kind driftbuien had en dat ze ooit eens heeft gezegd dat ze me bijna geen luier omkreeg omdat ik zo druk en beweeglijk was. Alleen heb ik er nooit bij stil gestaan dat ik eens in deze hoek kon kijken. En eerlijk gezegd, wat een herkenning, alleen medicatie… nee absoluut niet.. ik geniet van mijn leven, al is het vaak een puinhoop in mijn huis, krijg ik idd mijn administratie moeilijk op orde en weet ik soms echt niet wat ik als eerste moet doen en als ik dan ’s avonds ergens mee bezig ga , en dat dan echt af wil hebben en ik er ook totaal helemaal in op ga en dat het dan ineens vroeg in de ochtend is als dat gedaan is, dan heb ik toch weer een goed gevoel. ach, en nu kan ik wel zeggen, ok ik wil in dat hokje gestopt worden… alleen waarom zou ik, in plaats van dat ik bij een werkgever ga werken ben ik mijn eigen bedrijf aan het opstarten, ik weet dat mijn administratieve kanten niet zo goed zijn, dus weet ik ook dat ik dus beter iemand kan zoeken die dat voor mij kan doen, en misschien is het een idee om af en toe iemand te laten helpen met mijn huishouding, zodat ik me zelf kan concentreren op de dingen die ik wel goed kan, en mijn creativiteit benutten. Vol in het leven te staan en te genieten van alles wat me dat brengt. Het is alleen leuk om mezelf zo te herkennen in de dingen die anderen schrijven en ik heb meer iets van hee, het beestje heeft een naam, oh nu snap ik het, dat ik zo doe, leuk nou ik ga weer verder waar ik gebleven was. Goed heb even een testje gedaan op internet bij psyq, en ja de uitslag was dat ik mogelijk ad(h)d zou kunnen hebben… alleen om dan echt het traject in te gaan en in dat hokje gestopt worden, ja leuk voor mijn omgeving, maar die kennen me toch al zoals ik ben. En ik geniet steeds meer van mijn leven, volg mijn eigen dromen en ben ervan overtuigd dat ik daar gelukkiger mee ben dan als ik weer door een hele molen heen zou moeten om het beestje een naam te geven.
Dus ben ik het eigenlijk aardig met Jeroen eens… en medicijnen, rust in mijn hoofd… ja is wel eens leuk, alleen dan doe ik dat liever op andere manieren dan met chemische troep. Dan pas ik leiver mijn voeding aan, of nou ja… ik leef gewoon lekker verder
hartelijke groetjes, Evelien
ik kan hier heel stellig in zijn naamgenoot !!!
Ondanks de vervelende eigenschappen zie ik eigenlijk alleen maar meer goede dan slechte eigenschappen en kan hier echt met de dag meer en meer om lachen omdat voor mij persoonlijk opeens heel veel leuke dingen aan het licht komen , vooral de intelligentie, informatieopname, geheugen, enthousiasme, spontaniteit en impulsiviteit en overmatige energie zorgen geregeld voor hilarische momenten en uitspraken en sprong ik geregeld lekker uit de band 😀 !!!!!!!!!
en sorry dat ik het zeg, er is maar een aspect wat ik persoonlijk wil onderdrukken en dat zijn de prikkels en woedeaanvallen…. Mbt op medicatie ben ik het met je eens, maar momenteel doet concerta voor mij heel veel…. Het gaat mij er om dat ik me beter kan concentreren en veel minder druk ben, waardoor alles mij makkelijker afgaat !!!
Ik hoop er over korte tijd ook weer fatsoenlijk en zonder medicatie mee om te kunnen gaan, maar geloof me, ik ben hier echt niet per se negatief over, tenzij ze mij het zelfde geintje gaan flikken als wat jou overkomen is .
Gegroet naamsgenoot !
Hallo Jeroen…
Over het algemeen vind ik mezelf heel leuk… kan lachen om mijn eigen fratsen ( anderen minder) .
Ik ben wie ik ben, apart, mijn handelsmerk.
Doe wel erg mijn best binnen de normen te blijven. Men vind mij direkt in communiceren en een alleskunner…. de hele dag in de weer.
Af en toe neem ik retalin, een aantal maanden. Dat zijn de momenten dat ik zo moe ben en maar doorga. De onrust neemt dan ook toe.
Daarna stop ik weer want zoals ikzelf denk, ik ben ik… en mis mijn blijheid/ drukte/ spontaniteit.
DUSSSSSSSSS…. er zijn ook blije ADHDers
hoi Jeroen.
natuurlijk ben ik goeie meid , met een beetje extra. maar ik probeer door een lage dosering ( ritalin), niet meer een ongeleid projectiel te zijn,en minder stemmingswisslingen te hebben( heb je als vrouw toch al meer vanwege al die hormonale toestanden maandelijks) en als ik dat beter in balans ben kost mij dit minder energie om mij daar mee bezig te houden , en heb ik meer energie voor alle creativiteit die in mij zit om dit om te zetten in mooie dingen!!
en trouwens ik heb de leukste baan die er is wereld werken met clienten die dement zijn !! zij hebben sowieso er weinig last van mij omdat zij ook weer dingen vergeten Ha ha ( grapje ) nee hoor ik heb voor mij de juiste baan, werk alleen, heb een team van arts en psycholoog achter me staan in mijn werk en ze zijn er ook voor mij persoonlijk. kortom ik ga het best redden beetje in balans komen. gebruik nu sinds 14 dagen ritalin en moet wennen aan een rustig hoofd ( vind ik wel fijn) en weer mijzelf opnieuw ontdekken.
komt tijd komt raad. ik schrijf gedichten en als het lukt komt volgend jaar mijn gedichtenbundel uit.
ik heb er wel vertrouwen dat het goed komt. en ook mijn omgeving moet aan mij wennen dat dingen nu wat anders gaan maar ik probeer goed bij mijzelf te blijven advies er harte nemen wat ik kan gebruiken.
groetjes
leuke site voor iedereen http://www.voorpositiviteit.nl
ADHD.
nu ik weet dat ik een ADHD’er ben,
vind ik het ook wel fijn,
dat ik niet iemand ben van tien uit dozijn,
altijd wel gevoelt dat alles anders was,
nu ben ik er wel mee in me sas,
weten dat je woorden soms anders begrijpt,
het heeft mij ook op een bepaalde manier gerijpt,
werk en prive heb ik goed weten te scheiden,
maar daar had het thuisfront wel onder te lijden,
overdag al je energie van jezelf geven,
dat is iets waar ze thuis maar mee moesten leven,
afgebrand en prikkelbaar thuis komen,
dat hebben zij altijd genomen,
thuis was ik altjd een ander gezicht,
nu heb ik beter inzicht,
medicatie houd mij beter in balans,
dit geeft mij een mooie glans,
met het leven van een spinneweb aan gedachten,
kan ik hieruit mijn creativiteit verwachten,
ik kan nu beter mijzelf zijn,
en dat voelt heel fijn…….
Anne-Marie Sijpheer 19-10-2012
Ook zo toepasselijk, alleen sta ik op het punt alles te verliezen wat er werkelijk toe doet, althans zo voelt het op dit moment.
Waarom kan ik geen leuke gezellige creatieve ADHDer zijn?
@Karin, pak alles stap voor stap aan. Je kan de wereld niet in 1 dag veranderen;). add/adhd-ers zijn mensen waar uitdaging in zit. Geen dag is hetzelfde. En het is iets wat bij je hoort. Van tegenslagen wordt je alleen maar sterker, ook al moet je soms door een diep dal.
Tip: schrijf de punten op voor jezelf. laat het niet in je hoofd zitten, hierdoor krijg je namelijk alleen maar meer stress. En hang er vervolgens een prioriteit aan. Dus maak een plan voor je zelf hoe jij denkt er weer bovenop te komen. Hou het wel realistisch qua tijdsplanning, maar pak het dan 1 voor 1 op en streep de dingen door die je gedaan hebt. zodoende bouw je gelijk positiviteit in 🙂
Bedankt voor de tip Jeroen 🙂
Anne Marie,
een copy van mijn probleem,op de dag(zeker s’morgens)ben ik op mijn best,ontgaat mij niets en heb overal een oplossing voor?
als ondernemer moet je het eigenlijk de hele dag zijn,maar lukt mij niet?
alle belangrijke zaken doe ik dan zoveel mogelijk s’morgens inplannen,zodat ik in de middag de pappen en nathouden mode in kan zetten.
ben einde van de dag helemaal kapot,kom thuis en beweeg niet meer voor geen meter!
mijn hoofd gaat op de pauze stand en komt er bijna geen stom woord uit.
ga dan ook al om 20.00 hr naar mijn afreageer kamertje(zoals ik dat noemt)en gaat lekker somber zitten zijn.
Mijn dochter is dan ook de enige die ik om mij heen kan velen,de rest moet op afstand blijven.
zit pas 2 weken mee te kletsen op deze site en weet gewoon dat ik ook ADHD/ADD hebt.
ik wil zo snel mogelijk een diagnose gesteld hebben,alleen was eerst mijn huisdoker langdurig ziek,daarna is zij op vakantie,dus as maandag ga ik als een raket bellen.
@Aad. ik denk dan eerder dat je naar de ADD kant neigt, dan naar de ADHD kant. maar goed, dat kun je het beste wel uit laten zoeken. ik ben de hele dag en nacht actief. ik ben een avond en nacht mens. Overdag is het chaos, maar toch redt ik me prima, juist doordat ik de avond/nacht er voor alles doorneem wat ik de volgende dag moet doen. Het lukt niet altijd, maar geeft me wel meer rust.
hoi Aad.
ik heb heel lang alles ontkend. totdat mijn man , nadat ik weer totaal emotioneel ontremd alles op hem heb afgreageerd ( onterecht want hij is mijn steun en toeverlaat al 25 jaar) helemaal klaar was met mijzelf. sinds maart dit jaar psychologsiche begeleiding en sinds 4 weken de diagnose. en sinds 2 weken medicatie Ritalin.( ja want als adhd er moet alles wel een beetje snel gaan) ik wist het wel maar ik schaamde mij enorm. nu denk ik stom, want het had anders gekunt. nu ben ik bezig om mijzelf weer beter in balans te krijgen en daar heb ik en mijn gezin baat bij. dus Aad heel veel wijsheid gewenst. en steun van je omgeving. ga er voor !!!!
Time Out
Even een Time out voor dit moment,
Dan weet je even waar je aan toe bent,
Rust en ruimte in je hoofd,
Dan is het straks weer geoorloofd,
Als je weer beter in je vel steekt,
En de zon weer alles doorbreekt,
Je weer met frisse moed kan beginnen,
Je bent een sterk persoon om dit te overwinnen……..
Anne-Marie Sijpheer september 2012
Goh Anne-Marie dat is precies wat ik nu moet doen.
Maar wat voelt het zwaar, ik dacht net, ik moet rust vinden maar het is hier zooo ontzettend stil nu iedereen weg is en ik een week heb om na te denken, uit te rusten.
dit is mijn prive mail. anne-marie1827@live.nl
als je behoefte heb om te kletsen kunnen wel telefoonnummers uitwisselen.
Heb jou een mail gestuurd, bedankt!!
Proces
Welke stappen heb je nodig ?
Welke zaken zijn overbodig?
Wie kan jou de helpend hand geven?
Met wie ga je dit proces beleven?
Je heb al een stap gezet,
Wie helpt jou opnieuw naar je zelfportret?
Te kijken,
Het begint er op te lijken ,
Dat een nieuwe balans vinden in je leven,
Is een proces, dat doe je niet even……..
Anne-Marie Sijpheer 24 oktober 2012
Zit vandaag 2.5 uur in de trein, ik neem pen en papier mee en ga hier eens over nadenken!
Wat een outburst van berichten hier opeens! Is vast een teken. Ben net een maand gestopt met roken en het volgende idee voor ‘werken aan mezelf’ was om weer in therapie en medicatie te gaan. Heb de volledige diagnose al 5 jr. maar ben destijds al weer vrij snel gestopt met behandeling. Vertoon nu lekker typerend add gedrag, roep namelijk al maanden tegen anderen en mezelf: ‘ja, ik ga weer in therapie. ja echt hoor. ja, ik ga morgen bellen echt waar. ‘ Maar iedere keer als ik op het punt sta te bellen voor een afspraak met mn huisarts denk ik ‘nog net niet.’ Het is nog net niet erg genoeg. Ik kan het nog net allemaal zelf, zonder. Kijk, het is alweer een heel klein beetje beter dan gisteren. echt waar…
heb ik 20 / 25 jaar geroepen, ( dus je heb nog ff grapje) voor de omgeving was het niet meer leuk. nu er aan werken en positief voorwaarts!!
@chrisje, zal wel komen door het najaar. Mensen krijgen een winterdepressie. bij add/adhd-ers merk je dat wat meer dan bij mensen zonder stoornis;), omdat wij toch altijd al meer aanwezig zijn haha
eigenlijk moet ik een beetje lachen,omdat alles wat er geschreven wordt zo herkenbaar is!!
die zgn winterdip komt er weer aan,dus iedereen is heftig aan het schrijven,alleen deze keer met lotgenoten is het fijn dat er wederzijds begrip is.
hiervoor dacht ik dat ik depri was(nare ervaringen gehad)gooide ik het daar op?
uitwegen zoeken om maar niet aan de pillen te hoeven gaan,ook gestopt ermee,na 2 weken had iedereen wurg neigingen ,dus maar weer begonnen.
alleen ik slik Amytritoline(tegen depresiviteit)terwijl ik bijna zeker weet dat ik ADD/ADHD heb.
as maandag 08.00 hr zit ik bij de dokter ,en asap door verwijzen.
goede morgen allemaal,
as maandag om 07.40 hr zit ik bij de dokter,laat mij verwijzen naar een specialist,hoop snel duidelijkheid te krijgen?
deze afgelopen week is tot nu toe 1 van de betere weken van dit jaar?
hoe dat komt?
denk dat dit forum mij gesterkt heeft in wat ik eigenlijk mankeer,klinkt raar maar waar,ben ik blij om!!
eindelijk heeft het beestje een naam,en voel mij gesterkt dat er meer mensen zijn als ik??
bedankt allemaal voor je verhalen,ga er mee door!!
@Aad,
succes aankomende maandag!
Suc6 Aad!!
Klinkt gek misschien maar ik was blij met de diagnose, ik was niet gek ofzo nee ik heb ‘gewoon”ADHD dus het heeft een naampie en dus zijn daar behandelingen voor was het eerste wat er door mijn hoofd schoot toen ik de uitslag te horen kreeg van alle testen.
Nogmaals suc6 maandag en hou ons op de hoogte (als je wilt uiteraard! )
Succes Aad!!
Ik heb net mijn vierde tablet concerta ingenomen, 54 mg, kan het zijn dat ik nu al lichte rust in mijn hoofd voel?
Toen ik nog medicatie slikte had ik altijd een aankick en afkick periode. het duurde bij mij rond de 2 weken eer ik echt de routine er in kreeg en me rustiger ging voelen. In de eerste 2 weken werd ik in mijn hoofd wel rustiger, maar kon ik er fysiek nog weinig mee doen, omdat ik gewend was alles in turbo tempo te doen, moest ik leren om te schakelen en over dingen wat langer te doen.
hallo.
positief allemaal zeg ! en ja hoor Karin volgens mij kan je al een verbetering hebben met deze medicatie. het is een hoge dosering. ( zegt verpleegster Anne-Marie ha ha).
en om het compleet te maken :
positiviteit geven,
is energie om te leven…..
Hoi allemaal!
Wat een hoop berichten weer 🙂 En wederom een berg aan nog meer herkenbare dingen…
@ Anne-Marie, mijn directe omgeving heeft er ook last van en met name mijn man. Inmiddels is bij mij de diagnose ADHD gesteld (overigens ook bij PsyQ zoals bij Theo) en dit maakt het voor mijn man al wel een stuk makkelijker om mee om te gaan. Begrijp ik ook wel, want nu heeft het een naam en ben ik niet meer ‘dat onhandelbare mens’. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het sowieso een moeilijke relatie is waar hij net zoveel aandeel in heeft als ik. Leuk dat ik nu die diagnose heb, maar dat betekent niet dat alles wat niet goed zit op de ADHD hoop gegooid moet worden. Daarnaast geloof ik ook niet dat ADHD alleen maar ellende brengt. Het brengt ook een hoop gezelligheid, humor en leven in de brouwerij 🙂 Ja toch, of niet dan? :-p Uiteindelijk natuurlijk niks verandert aan wie ik echt ben. En al met al ben ik heel tevreden met mezelf 🙂 Maar erken wel dat als bepaalde dingen makkelijker zouden gaan, ik meer uit het leven zou kunnen halen. Als dat betekent dat ik aan de Ritalin moet, zal ik geen moment aarzelen!
@ Jeroen, je hebt helemaal gelijk met die huisarts betreft. Het is ook ronduit belachelijk dat hij me niet serieus nam. Tijdens mijn puberteit ben ik al eerder, weliswaar bij een andere huisarts dan deze, geweest met soortgelijke klachten, maar dit werd toen ook weggewuifd. Terwijl als ik toen wel een doorverwijzing had gekregen, deze diagnose misschien wel 15 jaar eerder was gesteld! Als ik daaraan denk, word ik heel boos. Want dan hadden veel dingen anders gelopen. Had ik mezelf beter begrepen, me niet zo schuldig hoeven voelen over het vergeten van verjaardagen, te laat komen en afdwalen tijdens serieuze gesprekken… Ik heb veel mensen pijn gedaan, zonder dat dit de bedoeling was of dat ik er wat aan kon doen. En nog niet te spreken voor de directe gevolgen voor mijzelf…
Eigenlijk vind ik dat er een regel moet komen voor huisartsen. Dat als een patiënt met psychische klachten/issues aan komt, deze sowieso een doorverwijzing krijgt. Zonder dat de huisarts eerst gaat ‘beoordelen’ of dat wel nodig is. Want laten we eerlijk zijn, huisartsen hebben hier weinig kaas van gegeten. Daar bovenop komt ook nog eens dat veel huisartsen aan een minderwaardigheidscomplexje leiden t.o.v. hun collega’s die wél een specialisatie hebben gevolgd. En daar is de patiënt uiteindelijk de dupe van!
@ Aad, ik begrijp je ongerustheid m.b.t. de huisarts volkomen! Laat je niet afschepen is mijn advies. Gewoon een doorverwijzing eisen, daar heb je recht op. Desnoods word je boos en doe je een beetje gek 😉 Even zonder dollen, probeer duidelijk te maken hoe belangrijk dit voor je is en dat je gewoon closure nodig hebt, ongeacht wat de uitslag zal zijn. Ik ben uiteindelijk naar PsyQ gegaan toen ik de doorverwijzing kreeg. Ik ben erg tevreden over ze, je wordt netjes en professioneel behandeld en ze weten waar ze over praten.
@Theo, ik heb het nog niet aan veel mensen verteld. Sowieso alleen aan goede vrienden en familie. Sommigen reageerden verrast, net als wat jij beschrijft: ‘Jij ADHD?? Maar je kan wel stilzitten hoor! En zo druk ben je niet’. Maar anderen vonden het niks bijzonders, die waren helemaal niet verbaasd. Meer van; dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Van familie gelukkig ook redelijk positieve reacties. Alleen van mijn oma iets minder. Toen ik haar vertelde dat ik sterk vermoed dat mijn moeder er ook aan lijdt en ik daaraan toevoegde hoe jammer het was dat dat nooit was ontdekt, (dan had ze veel meer uit het leven kunnen halen) zei ze; ‘Ja heel jammer. Dat was voordat ADHD in de mode kwam!’. Maar goed, ik kan er wel om lachen nu. Helemaal als ik denk aan haar uitdrukking toen ik vertelde dat het erfelijk is :-p
Ik vind het trouwens erg dapper dat mensen het aan hun collega’s vertellen. Ik ben dat niet van plan. In mijn beroep is niet veel ruimte voor begrip voor dat soort dingen. Als je iets mankeert of anders bent dan de rest, is dat jou probleem en dan moet je maar zorgen dat het je werk niet negatief beïnvloed, anders lig je eruit. Om te voorkomen dat mensen dit tegen me gaan gebruiken, hou ik gewoon mijn mond. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn werk. Ik werk bijna nooit langer op dezelfde locatie dan 3 weken, werk met verschillende teams en heb een breed klantenpakket. Heel afwisselend dus, wat ik echt nodig heb!
Ik las in een paar bovenstaande berichten dat sommige van jullie vroeger ook naar hardcore feesten gingen! En die muziek nog steeds opzetten tijdens schoonmaken haha! Heel herkenbaar 🙂 En misschien inderdaad irritant voor de partner. Maar er wordt tenminste schoon gemaakt toch? Iets wat voor de meeste van ons sowieso al een crime is heb ik begrepen…
Woensdag begin ik eindelijk met de behandeling. Wil graag beginnen 🙂 Vond het wel lang wachten, bijna 2 weken tot ik werd gebeld…
hoi.
Mimelien positief toch!!! ik ben op eigen verzoek gestart met ritalin dit omdat wij het verschil zien met onze zoon. hij gebruikt concerta en bij hemwerkt het goed. zodra hij een paar dagen niets neemt ,daar is hij ook puber voor ,merken wij gelijk het verschil. dus mijn gedachte was als het voor hem werkt wil ik het in ieder gevaal geprobeert hebben. ( lage dosering 3x 5mg) en wat een wereld van verschil! mijn man heeft nu wel zo iets van ja ja en nu … kan ik nu alles zeggen en we krijgen geen wereld oorlog 3 ?? hij moet net zo wennen als ik. maar morgen samen naar mijn psycholoog en dan gaan bespreken hoe en wat. ik ben nu 7 maanden in therapie ( 1 keer per 3 weken) maar voor iedereen kan een verschillend traject worden gestart. ik ben tevreden hoe het nu gaat. medicatie gebruiken mijzelf en man en kids weer op de rit zetten ( mijn man en ik hebben voor hetere vuren gestaan) dus ik ben positief gestemd.
ik vertel het wel aan mensen om mijn heen ik wil zelf er namelijk wel vrij uit over kunnen praten als dit zo uit komt.
mijn ouders die het nu weten waren in eerste instantie terughoudend.
er bestaat een DIVA test hierin kan je een vergelijking maken met je kindertijd en volwassenheid. mijn ouders hebben deze ingevuld en zij hebben deze heel anders ervaren dat ikzelf. het kan een goede lijdraad zijn voor een gesprek.
het is maar een tipje.
heel veel suc6 aankomende woensdag !!
op de site van psyq staat de diva test 2.0 wordt wat ik begrepen heb regelmatig mee gewerkt en kan voor jezelf en omgeving handig zijn.
suc6
Mimelien,als je mij zou kennen weet je zeker dat ik mijn mond wel open zal trekken.dat is mijn sterke kant,ik neem nooit een blad voor de mond en eist altijd het uiterste van mezelf en de rest.
als manager moet ik dat wel zijn,zit in de Rotterdamse haven en het motto is “niet lullen maar poetsen”.
dat je relatie niet is wat het zijn moet is zeer herkenbaar!
al jaren verschuil ik mij achter mijn zgn sterke persoonlijkheid,alleen daar win je de oorlog niet mee.
Als ik mijn vrouw had geweest had ik al lang een schop onder mn zgn reet gegeven om het verder maar uit te zoeken!
dat is nog niet aan de orde,maar het zit er tegen aan?
vandaar dat ik NU actie moet ondernemen,om tot een diagnose te komen en verder kan.
ik ben aan zet en dat begrijp ik ook,vandaar dat ik ben gaan zoeken op Internet,wat ik zou kunnen hebben?
ben ik hier op terecht gekomen heeft de ADD test gedaan,lijk Epke Zonderland wel!!de perfecte oefening,ofwel ben een school voorbeeld ADDér.
hierna op deze forem terecht gekomen , en zie en merk dat alles wat beschreven wordt,een kopie van mijn leven is?
nu snel diagnose stellen,juiste medicijnen en vrolijk verder.
bedankt voor je attentie naar mij toe,waardeer ik zeer!!
zo ik denk dat wij elkaar een goede richting hebben proberen te wijze.
@ Aad, denk er wel aan als je medicatie gaat starten ( dit gaat vaak onder begeleiding , wat ja de medicatie die vaak voor deze groep wordt voorgeschreven valt onder de opium wet) dat dit echt wel iets doet in je hoofd, maar ook voel je je anders en ook naar je partner of gezin. medicatie kan helpen , maar het is een ook een ander manier van leven. als je de diagnose heb betekend dit wel dat je meer begrip voor jezelf en hoop ik de ander ook begrip voor jou kan opbrengen, maar je stoornis gaat niet meer weg.
maar ik ben heel benieuwd hoe het jou en je vrouw zal gaan.
ons heeft het het laatste half jaar veel gebracht ( we zijn ook weer heel close geworden , altijd fijn)
maar het heeft zeker de laatste maand flink gestormd in ons huis ,maar door het tijd te geven word onze balans met vallen en opstaan positiever. veel suc6
Koers
Als je je persoonlijke koers heb uitgezet,
En alles in positiviteit heb omgezet,
Wie kan jou nog verhinderen?
Zij zijn immers de minderen.
Jij volgt met passie jou geluk,
Je bent begonnen aan een nieuw hoofdstuk,
Met opgeheven hoofd kijk jij tegen de wereld aan,
En denkt ik ben emotioneel sterk ik durf alles aan….
Anne-marie sijpheer 25-10-2012
Goedemorgen, ik ben nu vijf dagen op weg met de concerta, en ja zuster Anne-marie 54 mg is een hoge dosis.
Ik ga de dingen nu al wat helderder zien, nu niet in de valkuil trappen dat ik de wereld weer aan kan, dat kan niet.
Mijn relatie is wel behoorlijk kapot geraakt, ik zie nu pas hoe kapot, mijn partner ziet er geen heil meer in.
Heeft geen vertrouwen dat de problematiek op een voor hem overzichtelijk tijdstip gefixt kunnen worden.
Denk dat hij hierin gelijk heeft, vind het echter jammer dat hij denkt dat hij zijn eigen dingen allemaal onder controle heeft.
Hij gaat er van uit dat het niet meer goed komt tussen ons, en verteld mij dan ook constant dat ik geen valse hoop meer moet hebben.
Ik denk dat als je weet hoe diep het houden van is, er nog heel veel mogelijk is.
Houden van, van beide zijden, hij is trots op mij, steunt mij, houdt van mij maar heeft simpelweg de energie niet meer om door te gaan.
Hij is nu vijf dagen naar Noorwegen, hopenlijk krijgt hij daar wat energie.
Ik ga het keiharde gevecht met mijzelf aan, en ondertussen blijf ik wellicht met valse hoop voor onze relatie knokken.
Ik wil hem laten zien dat wat wij hebben waard is om voor te knokken, als dit betekend uitelkaar gaan om nader tot elkaar te komen then so be it.
Ik ga millimeter voor millimeter vooruit en heb zowaar gisteren huil vrij doorgebracht, dat is ook best wat waard.
De zon schijnt, ik ben alleen thuis, mijn partner is in een ander land, tijd om de rust te nemen waar ik zo naar verlang, en tegelijkertijd proberen om niet van alles te gaan doen wat zogenaamd nog moet.
Wat fijn dat er een eindelijk een plek is waar ik wat herkenning vind, waar ik het gevoel heb dat er begrip is.
Groet Karin
@Karin. Huilen is niet iets ergs. Het is de meest rauwe vorm van emotie tonen. Het feit dat je inziet dat er ergens iets niet goed gaat, of dat je het simpelweg niet trekt. Het geeft ook een vorm van opluchting. Dat je relatie een klap heeft gehad kan ik wel lezen uit je bericht, maar ga uit van de sterke kracht van jezelf. Ga niet hopen dat het goed komt, maar maak er werk van. Dat is het enige wat jij zelf kan doen. Als je het niet probeert weet je zeker dat het over is. Dus door te proberen laat je zien dat je wil. Dan nog is het aan de andere kant hoe dit opgepakt wordt. Laat zien en horen waarom je je relatie wil redden, vraag desnoods familie/vrienden om je te ondersteunen. Zodoende komt het vanzelf wel bij hem aan dat je er mee bezig bent. Je kan alleen zijn gevoel opnieuw laten beleven door er werk van te maken hoe JIJ in het leven staat.
Stuur m desnoods daar dit forum. 😉
Je hebt gelijk Jeroen, ik kan alleen maar laten zien dat wij het waard zijn, dat ik het waard ben, onze relatie het waard is, op familie/vrienden steun ik niet, reken ik niet meer.
Heb de laatste weken alleen maar gehoord wat een vreselijk mens ik was het afgelopen jaar 2 jaar, wel ja ik lag al op de grond dus.
Gevoel is er nog wel, dat merk ik aan alles, echter is het aantrekken afstoten, ik kan nu alleen maar hard vechten voor mijzelf, er bovenop komen, en laten zien dat de oude karin met behulp van wat pilletjes er echt nog wel weer is.
Eergisteren tijd doorgebracht bij mijn moeder, zij was gisteren jarig, was gezellig, en ik heb voor het eerst in drie weken weer hardop gelachen.
Dat is een vooruitgang wat mij betreft, en kwam vervolgens ook heel wat minder gespannen thuis.
Lachen dus, positiviteit! 🙂
Hoi Karin
Verwacht niet dat jullie relatie weer wordt zoals het was want dat kan niet. Je weet nu wat er aan de hand is en dat geeft voor beiden duidelijkheid. Ik heb mijn man die gebruikshandleiding laten lezen die hierboven aan deze site aan te klikken staat. Ik vindt hem heel herkenbaar en uitvoerbaar voor de partner. Als het voor hem duidelijker is wat hij wel en niet van je kan verwachten zal het ook geen teleurstelling of strijd meer geven. Maar als jij ook weet van je van hem wel of niet kan verwachten net zo .
Met deze wetenschap zou het voor jullie beiden misschien juist makkelijker kunnen worden.
Lees beide gebruiksaanwijzingen. Voor partner met en voor partner zonder add. Print ze uit.
Succes!
Hallo Astrid, onze relatie wordt niet meer hetzelfde, wij gaan sowieso uitelkaar dat is grote verandering, maar wie weet is latten voor ons een goede oplossing.
waarin we de ruimte voor onszelf kunnen bepalen, we zien wel.
Handleiding.
Bijzonder vind ik het om te weten,
Dat je als ADHD’er een handleiding wordt meegegeven,
Natuurlijk werken onze hersen op een andere manier,
Maar dat is onze kracht, en plezier,
Geboren net als iedereen,
Nakend van top tot teen,
Onschuldig als je dan ook bent,
Het is iets wat je wordt toegekend,
Maar hoe moeten wij dit dan doen met die ander ?
Als ik de enige ben die verander…
Welke handleiding krijg ik dan mee??????
Anne-marie sijpheer 26-10-2012
hij staat ook bij cake ala adhd
Waarom staat de bron van deze informatie er niet bij?
Hi allemaal,
Ik ben sinds twee weken begonnen met medicatie, methylfenidaat retard weliswaar (jaja mijn vrienden vinden het allemaal heel grappig). Het zou langwerkend spul moeten zijn, maar ik merk dat het wel snel is uitgewerkt. Nu neem ik iedere 4 uur een pil van 15 mg en deze week wordt de dosis ook verhoogd.
In het begin had ik veel last van bijwerkingen, maar na een paar dagen was dit over. Het ‘goede’ effect van de pillen leek toen ook af te nemen. Ik merk er eigenlijk niet zoveel meer van, ben wel iets rustiger en krijg ook niet zo snel meer dat ontploffingsgevoel. Daarnaast word ik er ook wel sloom van… Ik heb geen tegenzin, maar ook niet echt zin. Beetje leeg gevoel….
Wie heeft hier ervaring mee? En ik weet dat medicatie heel persoonlijk is, maar ben toch benieuwd naar mensen die meerdere soorten medicatie hebben geprobeerd en of jullie daar veel verschil tussen merkten. Dat afgevlakte gevoel vind ik ook niks… Maar misschien wordt dat minder als de dosis wordt verhoogd? Of wordt het dan juist erger?
Hoop van jullie te horen!
Groetjes, M
Hallo M.
Dat gevoel is bekend. Je denkt dat je niet meer leeft, je voelt je niet meer thuis in je eigen geest … je mist de spirit.
Ik zat uiteindelijk om de 3 uur aan die pillen, dat werkte goed. Allen ik vergat ze vaak in te nemen, was weer met andere dingen bezig. Dat vind ik wel heel moeilijk, die tijd en structuur. Op een gegeven moment was ik er klaar mee, vond dat het leven langs mij heen ging, miste mezelf eigenlijk. In gedachten noemde ik mezelf een “dood vogeltje”. Ik ben na 8 maanden gestopt, het leven begon weer te bewegen. Ik ook… de hele dag heen en weer rennen, geen 10 minuten op een stoel kunnen zitten, weer slecht slapen, hard praten, lachen, druk druk, maar de onrust in mijn hoofd en buik kwamen ook weer terug. Mijn kinderen begonnen ook weer meer te bellen ( controle), hoe het ging met mij, wat ik aan het doen was etc etc. Ik ben weer begonnen aan de pillen, zit weer redelijk in de ruststand, zover je daar over kunt spreken. Volgens mij is dat het pad wat wij volgen.. starten en stoppen met de pillen omdat het voor ons gevoel helemaal prima gaat met ons en wij die verrekte pilletjes niet meer nodig hebben. Maar vergeet niet.. we zijn wie we zijn… daarnaast blije mensen, hebben humor, lachen en huilen, sociaal…..
Dus.. mijn advies… ga het proberen, blijf voor jezelf kiezen, Zoek je meerwaarde hierin. Het is een weg van vallen en opstaan ( bedoel ik stoppen en weer starten met de retalin). Het heeft zijn positieve maar ook negatieve kanten.
groet Trudy
Een ding weet ik zeker….
Als ik stop met mijn concerta dan ben Ik thuis niet meer welkom.
Ook zullen ze niet meer bij mij in de auto stappen.
Zonder medicatie ben ik onvoorspelbaar, onberekenbaar En geen steun in het gezin. Juist Andersom!!
Daarom zal Ik niet meer Stoppen. Nu accepteren dat Ik niet 100% kan presteren, maar 1 ding tegelijk moet doen. Gelukkig heb Ik 2 wekelijks een consult met mijn psycholoog om afstand te nemen van mijn oude levenstijl !!
Dag Arthur,
Bij mij is pas een jaar geleden een dokter erachter gekomen dat ik adhd zou hebben, daarvoor stuurde de meeste dokters me naar huis me kalmeerpillen of antidepresivas. Ben zelf begonnen met relatine maar was al snel niet meer de juiste uitwerking bij mij. Ben nu sinds een maand of twee overgestapt naar concerta54mg en gaat nu wat beter. Heel moeilijk als je omgeving je niet begrijpt of steunt. Heb zelfd probleem, mensen bekijken me van ja waar komt die met af. Werk de meeste op hun zenuwen. Niks gaat snel genoeg, onderbreek ze in midden van zin omdat ik al weet dan wat hij of zij wil zeggen. 1 ding tegelijk doen is niet zo evident, als ik met iets bezich ben denk ik al aan het volgende en zo ga ik zigzag door mn activiteiten.
hoi M.
ikzelf ben sinds 12 oktober gestart met Ritalin. ik gebruik 3x 5 mg. dit omdat ik ook graag mijzelf blijf.
de eerste paar dagen echt als een dood vogeltje gezeten. vind ik vervelend. onverwachts na 2 weken moeten stoppen omdat ik antibiotica nodig had. en een combinatie was voor mij niet goed. ( maagpijn, misselijk etc)
ik merkte direct het verschil , de waterval van gedachtens namen bij mij weer de overhand. en mijn irritatie grans lag weer bij nul. kortom geen lontje net als altijd.
nu sinds een week ga ik mijzelf weer prettig voelen. voel mij emotineel sterker en voel dat ik op juiste wijze zaken overzichtelijker heb. mijn gedachten beter kan ordenen ook in gesprekken. ik wil de dosering laag houden en ik ga dit ervaren in de toekomst hoe dit zich gaat handhaven. mijn psychiater heeft mijzelf fiat gegeven om dit in eigen hand te houden. ( zelf psychiatrische verpleegkundige en een zoon met adhd dus kennis en ervaring genoeg) mijn man is op de moment ook erg happy met deze nieuwe situatie. ik heb geen moeite met tijdstippen van innemen ( 7.30 11.30 15.30 en voor het slapen 1,5 mg melatonine ) , mijn alarm van mijn telefoon gaat en ik heb altijd medicatie bij mij. collega’s gaan ook positief hier mee om.
kortom een periode van 2 maanden van gewenning. dit is vrij normaal. ik wens je veel sucses!!!
as maandag eerste gesprek bij Psyq.hoop eigenlijk op een diagnose,kan ik verder…nu is alles dubbel,ben net terug van vakantie in Azie,hele fijne vakantie gehad,geen last van stemmingswisselen,lekker uitgerust.
ben weer terug en na een dag alweer omgeslagen naar het oude patroon,baal weer van mezelf……………..
Van al deze 25 kenmerken komen er 23 overeen bij mij! Ik vind het zelf best eng want ben pas 19 jaar maar dit zijn kenmerken die voor problemen zorgen tijdens mijn studie en mijn sociaal leven. Ik wilde er altijd wel wat aan doen maar heb zelf nog nooit aan ADHD gedacht. Na dit artikel realiseer ik me dat ik mezelf graag zou willen testen op ADHD. Heeft iemand enig idee of kan iemand mij uitleggen hoe dit in zijn werk gaat?
Groetjes Sophie
hoi Sophie,
afspraak bij de huisarts maken. en vragen om een verwijzing ggz. ( geestelijke gezondheidzorg) met de vraag voor diagnosticering voor adhd.
kijk ook hoe je zorgverzekering dit vergoed. voor 2013 is er voor de ggz geen eigen bijdrage van 200 euro ( scheelt weer)
sucses.
groet anne-marie
Hallo Sophie
Tja het is niet altijd fijn om adhd te hebben. Maar ik denk dat vele van ons jaloers op je zijn omdat jij het al op je 19e kan/ zal weten. Ik heb er 48 jaar over gedaan voordat ik wist dat ik een afwijkende gebruiksaanwijzing heb. Voor jou scheelt het járen van onwetend stoeien met vele zaken en dingen.
Het klinkt misschien gek maar ik vind het dus fijn dat je het nu al mag weten.
Groetjes Astrid
Astrid
hoi Sophi e
Inderdaad Sophie, bij die jaloerse mag je mij gerust bijrekkenen. Net rond mn 42ste vastgesteld waarom ik niet functioneerde. Zei het gisteren nog tegen iemand “leven begint op mn 42ste”.
groetjes Alex
hoi Alex, Astrid Sophie en allen andere,
ik ben nu bijna 45 en weet ook pas sinds september2012 dat ik adhd heb. heel veel euro’s zijn nu gevallen ( figuurlijk gezien) eerst even moeite om het te accepteren,maar gestart met ritalin en voor mijn een gelukspilletje. wat geweest is kan ik niet meer over doen. maar ik ga zeker positief voorwaarts. ik ben een nieuwe weg ingeslagen ben gaan schrijven, verhalen en gedichten en het is superleuk. ( verhaal komt uit in een verhalen bundel beoordeeld door schrijfster lulu wang en mijn gedichtenbundel komt in april) kan nog meer mijn creatieviteit kwijt. kortom als je de diagnose weet kan jezelf en je omgeving hier rekening mee houden. het eingste probleem voor mij is dat mijn ouders het ( nog ) niet kunnen accepteren. maar mijn psycholoog gaat hierin begeleiden dat is voor mij erg fijn. kortom het loslaten van zaken en jezelf het vertrouwen geven dat je een prima mens bent werkt ( voor mij in ieder geval) erg positief, en wat een ander er van denkt…. laat ik los….
gelukkig 1 1/2 week geleden vastgesteld dat ik ADD heb.
ben een week aan het expirimenteren geweest met ritalin zonder ritalin,1 per dag 2 per dag en 3 per dag.
heb ook via de PSYQ arts een form mee gekregen die per dag in te vullen aan de hand van gerichte vragen.
concerto heb ik niet genomen , omdat ik in de ochtend vrij scherp ben,en dit medicijn een paar weken moet inwerken.
Ritalin is voor mij bete, werkt snel en doel gericht(tenminste voor mij)
nadeel alleen is dat het na een uur of 3 a 4 uitgewerkt is.
ik hou zelf mijn dosis in de gaten,merkt snel een irritatie , vermoeidheid en een chaos in mn knar.
dat heeft mij nou 54 jaar van mn leven gekost om hier achter te komen.
heb heel veel mensen beschadigt,familie as wel goede vrienden.
gelukkig zijn er vrienden die mij altijd zijn blijven steunen,daar ben ik zuinig op!!
maar gek dat ik blij ben met een diagnose maar kan nu ook uit leggen wat een rare snuiter ik ben of ben geweest?
geef namelijk morgen een feestje,waar mijn vrienden bij zullen zijn.
helaas is mijn huwelijk vergane glorie ,maar lieve en eerlijke mensen om me heen die mij steunen
en vooral mijn lieve dochter aan wie ik dit alles te danken heeft,zonder haar bijdrage(heeft zelf een vriendin met ADD)had ik nog steeds als een dwaas in de rondte gelopen.
maar het is raar:”IK GEEF EEN FEEST OMDAT IK PATIENT BEN”.
veel sterkte allemaal,ik ben happy de peppy!!!
Wow, vandaag naar psych geweest omdat mijn leven totnogtoe met hooggespannen verwachtingen was, maar ondermaatse resultaten (kort samengevat). We gaan kijken of dit door adhd komt. Ik lees de kenmerken en herken me in bijna alles.
Het idee dat voeding kan helpen spreekt me erg aan, dat is makkelijker verkrijgbaar dan pillen (mocht de WO III uitbreken en dannog…).
Beste medicatiegebruikers: In hoeverre heeft medicatie effect gehad op emoties en humor? Ik drijf op mijn humor en relativeringsvermogen!
http://www.artsennet.nl/Nieuws/Nieuws-uit-de-media/Artikel/128714/Autistisch-brein-vertoont-veel-korte-verbindingen.htm
Bovenstaand artikel gaat over autisme, maar ik ben er zeker van dat alle “afwijkende” psychen gewoon te diagnostiseren wordt met een hersenscan. Autisme heeft ook functionele voordelen, als je lekker nerd bent en IT-wonderboy of -girl bent. Zijn er voordelen met adhd?
Thanks voor alle berichten, er gaat een wereld voor me open.
Goedemorgen Nynke,
ik ben nu bijna 45 jaar,weet sinds een half jaar dat ik adhd heb. en gestart met medicatie op eigen verzoek. voor mij van de hel in de hemel !! zeker voor mijn man die mij al meer dan 25 jaar kent. mijn stemmingswisselingen zijn positief verbetert …veel relaxter veel beter inzicht en overzicht…veel meer de humor van zaken kunnen inzien.. kortom prima. met voeding let ik altijd wel op. niet te veel suikers. ( koek cocola ,cake etc ik eet het wel maar beperkt ) wordt ik erg hyper van,en irritant in mijn gedrag. niet te veel alcohol 2 a 3 glazen wijn kan maar dan is het ook wel klaar. ik word er hyper van.en slaap dan slecht. maar dat is voor iedereen verschillend. ik ben gestart vorig jaar oktober met ritalin 3x 5 mg. en nu 25 mg per dag ik merk wel dat ik meer nodig heb voor het juiste effect. maar ja het is tenslotte ook een drugs dus dat is een gewenning en uitproberen. sucses met alles.
Hallo allemaal,
Met veel interesse heb ik alles doorgelezen. Ik zelf zit volgens mij in een vroege fase. Ik lees signalen van ADHD en herken me meer dan 95 % van de signalen. Incidenteel riep mijn omgeving gekscherend “heb jij geen ADHD”. Nooit bij stil gestaan omdat uit mijn jeugd geen duidelijke ADHD signalen kwamen behalve slecht kunnen concentreren. Nadat mijn vriendin zich erin verdiept had en mij gerichte vragen stelde kwam alles in een stroomversnelling. Mijn ouders en mijn zus heb ik dezelfde vragen gestuurd met de vraag of ze me er in herkennen. Ook duidelijk een ja dus. Eigenlijk ben ik blij dat het iets tastbaars is. Maar wat nu? Naar de huisarts? Psycholoog? Psychiater? Wie heeft er ervaring en tips om me bekend te maken in deze voor mij fascinerende wereld.
Dag Gerard,
Deze week is de diagnose ADHD bij mijn dochter gesteld. Ze zit bij The Busy people in Amsterdam, een in ADHD gespecialiseerd centrum, heel goed volgens mij. Kijk ook op youtube bij Dr. Hallowell , Dr . Edward Hallowell op volwassen Attention Deficit Disorder-fs. Hij heeft een boek geschreven dat mij door the busy people is aangeraden, Hulpgids ADHD. Succes. Hartelijke groet,
Jentine
Herkennen jullie dit: het leven is voor mij alsof ik tegen een harde wind inloop terwijl er van alle kanten verschillende soorten bladeren in mijn gezicht waaien en ik niet meer weet welke kant ik nu op moet kijken. Als je daar: het harde geluid van de wind in je oren, het ritselende geluid van al die verschillende blaadjes, de route die je moet volgen daarbij optelt, dan heb ik ongeveer verwoord hoe ik al jaren door het leven “worstel”. Ik red me, vooral door doorzettingsvermogen en vallen en opstaan ( en antidepressiva) en ben nu voor het eerst de strijd aangegaan om eens niet voor een heel makkelijke baan te kiezen maar gewoon echt eens aan die HBO-studie te beginnen (verpleegkunde), wat ook vooral met vallen en opstaan verloopt (ik krijg het namelijk voor elkaar om zo’n chaos te creëren dat ik gek wordt van mezelf, ga een planning maken zeggen ze dan, maar hoe moet ik een planning plannen????) Maar ik red het nog steeds!!! Zou een onderzoek en eventuele diagnose mij kunnen helpen denken jullie??
bedankt voor het “luisteren” en veel liefs
@storm. juist dan is die planning zo belangrijk om niet gek te worden. gooi alles wat in je hoofd zit op papier. en deel dat dan op in kleine stukjes wat je allemaal moet doen. hou het wel realistisch (dus niet alles op 1 dag doen), maar verdeel het over de week. door te oefenen zul je zien dat je automatisch je planning wel aanpast. hang er voor jezelf een beloning aan vast als je iets haalt. straf je zelf door de beloning niet te geven als je het niet gehaalt hebt. je zult zien dat je doorzettingsvermogen om iets te halen toe neemt en het ook leuk wordt om je planning te halen :D. het is goed voor je zelfvertrouwen.
Hoi Jeroen,
Je hebt gelijk, ik ben bezig met de wereld om mij heen aan te passen, in plaats van jaren proberen te leven in deze drukke chaotische wereld. De klachten zijn ook veel erger geworden nadat ik kinderen heb gekregen, omdat zij mijn planning steeds in de war gooien (en terecht, zijn kinderen). Maar dit betekent dat ik dingen ook moet accepteren en minder van mezelf moet eisen en inderdaad, zoals jij zegt, minder grote doelen moet willen behalen.
het is moeilijk, zeker met een studie erbij, maar het rare is dat ik toch altijd weer de grens op zoek, altijd in rust en reinheid leven kan ik niet. Dus het is gewoon een kwestie van een beetje balans gaan zoeken, daar ben ik mee bezig, lukt soms, soms niet..
thanks voor je reactie,
groetjes storm
balans in je leven is een van de belangrijkste dingen om verder te komen. ik zie dat je de balans nog niet hebt. dit kun je met een planning ook creeeren. een diagnose kan hier wel bij helpen, maar je zult het ten alle tijde zelf moeten doen. jij kan de wereld veranderen voor jezelf. iemand anders kan dat niet voor je doen.
hoi allemaal.
ik wil nog even reageren op bovenstaande wat geschreven is. adhd hebben betekend een bepaalde manier van leven zelf goed bedenken wat wil ik nu, wat vind ik belangrijk en wie of wat heb ik daar voor nodig om mij/jou verder te helpen. in het kort mijn levensloop ( ik weet nu pas sinds 5 maanden dat ik adhd / add heb en begonnen met medicatie ik ben 45 jaar)
ik ben nu jong gaan samnewonen dat ik 18 was. geen werk geen studie vond alles wel prima. ben wel gaan werken en studeren. maar geen goede combinatie. ik wilde wel graag in de zorg.
bij de thuiszorg terecht gekomen via hun 2 opleidingen gevolgt. ondertussen getrouwd en 2 kinderen gekregen. dit creeerde een enorme chaos. ik werkte 20 uur 2 kleine kinderen en mijn man in ploegendienst. zonder dat ik toen wist dat ik adhd had. ook bleek achteraf dat onze oudste zoon adhd/odd had ( weten wij sinds 2 jaar) bijna 18 jaar zeer chaotisch geleefd. ik ben van baan veranderd en nog 1 studie gevolgd ondanks ons chaotisch leven. ik ben nu psychiatrisch verpleegkundige pas dat ik deze opleiding ging volgen gingen er bij mij kwartjes vallen. nog wilde ik het eerst niet weten voor mijzelf. ik ben in maart 2012 na de zoveelste extreme emotionele uitbarsting bij een psycholoog tercht gekomen, deze heeft voor mij veel betekend. en nu ik mijzelf beter in balans heb gaan veel dingen makkelijker. medicatie ( ritalin 25 mg per dag ) werkt voor mij goed. ik kan veel beter praten en zaken onder woorden brengen. ben veel minder angstig. en ik ben gaan schrijven. verhalen gedichten etc. mijn eerste gedichten bundel komt april 2013 uit. kortom kijk naar jezelf en vraag hulp daar waar nodig is. iedereen veel sucses met alles.
Vandaag de diagnose gekregen. Al vanaf jongs af aan geweten dat ik “anders” was. Laatste maanden toch maar actie ondernomen en vandaag dus de diagnose. Nooit verwacht, omdat ik niet aan de buitenkant hyper ben. Bovenstaande lijst is echter 100% herkenbaar.
Ik ga rustig deze hele site doorneuzen….
Dit 1e stuk is iig al herkenbaar.
Hoi op 8 maart te horen gekregen dat ik ADHD heb, ben ik bijna 55! Valt eindelijk t kwartje waarom zoveel zaken in mijn leven anders liepen dan bij anderen. Waarom t zo’n chaos is in mijn hoofd mijn werk mijn thuis. 1 plek is op orde en dat is de huiskamer, ik bedoel maar. Aan de andere kant geeft t nu enorm veel rust omdat ik nu weet wat de oorzaak is. Om heen krijg ik te horen, O dat verbaast me niets!! En ik maar denken dat ik een rustig persoon was met wat chaotische trekjes, over blinde vlek gesproken.
Ik zit nu op t punt of ik wel of geen medicatie ga gebruiken, er zijn zoveel voor en tegenstanders dat ik door de bomen t bos niet meer zie. Graag jullie reacties.
alvast bedankt.
Hoi Pieternel,
je kan altijd een proefperiode afspreken van 6 weken. je merkt ( althans ik) heel snel of medicatie uberhaupt iets doet met je. mijn ervaring is positief. ik ben 44 jr en weet sinds vorig jaar oktober dat ik adhd/add heb. en ik vind de medicatie een absolute meerwaarde in mijn leven. maar ook voor mijn partner en kinderen.
ik ben begonnen met 3 x daags 5 mg ritalin en heb dit nu opgehoogd naar 25 mg verdeeld over de dag. in het begin last van de bijwerkingen gehad ,maar dat is nu verminderd.
proberen kan altijd. stoppen ook. sucses. groet anne-marie
Ik ben er ook een paar jaar achter dat ik ADHD heb op mijn 50e , nooit gekomen waar ik wilde omdat ik geen focus heb overal aan beginnen niets afmaken verdrietig altijd onder mijn niveau gepresteerd…..Aan de medicatie gegaan maar gestopt de bewustwoording dat ik ADHD heb brengt mij een heel eind. Er mee leren omgaan……mijn zoon van 13 jaar heeft het ook…..heel lastig regels en structuur aan te brengen terwijl ik dat zelf niet heb…..doe mijn best maar het blijft rommelig maar zet door…..kijk voor jezelf of je medicatie wil gebruiken het brengt structuur de dingen te doen die anders uitsteld. Sterkte…
Ik weet dat er de laatste jaren iets niet helemaal juist is met mij. In mijn familie zit ADHD en ben eens gaan zoeken naar kenmerken. Ik moet zeggen dat ik bovenstaande lijst voor 95% herken in mijzelf. Op Internet lees ik nu veel hierover, bijvoorbeeld over drankgebruik. Ik ga langzaam steeds meer drinken omdat ik heel relaxed wordt en heerlijk rustig en dat lijkt me niet best.
Mijn relatie staat onderdruk en ben opzoek naar hulp. Ik heb volgende week een afspraak met de huisarts en wellicht kan zij mij op weg helpen.
Welke stappen hebben jullie genomen om een en ander te laten onderzoeken?
Dezelfde stappen ook eerst naar de huisarts en zo kwam ik bij het Ggz. Succes met de zoektocht naar jezelf.
hoi allemaal.
ik ben op deze site gekomen na een bezoek aan de psychiater. ik had al jaren last van onverklaarbare pijnen en de laatste jaren zijn die zo erg geworden dat ik uiteindelijk werd doorverwezen naar een pijnkliniek/revalidatiecentrum. ik moest daar 8 weken semi-intern in behandeling. na de eerste week waren de verschillende behandelaars er al van overtuigd dat er ook op een ander vlak dingen niet klopten. ze noemden me “hieperdepiep”. zeer hoog in de alertheid en overgeprikkeld. via de revalidatiearts ben ik toen ook doorverwezen naar de psychiater om te kijken of ik adhd symptomen vertoonde. ik heb nu een eerste gesprek gehad en volgens haar vertoon ik wel degelijk veel kenmerken van volwassen-adhd. ik moet in april terugkomen met mijn moeder om erachter te komen of ik ook in mijn jeugd al symptomen had. we zullen zien. van de lijst die bovenaan staat herken ik mijzelf in bijna alles. het zou iig een heleboel dingen verklaren voor mijzelf en mijn omgeving.
mijn inmiddels 25 jarige dochter heeft ook ADHD dat werd al in groep 2 op de basisschool vastgesteld, ze heeft nooit medicijnen gebruikt tot haar 17e ,heeft toen een half jaar Ritalin gebruikt om zich beter te kunnen concentreren op school,maar is na het halen van haar vmbo diploma er onmiddellijk weer mee gestopt vanwege de voor haar onoverkomelijke bijwerkingen , slecht eten, depressies e.d. zij rookt nu af en toe een jointje omdat haar dat helpt ontspannen , niet de meeste geweldige oplossing maar het werkt voor haar beter dan de Ritalin. Het ergste aan haar ADHD vind zij zelf het feit dat je elke keer als je ergens aan begint zoals een nieuwe baan of zoals in haar geval na 4 jaar werken weer naar school gaan, je elke keer opnieuw moet uitleggen waar ja elke dag tegenaan loopt als je ADHD hebt, want zelfs leraren en stagebegeleiders op scholen weten nog steeds te weinig af van de problemen waar iemand met ADHD tegenaan loopt in het dagelijkse leven, zo heeft mijn dochter alleen dit jaar al 3 keer een nieuwe mentor en 2 keer een nieuwe stagebegeleider gehad die maar niet begreep waarom ze bepaalde dingen wel of juist niet deed en moest ze elke keer weer uitleggen dat dat door haar ADHD komt. dat levert een heleboel frustraties op .
Hallo,
Na een bezoek aan de huisarts heb ik een doorverwijzing gekregen voor vaststelling ADHD. Nu wil ik niet bij de eerste de beste psycholoog aankloppen maar iemand uit de regio Zevenaar/Arnhem die kennis en ervaring heeft op het gebied van. ADHD voor volwassenen. Wie kan me verder op weg helpen? We heeft er een startpunt voor me? Bij wie kan ik aankloppen.
Gr. Gerard
Hoi gerard
Je laten testen bij een zogeheten pysyq..niet in de buurt?Daar zijn meeerdere psychologen in de buurt en zelfs een eigen afdeling voor testen van adhd voor volwassenen..
Niets vreemd aan hoor!Ik ben er zelfs heel openlijk in en over..er zijn er zoveel met jou..
Succes en hartelijk groet.Hanneke
Hallo Gerard jou huisarts moet ook namen hebben en anders is het GGz de beste oplossing die zal er bij jou ook wel zitten. Kijk op internet of vraag nog eens bij je huisarts na. Jammer dat je bij de huisarts zo slecht bent geinformeert, zelf vragen en aangeven daarmee kom je het verst. Heel veel succes, liefs Margit. Ik heb zelf ook Adhd met meerdere persoonlijkheidsstoornissen.
Ik hem mijn eigen positieve adhd kenmerken op een rijtje gezet 🙂
http://drukkonijn.nl/adhd-kenmerken-positief/
45 jaar en twee weken geleden via de psygoloog te horen gekregen adhd ! tja nu snap ik het ,de drukte in mijn hoofd , de onrust al je rustig zit of ligt . de sociale contacten , de klachten en reacties op mijn werk. de puinhoop in mijn huis (en de schuldgevoelens). de slapeloze nachten !nu een goedkopere ritalin maar merk nog niet veel verschil(wel als hij is uitgewerkt dat gaan mijn benen druk op en neer!)vind het ook moeilijk om ze op tijd in te nemen mag er nu een halve tot hele 2 x per dag en moet me na twee weken weer melden bij de huisarts.
Ik hoop gauw te merken dat de medicatie werkt zo dat ik iets minder gek van mezelf wordt.
Hoi,
ik ook 45jaar en weet sinds oktober 2012 dat ik adhd/add heb mijn ervaring met ritalin is op vaste tijdstippen nemen ( mijn alarm van mijn telefoon ingesteld) en dat werkt voor mij goed. wel heb ik gemerkt dat je lichaam en geest hier aan moet wennen. heeft toch wel een maand geduurd. ik ben met een lage dosering begonnen 3 x 5 mg en nu 3x 10 mg. ritalin. je kan ook in overleg andere medicatie vragen ( concerta ) maar dan moet je weten hoe je verzekerd bent deze worden niet altijd vergoed . kosten voor 3 maanden is 127 euro ( deze gebruikt onze zoon) sucses.
Diagnose was gauw gesteld: inderdaad adhd. Veel is op z’n plek gevallen.
Na een “testweekend” heeft de psychiater besloten om me de komende 3 weken op 3 x 20 mg Ritalin te zetten. 20 Mg was namelijk de enige dosis waar ik iets van meekreeg.
Mijn temperament is behoorlijk bijgedraaid, tot opluchting van het gezin. M’n kop erbij houden als ik iets doe, gaat óók goed. Normaal gesproken begin ik 10 dingen tegelijk, waarvan ik misschien 1 ding afkrijg, waardoor ik me ’s avonds weer voel dat ik tekort schiet en ongedisciplineerd ben en “plannen is toch simpel”. Dáár heb ik nu een verklaring voor.
Maar de 3 weken Ritalin zijn nog niet om en ik vraag me af hoe het me zal bevallen. Als het zover is, dan schrijf ik het hier (als ik het niet vergeet en dit pas over 6 weken doe ofzo 🙂 ) . Ik vind het super om zoveel van anderen te lezen!
47 jaar en 2 jaar geleden bij cursus voor adhd zoon bij mij officieel vastgesteld Niet aan medicatie gegaan omdat ik dan vooral bang ben mijneigen de verliezen en iemand te worden die de maatschappij wil .Ik word nu wel gek van mezelf(anderen ook) maar ik wil mezelf ook niet kwijt.
wat vinden de medicijnen gebruikers daar van?
Ik wil mezelf ook niet kwijt, maar op deze manier werkt het voor mij ook niet. Gelukkig werk ik in het onderwijs en heb ik genoeg vakanties waarin ik mezelf mezelf kan laten zijn.
Hoi richard.
je kan altijd een proefperiode van 6 weken afspreken,om te kijken of medicatie iets voor jou kan betekenen. je merkt gauw genoeg of hetiets doet. daarna kan je nog beslissen om door te gaan of te stoppen.
sucses. groet Anne-Marie Sijpheer
Ik mag komend weekend beginnen met de pillen die waarschijnlijk ritalin bevatten. Ik zou 1 pot placebo en 1 pot ritalin krijgen. De pillen uit de vorige pot deden niets, dus nu maar hopen dat dat de placebo’s waren dan. Ik wordt ook helemaal gek van mezelf, maar in zo’n mate dat ik er echt niet meer kan werken. Ik slaap al bijna anderhalf jaar niet meer dan 3 a 4 uur per nacht. Daarop kan ik geen volledige werkdag draaien. De psych en ik hopen dat de ritalin aanslaat en dat ik dan kan proberen om de laatste dosis vlak voor slapen gaan te nemen. Kijken of ik dan in slaap val door de rust in mn hoofd en misschien wat langer doorslaap. Zo niet……..dan wordt het een hele vervelende situatie. Want dan heb ik geen adhd, maar wat dan wel. En dan wordt mn slaapprobleem ook niet beter. En dan heb ik echt een probleem want ik zit nu al bijna anderhalf jaar in de ziektewet
Hoi Massietje,
Ritalin voor het slapen slikken?
Een grote kans dat jij niet (goed) slaapt!
Mijn man met ADHD slikt behalve medicijnen voor de ADHD ook melatonine tabletten om beter te kunnen slapen.
Hij slikt een tablet voor het slapen gaan.
Deze worden door de arts op recept verstrekt.
Mijn man maakt nachten van hooguit 5 soms 6 uur slaap. Ook nu nog met de melatonine.
Maar het verschil is, dat hij dieper zegt te slapen en uitgeruster wakker wordt.
Hij slikt het nu 1 1/2 jaar en vergeet een enkele keer zijn tablet in te nemen.
Weet dan de volgende ochtend ook dat hij het vergeten is doordat hij slechter en minder diep geslapen heeft. Hij heeft er erg veel baat bij!
Mensen met ADHD schijnen te weinig melatonine in hun lichaam te hebben.
Melatoninetabletten zijn geen slaaptabletten!!!! Het is een lichaamseigen stof.
Misschien een tip voor je?
Succes!
Janneke
Hoi, deze medicijn gebruiker van 54 weet sinds 3 maanden dat ze ADHD heeft. Na veel wikkenwegen toch besloten aan de Ritalin toegaan, 4×5 mg. Mijn angst was de jouwe, conformeren aan de maatschappij versus blijven stuiteren. Uitgebreid gesprek met psycholoog en psychiater gehad, besloten 1 maand te gebruiken. Nu week bezig, rust in hoofd, structuur aan kunnen brengen in werk, studie enz, is een zegen. Mezelf kwijt absoluut niet, wel rustiger voor mijn omgeving en meer rust in ezels. Voor nu vind ik t positief! Hoop dat je hier iets mme kunt!
ja dank alle voor de reacties . Ik kan er wat mee. Denk erover om in zomer dan maar toch eens te gaan testen.
ongeveer 3 maanden geleden kwam ik op een feestje in aanraking met een jeugd arts ( zijn vertelde mij nadat ze met mij gepraat had dat ze dacht dat ik adhd had , vanaf dat moment ben ik veel gaan lezen op internet en bij de Ggz terecht gekomen en heb ik me laten testen . 15 mei krijg ik de defenitive uitslag . maar ik vermoed zelf dat het een dikke ja word .
nu begrijp ik ook waarom ik als kind zo was . ik was druk ,. inpulsief. erg recht streeks (niet stiekum) ik was de leider van een groep , wel erg gevoelig maar ook heel stoer .
ik zal jullie alle kinder verhalen besparen maar ik ben van 2 scholen weg gestuurd en op de lagere school waren ze ook blij daty ze afscheid van me konden nemen ( ik zelf begreep alle ophef niet zo )
Ik voelde me vaak onbegrepen . veel volwassen mensen konden niet met mij . alleen me moeder was er altijd en kon met mij om gaan ( nu achteraf denk ik me moeder had het ook )
ik moet wel zeggen dat ik het idee heb dat ik er als volwassene zelf meer last van heb als toen ik een kind was .
waar loop ik nu tegen aan :
Ik ben een ontzettende Controle freak . probeer perfictionistich te zijn dat kost mij heel veel energie
ik praat voor mijn beurt .
ik doe 10 dingen tegelijk en maak niks af
heb nooit geen ene opleiding of werk afgemaakt of vol gehouden .
heb erg veel zelf spot
hou van spaning en sensatie
snachs heel veel dromen levens echt
smorgens als ik wakker word al gelijk 1000 gedaches in me hoofd (daardoor geen zin om op te staan)
ik ben snel het overzicht kwijt als me planning door de war loop.
als ik iets leuks vind of ergens voor wil gaan dan sla ik helemaal door (daarna is het opeens klaar ) van alles naar niks)
durf vaak ergens niet aan te beginnen bang dat ik het weer niet vol hou of faal .
ik heb een gezin van 3 kinderen en getrouwd , voordat wij op vakantie gaan ben ik al helemaal in de stress met het inpakken van alle spullen .
ik kan niet tegen te veel geluiden dan kan ik me niet concentreren (zoals nu tv staan aan kinderen hebben vakantie)
ik denk altijd 10 stappen vooruit (kan nooit genieten van het moment)
ben constant met briefjes in de weer wat ik nog moet doen
heb altijd bevestigingen van mensen nodig ( ook zoals nu erkenning? )
ik kan moeilijk dingen los laten in me hoofd .
als mensen mijn een probleem vertellen ben ik al een oplossing aan het zoeken .
de laatse tijd ben ik erg moe (en kan ik geen meerdere afspraken meer op een dag)
als ik van plan ben om ontspannen in bad te gaan zitten ( ben ik na 5 min de hele badkamer aaN het schoonmaken)
IK KAN ZO NOG WEL EVEN DOOR GAAN .
maar ik ben benieuwd of jullie dingen herkennen en naar jullie symtomen (ik heb nog lang niet alles benoemd)
ik krijg 15 mei de uit slag en dan denk ik wel dat ik medicatie kan gebruiken . ook dara zou ik graag ervaringen over willen .
ik zou graag wat meer rust in me hoofd willen en wat meer willen genieten van het NU .en wat dingen meer op zijn beloop laten .
ps let aub niet op taalfouten ,( ik zelf zie ze namelijk niet hihi )
Groetjes San ben trouwens 40 jaar
Hoi San.
ik ben 45jr en sinds 7 maanden gestart met ritalin. alles wat jij beschrijft deed ik ook. ( behalve de opleiding die heb ik tijdens mijn huwlijk met kinderen gedaan en de laatste 3 jaar geleden en ben nu psychiatrisch verpleegkundige) maar medicatie op eigen verzoek gestart en voor mij is het een verademing. ik heb opgebouwt van 3 x 5 mg naar nu 3x 10 mg. heerlijk wat een rust.
net als jij is het dagelijks leven één grote prikkel waarvan je denkt dat je daar iets mee moet doen. ik had mijzelf wel al aangeleerd om dat niet te doen,met medicaite wordt je gedachten in goede banen geleid.
wat voor mij wel belangrijk is dat ik nu een planning maak. ik maak een jaarplanning en maak hier steeds een kleiner planning in voor het dagelijks leven. en wat belangrijk is wie doet wat en dat je bespreekt met man en kinderen dat iedereen ook zijn taak uitvoert omdat jij ( en ik ook) anders weer alles gaat controleren. heeft veel te maken met angst om grip om dingen te verliezen. eel sucses.groet Anne-Marie Sijpheer
Dank je voor je antwoord anne marie
maar bij jou slaat de ritalin goed aan begrijp ik ?
aan de ene kant ben ik zo bang de controle te verliezen die ik de hele dag angst vallig vast wil houden .
maar ik hoop dat je er juist helderder van word door dat je rustiger alles overdenkt ?
ik hoop dat je ons op de hoogte wil houden
Hoi San,
ja de ritalin werkt bij mij erg goed. vorige jaar oktober gestart eerst 3 x 5 mg en nu 3 x 10 mg. ik wil bewust geen hoge dossering omdat ik ook mijzelf wil blijven. maar zoals mijn psychiater het heeft uitgelegd is zonder medicatie is gedachtenbrein één kolkende massa met medicatie wordt alles in goede kanalen geleid. stop je met medicatie dan beland je weer in de kolkende massa. maar het helpt mij goed om alle dingen van het dagelijks leven beter onder controle te houden. voor mij is het niet meer de hele dag o,ja ik moet nog even dit en o, ja nog even dat…. mijn stemmingswisselingen zijn sterk verminderd ik voel mij beter in balans. wij hebben een zeer druk gezin mijn man werkt in ploegendienst bij tata-steel ikzelf werk 3 dagen als psychiatrisch verpleegkundige en ik ben schrijfster van gedichten en verhalen. onze 2 zoons waarvan onze oudste ( 18 jaarmet adhd/odd en onze jongens zoon( 16 jr) zijn schoolgaand en hebben bijbaantjes en sporten. kortom alles kan maar keuze maken is ook belangrijk. sucses.
Hallo San,
Wat een herkenbaar verhaal vooral het laatste gedeelte. Ik ben nl. nog nooit van school gestuurd ofzo, maar ben wel gepest en vrienden/vriendinnen had ik niet. Werd altijd als “vreemd” benaderd. Ik heb vanaf mijn 8e op scouting gezeten en dat is een soort van mijn redding geweest, want daar ben ik jaren wel “iemand” geweest.
Ik heb de diagnose 3 maanden terug gekregen (ADD, maar soms denk ik toch ook met H hoor) en er vallen een heleboel ‘dingen’ op zijn plek. Een heleboel van de punten die jij al genoemd hebt.
Ik ben inmiddels aan dexamfetamine begonnen, maar ik weet nog niet of dat het nou is. Ik zit op 2x 5 mg. per dag, in het begin had ik meer, maar daar “flipte” ik op ten duur van.
Ik geloof dat ik een beetje “kort” wordt/ben van stof, maar mijn hoofd zit heel vol nu met wat ik eigenlijk wil zeggen, maar ben te moe en te warrig.
Ik sta nu ook op de wachtlijst voor dagbehandeling vanwege persoonlijkheidsproblematiek. (dit kan ontstaan door verwaarlozing/onderkenning van bijv AD(H)D in de jeugd) Dit ga ik doen bij PSYQ. Ik loop al jaren met heel veel klachten die dusdanig van aard zijn dat het me heel veel belemmeringen geeft in alles wat ik doe. Eigenlijk al jaren depressief, geen zelfvertrouwen, zeer slechte relatie en uiteindelijk gescheiden, veel baantjes gehad, uiteindelijk diagnose Fibromyalgie (komt vaak voor bij mensen die jarenlang roofbouw hebben gepleegd op hun lichaam door o.a. geen nee te kunnen zeggen, en maar door blijven gaan…..)
De afgelopen 4 jaren is er extreem veel gebeurd in korte tijd achter elkaar en merendeel niet positief helaas dus dat doet geen goed aan de situatie. Daarbij heb ik ook in mijn directe omgeving te maken met mensen die er allemaal niet zo in geloven in die “nieuwe termen” (tegenwoordig moet alles zonodig een naampie hebben, nou zal allemaal wel meevallen) Kortom weinig tot geen begrip! Vooral mijn eigen directe familie(mijn moeder en mijn broer, mijn lieve vader zou wel de moeite nemen, maar is nog niet zo lang geleden overleden na een plotseling en kort ziekbed)
Dit doet voor mij de situatie geen goed (ben ook opgevoed met de instelling dat het bij een ander altijd veel erger is). Maar gelukkig heb ik wel een (nieuwe) lieve partner die me ontzettend steunt en zijn best doet om me te begrijpen. Maar om terug te komen op de uiteindelijke diagnose. Er is voor mij heel veel duidelijk geworden wat mijn hele doen en laten betreft, maar ik vind het heel moeilijk om ermee om te gaan en te accepteren. Mag ik vragen hoe anderen dit doen, zonder andere mensen af te vallen/ kwijt te raken (wéér) Groetjes Suzanne
Hoi Suzanne
ik ben op het moment ook eigelijk moe en wat warrig ook nog ziek maar ik dacht ik ga toch even reageren . wel fijn he dat er zo veel erkenning te lezen is bij elkaar . dat doet eigelijk al goed . dat geef al een gevoel phoeh ik heb het niet alleen . ik lees ook wel eens op andere forums en dan kan ik schateren van het lachen ook de humor en herkening in verhalen van anderen .maar soms ben ik ook wel verdrietig dat ik denk phoeh als ik het toch eerder had geweten wat ben ik siekum eigelijk altijd eenzaam geweest voelde me vaak niet begrepen . alleen ik verbloemde dat heel erg door de clown uit te hangen , ik was populair ik maakte grapjes ik durfde alles enz enz .
alleen me moedertje begreep me altijd , die ben ik nu aan het verliezen aan de ziekte van alzheimer dus ik kan het er met haar niet meer over hebben . ze is het na 5 min al weer kwijt .
wat andere mensen betreft vind ik inderdaad ook moeilijk . je heb veel mensen die het als een mode verschijnsel zien . of dan zeggen ach jo ze moeten je maar nemen zoals je bent . maar ze begrijpen niet dat het daar niet om gaat . want ik voel me er zelf niet meer fijn bij ,. ik ben moe en op . zowel in me hoofd als lichamelijk . juist omdat we altijd maar door en door gaan .
na dat ik al weken op het internet aan het rond speurene ben gaat er ook een wereld voor me open . ook nieuwe inzichten . een heel mooi voorbeeld is .ik weet niet of jullie daar last van hebben ?
maar ik zit al me hele leven in me hoofd . altijd denken .oplossingen zoeken enz . ook als er iets emotineel gebeurt in me leven bv overlijden van me vader . ik begon gelijk alles te regelen in me eentje begravenis .steen . wat er gezegd ging worden in de kerk . muziek enz nu zei iemand tegen me dat doen veel adhders om niet te HOEVEN voelen . en dat vond ik zo een eye opener 🙁 weet je hoe vaak ik wel niet gehoord heb san je zit te veel in je hoofdd probeer nou eens te voelen . of toen ik vertelde over het overlijden van me pa . leek het of dat ik het over de buurman had bv .
ook toen mijn zoontje met spoed in het ziekenhuis kwam 7 jaar geleden diabetes. ik haalde gelijk allemaal boeken was aan het lezen was oplossingen aan het zoeken , ik wilde er niet bij stil staan dat er geen oplossing voor was en dat hij dat ze hele leven zou hebben . in het ziekenhuis zagen ze mij als de sterke positieve moeder en op dat moment straalde ik dat ook uit natuurlijk .
volgens mij wijk ik nu ook te veel uit hihi jou vraag was hoe ga je er mee om naar andere mensen toe . ja ik weet het eigelijk nog niet zo . ik ben vrij open typ over alles altijd dus ook over dit . nou schijnt dat ook een adhd kenmerk te zijn dat ze binnen 10 min mijn hele hebbe en houwe al weten hahah . ik denk dat wel het belangrijkste is dat je het zelf erkent en goed luisterd naar je zelf . voorbeeld . ik kan bv op het moment niet te veel dingen op ene dag plannen , dus laats vroeg iemand ana me of ik ergens aan mee wilde helpen maar ik had op die dag al 3 dingen . normaal had ik geroepen ja TUURLIJK , nu zei ik gewoon sorry dat gaat niet . dus zelf Duidelijk je grensen aan geven en mensen die je waard zijn blijven dan ook .
succes en sterkte ook
dank je anne -marie
ik ben ook zo benieuwd morgen . maar ik reken er op dat het echt ADHD is en ik kan eerlijk gezegd niet wachten om wat Rust te krijgen in me hoofd .
dank je wel voor je antwoord
Hoi San,
Weet niet of je inmiddels meer duidelijkheid hebt, maar als je met medicatie start, verwacht er niet meteen wonderen van.
Het kan even duren voor je de juiste medicatie en dosering hebt.
Mijn man is in 2011 gediagnosticeerd met ADHD (aandachtstekortstoornis, hyperactiviteit en impulsiviteit), hoogbegaafdheid (al wist hij dat vanaf zijn 16e al uit testen die toen gedaan waren) “moeilijk mens” (houdt in: heeft trekjes van borderline, autisme zonder dat dit echt onder die noemer valt) , ernstige depressie (inmiddels aardig onder controle) en relatieproblemen door al het voorgaande (relatie staat inmiddels weer op de rails, al heeft alles uit het verleden wel zo zijn sporen nagelaten) en 53 jaar oud op het moment van de diagnose.
Hij is gestart met Ritalin (4x dd 20 mgr, ernstige rebounds, obstipatie, depressieve klachten verminderden niet, moeite met inname door vergeten; te laat slikken)
Daarna overgegaan op concerta 2x dd 54 mgr (obstipatie, somberheid verergerde), daarna dexamfetamine uitgeprobeerd, somberheid bleef, werd zelfs erger, zelfmoordgedachten, geen uitweg meer zien, ging bij constatering daarvan over op welbutrin (dit is een antidepressivum die ook prima werkt op ADHD).
En deze laatste werkt bij hem tot nu toe het beste!
Zijn stemming is sterk verbeterd, obstipatieklachten sterk verminderd , reageert rustiger overal op, minder impulsief, alleen minder libido.
Maar langzamerhand zie ik dat dat een minder hot item voor hem wordt en dat we daar onze weg wel in vinden. Op het moment dat we seks willen, kan het ook.
We zijn inmiddels twee jaar verder.
Je ziet dat het soms zo zijn tijd kan duren en dat je geduld moet hebben voor je wat stabiliteit in het geheel hebt.
Dus niet te snel afhaken als het niet meteen geeft wat je wil hebben!!
Dat is iets wat ik bij andere mensen met ADHD merk: ze zeggen: ik voel ineens dat ik op ben na een dag werken, ik kan me uitgeput voelen, ik heb minder drive door de dag heen, alles is rustiger, gezapiger, ik mis mijn drukke ik! Als ik dan vraag of ze toen gelukkiger waren met hun leven en het meer naar hun zin hadden is het antwoord negatief. Nee, eigenlijk gaat alles nu beter, maar…..
Tja, dat is iets wat iedereen voor zichzelf moet uitmaken en uitvoelen.
Soms is er tijd nodig, heel veel tijd, om te wennen aan een nieuwe situatie.
Maar als een nieuwe situatie zoveel minder stress, puinhoop en vervelendigheid brengt, is dat dan niet de moeite waard om eens een kans te geven?
Dat mag ieder voor zichzelf beslissen (maar bedenk dan wel dat je dat ook eventueel tegelijk beslist voor degenen die met jou samen moeten leven).
Daarbij heb ik het gevoel dat heel veel mensen met ADHD te druk zijn in hun hoofd en bezigheden om daadwerkelijk naar hun lijf te luisteren: dat het moe is, dat de energie even op is.
En met medicatie zich eindelijk bewust worden dat er behalve een drukke geest ook nog een lichaam is dat aandacht nodig heeft. Misschien wordt je er uiteindelijk wel ouder door, omdat het lijf meer kans krijgt te herstellen van alle drukte die bovenin plaats vindt!
Succes en sterkte,
Janneke
Hij is gestart
Beste janneke
hihi jij weet zeker wel hoe een adhder in elkaar zit 😉 want ik verwacht natuurlijk wel wonderen van een pil hihi
maar ik begrijp inderdaad al dat ik dat niet moet doen . ik zou zo graag willen dat het gelijk goed aan slaat en dat ik niet te veel verander kwa persoon maar wel rustiger word in me hoofd en niet de hele dag het gevoel heb of dat ik de trein mis .
ik ga eind juni op vakantie en nu zit ik ook heel erg te twijfelen of ik al voor de vakantie met eventuele medicijnen moet beginnen ? aan de ene kant denk ik ja want dan kan ik misschien ook echt genieten anders ben ik alleen maar aan het stressen . de weken voor dat we gaan spullen niks vergeten . vliegtuig , koffers . medicijnen me zoontje . warm daar hoe is het eten daar . o help is er wel een dokter in de buurt wat als dit wat als dat ..nou je snapt het al ik kan soms beter niet op vakantie gaan geef mij zo veel stress.
dus ik vind het heel lastig voor of na de vakantie starten wat zouden jullie doen ?
Hoi San,
Ik weet niet of je naar het buitenland gaat?
Want als je met de Ritalin begint, moet je voor landen binnen de europese unie een schengenverklaring hebben om je medicijnen te mogen meenemen.
O.a. Ritalin en Concerta vallen onder de opiatenwetgeving.
Een schengenverklaring is een verklaring van je behandelend arts over je medicijnen, daar moet door een bepaalde instantie die uitzoekt of het klopt, een stempel op worden gezet en heeft maar een beperkte rechtsgeldigheid. Als ik het me goed herinner, niet langer dan een maand.
Neem contact op met je behandelend arts dat je een schengenverklaring nodig hebt, de arts of de assistente zorgt voor dit formulier met handtekening van de behandelend arts , maar vervolgens moet je het zelf naar de instantie opsturen. Liefst 6 weken voordat je weggaat.
Als je naar de instantie toegaat met je formulier, kan het ook binnen een dag, maar de hoeveelheid tijd die je op die dag kwijt bent, is niet in te schatten of vast te zetten.
Daarnaast moet je in het bezit zijn van een medicijnenpaspoort. Die kan je verkrijgen bij je apotheek. Daar staat alle medicatie op die je gebruikt.
Als ik zo om me heen luister, zijn er heel wat mensen die hier niet van op de hoogte zijn.
Maar je loopt een risico als je zonder verklaring op zak naar het buitenland gaat met dit soort medicijnen. Ze vallen onder het hoofdstuk drugs.
En iedereen weet wat er kan gebeuren als je met drugs wordt aangehouden.
Als je schengenverklaring intikt op google, kan je alle informatie hierover vinden.
Zelf hadden wij binnen twee weken na aanvraag de schengenverklaring binnen, maar dat was in een periode die buiten de schoolvakanties viel.
Het zal ook best te maken hebben met hoeveel mensen zo’n ding op een bepaald moment nodig hebben.
Je kan er voor kiezen je medicijnen te starten voor de vakantie en ze tijdens de vakantie niet te gebruiken, zodat je de verklaring niet nodig hebt.
Als je voor de vakantie alles beter overziet en tijdens de vakantie weer in je gewone chaos
: ) schiet, weet je in ieder geval wel of het wat doet.
En wil je liever na je vakantie beginnen: dan zou ik zelf denk ik een lijst maken met alles wat er voor de vakantie moet gebeuren en iedere keer afvinken wat klaar is.
En op een bepaalde plek alles bij elkaar neerzetten wat afgevinkt is en daar niet meer aankomen.
En kom je er wel aan: opnieuw noteren op je lijst, leg die lijst dan ook bij die spullen met pen of potlood.
Ik hoop dat ik je heb kunnen helpen.
Groetjes, en succes,
Janneke
hoi allemaal.
ik ben zeer tevreden over de ritalin wel opgebouwd van 5 mg 3x daags naar 10 mg 3x daags. de misselijkheid vond ik erg naar maar ik gebruik nu een maagbeschermer ( omprazol 1 x daags ochtend) en dit gaat prima.
bereft naar het buitenland gaan kan je zelf de verklaring downloaden en printen alles invullen etc. als je nog onder behandeling van de psychiater dan moet hij een handtekening zetten. en anders kan de huisarts dit ook doen.
wanneer te beginnen met medicatie is mijns inzien voor de vakantie. je voelt gelijk of het iets met je doet. en als je dit lastig vind stop je er mee en kan je later weer opnieuw beginnen. volhouden is een must met medicatie ,ook als je je beroerd voelt. na 4 tot 6 weken went je lichaam je geest heb langer tijd nodig om aan alles te wennen en ook je omgeving heb lang tijd nodig om weer aan jouw te wennen.
als je op vakantie gaat is plannen het beste maar ook de taken verdelen wie doet wat en wanneer wil je alles klaar hebben.
Vanmorgen weer bij de huisarts geweest na. 2 en halve week een halve of hele 10mg methylfenyd . Mag nog doorgaan maar nu naar 3x 10 mg . En dan over een maand weer terug. Merk er nu nog weinig van wel minder honger en val er makkelijker mee in slaap! Nu afwachten of er verschil is nu ik meer mag proberen # wordtvervolgd
Medicijnen worden rustig opgebouwd.
Als je last krijgt van obstipatie (kan bijwerking zijn van Ritalin) kan je lactulose gebruiken.
Zorgt er alleen maar voor dat de ontlasting niet te hard wordt.
Verkrijgbaar bij de drogist en op recept bij de arts.
Succes!
Janneke
nou hou ons op de hoogte ik ben benieuwd .
succes en ik hoop voor je dat je er echt blij mee word .
ik heb van daga de uitslag gekregen .
het is een dikke ja scoor hoog in hyperactiveit en inpulsiviteit .
ik ga nu naar bed even uit zieken .heb ene flinke griep te pakken ik kom er later nog op terug .
heb binnen kort wel een afspraak bij de psy voor eventueel ritalin
Sterkte en beterschap!
Janneke
hallo goedemiddag ik heb een vraag ?…kan het medicijn venlafaxine in combinatie met methylfenidaat ? wie heeft hier ervaring mee alvast vriendelijk bedankt liefs just me
Hoi just me..
Ik heb exact de zelfde medicatie op aanraden van mijn psychiater
En slik het al geruime tijd..ik heb nergens last van..
Eventuele klachten zal je dus zelf moeten ervaren /en doorgeven aan je behandelende arts
Succes en de groetjes…
Hallo just me,
Ik gebruik ook venlafaxine en ik slik er dexamfethamine bij, maar volgens mij zou dat ook met methylfenidaat kunnen. Weten ze dit bij je apotheek niet? Of je huisarts/psych.?
Succes Suzanne
Wat een verhalen heel herkenbaar trouwens..Deze oma van net 57 jaar kreeg vorig jaar de diagnose ADHD/ADD…Ik gebruik al jaren Fluoxetine en nu sinds een jaar dus ook Methylfenidaat..Er is een wereld voor mij open gegaan.Maar ozo jammer dat dit niet zoveel jaren is ondekt.Dan had mijn wereldje er toch heel anders uit gezien.Als kind was ik vaak onhandelbaar,mijn moeder loste dat op,door mij een flink pak slaag te geven.Dat zou mij leren te luisteren…Maar ja ADHD/ADD dat bestond toen nog niet..Ik ben een heel ander mens geworden,meer rust in mijn hoofd en eerst denken dan doen..
Alleen mijn concentratie en mijn geheugen dat is nog steeds een drama.Daar komt ook nog bij dat ik FM heb (Fibromyalgie ook wel weke delen reuma genoemd) Ik zal jullie vertellen dat die combie geen vrienjes met elkaar zijn..Maar toch weet ik aardig mijn leven op mijn manier in te delen en te leven..Ja,ik ben blij met mijn medicatie..
Hoi,
Heb jij bijwerkingen van combinatie fluoxetine en de adhd medicatie, en hoeveel mg per dag gebruik jij?
Hallo Jos,
De combinatie van die twee medicijnen werkt bij mij perfect.Ik moet alleen mijn hartslag in de gaten houden.Dat die niet te hoog wordt..
Ik neem s’morgens om 8.00 10 mg methylfenidaat
s’middags om 12.00 5 mg
s’middags om 16.00 5 mg
en dan om 17.00 20 mg Fluoxetine
Oja..ik ben wel 13 kilo afgevallen door het gebruik van Methylfenidaat
Ik was ook veel te zwaar,dus dat vond ik een mooie bijwerking..
Ik ben 42 jaar en heb twee dochters van 16 en bijna 8. Onze jongste dochter is ADHD getest. Sinds een paar weken ben ik meer artikels gaan lezen over dit onderwerp. Ik geloof dat ik er ook last van heb. Ik ben blij wanneer ik jullie reacties lees en herkenbaar vind!
Hallo Claudia!
Ik denk dat er hier vele onder ons zijn die nadat hun kinderen de diagnose ADHD kregen en na wat research erover voor zichzelf heel herkenbare kenmerken tegen kwamen en zo verder op onderzoek zijn gegaan. Ik ben er alleszins eentje van.
Hoi Jessica!
Dank voor je reactie. Hoe ga jij ermee om? Gebruik je medicijnen of doe jij een specifieke therapie voor?
Omdat het nog maar recent is dat ik de diagnose kreeg en ik niet zo’n voorstander ben van medicijnen, ben ik nu gestart met therapie bij een psychologe. Met de jaren heb je jezelf vanalles aangeleerd om met bepaalde situaties om te gaan en ik denk dat als daar al aan gewerkt wordt, het misschien wel een stap in de goede richting is.
Mijn oudste dochter (4,5j) neemt sedert zes maanden Rilatine, zij heeft wel extreme ADHD, en is er goed mee.
Of ik medicijnen ga (moeten) nemen… we zien wel. Het zal voor mij een kwestie van proberen en ondervinden zijn.
Bij mijn dochter is al in groep 2 op de basisschool vastgesteld dat ze ADHD heeft ,ze heeft alleen een hele korte periode op het vmbo medicijnen gebruikt om zich beter te kunnen concentreren met de examens toen, ze heeft daarna nog een mbo opleiding gedaan en is op haar 18e gaan werken, op haar 22e weer terug naar school gegaan voor een 2e mbo opleiding , dit keer met een rugzakje en ze heeft net haar laatste examen gedaan en is geslaagd, in het laatste gesprek met haar rugzakje begeleidster , sprak deze het vermoeden uit dat mijn dochter naast haar ADHD misschien nog wel een andere beperking heeft en of ze er misschien behoefte aan had om daar eens verder naar te kijken, dus we gaan weer eens alle papieren verzamelen en alle diagnoses en toch maar eens onderzoeken of er misschien nog andere dingen aan de orde zijn. aan de ene kant brengt dat weer een hoop onrust met zich mee voor mijn dochter,maar anderzijds zou het ook wel weer een hoop duidelijker voor haar maken en ook duidelijk maken hoe nu verder.
hoi Allemaal.
als je adhd “sta in je kracht ” vind je ook veel informatie. goede nieuwsbrief en te volgen op facebook.
sucses.
Groet Anne-Marie Sijpheer
Dag allemaal,
In mei ben ik begonnen met Ritalin, 3 x 20 mg. Dit was fantastisch, super, oh had ik dit maar eerder geweten! Ik ben superlief en geduldig geworden, ipv de bijdehande, pinnige, scherpe en chagerijnige moeder de vrouw. Aan het einde van de middag kreeg ik weer last van een humeur, maar daar kon ik prima mee omgaan.
Plannen ging goed en vervolgens de planning uitvoeren ging ook goed. Ik heb me nog nóóit zo goed kunnen concentreren.
Allemaal geschreven in de verleden tijd, want de psych wilde proberen hoe Concerta zou vallen. 2 x daags een capsule met 54mg. En sindsdien voel ik me een emotioneel wrak, beschouw ik mijn leven als een teleurstellende puinhoop, en “waarom is mijn administratie nog steeds een chaos” en zo meer. Het ligt ook niet aan mijn menstruatie, want dat duurt ook nooit langer dan een week, maar jongens jongens, wat een emoties. Ik kan zo iets verzinnen waar ik vreselijk om kan janken. Nieuws over mishandelde kinderen in Syrië en hoppa, daar komt de zakdoek. Weltschmerz…
Ik kan ook om mezelf lachen, maar denk in mijn achterhoofd dat ik er net zo goed tussenuit kan piepen. Ik ben in mijn leven nimmer depressief geweest, altijd optimistisch, ondanks de puinhopen en teleurstellingen. Maar ik vrees dat Concerta (in deze dosis) mij geen goed doet.
Normaal ben ik ook niet van de pillen en los ik alles liever op met voeding en mindset, maar ja, dat hou ik 2 dagen vol en dan vergeet ik weer van alles. Ritalin is voor mij dé oplossing.
Iedereen succes gewenst!
Groet Nynke
hallo Nynke,
Mooi om te horen dat Ritalin voor jou de oplossing is ! Vanwege de verlengde afgifte van de tabletten had ik mijn persoonlijke redenen om hierom te verzoeken maar Ikzelf kamp met enorme bijwerkingen van Concerta en ben echt mezelf een beetje aan het kwijtraken ( nog maar net een week hiermee aan de gang). Mensen die mij goed kennen, kennen mij als vrolijke noot, spring in het veld, bijdehand, sociaal, impulsief en lief,
Ik herken hiermee de dingen die jij omschrijft en vraag me dan ook erg af hoelang het duurde voordat jij hiermee te stellen kreeg als dat uberhaupt al gebeurde ! Helaas ben ik wel degelijk depressief geweest en dit misschien nog wel speelt , en merk geregeld dat wanneer de concerta begint te werken de stemmingswisselingen heel hevig kunnen zijn, depressief gevoel weer hevig terug komt.
tijdens het gebruik van oxazepam (tijdens escalatie) merkte ik gewoon heel goed dat mijn stemming altijd heel goed was en op en top geconcentreerd kon werken. alleen emotioneel vlak werd en vlak werd gehouden. Momenteel bezig met de laatste fasen van het afbouwen hiervan gelukkig om verslaving tegen te gaan.
Bijwerkingen die ik persoonlijk ervaar bij concerta :
– stemmingswisselingen (voornamelijk depressief)
– misselijkheid
– zware hoofdpijn
– enorme onrust ( 1000 gedachten keert terug )
– wegvallen spontaniteit
– eetlust op 0
– druk op borst
– hartkloppingen
– emotionele uitspattingen
– droge mond
– troebel/wazig zien
Graag zou ik van je vernemen hoe jij hier verder mee om bent gegaan en wat jouw persoonlijke ervaringen zijn met het gebruik van ritalin en of dit voor jou nog bijwerkingen heeft gehad. Alvast bedankt voor de moeite !
groetjes Jeroen
Als ritalin zo goed werkte, waarom dan de beslissing nemen over te stappen op concerta?
Vanwege de bijwerkingen (obstipatie/ hoge bloeddruk etc) of vanwege het drie keer slikken?
Anders zou ik als ik jou was meteen weer terug willen naar ritalin!!
Mijn man slikte destijds 4x dd ritalin 20 mgr, kreeg daarna concerta 2x dd 54 mgr, maar mocht ook experimenteren met 36 en 27 mgr van de psychiater. Bij hem werkte 1x 54 en 1x 36 het beste overdag. Maar moeten stoppen door te hoge bloeddruk en depressie die niet minder werd.
groetjes en sterkte,
Janneke
P.s.
Mijn man slikt nog steeds pillen hoor, nu sinds half jaar welbutrin (werkt op de depressie en de adhd), fantastisch! Geen bijwerkingen.
Ik ben net zo opgelucht als hij, het gaat eindelijk allemaal de goede kant op!
Afgelopen weekend weg geweest en pillen vergeten, twee dagen zonder geweest,
Wij weten één ding zeker: de volgende keer rijden we terug!!
Janneke
Idd was het idee dat ik Concerta maar 2 x hoefde te nemen en de Ritalin zou ik “waarschijnlijk toch vergeten”. Heb ik net een blitse pillendoos…. Ik ben het helemaal met je eens Janneke! En qua bijwerkingen, die neem ik voor lief.
Ik heb een maand geleden de diagnose ADHD gekregen en heb nu Ritalin 10mg, 3 maal daags. Toen ik er drie weken geleden mee startte merkte ik en mijn omgeving direct verschil. Minder ongeduldig en langer met iets bezig kunnen om maar wat te noemen. Ik heb nu het gevoel dat het minder gaat werken of dat ik eraan wen. Herkend iemand dit, en is dit überhaupt mogelijk?
Omdat er voor de leeftijd van zes jaar normaal niet met rilatine gestart wordt, maar het bij mijn dochter heel extreem is, krijgt zij het van haar vier jaar al. Zij moest ook met een lagere dosis starten dan ze eigenlijk mag hebben (volgens haar gewicht) en na een tijdje was dit telkens ‘uitgewerkt’ en moest de dosis verhoogd worden. Er zat steeds ongeveer 1 à 2 maand tussen de verhogingen.
Denk dat het, zoals bij zoveel andere medicatie, in het begin een beetje zoeken is naar de juiste dosis. Volgens de ervaringen die ik heb met mijn dochter is het normaal. Misschien zit u nog niet aan de juiste dosis die voor u persoonlijk helpt.
waarom komen jullie niet gezellig mee praten op het andere forum
dan moet je je even aanmelden is zo gebeurt . maar dan is het alleen te lezen voor mensen die adhd hebben of in ieder geval zich aan gemeld hebben . je kan veel ervaringen van andere volwassenen lezen maar ook ouders met kinderne . medicijnen enz
dit is de link ;
http://www.adhd-xtra.nl/forum/index.php
Hoi,
Zelf is bij mij ADHD (+dyslexie) geconstateerd toen ik op de lagere school zat, mijn schoolprestaties waren ondermaats waardoor ik in begin van groep 8 met ritalin ben begonnen, waar ik scoorde in groep 7 met de entree toets zat ik op dat moment met met cito op havo/vwo niveau. Heel mijn middelbare school heb ik dit middel gebruikt en heb de laatste twee jaar gewisseld met concerta. Heb mijn Havo altijd op een goede manier doorgelopen, als ik het medicijn niet gebruikte kon ik me totaal niet concentreren.
Ik weet niet of andere mensen dat ook voelen maar ik heb altijd me niet helemaal mezelf gevoeld toen ik die medicijnen slikte, het voelde op de een of andere manier niet prettig. Na mijn middelbare school (havo diploma) heb ik dan ook zelf besloten om te stoppen met medicatie omdat ik gewoon mezelf wilde zijn! Ik kan nu zeggen dat dat een van de beste keuzes van mijn leven is geweest. Ik heb mijn HBO zonder medicatie zonder afgerond en ben nu zelfs met mijn Universitaire master bezig! En ja nu hoor ik jullie denken, dat kan niet, die jongen heeft geen ADHD. Nou dat heb ik wel degelijk alleen probeer ik mezelf hard te maken en er mee om te gaan. Als ik nu in de boeken zit sta ik ook gewoon binnen 10 minuten op en neer omdat ik mijn concentratie verlies of gewoon even iets anders moet doen, wat ik helemaal niet erg vind, zolang ik maar mijn planning afmaak!
Vroeger hadden mensen altijd last van mij, omdat ik te druk was etc. Ik ervaar dat nu heel anders, mensen waarderen het en vinden het prachtig hoe ik mijn impulsen en energie op een “positieve” manier inzet. Nu ik weet wat je allemaal met ADHD kan zou ik aan de lezers van dit stuk en deze website het advies willen geven om geen medicijnen te pakken en je energie in dingen te steken die jij leuk vind! Want een ding weet ik zeker, ADHDers kunnen met hun extra energie als zij deze op de juiste manier inzetten veel meer bereiken dan de gemiddelde. Dus laat die energie los ga iets leuk doen, en mensen gaan het vanzelf waarderen en laat het niet onderdrukken door een medicijn!
Hallo,
Er zijn nog mensen die dit voelen en er zijn er ook heel veel die de medicatie – als ze op jongere leeftijd ermee starten – later (na school) niet meer nodig hebben. Het is dus perfect mogelijk en normaal!
Groetjes
mijn dochter heeft alleen medicatie gebruikt in een korte periode op het vmbo,maar vanwege de heftige bijwerkingen is ze er weer mee gestopt. de diagnose is bij haar al op 5 jarige leeftijd gesteld en ze is nu 25 en ze heeft dus alleen medicatie gebruikt voor een zeer korte periode, zou niet willen zeggen dat dit voor iedereen de juiste manier is en het was ook wel heftig allemaal, maar toch ben ik ergens wel blij dat we het zo ook gered hebben.
Ik zou nog iets willen toevoegen. Destijds heeft de doctor samen met mijn ouders en deels mij de beslissing gemaakt voor medicatie. Uiteraard heb ik ook nog last van de (mindere) eigenschappen (wil het eigenlijk niet minder of negatief noemen). De voornaamste zijn dan drukte en concentratie waar ik het over heb. Zelf ben ik erachter gekomen dat ik zelf soms niet weet/wist wanneer mensen iets druk vonden. Een voorbeeld, mijn huisgenoot kan bijvoorbeeld een hele gezellig avond hebben, naar een voetbal wedstrijd kijken en een hele wedstrijd 3 keer iets zeggen bijvoorbeeld. Hier zal dan ook de botsing kunnen ontstaan tussen iemand met ADHD en zonder. Nadat ik wist hoe degene in elkaar zat, kon ik hier rekening mee houden.. Wat ik dus eigenlijk wil mee geven op dit vlak aan ouders, probeer je zoon of dochter te laten inzien waarom en wat andere als vervelend of druk ervaren, hij zal dit zelf dan ook gaan realiseren en uiteindelijk beter mee kunnen omgaan. Als men een medicijn geeft wordt degene wel rustiger maar zal de gedragsvorm niet veranderen denk ik.
Verder heb ik nog een mening voor concentratie problemen, wat bij mij het beste werkt is mezelf deadlines stellen. Ik weet hoe vervelend het is als het (huis)werk wat gedaan moet worden zich opbouwt en opbouwt. Wat ik meestal doe is tegen mezelf zeggen dat een bepaald deel af moet, bijv. ik bestudeer vandaag 2 hoofdstukken. Ik weet dat ik daar ongeveer bijvoorbeeld 3 uur mee bezig ben om het helemaal af te werken. Het maakt mij niet uit wanneer ik dit doe, als dat maar vandaag af is. Dus als blijkt dat ik heel de dag niets heb gedaan, dan dient het maar in de nacht te gebeuren bij wijze van spreken (wat af en toe ook weleens voorkomt…, zit nu mijn tentamen stof uit te stellen ^^ ). Ik weet zeker als je deze “afspraak deadline eigenschap” met jezelf kan maken, planning etc. een veel gemakkelijker iets wordt. Succes!
Hoi Frank,
Wat fijn dat het zo goed gaat zonder medicatie!
Wat Jessica zegt, klopt. Het is vaak zo dat volwassenen die in hun jeugd ritalin hebben geslikt dit niet meer nodig hebben als ze volwassen zijn.
Misschien ook wel doordat ze gelijk met de medicatie een heel leerproces achter de rug hebben.
Ze hebben al geleerd dat ze vast kunnen lopen, impulsief kunnen zijn in doen en laten, moeite met concentreren enz.
Jij weet je zwakke punten, kunt ze benoemen en probeert daar zo goed mogelijk mee om te gaan.
Chapeau!
Soms loopt het andersom:
mijn man was een druk kind, zijn moeder werd soms radeloos van hem, hij ging en mocht eerder dan met vier jaar naar de kleuterschool omdat ze het niet trok. (adhd kende men toen niet)
Mijn man is hoogbegaafd, heeft vwo gedaan, daarna een hbo-opleiding, alles in een keer afgerond (ondanks dat hij een geheugen heeft als een zeef en altijd met de hakken over de sloot over omdat hij op het laatste moment wat ging doen).
Daarna gaan werken, nam alweer ontslag na drie maanden omdat zaken hem niet bevielen, werd daarna eigen baas en dat ging beter.
Deed de ene cursus na de andere (heeft een enorme drang naar kennis) op zijn vakgebied en buiten zijn vakgebied, haalde voor bijna alles nog een diploma (maar kon de bijscholingen niet bijhouden naast zijn werk).
Daarnaast een gezin met drie kinderen, werk zo’n 50 a 60 uur per week.(energie was nooit op, er kon altijd nog wel wat bij!)
Inmiddels was hij 49 jaar, kinderen het huis uit, begon aan weer een opleiding van drie jaar, een master.
Deze opleiding kon hij niet doen op zijn manier: je in allerlei zijwegen verdiepen en en passant de opleiding meenemen. Nee, hij zat in een constante strijd met deadlines van zaken die zijn interesse niet hadden.
Gevolg: het ging fout in zijn hoofd. Hij betaalde rekeningen niet meer of niet meer dan noodzakelijk,
hij moest de deurwaarders van zich afhouden, hij begon vreemd te gaan, nam enorme risico’s in het verkeer met motor , auto of fiets (deed hij altijd al maar nu extreem), kortom alles bij elkaar veranderde ons leven en mijn beeld van hem in een regelrechte puinhoop!
Het diploma haade hij, maar ten koste van alles!
Toen uitkwam wat er allemaal speelde inmiddels (een half jaar na zijn diplomauitreiking) kon ik het niet bevatten. Het merendeel van de zaken had zich buiten mij, op zijn werk, afgespeeld.
We zijn via de huisarts bij een psycholoog/ psychiater terecht gekomen en ik zal je vertellen: de diagnose adhd met daarbij een ernstige depressie heeft onze relatie gered!
Alle puzzelstukjes vielen op zijn plaats, niet alleen voor ons, maar ook voor de wederzijdse families.
Met medicatie en therapie is ons leven weer op de rails gekomen.
Maar Frank, we lopen achter de feiten aan.
Jij hebt het geluk al te weten waar je valkuilen liggen. Je richt je leven erop in en probeert er zo goed mogelijk mee om te gaan. Je bent bereid rekening te houden met de mensen om je heen en bent bereid naar ze te luisteren en wat ze zeggen mee te nemen in wat je besluit.
Wij zijn nu, mijn man is inmiddels bijna 55 jaar en we zijn 34 jaar getrouwd, bezig ons leven zo in te richten dat het niet weer zo fout kan gaan.
De puinhopen moeten nog gedeeltelijk worden geruimd, maar we krijgen ook heel veel steun van onze kinderen en naaste omgeving.
Ik sta er maar niet te veel bij stil hoeveel ellende we hadden kunnen voorkomen als we eerder hadden geweten hoe een en ander in elkaar stak bij mijn man!
Zelf ben ik twee depressies verder en heb eindelijk echt de hoop dat het de goede kant op gaat.
Want wat ik hier vertel is maar een beknopt verhaal.
Wat ons heeft gered is dat wij heel veel van elkaar houden. We zijn ook in relatietherapie geweest, maar hadden dat niet lang nodig. We komen er samen wel uit.
Wie weet, Frank, waar je voor gespaard bent doordat je zo vroeg al je plan kunt trekken en allert zijn!
Heel veel succes met je tentamens!
Liefs,
Janneke
Wees blij dat je nog de mogelijkheid hebt gekregen voor relatie therapie…. bij mij is de conclusie nu dat 2 goede en vooral leuke relaties als gevolg van de negatieve eigenschappen en bijkomende problemen kapot zijn gegaan met alle gevolgen en TOTALE ONTSPORING….. Vooral de impulsiviteit heeft het de das om gedaan….
Voor de laatste relatie heb ik stiekem nog steeds hoop, al loopt ze al met een andere kerel, nog geen 1.5 maand nadat ze nog in mijn armen hing….. Ze noemde het zelfs opluchting….. Helaas heeft ze me nog geen dag weer gezien met mijn werkende medicatie op… dus wie weet wat de toekomst brengt ?
Groetjes Jeroen
bij mij hetzelfde geval, en ik hoop nog steeds, maar weet wel beter, wil ik iemand die mij in de steek laat omdat ik zonder medicatie niet functioneer.
Wil ik iemand die het een opluchting noemt nu hij een oppervlakkig maar vooral ongecompliceerd vrouwtje heeft.
Nee ik wil hem niet, ik wil ook de relatie niet meer, wat ik wel wil, geborgenheid, loyaliteit en vertouwen.
Ik denk niet dat wij dat vinden bij mensen die zo makkelijk wat met een ander beginnen!
Mijn ex heeft nu zijn kabbelende leventje waar hij zo naar hunkerde, dat kan zij hem geven, maar ook heel veel niet, maar ik wil hem dat niet geven, simpelweg omdat hij een uniek exemplaar als ik niet verdiend.
hoi Karin,
Ik snap jouw reactie helemaal… echt helemaal… Ik ben het alleen niet helemaal met je eens en dat komt door mijn eigen gevoelens voor haar…. Afgelopen augustus stond ik op het punt haar ten huwelijk te vragen tijdens onze laatste vakantie, maar helaas werd dit moment verpest door mijn allergrootste prikkel waardoor op dat moment een van de woedeaanvallen opstak… helaas was dit moment ook haar verjaardag…. Het is en blijft mijn droomvrouw en mijn liefde voor haar is gewoon enorm……..
Sinds mijn ontsporing (1 april) heb ik knoeper hard mijn best gedaan om alles te onderzoeken (wat uitgebreid vermeld staat onder (adhd volwassenen symptonen) en kwam dankzij mijn eigen zoektocht en met behulp van omgeving en een paar specialisten tot deze inzichten die nu bevestigt zijn… Deze bevestiging word nu op mijn verzoek door mijn psych doorgestuurd naar haar zodat zij met eigen ogen kan zien dat wat ik haar vertelde de waarheid is, en ik momenteel weer de lieve spontane en enthousiaste man ben waar zij destijds voor is gevallen…Zij heeft er gewoonweg geen geloof in op dit moment, maar dit stukje papier zal haar hopelijk doen inzien dat alles wat ik haar verteld heb werkelijkheid is en nou maar hopen dat dat iets oplevert …. Ze gaan er in ieder geval uit opmaken hoe hard ik met mezelf bezig ben, en ze weet dondersgoed dat ik dat niet alleen voor mezelf doe !
ook al ben ik nu ALLES kwijtgeraakt wat me lief is, heeft ze een ander, ik heb vertrouwen in de toekomst en ga deze heel positief in en hoop van harte dat dat ooit weer met haar zal zijn…. De tijd zal het leren… ik heb haar aangegeven dat mijn deur voor haar altijd los zal staan en dat ik haar ten alle tijden zal vergeven, nou hopen dat zij mij dat ook kan… Een andere vent verandert helemaal niets aan mijn gevoelens voor haar, nu niet, en in de toekomst niet en ik heb dan ook echt het idee dat het puur is doordat ze er niet tegen kan om alleen te zijn en zich heel afhankelijk van anderen opstelt…… Mocht ze nou echt verliefd zijn en met hem verder willen zal ik me daar bij neer moeten leggen, hoe moeilijk dit ook is… maar nogmaals ik ben vergevingsgezind.Helaas hebben we omtrent onze woning nog een hele hoop te regelen… Hopen dat ze in die tijd de verandering nog ziet, zo ja dan weet ze wat ze gaat missen 😉
Beste Karin, ik ben inmiddels 29, ben superblij dat dit aan het licht gekomen is, maar ook al ben ik een uniek exemplaar, ik weet wat liefde is, en voor die liefde blijf ik tot op zekere hoogte wachten
Iedereen maakt wel eens fouten, van fouten leer je, er over praten bied vaak de oplossing, maar een beter begin begint bij jijzelf, maar dan moet je wel de kans krijgen !!!!!!
hoi Jeroen
Toppertje om jezelf zo goed te kunnen analyseren !! en diegene die van je houden zullen er altijd voor je zijn. en diegene die er niet zijn , die weten niet wat zij missen. top vent ! trots kan je zijn wat je allemaal bereikt heb in relatief korte tijd…. super goed …. maak voor jezelf dingen een way off live … begrens jezelf waar nodig ( geleerd van mijn man die ook Jeroen heet ) en durf nee te zeggen ,maar ook ja en geloof ook in jezelf …. en als de ander je dan nog niet ziet staan….dan is het tijd om je horizon te verbreden.. hoop houden is goed maar moet niet oneindig duren….
groet Anne-Marie Sijpheer
dank je wel mevrouw 😉
Jeroen en Karen, blijven is voor mij een hele moeilijke beslissing geweest.
Ik wist dat zijn verleden ons zou kunnen inhalen toen ik besloot te blijven en dat is inmiddels ook gebeurd.
Misschien gaat de zon ooit weer voor mij schijnen en ga ik wat meer rust ervaren in mezelf en in mijn leven en wordt mijn huis weer een thuis.
Ik heb geen geluk gehad dat wij in aanmerking kwamen voor relatietherapie, mijn man moet heel blij zijn dat ik het op heb kunnen brengen hem weer opnieuw een kans te geven en er voor te gaan.
Want hij heeft echt jaren lang alles eraan gedaan om mij te breken en kapot te maken.
Ook al zal hij in alle toonaarden ontkennen dat dat zijn bedoeling niet was en nooit is geweest,( en dat was het ook niet,) maar wel het gevolg van wat hij allemaal uitspookte en waar ik steeds weer achter mocht komen en hem mee confronteren. (Wat bij mij een puinhoop maakte van mijn gevoelens. Ik ben echt wanhopig geweest)
Hoe dat allemaal heeft kunnen gebeuren, is een optelsom geweest, de uitkomst is er , maar de som zelf krijg ik nu, de laatste jaren, pas echt goed in beeld.
En met wat ik ben gaan zien en ervaren heeft mij doen besluiten het nog een kans te geven.
In de eerste plaats omdat er nog liefde was, al had die wel averij opgelopen.
En omdat mijn man mij nodig heeft, al kreeg ik de laatste jaren steeds meer het gevoel dat ik er niet toe deed, niets waard was.
En omdat mijn gezin mij heel veel waard is, meer dan wat ook in de wereld.
En omdat ik mezelf aan het eind van mijn leven in de spiegel wil kunnen aankijken en zeggen: meid, je hebt het allemaal naar beste weten en kunnen gedaan! Je hebt gegeven wat je kon geven en gedaan wat je moest doen met de beste intenties.
Gewoon omdat ik denk dat het daarom draait in het leven.
Mijn eigenwaarde, daar moet ik nog veel aan sleutelen.
Er wordt nu voor het eerst naar me geluisterd en niet over me heen gedenderd. Dat is heel vreemd en voelt onwennig, ben daar nog steeds mijn weg in aan het zoeken.
Ik heb een stem, maar heb nog steeds moeite met die verandering om te gaan, om een plek op te eisen. Ik ben nog steeds bang om iets door te drukken, ook al weet ik dat dat beter is, omdat ik hem meer moet afremmen, maar hou toch het gevoel dat het mijn schuld is als het niet goed zou lopen eventueel.
Maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat zou kunnen, opnieuw starten.
Een mens kan zoveel kapot maken bij een ander dat het finito is, waar je verder ook mee komt of wat je ook doet of zegt.
Ik heb ook overwogen of het niet beter of rustiger zou zijn om maar alleen te wonen.
Op de manier waarop mijn man was, had niemand met hem kunnen samenleven, dat zegt hij zelf ook.
Ik heb hem weer, opnieuw, een kans gegeven.
Zoals hij nu is en zich opstelt en gedraagt, geef ik het goede hoop voor de toekomst.
En daar houd ik mij op dit moment aan vast.
Daarom wordt de relatietherapie nu ook afgerond. Op dit moment gaat het goed,
Verder hoop ik dat het ooit rustiger gaat worden in ons leven en dat het verleden het verleden blijft.
Zodat deze nieuwe start zich mag voortzetten in een relatie die anders is dan voorheen, maar wel stabieler.
Omdat we weten waarmee we te dealen hebben.
En er meer rust, continuiteit en stabiliteit is, al moet ik dat waarschijnlijk zo nu en dan afdwingen.
In mijn leven staat een hele brede lijn: degene die ik was en degene die ik bezig ben te worden;
degene die ik was in de relatie en degene in de relatie die ik nu bezig ben te worden, een heel proces!
Kennis geeft macht, zullen we maar zeggen.
Ik hoop voor jou en Karen dat jullie een nieuwe start kunnen maken met een nieuwe partner.
Ook jullie weten nu waar je valkuilen liggen, waar je alert op moet zijn om een relatie met iemand niet opnieuw in een puinhoop te laten veranderen.
En de nieuwe partner zal verliefd worden op een mens met veel energie, veel levensblijheid, vrijheid als hij/ zij goed in zijn/haar vel zit. En zal de rest voor lief nemen als diegene echt van je houdt en de puinhoop te overzien blijft.
En als je bereidt bent naar die ander te luisteren en pas op de plek te maken, wat niet altijd mee zal vallen als je net in een flow zit.
Liefs,
Janneke
Lieve Janneke,
Ik ben heel blij te horen en zien dat jullie er samen zo goed zijn uitgekomen ook al heeft jullie dat heel veel moeite gekost… Ik hoop echt van harte dat de rust blijft en het alleen maar beter blijft gaan voor jullie !!!! Vooral vanuit mijn huidige positie hoop ik dat ook dit voor mij nog gaat lukken… we zullen het allemaal zien…
Ik vind je echt een heel bijzonder mens en bewonder je enorm om alles wat je hier doet voor iedereen en vanwege je eigen kracht !!! Nogmaals 1000000 bedankjes naar jouw en annemaries adres, want zonder jullie informatie en steun was ik persoonlijk niet zo snel, zo ver gekomen !!
Liefs Jeroen
Hoi Jeroen.
graag gedaan om je op weg te helpen. ik leer zelf ook nog steeds ook van de zaken die ik hier lees. en de onvoorwaardelijke liefde en steun die ik mag ontvangen van mijn dierbaarste man. en vriendin die mij dit afgelopen moeilijk jaar onvoorwaardelijk hebben gesteunt zonder hen en jullie berichtjes zijn er vele euro’s gevallendie ik heb opgeraapt en soms heb ik de prijs moeten betalen voor mijn eigen valkuilen en nog steed stoot ik af en toe mijn hoofd maar met 45 jaar kan ik ook nog veel leren ik moet hier wel voor open staan en ik moet ook mijn omgeving de ruimte geven om hun te laten groeien in hun proces. Jeroen en alle andere ook dank voor steeds de verhelderende blik over deze ingewikkelde stoornis.
Lieve Groet Anne-Marie Sijpheer
Hoi Jeroen,
Er is nog geen sprake van rust door alles wat uit het verleden nog onder ogen moet worden gezien en afgehandeld…, dat geeft op zijn tijd nog heel veel spanningen, vooral als weer iets “nieuws” zijn intocht doet; je voelt je dan weer terug bij af.
Maar ik hoop ook dat eens wat rust terug komt, met name simpelweg in mijn lijf. Want dit alles is niet goed voor een mens.
Ontzettend bedankt voor al je lieve woorden! Daar put ik ook weer moed uit.
Het doet ook zoveel goed (al gun je werkelijk niemand zoveel shit!) om te lezen dat je niet de enige bent die worstelt met problemen ten gevolge van adhd. Ook dat geeft steun om door te gaan.
Ook al lees ik het dan vanuit de kant van de partner van degene met adhd, ik herken zoveel in jullie verhalen! Dank jullie wel.
Ook ik hoop natuurlijk dat het goed komt, Jeroen, tussen jou en haar.
Ik gun je alle geluk van de wereld! Want je bent echt een kanjer zoals je met alles bent omgegaan, nog omgaat en van plan bent in de toekomst mee om te gaan.
En toch…., toch vind ik dat ik moet schrijven wat ik voel.
Je moet me maar verbeteren of zeggen dat ik me er niet mee moet bemoeien, maar ik krijg het beeld voor me van een kindvrouwtje: een vrouw die bij mannen het sterke gevoel oproept haar te beschermen en te vertroetelen.
Een vrouw die sterke gevoelens bij mannen opwekt.
En als die man niet is wat ze verwacht of wil, als een vlindertje doorfladdert naar een man die haar wel geeft wat ze wil.
Je denkt dat je haar hebt, maar je grijpt steeds mis op een moment dat je het niet verwacht.
Pas op Jeroen, dat hetgeen waar je nu zo met alles voor valt en zo verliefd op bent, straks niet hetgeen is waar je over gaat struikelen….
Ik denk dat jij een sterke en toch zachte vrouw nodig hebt, die van je houdt en je neemt zoals je bent met al je goede en minder goede kanten.
Die jou steunt en van jou steun kan en mag verwachten.
Die ook kan lachen, samen met jou, om de dingen en zaken die voorbij komen en schijnbaar zomaar gebeuren bij een partner met adhd.
Iemand bij wie je mag uithuilen en opnieuw beginnen.
Want dat heb jij nodig denk ik.
Als jij denkt dat zij dat alles voor jou kan zijn, zou ik zeggen: ga ervoor!
En anders?
Dat is aan jou.
Liefs,
janneke
dank je wel janneke,
ondanks alles weet ik zeker dat zij dat is… zij heeft echt laten zien dat zij dat kan zijn door zo voor zichzelf op te komen en ondanks alles weet ik zeker dat ze nog steeds verdomd veel van mij houd ! Afgelopen ochtend ben ik definitief alles verloren wat ik had, en heb er een berg ellende door teruggekregen in de vorm van een financiele strop, puur doordat ze niet in wou zien wat het probleem is geweest en ik mijzelf te hard naar haar heb proberen te bewijzen de laatste 2 maand….
Jij ook nogmaals bedankt, en geloof me. ik heb liever dat iemand me zegt waar het op staat en daarom snap ik jouw reactie heel goed… Ik heb geloof in de liefde, en nu is het afwachten of dit ooit weer beantwoord word…
Groetjes Jeroen
Jee, Jeroen, je hebt nogal wat voor je kiezen gekregen vandaag!
Ik vind het heel erg voor je!
Ik hoop dat je toch positieve dingen mag blijven zien en ervaren waardoor je (mede daardoor gemotiveerd) op de jouw ingeslagen weg kan blijven.
Jeroen, heel veel sterkte!
Liefs, janneke
hoi Janneke,
inmiddels weer een aantal dagen verder en weer even een beetje tot rust gekomen… In deze dagen weer volledig overstuur geraakt door het niet beantwoorden en niet willen inzien, het weigeren van de aangeboden informatie vanuit haar en dus het verlies van alles… Ook afgelopen weekend nogal wat voor de kiezen gehad omtrent de geboorte van een klein wondertje van mijn goede vrienden wat voorlopig heel moeilijk blijft door complicaties.
Door deze samenloop van omstandigheden overlegt om even te pauzeren met mijn opleiding tot na de bouwvak om even tot rust te komen en overal even mee om te gaan want dit werd me gewoon simpelweg even teveel allemaal.
Ik zeg er wel bij dat ondanks de bijwerkingen van de concerta ik me heel erg goed en vrolijk voel 🙂 , merk dat eerdere zware prikkels me bijna onbewogen laten, en kan vrij goed met de situatie omgaan op een aantal rot momenten na ;(
Nou heb ik me alleen eens even goed in de concerta verdiept, en ga toch nog maar eens even goed praten mbt op de medicatie, want het schijnt dat langdurig gebruik depressies kan veroorzaken…. Zodoende ga ik eens even terug komen op de welbutrin.
Eerder had ik al eens genoemd dat ik geen last heb gehad van depressies… even terug te kijken naar de afgelopen paar jaar moet ik hier op terugkomen omdat toch de conclusie is dat er zeer zeker wel sprake van is geweest !
Hoop dat het verder bij jullie ook goed gaat ! mijn hoofd staat nog steeds erg positief gestemd en kan heel erg genieten en blijf me toch verbazen om de positieve dingen van adhd… echt de toekomst word zo verschrikkelijk mooi en bied zoveel kansen 😀
fijn weekend nog !
Groetjes Jeroen
Hoi Jeroen,
Goed dat je besefte over je grenzen heen te gaan, dus goed dat je even pas op de plaats maakt!
Ondanks alles gaat het toch best goed met jou, krijg ik de indruk.
Als nare dingen je overkomen of zijn overkomen vraagt dat tijd om verwerking.
En meteen is tijd je beste vriend: de scherpe kantjes gaan er van lieverlee af, dat zal je zien.
Bij ons is het betrekkelijk rustig op dit moment, er speelt wel een en ander, maar vraagt nog geen actie op dit moment. (het betrekkelijk slaat meer op wat het allemaal met mij doet van binnen, we hebben een tijd achter de rug waarin de nasleep van dingen die gebeurd zijn ons behoorlijk achtervolgen, dat geeft veel onrust en spanningen)
Onze jongste (jongen, 27 jaar) gaat zich toch laten testen op add/ adhd.
Hij heeft een aanvraag daarvoor gedaan en nu is hij er heel erg mee bezig. (hyperfocus?)
Zijn vriendin is het er mee eens dat hij het gaat laten uitzoeken, waar het probleem nu precies zit.
Hij heeft juist door eigen inzet zijn leven weer op de rails gekregen, op zich gaat het nu goed, maar blijft in zijn hoofd en lijf toch tegen problemen aanlopen.
Het zal mij in ieder geval niet verbazen als de uitkomst positief is.
groetjes,
Janneke
Goeiemorgen Janneke,
Voor jullie dus ook weer een hele gewaarwording, maar fijn dat jullie nu ook in jullie zoon wat dingen herkennen… Hoop dat het inderdaad zo blijkt te zijn en dat ook daarmee weer een deur voor jullie opengaat die jullie het leven makkelijker gaat maken.
Ikzelf blijf bijna dagelijks graven en terug kijken in het verleden en echt het ene na het andere feit komt voor mij naar boven en ik herken steeds en steeds meer en meer valkuilen.
Slotconclusie voor mij is nu dat alles is misgegaan in afgelopen relatie door de combinatie van een relatief ernstige depressie (ziek worden vader) welke de laatste 1.5 jaar in de relatie heeft doorgesleept + de negatieve eigenschappen (woedeuitbarstingen/prikkels/……..) van adhd en de manier waarop ik deze depressie te lijf ben gegaan.
Heb hiervan mijn voormalig schoonouders en mijn lieve ex-partner op de hoogte gebracht in de hoop dat dit hun mening over mij gaat doen veranderen en er misschien toch goed en positief over gesproken kan gaan worden tussen mij en haar en we er samen nog uit kunnen komen…. Zoniet, dat dit toch ook voor hun de inzichten gaat verschaffen die ze nodig zullen zijn om of sluiting te gaan geven aan alles, en gaan begrijpen waarom dit zo allemaal is gelopen. Ze verklaarden mij letterlijk voor gek, maar zoals gewoonlijk heb ik het weer eens bij het rechte eind, en hoop dat ze dat nou eindelijk eens in gaan zien.
Vanaf afgelopen donderdag ben ik steeds meer en meer last gaan krijgen van bijwerkingen van concerta, welke ik tot gisteren voor lief heb genomen, en mij gisteren helemaal lam hebben gelegd, letterlijk bijna de gehele dag op bed gelegen en niet in staat zijn om te werken. Helaas is alleen mijn huisarts beschikbaar vandaag, dus daar direct maar weer een afspraak mee gemaakt. Ik schrik zelf enorm van de bijwerkingen en kom nu eigenlijk zelf al tot de conclusie dat deze dosering niet voor mij geschikt is. Het was mijn persoonlijke bedoeling om alleen de prikkels en woedeaanvallen weg te nemen maar dit is mij simpelweg te heftig, en ga hier vanmiddag maar even goed over praten met de beste man…
bijwerkingen die ik sinds donderdag steeds heftiger begin te ervaren :
– stemmingswisselingen (voornamelijk depressief)
– misselijkheid
– zware hoofdpijn
– enorme onrust ( 1000 gedachten keert terug )
– wegvallen spontaniteit
– eetlust op 0
– druk op borst
– hartkloppingen
– emotionele uitspattingen
– droge mond
– troebel/wazig zien
Volgens mij zegt dit lijstje meer als genoeg… We zullen het wel weer eens zien wat er gebeurt, maar 1 ding staat voor mij al helemaal vast : als dit bij ieder medicijn voor moet gaan komen dan maar geen medicatie en moet ik een andere manier gaan vinden die mij tot rust gaat brengen !
fijne dag nog en ik houd je op de hoogte !
Groetjes Jeroen
Beste Janneke, ik ben blij voor je dat het allemaal nu goed loopt. Ik wens jullie veel succes in de toekomst !
Dank je wel Frank,
ik wens jou hetzelfde!
Janneke
Hoi Janneke, fijn dat het allemaal goed gekomen is, maar mijn post was hoofdzakelijk bedoeld op de opmerking van jeroen dat zij na anderhalve maand al een ander had.
Ik denk dat wat je ook gedaan hebt, hoe je ook in elkaar zit, dat niet getuigt van loyaliteit!
Hoi Karin,
ik begrijp dat je daar je vraagtekens bij hebt.
Zou ik in jouw plaats ook hebben.
Ik zou me toch ernstig afvragen wat ik werkelijk voor die persoon betekend heb als ik zo gauw
” vergeten” ben.
Als het tussen mij en mijn man niet goed gelopen was of alsnog niet goed zou gaan, zou ik er persoonlijk niet aan moeten denken of zelfs maar overwegen een nieuwe relatie aan te gaan!
Ik zou eerst een tijd en misschien wel voor altijd, alleen willen zijn.
Sterkte,
Janneke
hoi dames,
echt ik snap jullie allebei heel goed,,, maar ik denk dat net zoals jullie , wij allemaal weten wat echte liefde is… Ik was bij haar verliefd op het eerste gezicht, en dat zal voorlopig ook nooit veranderen !
Zoals ik al eerder vermelde in de reactie aan Karin, volgens mij is het een vergeet me nietje… Ze kan er absoluut niet tegen om alleen te zijn en stelt zich heel afhankelijk op van anderen… Ik hoop echt voor haar dat haar nieuwe vlam echte liefde is, ondanks dat mij dit enorm veel pijn doet… ik heb haar onbedoeld en onbewust heel veel pijn gedaan en daar heb ik samen met het verlies aan alles wat wij hadden en waren heel veel verdriet om…
Vanwege het feit dat zij al met een ander loopt ben ik mezelf ook een beetje open gaan stellen naar anderen alhoewel ik het er absoluut nog niet aan toe heb… Heb haar alles wat ik ook hier vermekdtnetjes aangegeven en ga proberen op korte termijn in ieder geval voor mijzelf een nieuwe start maken met een nieuwe woning,,,, Mijn ex-schoonmoeder zij destijds, als dit echte liefde is komt het wel weer goed, en geloof me dit is liefde !!!
De tijd zal het allemaal leren 😉 maar wat je ook doet, niet bij de pakken neer gaan zitten, want de toekomst kan met deze ontdekking alleen maar mooier worden !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik hoop van ganser harte met je mee Jeroen, misschien had ik het wat moeten nuanceren, ik wil jou natuurlijk niet jou vechtlust ontnemen.
En wie weet komt alles weer goed op het moment dat jullie idd op een rustige en volwassen manier de zaken af kunnen handelen.
Ik kon dat niet, en dacht toen dat mijn wereld verging, mijn leven stond op zijn kop.
Heel veel verdriet en heel depressief, ben er nu wel weer, soms nog een terug val, maar komt goed.
Ik dacht dat Henk de liefde van mijn leven was, maar dat is hij niet, ik kan niet verder met iemand die mij op een heel slecht moment gewoon aan mijn lot overgelaten heeft.
En ik heb alle alle schuld op mij genomen, maar ben altijd eerlijk geweest over mijn tekortkomingen.
Mijn sprookje is voorbij, ik ben wakker, en momenteel gelukkiger dan ik de laatste jaren met hem geweest ben.
Ik hoop dat jou sprookje eindigd in een “en ze leefden nog lang en gelukkig”
Gelukkig verschillen we in dat opzicht allemaal nog een stuk karin , ik en deze aandoening en de bij behorende negatieve eigenschappen hebben in mijn ogen onze relatie de das omgedaan… Maar trust me, zijzelf heeft ook veel fouten gemaakt en samen zijn we overal verkeerd mee omgegaan, maar nu deze wetenschap er is, heeft verdieping in ieder geval voor mij een hele hoop duidelijk gemaakt… de toekomst zal leren of dit voor haar ook zo geld, mocht dit niet zo zijn dan moest het zo zijn…. Heb haar gevraagd zich er eens in te verdiepen, of ze dit doet weet ik niet, en daarom ook gewoon de vraag aan mijn psych om in ieder geval de diagnose + mijn eigen inzet en initiatief naar haar haar te tonen in geschrift.
Zij word straks nog maar net 25 en is momenteel bezig een inhaalslag te maken in alle opzichten en feest er vrolijk op los, moet ze ook gewoon doen, maar een paar dingen weet ik zeker, zowel het huis als onze katten zullen haar altijd aan mij doen herinneren, en wanneer ze eens zo flink was geweest mij nu onder ogen te komen zou ze helemaal overdondert zijn….
Sprookjes, ik geloof er nog steeds in, maar sommige zijn misschien te mooi om waar te zijn… Hopen dat deze inderdaad mooi eindigt….
Dank je karin voor je aanmoediging, mijn vechtlust zal niemand me ooit ontnemen want de toekomst bied alleen maar mogelijkheden !!!!!!!!!
Fijne avond nog allemaal !
Als ik in de spiegel kijk,
Ben ik ontvankelijk,
Ik voel me naakt,
Heb ik mijzelf zo gemaakt…??
Trots ben ik op wat ik zie,
Pure acceptatie…………
dit gedichtje staat op de achterkant van mijn eerste gedichtenbundel die op 24 augustus uitkomt. boeke koop met mooie gedichten en spreuken.
Lieve Groet
🙂
Gefeliciteerd Anne-Marie!
En heel veel succes met alles waar je mee bezig bent!
Liefs,
Janneke
Hoi Jeroen,
Wat lastig voor je, al die bijwerkingen!
Mijn man is na eerst met ritalin te zijn gestart, ook overgegaan op concerta om minder vaak te hoeven slikken en vanwege de heftige rebounds.
Bij de ritalin had hij enorme last van obstipatie (verstopping van de darmen), dus zat ook continue dagelijks aan de lactulose om het zaakje nog aan de gang te houden. Ook steeg zijn bloeddruk wat en nam zijn eetlust af (dat laatste was wel fijn, want had de neiging veel te veel te snoepen en te eten in, met name, de avonduren en was veel te zwaar)
Bij de concerta werd de bloeddruk onaanvaardbaar hoog, de obstipatie hetzelfde, eetlust werd weer wat normaler.
Overgegaan op dexamfetamine; gevolg: depressie nam toe (bij constatering adhd was ook een zeer ernstige depressie vastgesteld) en opnieuw stijging bloeddruk.
Zit nu sinds ong half jaar op welbutrin (dit is een antidepressivum/ adhd medicatie). Ook hier zijn bijwerkingen van bekend, bij de een zal het dit, bij de ander dat zijn.
Eerst 1 tablet per dag (’s ochtends in te nemen, anders slaap je ’s nachts slecht) van 150 mgr.; echter, depressie werd zo erg dat hij met zelfmoordplannen rondliep.
In overleg met psychiater is hij niet opgenomen, maar op mijn verzoek en dat van mijn man is toch de dosering opgehoogd naar 300 mgr, dus 2 tabletten per dag. (Mijn man weegt zo’n 108 kg, dus kan best zijn dat de dosering niet genoeg was voor zijn gewicht)
Er zat als risico aan dat de gedachten aan zelfmoord toe zouden kunnen nemen door de hogere dosering. Dus ik moest hem goed blijven observeren en met hem praten.
Deze ophoging werkte goed! Hij voelt zich wel wat vlakker, heeft libidoverlies, maar wil zich absoluut niet meer zo voelen als hij heeft gedaan, dus neemt deze bijwerkingen maar op de koop toe.
Medicijnen, ze blijven maar een hulpmiddel, soms is het leven wat makkelijker en overzichtelijker met.
Als hij er ooit mee wil stoppen, zal ik hem daarbij ondersteunen, ik zal hem echt nooit dwingen ze te slikken!!
Maar het is zo mis geweest in zijn hoofd en daardoor in ons leven, dat ik me kan voorstellen dat met het nemen van de beslissing ” stoppen” , ook angst voor terugval om de hoek komt kijken.
Nu moet er eerst rust en stabiliteit in ons leven zijn, in voldoende mate om stoppen op een gegeven moment in overweging te gaan nemen.
We zijn nu al twee jaar bezig rust, regelmaat en continuiteit in zijn/ons leven aan te brengen.
Als alles goed op de rails staat, zaken uit het verleden zijn verwerkt, de financieen weer voldoende op orde zijn etc, dan kijken we weer verder.
Omdat er bij jou ook sprake is van een depressie, vraag ik me af of deze medicatie misschien ook voor jou geschikt zou zijn.
Maar wel goed als je weet dat het bestaat.
Een vrouw uit de adhd-groep die we hebben leren kennen en die naast de adhd ook depressief is, gaat nu, naar aanleiding van hoe het nu gaat met mijn man, ook deze medicatie een kans geven.
Ik hoop voor jou, Jeroen, dat als je start met andere medicatie, je mensen in je omgeving hebt die goed observeren hoe je daarop reageert. Want ook dat is belangrijk, samen met wat je zelf waarneemt.
Sterkte en succes vanmiddag!
Janneke
Even voorstellen,
kris 39 jaar vader van Mara 14j, Antoon 11j.
Er werd bij mij de diagnose ‘adhd’ vastgesteld toen ik 9j was.
Sinds men 9de neem/ nam ik medicatie…..
Tegen men ouders vertelde ze ‘maar mevrouw dat groeit er wel uit’
Leren was een hel behalve , geschiedenis de eerste en tweede wereldoorlog..
Was dus heel blij op men 16 te kunnen werken als dakwerker buiten werk tillen ,heffen yep was iets voor mij.
-29jaar het leger mijn grote droom job opgegeven in het leger, wilde naar Afhanistan heb ik gedaan.
wilde een museum oprichten in Normandie…. heb ik gedaan.
Onbetaald verlof voor genomen, veteranen geinterviewd, dag en dacht stond ik voor ze klaar.
Schoolfeestje, ‘sorry geen tijd moet met een oud-strijder weg’
– Wilde een job in een museum is gebeurt……
Al men dromen in men leven die ik dankzij men hyperfocus heb bereikt zijn er.
leefde tegen 200 per uur
Maar ten koste van wat!!!
39jaar kapote rug , knieen, vechtscheiding achter de rug, en mis men kinderen enorm…..
Een ding wil ik kwijt, tegenwoordig is het dikwijls een ‘adhd’ hebben het is zelfs soms een exuus om met bepaalde zaken weg te komen of te kunnen.
Mijn zoon heeft ook ADHD het is hartverscheurend hoe ik zie welke innerlijke strijd hij voert met zichzelf een strijd die zelf 30jaar voer.
Het is niet IN om ADHD te hebben!!!!
Was ik maar zoals 97% zoals alle andere mensen……
Wil een vake zijn die er is voor men kinderen, en dat ben ik nu ook!!!
Mvg Kris
goedemiddag Kris,
respect voor jou dat weet / voelt dat je toch anders bent als anders. kzelf ben 45 jr weet “pas” sinds oktober 2012 dat ik add heb. “snap”nu waar dingen vandaan komen. onze oudste zoon van 18 jr heeft adhd/odd ook ik zie de worsteling van hem en wil hem graag behoeden voor de “foute”dingen die ik heb gedaan. maar loslaten is opnieuw balans inzelf en in dat van je kinderen vinden. ik kan juist lezen/en schrijven met onze oudste daarintegen kan mijn man maar moeilijk met hem door één deur. ik “leer”nu mijn man hoe met onze oudste om te gaan. nu ikzelf medicatie en therapie heb gaan dingen wel beter.
alleen adhd/add houd nooit op…en dat is voor andere wel eens moeilijk te hanteren. het is cronisch en zowel ik loop ook nog wel eens tegen mijn grenzen aan. maar ik heb een paar lieve vriendinnen en een lieve man waar ik veel van terug krijg.
toch kan je trots zijn op jezelf op de positieve dingen die je in het leven heb bereikt.
Groet Anne-Marie Sijpheer
Hoi Kris,
Je hebt heel wat achter de rug!
En veel ervaring opgedaan hoe het niet moet.
Dat heeft je leven volledig op zijn kop gezet, maar je bent nu op een punt beland waarop je beseft wat je wel wilt. En het is nooit te laat om te veranderen.
Je kunt je kinderen nu een vader bieden die er echt voor ze is.
En je kan je zoon als geen ander ondersteunen omdat je weet waar hij tegenaan loopt en eventueel mee worstelt. Voorkomen dat het verkeerd gaat in zijn leven, is haast niet mogelijk.
Maar jij kan er zijn en er voor hem zijn om hem te helpen opstaan als hij gevallen is, je kan hem op- vangen, naar hem luisteren en hem ondersteunen als geen ander!
En dat had jij nooit gekund als je niet het pad had bewandeld dat je gelopen hebt.
Ik wens je veel geluk toe in je toekomst, samen met je kinderen.
Liefs,
Janneke
Hoi Kris,
Ik heb ook een kapotte knie (kruisband gescheurd)
Denk jij dat dit werkelijk verband houdt met ADD/ ADHD?
Groet,
Jochem
Hallo allemaal,
hier even een updateje vanuit het noorden des lands !! Hier alles goed, rustig
en vooral erg positief met een hele leuke periode getekend door toch of wat downs.
allereerst wil ik graag nog even wat kwijt… Helaas (of niet natuurlijk) is er naast de ADHD een hele sterke aanwijzing naar bps gelegd alleen uit dit zich niet op alle vlakken. Na ook de nodige verdieping in dit onderwerp ben ik zelf op dit moment er over of dat beiden van toepassing zijn. Dit is reeds besproken met ouders, psychologe en psychiater en de komende tijd gaan we hier lekker verder op in. Ik ben zelf nog niet volledig overtuigd maar hoe langer hoe meer begint er meer en meer bij te komen. We zulken het allemaal wel zien, maar ik ben en blijf positief en helaas ook erg druk en vrolijk 🙂
De afgelopen weken ben k wederom oom geworden, is de operatie van mijn vader geslaagd, heb ik mijn werk veilig kunnen stellen, de instelperiode van de ritalin gaat geweldig, dosis al 2 maal opgehoogd en ook de downs zijn grotendeels verleden tijd heb ik me ondanks alles over de laatste relatie heen kunnen Zetten al hou ik nog verschrikkelijk veel van dr en heeft er eerst iemand een keiharde grens moeten stellen…
.
al met al gaat het verder gewoon top !!!! Geweldig om te merken hoe makkelijk digen kunnen zijn als je rustig bent en verbazingwekkend de resultaten op alle vlakken…. Onder invloed van tritalin gaat mij. Grote hobby me zo goed af…. Eng gewoon…. Nu nog lekker een paar dagen van mijn vakantie aan het genieten en weer lekker de oude draad opgepakt en leuke en positieve dingen aan het doen !!!
Hoop dat het hier met jullie ook allemaal goed gaat !!
Groetjes jeroen
Hoi Jeroen,
Fijn te lezen dat het over het algemeen goed gaat met jou en dat het goed gaat met je vader!
En oom worden is ook bijzonder!
Fijn dat er goed gekeken wordt wat er precies aan de hand is en waar je ondersteuning bij nodig hebt, in welke vorm dan ook.
Bij ons is het nog wat onrustig, maar heeft meer te maken met zaken uit het verleden dan met dingen die nu gebeuren. Met ons zelf gaat het goed.
Jeroen, geniet nog lekker even van je vakantie!
Hartelijke groeten,
Janneke
hallo janneke,
Jammer dat het bij jullie nog wat onrustig is, hoop voor je dat alles weer in een rustiger vaarwater gaat komen !
Toch heb ik nog enkele vragen voor je, met name mbt op je man met zijn bps achtige kenmerken,,, Kun je dit eventueel een beetje toelichten ?
Ik merk zelf dat tijdens de ontsporing de bps acties erg hoog lagen, incl extreme diassociatie, maar dat lijkt me ook niet gek na alle spanningen en commotie, Depressie, extreme paniekaanvallen en Ptss zijn momenteel onderwerpen die we ook aan het bespreken zijn. Allemaal met hun eigen redenen en helaas wederkerende onderwerpen na vergelijking met eerdere gebeurtenissen.
Hopen dat verdere diepgang nog wat meer op tafel gaat brengen !
Evt verdere correspondentie hierover per mail doen ? Zal ook bij jou nogal gevoellig liggen
Groetjes Jeroen
,
Hoi Jeroen,
Vind ik prima.
Vind jij het bezwaarlijk je mailadres te geven?
Want ik weet niet op welke manier je dit zo veilig mogelijk doet.
Ik wil ook best hier vertellen hoor.
Zeg het maar.
Hoi jeroen,
Mijn man heeft adhd met trekjes van andere stoornissen, maar niet nader benoembaar.
Daarnaast heeft hij een geschat iq tussen de 145-150, hoogbegaafdheid brengt ook zo zijn moeilijkheden mee.
In de periode van zijn laatste opleiding (die drie jaar geduurd heeft) ging het helemaal mis.
Volgens hemzelf doordat de manier van studeren niet past met hoe hij gewend is te studeren. Daardoor was de studiebelasting veel en veel te hoog naast zijn meer dan fulltime baan als zelfstandige.
Hierdoor is hij als een schip losgeslagen van zijn anker.
Niet dat hij daarvoor zoveel controle had, achteraf was dat iets wat hij in woorden allemaal prima had,( die controle), de werkelijkheid bleek anders.
Dat die drie jaar opleiding resulteerde in iets wat trekjes heeft van bps, toch heeft hij dat niet. Het waren symptomen van niet meer op de rails staan.
Uiteindelijk is alles voortgekomen uit een niet gediagnosticeerde adhd met inmiddels een zeer ernstige depressie met zelfmoordgedachten.
Het laatste jaar van zijn opleiding was hij het spoor behoorlijk bijster en leefde nog slechts in fragmenten die tesamen zijn leven waren. Het ene fragment leek los te staan van het andere. De depressie onderdrukte hij met thrillseeking.
Nu, met medicatie en therapie, is alles stukken verbeterd. We zijn er nog niet en misschien komen we er wel nooit, maar daar heb ik vrede mee.
Hij gaat (na dertig jaar steeds weer opnieuw aan een beginnen) geen studie meer volgen, is meer thuis dan ooit eerder, geniet van de kleinkinderen, ik kan beter met hem communiceren en langzaam zie ik hem wat blijer worden en heel af en toe zie ik weer dat kwajongensachtige gedrag waar ik ooit zo verliefd op werd.
Zonder de medicatie is hij binnen een dag de controle die hij nu heeft, weer kwijt, hebben we ondervonden. Dus die is hard nodig en hij staat er volledig achter med te slikken.
Hij delegeert meer. Onze zoon helpt hem zijn administratie en financieen op orde te krijgen en hij houdt hem bij de les ( en o, wat valt dat hem zwaar, zo nu en dan!). En die stok achter de deur heeft hij keihard nodig.
Ergens is het ongelofelijk dat hij is waar hij nu is en dat we geen schulden hebben, hooguit ongeinde nota’s.
Want ik kan je verzekeren: als hij alleen woonde, zou hij binnen de korste keren zo in een programma van rtl4 passen: mijn leven in puin.
Janneke
Goedemiddag Janneke !
Voor mij gaat een beetje de zelfde vlieger op… De iQ test nog niet afgelegd maar dat komt nog wel, ligt momenteel niet mijn prioriteit bij. Bij mij zijn het ook vooral de trekken die naar voren komen, maar daar zeg ik zelf direct bij dat zeker de laatste bijna 7 jaar bol hebben gestaan van werken,werken,werken en nog eens werken, stress en een hele hoop niet verwerkte gebeurtenissen.. Zal het hieronder eens ” beknopt ” neer zetten.
Vanaf het moment dat ik weer op mezelf ben gaan wonen (rond mijn 21e) had ik een erg drukke verantwoordelijke fulltime baan waar ik toch zeker 50/60 uur per week zoet mee was en aan het eind van de week nog alle administratie mee naar huis nam omdat mijn toenmalige bedrijfsleider het niet trok.. Voor mij was dit nooit een bezwaar, leverde grof geld op wat er altijd volledig door is gegaan door mijn extreme feestgedrag, impulsiviteit en het geen gevaar zien in dingen… In die periode ook mijn ex leren kennen en na een tijdje verhuisde zij voor haar studie naar groningen. Een half jaar later stopte zij met de studie ( ons beiden schuld ), kreeg ruzie thuis en is in een ruzie met haar ouders de deur uitgezet en is zij bij mij ingetrokken. In dat appartementencomplex had ik zelf altijd al de tijd van mijn leven, werkte hard en extreem veel, maar leefde er ook naar. Destijds ook weer na een jarenlange pauze weer sporadisch en licht gaan blowen, in eerste instantie nooit een probleem maar het ontspande me en kon ik mn zorgen en stress weer kwijt.. in de tussentijd ook andere verslaving opgedaan welke mij destijds in de financiele problemen hebben geholpen.
Tijdens een woordenwisseling destijds tussen mijn rayonmanager (hoogtijd en piekperiode stress desbetreffende baan) en diens 2 assistenten (3 tegen 1) met een hele kwade kop naar buiten gegaan, sigaretje roken om te kalmeren om vervolgens een nieuwe boksronde aan te gaan. Ondertussen voor mezelf besloten dat ik dat niet trok gezien ik zo stinkend hard mijn best deed, de kritiek niet meer aan kon, de stress, de zorgen en het werk meenam naar huis en daar soms ook afreageerde en dus uiteindelijk tijdens boksronde 2 impulsief de sleutels op tafel heb gegooid en ontslag heb genomen.
Hierna binnen een week begonnen aan baan 2, bedrijfsleider bij een bepaalde winkelketen wat een beetje saai was dus uiteindelijk meer en meer hooi op mn vork nam (O.R. + verbouwingsteam + invallen door de hele noordelijke regio). Salaris was erg laag, arbeidsvoorwaarden kloten en uiteindelijk kreeg ik te horen dat ik weg moest uit mn vertrouwde omgeving… Gezien de onrust door financieen destijds de eerste zware paniekaanvallen en uiteindelijk leidde dat tot het wederom moeten zoeken naar een andere baan. (binnen 3 dagen huidige baan verworven).
Al met al heel veel stress in alle vlakken op de relatie na, hier werd wel wat in afgereageerd, maar de liefde was erg goed destijds en samen hadden we op dat moment al een hele hoop meegemaakt en iedere keer kwam toch alles weer op zn poten terecht. De problemen met schoonvader namen toe, mede omdat ik vanuit mijn ex bepaalde dingen voor ze geheim moest houden en dit steeds meer en meer tot conflicten en moeilijkheden leidde.
Ik hechte destijds altijd al heel veel waarde aan privacy en rust, mijn appartementje was ook altijd mijn heiligdom en echt gewoon mijn stek, mijn vertrouwde omgeving en ons huisje met onze ( toen nog ) 3 lieve katten. Deze rust werd verstoord toen we uiteindelijk mijn (lieve) schoonzusje en diens vriend als directe buren kregen. Hierdoor zouden dus ook vaker mijn schoonouders langs komen en ik ervaarde dit als een inbreuk op mijn rust en privacy. Zelf hadden we het toen al vaker gehad over een andere woning, en uiteindelijk hadden we samen besloten om een huis te gaan kopen ondanks de financiele ellende waar ik toen nog mee liep. Deze was tenslotte in de kiem gesmoord en de banen die we toen hadden boden ons alle mogelijkheden.
Een paar weken voordat de overdracht zou plaatsvinden verloor mijn ex haar baan, waardoor er toen voor haar van alles misging, gelukkig had ze op korte termijn opeens een nieuwe baan, maar dit belemmerde voor haar de mogelijkheid om samen te klussen in onze woning waardoor ik bijna alles zelf heb gedaan. Vlak voordat we het huis kochten kregen we uiteindelijk ook nog eens te horen dat haar moeder een kiester ter grote van een grote steen met zich mee droeg met uiteindelijk daarbij de diagnose kanker… In de tijd dat wij konden klussen was haar moeder herstellende, maar ging er voor mijn ex op het werk weer van alles mis waardoor ze uiteindelijk redelijk overspannen thuis belande en wederom haar baan uiteindelijk kwijt raakte.
Om dit alles te gaan compenseren ben ik weer meer en meer gaan werken, uiteindelijk weer 7 a 8 diensten gaan draaien per werkweek en mijzelf daarbij achteraf gezien weer helemaal voor bij lopen. Dit om de leuke dingen en onze levensstijl te kunnen blijven volhouden. Een poos later kreeg zij weer een goede baan, uiteindelijk ging ze 40 uur per week werken tijdens kantooruren, en daarnaast ik mijn ploegendienst, dan ga je langs elkaar heen, daar kwam dan uiteindelijk weer eind 2011 de ziekte van mijn vader bij op wat tot voor kort ook gewoon voor mij iets heel moeilijks is geweest. en eind 2011 en begin 2012 zware paniekaanvallen op mijn werk heeft veroorzaakt…
Dit allemaal onder ogen te komen, de negatieve eigenschappen van adhd, het niet goed communiceren tussen mij en mijn ex, het samen terugtrekken uit de sociale activiteiten, het verlies van vrienden, financiele trammelant voor mij, het wisselen van banen, moeilijkheden met haar vader, het verlies van haar grootvader, het uiteindelijk uit elkaar groeien door onze banen, ziekte van haar moeder en mijn vader, het uiteindelijk depressief raken van mij en het daardoor beetje bij beetje meer verslaafd raken aan het blowen lijden uiteindelijk dan ook wel tot mislukking en egocentrisch gedrag ..
Pak daar bovenop dan de extreme spanningen door de afwikkeling van alles, het enorme verdriet, en het stoppen met alle stimulerend middelen en de chaos is compleet… Totale ontsporing met extreem en buitensporig gedrag en alle bijkomende ellende..
Nu er voor mij persoonlijk eindelijk meer rust is dankzij de medicatie kan ik alles rustiger bekijken, maar zonder de medicatie is het ook volledig mis, net zoals bij jou man. Ik ben erg blij dat mijn huisarts me destijds aan de oxazepam heeft gezet, de paniekaanvallen,emotionele uitspattingen en stress bleven grotendeels achterwege, maar toch wanneer het uitwerkte op en top klachten en volledig verlies van controle en terug bij af.
Tijdens de concerta kwamen alle depressieve klachten steeds verder en verder na voren wat ook bijna heeft geleid tot totale instorting met ook bijna mijn allerlaatste stommiteit omdat ik er niet meer mee kon omgaan en niets meer zag zitten… Gelukkig direct zelf de knop kunnen omzetten en mezelf eens goed in de oren geknoopt wat voor ellende ik zou achterlaten en hoe egoistisch die daad zou zijn geweest. Een goede week nodig geweest om weer bij positieven te komen en daarna direct gestart met ritalin wat gewoon voor een hele hoop verbetering heeft gezorgd en mij nu ook onder controle houd.
Nog steeds iedere dag last van stemmingswisselingen, muziek beinvloed dit enorm en vooral wanneer ik geen afleiding heb dwalen mijn gedachten nog erg veel af naar alles, gelukkig kan ik dingen meer relativeren nu, leer er mee om te gaan en ook hoe dit te sturen, ook de emoties, maar toch wanneer ik er aan denk komt er ook nog geregeld erg veel los. Vooral wanneer ik denk aan de goede tijden en haar komen er nog dagelijks tranen, maar het instorten na de tijd is voorbij, ik leer het steeds meer een plek te geven en er vrede mee te hebben ook al heeft me dit veel moeite gekost. Ik tril wel de hele dag door ondanks de medicatie, misschien toch flinke symptomen van de enorme stress de laatste tijd. Gevoel is tenslotte ook niet iets wat je zomaar loslaat, vooral niet wanneer je het allemaal nog moet verwerken en plaatsen.
Heel simpel gesteld ga ik voorlopig samen met de psychologe en psychiater voorlopig alles verder doorspitten. Verder doorkijken naar het verleden, het leren plaatsen van alles en alle klachten, symptomen verder evalueren en het starten van een daadwerkelijke behandeling en cursussen. ADHD-c, depressies en paniekaanvallen zijn gewoon feiten, diverse andere dingen (angst en eetstoornis ) die we tegenkomen kloppen ook grotendeels, waaronder vooral PTSS en flink wat trekken van BPS, maar tijdens een verdere psychiatrische evaluatie hoop ik toch meer duidelijkheid te gaan krijgen. Zoveel symptomen van diverse “etiketten” komen met elkaar over een dat ik zelf door de bomen soms het bos even niet meer zie, en daarom voor mezelf ook maar besloten even te stoppen met verdieping hierin en de deskundigen die hiervoor betaald worden hun werk te laten doen ( goed betaald schijnbaar want die psychiater rijd in een gele Lamborgini ! ).
In de grote lijnen gaat het gewoon erg goed, erg veel zin om zometeen weer aan het werk te gaan en de normale rust en structuur weer te mogen gaan ervaren, op alle vlakken lekker positief aan de gang zijn en alles radicaal aanpakken voelt gewoon erg goed, alle positieve gebeurtenissen de laatste weken hebben gezorgd voor een keerpunt in alles, en nu maar eens even verder kijken 😀
Nog een weekje vakantie te gaan, dus nog even genieten !!!
Groetjes Jeroen
Goedemiddag Janneke !
Voor mij gaat een beetje de zelfde vlieger op… De iQ test nog niet afgelegd maar dat komt nog wel, ligt momenteel niet mijn prioriteit bij. Bij mij zijn het ook vooral de trekken die naar voren komen, maar daar zeg ik zelf direct bij dat zeker de laatste bijna 7 jaar bol hebben gestaan van werken,werken,werken en nog eens werken, stress en een hele hoop niet verwerkte gebeurtenissen.. Zal het hieronder eens ” beknopt ” neer zetten.
Vanaf het moment dat ik weer op mezelf ben gaan wonen (rond mijn 21e) had ik een erg drukke verantwoordelijke fulltime baan waar ik toch zeker 50/60 uur per week zoet mee was en aan het eind van de week nog alle administratie mee naar huis nam omdat mijn toenmalige bedrijfsleider het niet trok.. Voor mij was dit nooit een bezwaar, leverde grof geld op wat er altijd volledig door is gegaan door mijn extreme feestgedrag, impulsiviteit en het geen gevaar zien in dingen… In die periode ook mijn ex leren kennen en na een tijdje verhuisde zij voor haar studie naar groningen. Een half jaar later stopte zij met de studie ( ons beiden schuld ), kreeg ruzie thuis en is in een ruzie met haar ouders de deur uitgezet en is zij bij mij ingetrokken. In dat appartementencomplex had ik zelf altijd al de tijd van mijn leven, werkte hard en extreem veel, maar leefde er ook naar. Destijds ook weer na een jarenlange pauze weer sporadisch en licht gaan blowen, in eerste instantie nooit een probleem maar het ontspande me en kon ik mn zorgen en stress weer kwijt.. in de tussentijd ook andere verslaving opgedaan welke mij destijds in de financiele problemen hebben geholpen.
Tijdens een woordenwisseling destijds tussen mijn rayonmanager (hoogtijd en piekperiode stress desbetreffende baan) en diens 2 assistenten (3 tegen 1) met een hele kwade kop naar buiten gegaan, sigaretje roken om te kalmeren om vervolgens een nieuwe boksronde aan te gaan. Ondertussen voor mezelf besloten dat ik dat niet trok gezien ik zo stinkend hard mijn best deed, de kritiek niet meer aan kon, de stress, de zorgen en het werk meenam naar huis en daar soms ook afreageerde en dus uiteindelijk tijdens boksronde 2 impulsief de sleutels op tafel heb gegooid en ontslag heb genomen.
Hierna binnen een week begonnen aan baan 2, bedrijfsleider bij een bepaalde winkelketen wat een beetje saai was dus uiteindelijk meer en meer hooi op mn vork nam (O.R. + verbouwingsteam + invallen door de hele noordelijke regio). Salaris was erg laag, arbeidsvoorwaarden kloten en uiteindelijk kreeg ik te horen dat ik weg moest uit mn vertrouwde omgeving… Gezien de onrust door financieen destijds de eerste zware paniekaanvallen en uiteindelijk leidde dat tot het wederom moeten zoeken naar een andere baan. (binnen 3 dagen huidige baan verworven).
Al met al heel veel stress in alle vlakken op de relatie na, hier werd wel wat in afgereageerd, maar de liefde was erg goed destijds en samen hadden we op dat moment al een hele hoop meegemaakt en iedere keer kwam toch alles weer op zn poten terecht. De problemen met schoonvader namen toe, mede omdat ik vanuit mijn ex bepaalde dingen voor ze geheim moest houden en dit steeds meer en meer tot conflicten en moeilijkheden leidde.
Ik hechte destijds altijd al heel veel waarde aan privacy en rust, mijn appartementje was ook altijd mijn heiligdom en echt gewoon mijn stek, mijn vertrouwde omgeving en ons huisje met onze ( toen nog ) 3 lieve katten. Deze rust werd verstoord toen we uiteindelijk mijn (lieve) schoonzusje en diens vriend als directe buren kregen. Hierdoor zouden dus ook vaker mijn schoonouders langs komen en ik ervaarde dit als een inbreuk op mijn rust en privacy. Zelf hadden we het toen al vaker gehad over een andere woning, en uiteindelijk hadden we samen besloten om een huis te gaan kopen ondanks de financiele ellende waar ik toen nog mee liep. Deze was tenslotte in de kiem gesmoord en de banen die we toen hadden boden ons alle mogelijkheden.
Een paar weken voordat de overdracht zou plaatsvinden verloor mijn ex haar baan, waardoor er toen voor haar van alles misging, gelukkig had ze op korte termijn opeens een nieuwe baan, maar dit belemmerde voor haar de mogelijkheid om samen te klussen in onze woning waardoor ik bijna alles zelf heb gedaan. Vlak voordat we het huis kochten kregen we uiteindelijk ook nog eens te horen dat haar moeder een kiester ter grote van een grote steen met zich mee droeg met uiteindelijk daarbij de diagnose kanker… In de tijd dat wij konden klussen was haar moeder herstellende, maar ging er voor mijn ex op het werk weer van alles mis waardoor ze uiteindelijk redelijk overspannen thuis belande en wederom haar baan uiteindelijk kwijt raakte.
Om dit alles te gaan compenseren ben ik weer meer en meer gaan werken, uiteindelijk weer 7 a 8 diensten gaan draaien per werkweek en mijzelf daarbij achteraf gezien weer helemaal voor bij lopen. Dit om de leuke dingen en onze levensstijl te kunnen blijven volhouden. Een poos later kreeg zij weer een goede baan, uiteindelijk ging ze 40 uur per week werken tijdens kantooruren, en daarnaast ik mijn ploegendienst, dan ga je langs elkaar heen, daar kwam dan uiteindelijk weer eind 2011 de ziekte van mijn vader bij op wat tot voor kort ook gewoon voor mij iets heel moeilijks is geweest. en eind 2011 en begin 2012 zware paniekaanvallen op mijn werk heeft veroorzaakt…
Dit allemaal onder ogen te komen, de negatieve eigenschappen van adhd, het niet goed communiceren tussen mij en mijn ex, het samen terugtrekken uit de sociale activiteiten, het verlies van vrienden, financiele trammelant voor mij, het wisselen van banen, moeilijkheden met haar vader, het verlies van haar grootvader, het uiteindelijk uit elkaar groeien door onze banen, ziekte van haar moeder en mijn vader, het uiteindelijk depressief raken van mij en het daardoor beetje bij beetje meer verslaafd raken aan het blowen lijden uiteindelijk dan ook wel tot mislukking en egocentrisch gedrag ..
Pak daar bovenop dan de extreme spanningen door de afwikkeling van alles, het enorme verdriet, en het stoppen met alle stimulerend middelen en de chaos is compleet… Totale ontsporing met extreem en buitensporig gedrag en alle bijkomende ellende..
Nu er voor mij persoonlijk eindelijk meer rust is dankzij de medicatie kan ik alles rustiger bekijken, maar zonder de medicatie is het ook volledig mis, net zoals bij jou man. Ik ben erg blij dat mijn huisarts me destijds aan de oxazepam heeft gezet, de paniekaanvallen,emotionele uitspattingen en stress bleven grotendeels achterwege, maar toch wanneer het uitwerkte op en top klachten en volledig verlies van controle en terug bij af.
Tijdens de concerta kwamen alle depressieve klachten steeds verder en verder na voren wat ook bijna heeft geleid tot totale instorting met ook bijna mijn allerlaatste stommiteit omdat ik er niet meer mee kon omgaan en niets meer zag zitten… Gelukkig direct zelf de knop kunnen omzetten en mezelf eens goed in de oren geknoopt wat voor ellende ik zou achterlaten en hoe egoistisch die daad zou zijn geweest. Een goede week nodig geweest om weer bij positieven te komen en daarna direct gestart met ritalin wat gewoon voor een hele hoop verbetering heeft gezorgd en mij nu ook onder controle houd.
Nog steeds iedere dag last van stemmingswisselingen, muziek beinvloed dit enorm en vooral wanneer ik geen afleiding heb dwalen mijn gedachten nog erg veel af naar alles, gelukkig kan ik dingen meer relativeren nu, leer er mee om te gaan en ook hoe dit te sturen, ook de emoties, maar toch wanneer ik er aan denk komt er ook nog geregeld erg veel los. Vooral wanneer ik denk aan de goede tijden en haar komen er nog dagelijks tranen, maar het instorten na de tijd is voorbij, ik leer het steeds meer een plek te geven en er vrede mee te hebben ook al heeft me dit veel moeite gekost. Ik tril wel de hele dag door ondanks de medicatie, misschien toch flinke symptomen van de enorme stress de laatste tijd. Gevoel is tenslotte ook niet iets wat je zomaar loslaat, vooral niet wanneer je het allemaal nog moet verwerken en plaatsen.
Heel simpel gesteld ga ik voorlopig samen met de psychologe en psychiater voorlopig alles verder doorspitten. Verder doorkijken naar het verleden, het leren plaatsen van alles en alle klachten, symptomen verder evalueren en het starten van een daadwerkelijke behandeling en cursussen. ADHD-c, depressies en paniekaanvallen zijn gewoon feiten, diverse andere dingen (angst en eetstoornis ) die we tegenkomen kloppen ook grotendeels, waaronder vooral PTSS en flink wat trekken van BPS, maar tijdens een verdere psychiatrische evaluatie hoop ik toch meer duidelijkheid te gaan krijgen. Zoveel symptomen van diverse “etiketten” komen met elkaar over een dat ik zelf door de bomen soms het bos even niet meer zie, en daarom voor mezelf ook maar besloten even te stoppen met verdieping hierin en de deskundigen die hiervoor betaald worden hun werk te laten doen ( goed betaald schijnbaar want die psychiater rijd in een gele Lamborgini ! ).
In de grote lijnen gaat het gewoon erg goed, erg veel zin om zometeen weer aan het werk te gaan en de normale rust en structuur weer te mogen gaan ervaren, op alle vlakken lekker positief aan de gang zijn en alles radicaal aanpakken voelt gewoon erg goed, alle positieve gebeurtenissen de laatste weken hebben gezorgd voor een keerpunt in alles, en nu maar eens even verder kijken 😀
Hoofd omhoog houden en doorgaan !!
Nog een weekje vakantie te gaan, dus nog even genieten !!!
Groetjes Jeroen
Hoi Jeroen,
Het is een ander verhaal, maar de kern is dezelfde als die van mijn man: veel te lang veel te veel hooi op je vork nemen, grenzeloos zijn in alles wat je doet (wat voor andere mensen ook heel prettig kan zijn: jij doet wat zij nalaten of niet willen doen), steeds meer op je tenen lopen door bijkomende problemen en emoties en dan uiteindelijk het moment dat het niet meer gaat.
Paniek- en angstaanvallen en een flinke depressie als gevolg van alles wat niet meer te behappen is.
De balans lijkt door te slaan naar: ” de wereld is beter af zonder mij, ik maak overal een zooitje van. Ik ren me rot en de weg loopt steeds dood. En ik lijk alles kwijt te raken waar het waard was voor te leven.”
Ook mijn man heeft paniekaanvallen gehad. Met name in de periode dat ik niet langer met hem onder een dak kon zijn nadat ik ontdekt had wat hij uitspookte.
Toen ik eenmaal het deksel had gelicht van zijn beerput, stortte alles voor hem in.
Hij kapte onmiddelijk met alles wat hem kicks gaf en er was nog maar een ding: de angst dat ik nu voorgoed bij hem weg zou gaan.
Hij was de grip op alles kwijt en kon zich eigenlijk niet meer staande houden.
Na drie dagen zag en sprak ik hem weer voor het eerst en ik zag dat het niet goed ging; eerlijk gezegd vreesde ik voor wat hij eventueel zou kunnen gaan doen.
Hij dreigde nergens mee, ik voelde dat als ik hem alleen zou laten, het misschien de laatste keer zou zijn dat ik hem zag.
Dat heeft mij doen besluiten mijn eigen gevoelens te parkeren en terug te gaan naar huis.
Samen met hem.
En te kijken of er nog een toekomst kon zijn voor ons.
In de periode daarna is de bal gaan rollen.
Onze zoon van 27 jaar lijkt enorm op zijn vader.
Alleen geen chaos, maar structuur houdt hem op de been.
Schriften vol geschreven heeft hij, met hoe zaken aan te pakken en in welke volgorde.
Onze zoon heeft zwaar geblowd, enorm xtc gebruik, flink gedronken, paddo’s gebruikt met een keer een bad trip. Is van vwo naar havo naar mbo gegaan en zonder diploma gaan werken. (Moest van ons)
Heeft heel hard gewerkt, heel erg goed verdiend en alles er weer doorheen gejaagd.
Kwam op zijn 20e tot de conclusie dat het zo niet verder kon.
Die conclusie hadden wij inmiddels ook al getrokken. We hebben hem de ruimte gegeven eraan te werken.
Hij is zelfstandig afgekikt, heeft ondertussen steeds gewerkt en uiteindelijk toegangsexamen gedaan voor een HBO opleiding en met succes.
Inmiddels alweer twee jaar afgestudeerd en aan het werk.
Kampt nog steeds met paniekaanvallen, kan flashbacks hebben van de bad trip in bepaalde omstandigheden, heeft daar ook hulp voor gezocht. Wilde, nadat bij zijn vader adhd was vastgesteld toch wel wat nieuwsgierig weten of hij het ook had. (Tegelijk wilde hij het eigenlijk niet hebben….) Had een gesprekje met een psychiater en die zei, na dat ene gesprek, dat hij gewoon door zijn drugsgebruik een stuk jeugd had overgeslagen en dat hij dus geen adhd had.
We zijn nu een hele tijd verder en nu is hij zover het echt te willen laten uitzoeken, want hij herkent teveel, net als zijn vriendin, en wij ook. En hij tobt met hoe hij is en functioneert.
Zijn vriendin en hij houden zielsveel van elkaar, maar ik weet dat ze hem geregeld moet opvangen en op de grond houden.
We hebben dan ook geregeld contact met zijn vieren.
Binnenkort gaat hij echt gescreend worden, want hij wil weten waar hij aan toe is.
Hij zou meer rust in zijn hoofd willen, het is daar continue spitsuur. Hij begint open te staan voor eventueel medicijngebruik, al weet hij niet wat dat met hem gaat doen door zijn drugsverleden.
Het is afwachten. Eerst maar eens die screening, daarna zien we wel verder.
In ieder geval staat hij er niet alleen in.
En dat is het belangrijkste: dat je mensen om je heen hebt die naar je luisteren en je steunen: je vangnet.
En gelukkig heb jij die ook, Jeroen!
Dank je wel voor je verhaal.
lieve groet,
Janneke
Geen probleem janneke
heb er alleen meerdere uren over gedaan om alles zo te verwoorden want wou voor mezelf voorkomen dat ik teveel losliet en uiteindelijk mezelf er mee had. Zat hier vanmiddag in mijn eentje dus kon toch ook even alle emoties de vrije hand laten gaan wat het er gewoon even niet makkelijker op maakte maar aan de andere kant weer erg goed voelde.
heel simpel gezegd, .mijn goede vrienden, ons gezin , en de omgeving die er eventueel mee te maken gaan krijgen heb ik allemaal op de hoogte gebracht en die tonen begrip en geven steun, dat is gewoon al heel veel waard. Slik iedere dag braaf mijn medicijnen en heb altijd oxazepam voor de zekerheid bij me als het mis Gaat. Draai me simpelweg om en ga het probleem wel uit de weg tot er weer rust is.
Ook in samenhang met psyq straks afspraken gaan maken over hoe te handelen en de mensen die op de hoogte zijn te voorzien van informatie over hoe te handelen wanneer het mis gaat incl crisisnummer en gegevens van mijn behandelaars. Je weet tenslotte maar nooit wanneer het misgaat…. Het onbegrip wat je soms krijgt vind k wel verschrikkekijk, sommigen keren je zelfs de rug toe en enkelen roepen zelfs : jij met je kwaaltjes, terwijl ze geen flauw idee hebben van waar ze mee te maken hebben gehad ! Maar goed dat gevoel zul je zelf ook ongetwijfeld kennen..
je zoon ook ?? Erg blij voor jullie dat je grotendeels weet waar je aan toe bent, en hoop echt voor jullie dat verdere ellende bespaart gaat blijven. Vind het echt enorm knap van je dat je je zo hebt ingezet en er zo voor bent gegaan !!! Echt bewonderingswaardig en dat siert je !!! Hoop dat je mbt op je zoon snel duidelijkheid zult krijgen en hij zich ook zo goed zal inzetten !!!
wou dat het voor mij net zo was geweest, maar heb met mn eigen ontsporing en het doorslaan in alles gewon teveel onomkeerbaar gemaakt. Mijn geluk komt wel weer, daar maak ik mij geen zorgen om, ben allang blij dat het met haar goed gaat ondanks alles en hoop gewoon dat het haar goed blijft gaan in alle opzichten. We zullen het allemaal wel zien, maar kop dr voor en gaan met die banaan !! Ik sta overal open voor en heb gewoon erg veel zin in de toekomst 🙂
fijne nacht !
Jeroen,
het verleden kan je niet ongedaan maken.
Maar de toekomst is nieuw onbetreden gebied en geeft je alle mogelijkheden het anders te gaan doen.
Een mens die bereid is te leren van het verleden is beter toegerust op de toekomst, toch?
Ik weet zeker dat jij er komt. Je hebt de goede instelling en bent bereid naar jezelf te kijken en aan jezelf te werken. Er zijn zat mensen die dat niet doen en misschien wel nooit, omdat het inzet kost en emoties oproept. Er zijn zat mensen die leven als een kip zonder kop.
Ik ben zelf niet weggelopen voor de moeilijkheden. Ik denk namelijk dat je moet leren van wat op je pad komt. Als je weigert zaken onder ogen te zien en er aan te werken en je loopt er voor weg, dan denk ik dat het je achterhaalt als een boomerang:
de mogelijkheid van herhaling in een ander deel van je leven.
Dan kan ik er beter nu maar wat mee doen.
En ik heb er van geleerd, ik ben er van gegroeid en ben erdoor veranderd.
Dat is toch positief?
Persoonlijk heb ik grote bewondering voor mijn zoon: zoals hij zichzelf bij de kladden heeft gegrepen en zijn leven 100% gedraaid heeft.
Natuurlijk hebben wij als zijn ouders daar ook een aandeel in gehad, maar als hij niet zelf had gewild, hadden we niets bereikt.
Blijkbaar is de basis goed geweest.
Hij is destijds als puber ook gameverslaafd geweest.
Elke verslaving heeft hij zelf onder ogen gezien en hij heeft er mee kunnen stoppen.
Dat getuigt van enorme wilskracht!
Zoals het nu met hem gaat (samen met zijn vrouw) had ik een aantal jaren geleden niet durven dromen!
En het bijzondere is dat hij nu ons steunt. Hoe kan het lopen in je leven!?!
Hij gaat over het algemeen goed met hem. Maar het kan misschien nog beter als de onrust in zijn hoofd minder mag worden.
Het gaat met jou ook goed komen, Jeroen, je bent op de goede weg.
Geniet nog even van je vakantieweek.
Ik ga vanavond een week op vakantie. Dus als ik even niet reageer komt het daardoor.
lieve groet,
Janneke
goedemorgen Jeroen,
fijn om te lezen dat alles positief op de rit staat. operatie geslaagd ,vader weer aan de beterende hand voor jou werkt medicatie etc. heerlijk,met mij en ons drukke gezinsleven gaat alles ook naar wens. voor het eerst zijn wij dit jaar thuis met de vakantie maar ja ik heb mijn boek project die 24 augustus uit gaat komen en bezig met voorbereiden voor verschillende presentaties mijn man heeft project boekenkast schilderen op zich genomen. daarnaast hebben onze 2 zoons en hun 2 vriendinnnen die toch ook maar de meeste tijd hier wonen de tijd van hun leven.
ik merk wel dat ik steeds meer privacy wil ,dat is lastig met al die drukte , maar goed handteerbaar met medicatie.( ik heb minder last van mijn eigen korte lontjes gedrag) ik probeer ook steeds meer ieder zijn eigen verantwoording te laten dragen,en ja ondanks alles ben ik positief gestemd. het wordt voor mijzelf wel steeds lastiger om dingen te combineren baan voor drie dagen schrijfster zijn met allerlei leuke projecten ernaast en ons gezin. maar we zien wel gelukkig is mijn man altijd de rust zelve dus dat is prettig.
voor jou ook het allerbeste en laat nog eens wat van je horen.
groet Anne-Marie Sijpheer
hoi Anne-Marie,
Mooi om te horen dat het daar ook goed gaat ! En lekker toch zo`n vakantie bij huis ? ikzelf ben mijn vakantie ook lekker op pad geweest hier in de omgeving en heerlijk op de lokale terrassen gehangen, Lekker de rust opgezocht en lekker uitgerust met tussendoor een enkel bezoekje bij de psych.
Ik zal zeker nog wat van me laten horen zodra ik weer wat stappen verder ben, zal je op de hoogte houden ! Kreeg alleen een vervelende mededeling nog vanuit Psyq, en dat was dat de aankomende cursussen al overvol zitten en ik alleen nog maar online kan deelnemen momenteel 🙁
Desalniettemin heel veel succes gewenst met je boekpresentatie !!! geniet ervan !!!
Groetjes Jeroen
Zo herkenbaar, zoveel klopt..is het dan toch waar?
Ik wil niet geen stempel maar zou het eindelijk zeker willen weten :'(
Als het dan zo is..mischien kan ik de juiste hulp krijgen..
Hoi Marion,
Ik heb sinds een half jaar deze ‘stempel’ en ik ben er blij mee en pas op mijn 54e te horen gekregen! Het heeft mij uiteindelijk een heleboel rust gegeven, structurele hulp en medicatie. Hierdoor ben ik nu in staat mijn werk te doen zoals van mij verwacht mag worden. Ben ik rustiger in het praten, rust in mijn hoofd meer structuur in mijn werk. Het is zeker niet zo dat nu alles meer dan 100% is maar het leven is wel meer ‘dragelijk’ geworden. De onmacht , onzekerheid en het gevoel van falen zijn niet weg maar beter hanteerbaar. Verder is het voor mij ook zo, dat t me eigenlijk niet veel kan schelen wat mijn omgeving er van vindt. Het gaat om mij en jou geval om jou. Niet weten is, in mijn opinie, ook je kop in t zand steken. Je krijgt echt te maken met je omgeving die het onzin vindt, modeziekte, medicijnen absoluut not done. Maar als ik vraag of zij hun medicatie voor bijv. hun hartkwalen willen stoppen, is het antwoord toch echt: ‘nee natuurlijk niet, dat gaat niet anders kan ik niet goed functioneren”, leg maar dan maar eens uit wat het verschil is met lichamelijke klachten en geestelijke klachten. Met dien verstande dat de laatsten als ‘eng en aanstellerij’ worden ervaren.
Hak voor jezelf de knoop door, ga hulp zoeken, doe de test en zorg voor jezelf. Jij bent echt de enige die over jouzelf kan beslissen en niemand anders.
Sterkte en succes met je beslissing en blijf daarbij ook al moet je tegen de stroom in zwemmen.
Dank je voor je antwoord.
Wat jij beschrijft..ik teken ervoor!
Ik ben al heel mijn leven bezig met psychische problemen en het word nooit echt opgelost, zoveel herken ik..altijd onrustig ( in mijn hoofd) en druk en mensen die je vermijden.etc.
Ik wil zo graag rust..maar het probleem bij mij is dat mijn moeder, die het meest tijd met mij besteedde in mijn kindertijd en jeugd ivm mijn vaders werk, is overleden en mijn vader herrinnerd zich niet veel over mij.
De pschychiater zegd juist dat voor een juiste diagnose júist details over mijn kindertijd nodig zijn 🙁
Als ik de symtomen lees, vooral de lijst op deze pagina , dat ben ik gewoon!
Dus ik hoop dat de diagnose rond komt, en dat ik ook de juiste hulp kan krijgen.
Ik heb alleen éen angst, Ritalin.
Ik heb nerveuze tics en dan schijnt het niet goed te zijn..en je hoort er zoveel over..
Jij ook sterkte, en heel erg bedankt!
Hoi Marjon,
Heb je geen broers en/of zussen die iets over jou kunnen vertellen? Over hoe je was toen je jong was?
De zus van mijn man heeft dat gedaan toen er bij mijn man een diagnose werd gesteld, omdat zijn moeder net overleden was aan alzheimer en we met zijn vader ook niet verder kwamen.
groetjes en sterkte,
janneke
Nope, helaas niet..
Is er niemand in jouw omgeving die jou van vroeger kent?
Andere familieleden misschien? Die een beeld kunnen schetsen?
Oude schoolrapporten? Vriendinnen/ vrienden van vroeger?
Daarnaast lijkt mij het belangrijkste hoe je nu bent. Waar je als kind mee worstelde, kan in de volwassen leeftijd soms minder problematisch zijn. Of mensen hebben methodes ontwikkelt om er mee om te gaan.
Mij lijkt het belangrijkste wat als volwassen mens niet te nemen obstakels zijn of lijken.
Het gaat erom dat de problemen die nu spelen in kaart worden gebracht en dat je er mee aan de slag kan. Op welke manier dan ook.
Toch?
Janneke
O het is ook echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn maar ik bekijk t gewoon van de positieve kant. Ok ik heb een stempel maar ik ben gewoon iemand met iets extra’s, je kan van mij gekke invallen of antwoorden verwachten of gewoon volkomen tegen de draad in zijn of gewoon gaan met iets, daarna kijken of t lukt, afwijken van regels en procedures en kijken wat er voor leuks uit voorkomt of niet!!! Zelf slik ik nu sinds 4 maanden Ritalin en tuurlijk heeft t bijwerkingen zoals in het begin opgejaagd gevoel ook als je de dosis gaat verdubbelen, en mijn bloeddruk is omhoog gegaan, het kan ook stemmingswisselingen veroorzaken. Aan de andere kant merk ik van t laatste weinig omdat ik al meer dan 10 jaar antidepressiva slik, nu een prettige bijkomstigheid. Verder is voor mij t echt vervelende dat mijn bloeddruk omhoog is gegaan terwijl ik daar al last van heb waardoor ik regelmatig hoofdpijn heb, dat weegt echter niet op tegen het feit dat ik gewoon goede resultaten met de Ritalin heb. Ben gestart met 4×5 mg en zit nu op 4×10 mg en dat gaat goed. Buiten Ritalin zijn er ook andere medicijnen die ook kunnen helpen die misschien niet in conflict komen met je nerveuze tics. En misschien wordt dat ook minder als je eenmaal een diagnose hebt met bijbehorende medicatie. Bespreek dat met je psychiater
wat betreft je moeder: mijn moeder is wel bij het gesprek geweest maar de psych gaf aan dat ze niet zoveel aan haar info had omdat mijn moeder te druk was met mijn broer en zusjes en ik al heel jong zelfstandig was. Toch heeft zij wel erkend dat in mijn jeugd ik toch ook ADHD moet hebben gehad. Ze ging meer uit van mijn verhaal tot aan mijn 12 e jaar. Ook je rapporten van de basisschool zijn lijdend voor het onderzoek. Niet een onderzoek is zalig makend, het gaat erom dat jij je erkend voelt en geholpen wordt.
gr. Elly
Hoi Elly,
Lastig van die hoge bloeddruk! Wordt dat geregeld gecontroleerd?
Want blijkbaar heb je er wel echt last van, omdat je spreekt over hoofdpijnklachten.
Mijn man heeft om die redenen moeten stoppen met ritalin. Ook concerta en dexamfetamine gaven niet het gewenste resultaat.
Hij gebruikt nu sinds een jaar welbutrin (combinatiepreparaat : werkt zowel op depressie als adhd).
Wel de maximale dosis (300 mgr p dag = twee tabletten ’s ochtends vroeg), omdat bij een tablet de depressie ernstiger werd.
Dit gaat prima, de bijwerkingen zijn minimaal voor hem en hij voelt zich er goed bij.
’s Avonds slikt hij een tablet melatonine om dieper te kunnen slapen ’s nachts.
(Wordt sterk aangeraden bij adhd, het slaappatroon is vaak niet goed)
Hoop dat er goed naar gekeken wordt bij jou.
Succes en groetjes,
Janneke
Ik ben blij dat je dat verteld over die bijwerkingen want dat versterkt mijn gevoel dat Ritalin niet voor mij is.
Ik heb namelijk al hoge bloeddruk en medicijnen ervoor én vaak hoofdpijn.
Als dat nog erger word dan word mijn leven eerder een hel, moet ik beslist onthouden.
Ik ben blij met jou reactie Janneke, ik heb het genoteerd en zal dit zeker bespreken met de psychiater in geval van positieve diagnose.
Groetjes Marjon
Hoi Marjon,
In ieder geval werd bij mijn man regelmatig de bloeddruk gemeten, tenminste, wij hebben zelf een bloeddrukmeter en hielden het zelf bij toen de arts daarop aandrong.
Een hoge bloeddruk kan nare consequenties hebben voor je gezondheid.
Misschien moet je inderdaad over op andere medicatie.
Wacht niet te lang met hier actie op ondernemen.
succes,
janneke
Het valt op zich nu wel mee, maar ik wil dan natuurlijk niets waar het nog weer hoger van kan worden en hoofdpijn..heb ik al genoeg :-/
Erg herkenbaar allemaal, en dat op mijn 43e Gisteren begonnen met medicatie!
Ik nu ook..50 en eindelijk diagnose ADHD, en ik hoop dat het gaat helpen maar had het maar veel eerder gebeurd..zoveel had anders kunnen zijn in mijn leven maar ja ik heb nog wat jaren te gaan.
Ray, niet om te neuzen maar mag ik vragen wat voor medicatie jij hebt?
Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen.
ik gebruik nu ritalin 3x daags 20 mg (en dat gaat goed)
Ook Ritalin,
Ik heb de psychiater gezegd dat ik dat liever niet wil.
Mensen hier vertelden ook al over erge hoofdpijn en hogere bloeddruk wat ik allebij al heb.
We zien wel, als het moet dan moet het maar ik ben er een beetje bang van, heb jij dus geen bijwerkingen?
Ze zeggen ook als je een nerveuze tic hebt dit erger word of kan worden van Ritalin en ik heb dit soms vrij erg dus beangstigd me best 🙁
Bij toeval op een interessante side gekomen over adhd.
Iedereen die er meer over wil weten, over adhd/add, medicatie voors en tegens, enz enz, komt hier aan zijn trekken op zoek naar informatie.
Ik heb het in ieder geval met veel interesse gelezen!
http://www.lochness.be/20-populaire-adhd-vragen/20-populaire-vragen-over-ADHD-1
Hallo Janneke,
Bij toeval stuitte ik ook op wat informatie mbt op adhd, borderline achtige trekken en de verhouding met autisme… Ik heb met mezelf nog heel wat te stellen momenteel en helaas komen de gesprekken steeds meer en meer op gang na het vallen van het woord Asperger oftewel Hoog functionerend autisme en regelmatig terugkerende patronen.
Nu blijkt het zo te zijn dat al deze trekken ernstige overeenkomsten hebben met ADHD en BPS, Samen met mijn ouders is dit besproken en ook weer teruggekoppeld naar mijn werkgever en Psyq waardoor we ook dit eens goed gaan belichten… Alleen al het obsessieve gedrag tav hobby`s, egocentrisch gedrag, extreme vaardigheden op papier, geheugencapaciteit, eten, het mijn wil aspect en de leergierigheid tav alle interesse vlakken blijken flinke overeenkomsten te zijn voor mij persoonlijk.
Alle gebreken en eventueel verder bij komende klachten, kunnen eventueel teruggekoppeld worden aan comobordie, Het onstaan van dingen als paniekaanvallen, overgevoeligheid voor prikkels, depressiviteit enzovoort en niet te vergeten : HYPERACTIVITEIT, zijn veelvoorkomende eigenschappen die erg veel op ADHD lijken.
Vergis je niet, de relevantie is dusdanig groot dat ik direct aan jouw situatie moest denken en toch ook het idee heb dat dit jou hele andere inzichten gaat geven.
Hoop dat je hier wat aan hebt, is goed bedoeld
Groetjes Jeroen
http://www.autsider.net/documentatie/documenten/Kenmerken_AS(HFA).html
Hoi Jeroen,
Sorry voor mijn late reactie, maar internet lag er het weekend uit op de camping waar ik was….
Ik begrijp dat je nog volop in de molen zit van wat er nu precies met je aan de hand is.
En dat alle puzzelstukjes voor jou en je omgeving steeds meer op zijn plek gaan vallen.
Wat is er dan veel om over na te denken, lijkt mij, over hoe alles in je leven gelopen is tot nu toe…
Ik denk wel dat straks, als alle stofwolken die dit alles moet oproepen, zijn gaan liggen, je wel veel beter weet waar je aan toe bent. Dat je handvatten krijgt om je leven beter op de rails te krijgen.
En voor je omgeving dat ze weten hoe ze beter met jou om kunnen gaan, ook voor hen moet alles makkelijker worden, lijkt mij.
Ik heb het stuk wat je me aanraadt met veel interesse gelezen en gedacht over mogelijke overeenkomsten met wat daar aangegeven wordt en zoals mijn man over het algemeen is.
Ik weet dat er co-morbiditeiten zijn bij adhd.
Maar ik herken mijn man niet in dit stuk met deze gegevens.
In de periode dat hij volkomen los was van alles om zich heen en van zichzelf, dat is toch een periode geweest die op zichzelf staat.
Niemand (tenminste degenen die weten wat er gespeeld heeft) herkent hem daarin zoals hij normaliter is. Het is niet een probleem geweest dat met regelmaat terugkwam in zijn leven.
Wel herkent iedereen hem (hijzelf en ik ook) in de symptomen en uitingen van adhd met alles erop en eraan, type C noemen ze dat tegenwoordig geloof ik. En daarbij heeft hij een ernstige depressie gehad, maar ja, wie zou dat niet hebben of krijgen, als je jezelf en je leven bezig bent om zeep te helpen?
Daarnaast zal zeker meespelen, denk ik, dat hij hoogbegaafd is, met een enorme drang naar kennis. Maar zijn interesse kan door alles gegrepen worden, het is niet specifiek op een ding gericht.
Hij is een prettige gesprekspartner, hij heeft over alles wat je aanzwengelt wel iets gelezen of bestudeerd, ik kan me daar na 36 jaar nog steeds over verbazen over hoeveel kennis er in dat koppie zit. Zijn interesses zijn dus heel breed georienteerd.
Daarnaast heeft hij een hulpverlenerssyndroom. Voortkomend uit alles wil hij aardig gevonden worden, hij heeft heel veel moeite met mensen van wie hij het gevoel heeft dat ze hem niet mogen of afwijzen.
Ik heb destijds wel gesproken met vrienden hierover, beide vrienden werken met autisten, (de een geeft les, de ander als maatschappelijk werker in een woongroep)of het mogelijk is dat er autisme in het spel zou kunnen zijn (of een mildere vorm zoals asperger) maar zij herkenden dat niet bij hem.
Dat mijn man een moeilijk mens is, komt toch hoofdzakelijk door zijn uitgesproken adhd.
Maar het gaat goed met hem. Hij delegeert nu zaken die hij wel kan maar niet doet (of alleen doet als het echt niet anders kan, lees “deadline”) omdat het zijn interesse niet heeft, maar daardoor wel veel problemen geeft. Hij neemt meer pauzes, werkt minder, neemt meer vrij, volgt geen studies of opleidingen meer, gaat alleen nog voor bij- en nascholing van zijn werk enz enz.
Ons leven is dus radicaal verandert, een stuk rustiger en gezapiger geworden en het doet ons beiden goed, ja, ook hem!
Hij slaapt beter door de melatonine en dat doet natuurlijk ook veel goed voor zijn lijf.
Hij is van 300 mgr welbutrin naar 150 mgr gegaan en het gaat goed. Hij is vrolijker, actiever, weer meer spontaan, niet depressief.
Kortom, het gaat goed met hem en daardoor ook met mij/ons.
Jeroen, ik hoop van harte dat het met jou ook allemaal goed mag blijven gaan.
Het is wel even heel wat, wat je allemaal weer te verstouwen krijgt, maar misschien geeft het uiteindelijk een heleboel duidelijkheid en uiteindelijk rust.
Zodat je uiteindelijk kan zijn en mag zijn die je bent.
Daar gaat het om, toch?
Liefs,
Janneke
Hoi Janneke,
Nu sorry voor mijn late reactie 😉 Hier gaat alles erg goed moet ik zeggen ! Op een beetje prikkelbaarheid na, en nog stemmingswisselingen tijdens med gebruik gaat het lekker de goeie kant op 😀
In plaats van maar verder en verder te zoeken en me gek te laten maken door het internet heb ik er afstand van genomen, momenteel een begin makend aan de vaardigheidstraining adhd en weer druk aan het opbouwen met de concerta.
Ben echt stomverbaasd om wat die pillen met je doen, echt niet normaal…. Ben zo verdomde rustig en zo veel meer dingen vallen me op, echt maf dit, niet normaal gewoon. Alle eerdere klachten zijn grotendeels weg, op wat stress klachten nog na en soms bij grote inspanning nog de nodige spanningskoppijn maar dit bevalt mij en mijn omgeving heel erg goed ! Zelfs de depressieve klachten verdwijnen met de week verder naar de achtergrond en doe gewoon weer heerlijk mijn eigen ding en ben al weer druk aan de gang met het opbouwen van eigen huisje boompje beestje, met de structuur van het werk als basis. Super gevoel, weer lekker aan de gang te kunnen,
Ben wel verbaasd hoe anders je door die meds tegen dingen aan kunt kijken, en net wat jij hier boven allemaal omschrijft over je man lijkt nog steeds alsof ik over mezelf zit te lezen,,,, Bps trekken, tjah t nis niet anders, maar denk dat de rust van de meds icm met de eventuele cgt of dgt die ook wel hanteerbaar gaan maken 😉 misschien nog een domme vraag, maar had jouw man tijdens zijn depressieve periode zijn impulsiviteit wel in de hand ??? Vooral tijdens de manische periode kreeg ik het maar niet voor elkaar en heb ik iets te veel onherstelbare ellende veroorzaakt, maar goed dat is nou eenmaal gebeurt ;(
Nog steeds jammer om te moeten ervaren dat mensen adhd als een fabeltje zien…. Tjah, kennis is macht toch ?
Fijn weekend ,
Groeten Jeroen
Hoi Jeroen,
Fijn om te lezen dat je de draad van je leven weer hebt kunnen oppakken!
Dat het goed gaat op je werk en in je priveleven.
Ik ben echt blij voor je!
Ik heb nagedacht over je vraag en heb het er ook met mijn man over gehad, over hoe hij het ervaren heeft.
Zijn hele leven tot begin 2011 is hij impulsief geweest. Maar het heeft hem tot 2010 niet in hele grote problemen gebracht. Zijn (mijn) geluk is ook dat hij een hekel heeft aan schulden, dus op financieel gebied is het nooit uit de hand gelopen. Maar verder lijkt het net een sneeuwbal die van de berg is gaan rollen, steeds sneller en sneller tot er geen houden meer aan was: zijn te lange werkdagen, studies, hobby’s, anderen helpen etc.
Zijn laatste studie heeft hem uiteindelijk de das om gedaan. Drie jaar lang studeren op een manier die absoluut niet bij je past, maar je wil die master halen, omdat dit van belang is voor je werk en je toekomst daarin. Er worden zulke hoge eisen gesteld aan mensen tegenwoordig! Het zijn, ook voor mij, drie tropenjaren geweest, echt afschuwelijk! Ik heb hem zien afglijden naar de afgrond en ik was machteloos.
Ik bereikte hem niet meer en zag dat hij naast zijn studie en werkweek (50 uur werken, 1 dag naar school, twee dagen studeren….) alles wat ook maar zijn aandacht trok, ook nog erbij ging doen.
Het ging mis in zijn laatste studiejaar, hij is compleet van zijn anker geslagen en heeft van alles gedaan waar je maar dopamine van aan gaat maken: enorme risico’s nemen in het verkeer, veelvuldig vreemdgaan, vreetbuien (met name snoep), op de toppen van je kunnen lopen. Daarnaast sliep hij altijd al heel weinig, dus zijn lijf moet oververmoeid zijn geweest, maar dat schijn je niet meer te voelen.(Of misschien is dat wel een gevoel dat je mist bij ADHD.) En verder zo’n beetje niets meer doen op administratief/ financieel gebied en dat voor een kleine ondernemer…. Gevolg: aan de lopende band deurwaarders in zijn zaak, aanmaningen (ook dat zal de nodige dopamine hebben opgewekt, deze spanningen).
Enfin, drama alom. Het topje van de ijsberg ontdekte ik bijna halverwege 2011(alles gebeurde buiten mijn beeld) en voor mij stortte mijn wereld in…. Het was allemaal een grote puinhoop. Eind 2010 had hij wel die master in zijn zak, maar ten koste van wat!!
Achteraf, ja achteraf besef ik wel hoe vreemd hij was geweest, hoe afwezig in gedachten.
Ik had alles geweten aan de stress van het examenjaar en aan de stress van de jaren daarvoor. Ik had echt geen idee wat er zich allemaal buiten mijn gezichtsveld afspeelde.
Toen ik daar achter kwam, naar dat gevoel kan ik niet eens meer terug. Dan blokkeer ik. Nog steeds. Al die jaren heb ik hem zo goed mogelijk gesteund, in alles. Ik voelde me verraden, ik voelde me verraden in onze relatie, in wat we samen hadden. Ik hoop echt me nooit meer zo te hoeven voelen, zoveel pijn, zoveel verdriet.
Ja, hij moet manisch zijn geweest in 2010. Dat denkt hij nu zelf ook. Totaal grenzeloos in alles. Alles kon/ mocht of werd weggestopt in een hoekje.
Toen het doek viel was het op. Alles knalde ineen: zijn kijk op zichzelf, op zijn leven, hoe hij was en inmiddels geworden was: iemand die hij niet wil zijn. Hij was mij waarschijnlijk kwijt, hij was bij zijn kinderen van zijn voetstuk gevallen door alles wat hij had uitgespookt op het relationele vlak, hij was zichzelf kwijt. Hij kreeg paniekaanvallen, thuis (alleen) en op zijn werk. Ik ben naar hem teruggegaan na drie dagen omdat ik besefte dat het niet goed met hem ging en hij eruit zou kunnen gaan stappen. Ik voelde het aan alles.
Ik heb de kar in beweging gebracht, het balletje aan het rollen. Het heeft nog een half jaar geduurd helaas, doordat faxen kwijt raakten, telefoontjes mis gingen, maar er kwam hulp.
En het gaat goed nu, 2 1/2 jaar verder. We zijn allebei stabieler, maar ook nog steeds allebei heel emotioneel. Er hoeft maar iets te zijn of te gebeuren of de tranen vloeien.
Het is een heel proces, voor allebei. Het heeft beiden erg veranderd en we moeten nieuwe wegen ontdekken en bewandelen. En gelukkig is het nog mogelijk dit samen te doen.
Ik wens je alle goeds Jeroen en dat je niet meer zoveel zoekt op internet is alleen maar goed. Dat betekent dat er meer acceptatie is bij jou, denk ik.
Lieve groet,
Janneke
Hoi Janneke,
Inderdaad acceptatie alom, heb me er grotendeels bij neer gelegd maar nog steeds houd het me wel veel bezig hoor. Vandaag ben ik precies een half jaar verder dan de aanvang van de rampzalige ontsporing. En nog steeds heb ik wel een aantal klachten. Wanneer ik onder invloed ben van de meds verbaas ik me knoeper hard over het cognitieve aspect, en lukt het me erg goed om rustig terug te kijken en over alles na te denken, zonder de meds nog steeds enig zins een ongeleid projectiel en niet te genieten…
Wat jij hierboven melde over je man gelde voor mij heel wat jaren terug net zo op financieel gebied, ik werkte knoeper hard en ernstig veel om me mijn luxe leventje te kunnen veroorloven, in de tussentijd ernstig veel ingrijpende dingen meegemaakt op het familievlak en ipv overal goed over te praten ben ik alles maar gaan opkroppen…nu na ruim 6 jaar is gewoon alles er opeens uit geknald en word je door alles ingehaald. Stress stress en nog een stress met hele hevige paniekaanvallen als gevolg. Vooral die paniekaanvallen spelen me nog erg veel parten, er hoeft maar iets te gebeuren of iets verkeerd gezegd te worden en ik knal er weer in en ga volledig in t verweer. Wanneer ik geen meds opheb ben ik ook direct weer lichtgeraakt en kan ik nergens tegen, Komt je waarschijnlijk ook wel bekend voor ?? Tevens wanneer ik me overal te veel mee bezig hou overmannen de emoties me ook erg vaak, ben aan het leren dit toch te laten komen ipv steeds vaker het weg te stoppen… btje raar misschien maar lucht wel op.
Inmiddels heb ik nog een paar opzienbarende ontdekkingen gedaan in de familie… Vanuit mijn vaders kant komt ADD en ADHD vaak naar voren, nu vanuit mijn moeders kant autisme….. Mijn plaatje begint dus steeds completer te worden, vooral na het bespreken hiervan en kijken naar typerend gedrag voor volwassenen… Ben benieuwd wat hier uit naar voren gaat komen want ook in de zelf testen heb ik positief gescoord. Geloof me, ik maak niet de stomme aanname dat het dus direct voor mij van toepassing is maar de score en overeenkomsten zijn helaas ook weer overweldigend :S Laat het aan de vakmensen over !
Momenteel de studie hervat ( gaat wel met moeite ), nog steeds druk met de woningjacht aan de gang en hier uit zullen we wel verder zien hoe het loopt. Begrip is er vanuit mijn ouders nog steeds niet, dus dat is wel lastig maar gelukkig zijn ze op t werk en de omgeving wel erg begripvol ;D Gaat helemaal goed komen ! Meer rust en structuur zal mij goed doen, kan dan ook echt niet wachten tot ik straks mijn eigen plekje weer heb 😉
Groetjes Jeroen
Hoi Jeroen,
Ik denk dat het inderdaad heel goed is als je je eigen plek weer hebt!
Ik neem aan dat je op dit moment weer even bij je ouders woont?
Wat jammer dat je zo weinig steun krijgt van je ouders. Waarschijnlijk snappen ze er niet veel van en kunnen ze zich slecht in jou verplaatsen; zien ze alleen maar de uitkomst van een hele grote optelsom.
Maar ook: hoe fijn dat anderen in je omgeving het wel oppakken en er voor je zijn, met name op je werk! Daar ben je tenslotte een groot deel van de week.
Goed van je dat je meer probeert te delen van wat er binnen in jou speelt: meer praten over alles wat je bezig houdt, de emoties die je voelt en die er mogen zijn.
Heel erg belangrijk en zeker nier raar!! Dat haalt inderdaad de druk van de ketel en voorkomt paniekaanvallen.
Bij ons is alles 2 1/2 jaar geleden geescaleerd, wij zijn vanaf die tijd bezig te werken aan ons zelf en de relatie en puin te ruimen. Bij jou is dat een half jaar geleden begonnen. Geef het de tijd, Jeroen. Het is allemaal nog zo pril, je zit in een opbouwende fase waarin heel veel gebeurd, met jou en in jou. Je hebt heel veel te verwerken, niet alleen je geest, ook je lichaam. Je kan snel willen, maar het kost tijd om alles te verwerken en je in je nieuwe leven te settelen: in hoe je tegen jezelf aankijkt, met dingen omgaat, te wennen aan een leven met medicatie, alles op orde krijgen en op orde houden, weer meester te worden over je eigen leven.
Je inzet is echt groot genoeg, gun jezelf de tijd om je alles eigen te maken en te wennen aan een nieuwe situatie.
Ook over wat er nu precies met je aan de hand is zit je nog steeds in een ontdekkingsfase.
Het komt echt wel goed met jou.
Twee zinnetjes die je in je achterhoofd kan houden, want ze werken echt volgens mij: “tijd heelt wonden” en “een mens lijdt het meest door hetgeen dat hij vreest”.
liefs,
Janneke
Ik wil mijn bewondering uitspreken voor iedereen die zo geduldig is. Een maand geleden heb ik mijn ex definitief de deur uit gezet. Met hem viel niet meer te leven. Hij vertoont zeer duidelijk kenmerken van adhd, maar geeft aan dat bij hem slechts add is geconstateerd.
Mijn leven lang heb ik mensen om mij heen gehad die gestructureerd leven en zorgen voor orde, stabiliteit en veiligheid. Alleen mijn ex maakte er een zooitje van. Zijn adhd heeft gezorgd voor een reeks ellende, en ik kon er niet meer tegen. Hij weigerde hulp te zoeken en ontkende adhd te hebben.
Om maar even enkele incidenten te noemen:
– stelselmatig had hij ruzie met mensen (ouders, willekeurige mensen op straat e.d.)
– sprong van hak op de tak in gesprekken. Een gesprek van begin tot eind vertellen kon hij niet.
-hij loog veel. Ontkende dingen die hij had gedaan of dikte dingen ongelofelijk aan.
– zorgde voor gevaarlijke situaties en vertoonde roekeloos gedrag. Bijvoorbeeld, toen mijn zoontje een jaar geleden geboren was heeft hij de geboorteballonnen in de fik gestoken, in de kamer waarin de baby sliep.
– had moeite met zeer simpele taken.
– maakte een bende van de huishouding. Bijv. zette alles maar lukraak neer, en had moeite met ordenen.
Schoonmaken deed hij maar halfgebakken, net als afwassen. Een gootsteen kon nooit leeg zijn; hij waste altijd slechts voor de helft af.
– had moeite om de aandacht bij de baby te houden. Heeft hem zelfs bij vier maanden op zijn hoofd laten vallen. Hij was op iets anders gefocust.
– hij wilde altijd centraal staan en eiste altijd en overal de aandacht op.
– hij had altijd kritiek op anderen en meenden dat zij (normaal functionerende mensen) niet goed wijs waren.
– hij vertelde jan alle man over zijn privéleven. Dit ongeacht of hij de persoon kende of niet.
-hij kon nooit stilzitten of geluidloos zijn. Hij was altijd zeeeer duidelijk aanwezig
Tja..ik kan nog wel even doorgaan. Hij weigerde hulp te zoeken. Na de geboorte van mijn zoon kregen we bijna dagelijks ruzies. Zijn chaotische, impulsieve en ongecontroleerde gedragingen werden als maar heftiger. Zijn impulsieve gedragingen zorgden regelmatig voor gevaarlijke situaties voor de baby. (Bijv. Slaande ruzies met vreemden op straat, terwijl we met de baby liepen).
Het leven werd een chaos en ellende. Ik wilde mijn kind en mijzelf beschermen. Ik kon het leven met zijn adhd niet aan. Nu hij weg is heb ik eindelijk rust.
Meisje..meisje..toch!
Ben onder de indruk wat jij ook allemaal hebt doirstaan met je ex..RESPECT en nogmaals Respect..
Je hebt zelf ook veel geduld gehad..Gelukkig heb je de juiste beslissing genomen en leven jullie beiden nog…Absoluut geen schuldgevoelens nodig in deze kwestie…Goed gedaan!
Heel veel liefs en sterkte in de toekomst…groetjes hanneke
Sara,
Je schrijft bewondering te hebben voor iedereen die zo geduldig is: je hebt zelf zoveel geduld gehad!
Wat moet jij veel van deze man gehouden hebben en wat heb je geknokt!
Als iemand niet bereid is naar zichzelf te kijken en aan zichzelf te werken verspeelt hij alles wat de moeite waard is in het leven, maar wat niet gezien wordt als van zoveel waarde door die persoon zelf. Hoe triest!
Je hebt tot de conclusie moeten komen dat jij en je kind meer waard zijn dan dit; dat je kind mag opgroeien in een veilige, rustige omgeving.
En daar heb je volledig gelijk in. Maar hoe moeilijk moet dat niet geweest zijn!
Ik heb diep respect voor jou zoals je opgekomen bent voor jezelf, je kind en jullie leven.
lieve groet,
Janneke
Ik herken mijzelf wel in het verhaal van Sara, maar als man zijnde dan. Ik heb adhd, een paar jaar ritalin gebuikt om door de schoolperiode heen te komen, en later Concerta, maar daar ben ik vrij snel mee gestopt. sinds een poos merk dat ik verander, ik wordt agressiever in mijn communicatie ( nooit fysiek!!), reageer veel impulsiever en lijk steeds vaker de controle te verliezen. Met ruzies als gevolg.Mijn partner heeft hier steeds meer last van. Ik wil niet aan de medicijnen weer maar ik begin steeds meer de noodzaak te voelen. Ik ben ook constand verschrikkelijk moe en dan ook echt uitgeput, geestelijk vooral. Ik kan gewoon steeds minder goed functioneren, ruzie met de kids erbij als gevolg. Ik begin mij het type man te voelen waar sara het over heeft. Ik heb gewoon hulp nodig en vraag mij af of er mensen zijn die zich herkennen hierin, ik heb over 2 dagen een afspraak bij de huisarts, want ik begin in rap tempo te worden wat ik niet wil zijn.
Hoi Stephan,
Het niet willen worden, zoals je schrijft, is het begin.
Goed dat je stappen onderneemt omdat je aan jezelf wil werken en het allemaal niet op zijn beloop laat tot de bom barst!
Ook fijn en geruststellend voor je partner als ze aan je merkt dat je niet wil dat het verder uit de hand gaat lopen. Dat zij genoeg waarde heeft voor jou om voor de relatie te knokken.
Ik zou haar wel aanraden zich te verdiepen in wat ADHD inhoudt en wat het met zich mee kan brengen op relatiegebied. Een boek waar mijn man en ik veel aan hebben gehad is “ADHDrelaties” van Melissa Orlov, je kan haar en het boek googelen.
Naar de huisarts gaan is de eerste stap. En die heb je al gezet.
Ik zou om een verwijzing vragen naar een instantie waar mensen met ADHD goede begeleiding kunnen verwachten. Wij hebben zelf goede ervaringen met Psyq. Maar anderen hier hebben ongetwijfeld ook zo hun tips op dit gebied.
De eerste stap heb je gezet; je bent je bewust geworden dat het zo niet goed gaat en je hebt actie ondernomen.
Heel veel succes en sterkte,
Janneke
Hallo Janneke & Annemarie,
Eerder heb ik het met Janneke al gehad over HFA, of autisme in het algemeen. Helaas zijn al mijn vermoedens gegrond na uitvoerig bestuderen van mijn familie… Vaders kant add/adhd en moeders kant autisme spectrum… De nieuwste telg in de familie vertoont ook de symptomen ;(
nog steeds geen erkenning vanuit mijn ouders allhoewel mijn moeder toch ernstige dwangmatige handelingen er op na houd… Zelf vertoon ik heel veel symptonen die in het algemeen niet opvallen, maar te denken valt aan : Hoofdwiegen bij onrust, sponsgedrag, obessieve intresses in bezigheden ( Gelijk aan hyperfocus) alleen onthoud ik het allemaal…. Echollatie is ook van toepassing.
Gisteren na gesprek met een collega autist de AQ test gedaan op mijn gemak…. Helaas bovengemiddelde score op alle vlakken.. score van 35 punten..Nu volgende week een afspraak maken @ autismecentrum noord nederland omdat psyq er niet in mee wil gaan ondanks alle gegronde aandragingen en fammiliaire omstandigheden 🙁 De concerta zorgt voor meer onrust en `10 tallen stemmingswisselingen per dag, dus weer gespreksstof voor de psych..
Ik ben en blijf positief, maar dit is helaas wel weer een harde klap om te incasseren, net nu je overal een beetje bovenop bent.. Snap me zelf met de dag meer en ook waarom het allemaal mis is gegaan. Ik baal echt als een stekker dat mijn ouders vroeger niet door hebben gezet, vermoed dat het hun eigen angsten zijn en bang zijn voor de confrontatie..
Fijn weekend allemaal
Na verder wikken en wegen
probeer eens ritalin, ik ben ok?
met welk idee, weer terug naar de ritalin ? juist mee gestopt ivm rebound…
met concerta erbij heb je geen rebounds, doe ik ook, als basis.
Hoi Jeroen,
vervelend dat je last hebt van rebounds en onrust. Hopelijk kan je psychiater je een goed advies hierin geven.
Daarnaast: goed dat er steeds meer duidelijkheid komt in wat er aan de hand is en wat de weg wordt om te gaan! Het blijft jammer dat je ouders het voor je gevoel laten afweten in de ondersteuning die je zo graag van hen zou willen krijgen.
Hopelijk krijg je die steun wel van anderen om je heen op dit moment.
Jeroen, je bent nu niet anders dan ooit voorheen in je leven. Alleen krijg je meer inzicht in hoe je bent; wat je sterke kanten zijn en wat je valkuilen. Je krijgt meer inzicht in wat je nodig hebt om beter te kunnen functioneren als mens, om beter in je vel te zitten.
Als ik het zo bekijk eigenlijk allemaal alleen maar positief!
Kop op he! Het gaat heus de goede kant op! Er zijn zat mensen om je heen die met je begaan zijn en die je steunen!
Liefs,
Janneke
Hoi Janneke,
De duidelijkheid is er nu…. precies wat we dachten… een autismespectrum stoornis icm add ;( Aan de ene kant enorme opluchting, aan de andere kant enorm verdriet…..
Afgelopen avond een lang gesprek gehad met mijn psychologe nadat we uitvoerig al mijn klachten hebben doorgenomen en de rare dingen die gebeurden vanaf 1 april en uit vroegere jeugd, zelfs zij herkende er teveel in waarna ze me nu heeft doorverwezen naar specialisten op dat vlak, Letterlijk alles weer benoemd incl alle verwijten van mijn lieve ex-partner aan mijn adres,
De opmerkzaamheid van mijn oom (moeders kant) en de gesprekken omtrent HFA hebben icm met de rust die ik nu heb in mijn hoofd dingen in een ander daglicht gesteld en daarom verzocht voor een objectieve verwijzing naar het ATN/GGZ, tegelijkertijd komt ook het besef dat hier geen ontkennen meer aan is, vooral nu ik de afgelopen week al op 2 verjaardagen en in een drukke kantine op het werk helemaal gestoord werd van de vele geluiden en indrukken.
Echt, 1 labeltje vond ik al erg, maar deze er boven op geeft dus gewoon letterljk een handicap aan,,, kost de nodige tijd om te verwerken, vooral nu bevestigt is dat mijn klachten nooit meer weg zullen gaan en voortgekomen zijn uit alle gebeurtenissen van het laatste half jaar, pff ik ben er eerlijk gezegd kapot van ;(
Je hebt ook echt gelijk met je bovenstaande woorden mijn goeie vrienden, een aantal gezinsleden en ook mijn werkgever helpen me er enorm door heen, echt niet normaal gewoon hoe sommige mensen het opeens voor je opnemen, , maakt weer een hele hoop emoties los,. Vooral een goeie maat van me die gisteren zijn trots uitte over hoe ik overal mee bezig was en doorzet met alles ivm mijn stoornissen 😉 ook een paar lieve collega`s proberen me constant op te beuren wat enorm veel goed`s doet,, had het alleen nog heel graag willen uit kunnen leggen aan een zeker iemand maar ben bang dat die kans nooit meer komt 🙁
trust me, ik ga door in mijn ingeslagen weg, en hou mijn kop omhoog, want ik ben wie ik ben en als ze het niet aanstaat dan lopen ze maar mooi de andere kant op !!
ik hou je verder hier op de hoogte, en nogmaals succes en enorm bedankt voor alles en je steun 😀
Liefs Jeroen
Hoi Jeroen,
Eindelijk duidelijkheid! Ik ben blij voor je, echt!
Nu kan je aan de slag en krijg je de hulp die je daarbij nodig hebt.
Op dit moment zit je in een rouwproces om dat wat niet was of niet zal zijn.
Ook dat gaat voorbij.
Weet je, Jeroen, alles is een half jaar geleden in een stroomversnelling terecht gekomen.
Helaas heeft dat je je toenmalige relatie gekost.
Maar het had onherroepelijk gebeurd, ooit. En dan op een later tijdstip dan nu het geval was.
Misschien was de puinhoop dan helemaal erg geweest…., misschien dat dat een gegeven is dat je wat tot steun kan zijn op dit moment.
En dat je zoveel steun krijgt, ook uit onverwachte hoek, dat zegt ook iets over jou!
Je bent een mens die veel voor anderen betekent. Ondanks alles ga je niet bij de pakken neerzitten, al wil je af en toe echt wel het bijltje erbij neergooien. Zo van: “geef mijn portie maar aan Fikkie, ik ben weg!”
Maar je zet uiteindelijk weer opnieuw je schouders eronder en gaat ervoor!
En dat is een eigenschap die maakt dat jij het redt. Je gaat een andere toekomst tegemoet, sterker en meer bewust van al je kwaliteiten.
Fijn dat je af en toe nog even zal laten weten hoe het met je gaat.
Heel veel succes, Jeroen,
liefs,
Janneke
Jeetje,.
Wat herkenbaar dit.. ik ben er helemaal stil van.
Even laten bezinken. Maar alles valt wel op zijn plaats..
Tjah, zo ging het mij ook af… het is even een harde knauw maar ik weet nu wel waar ik aan toe ben en dus ook gewoon nooit beter ga worden en er mee om moet leren gaan.
Tis balen dat er eerst zoveel mis moet gaan voordat je na 29 jaar opeens de diagnose krijgt en er achter moet komen dat je “iets mankeert” Zonder het open bespreken van alles en de extreme obsessie van mezelf om er achter te komen van wat mij mankeert was ik ook nooit zo ver gekomen in alles… Janneke en annemarie hebben de nodige feed back verzorgt in samenhang met vele anderen hier op het forum wat gewoon vergaande inzichten heeft verzorgd…
Eergisteren werd het puzzeltje helemaal compleet nadat ik naar de netwerkborrel ” iets drinken ” ben geweest, opgezet door Gijs Korver, het gezicht van de autisten versie van de Sire campagne : de hulplijn voor mensen zonder psychische stoornis…. Echt waar wat een vent, en na het horen van zijn verhaal is mijn puzzel compleet !! Of het nou HFA word of het syndroom van Asperger moet nog gaan blijken, maar na een half jaar bikkelen en buffelen is mijn puzzeltje compleet 😀
Nogmaals bedankt allemaal, en wat je ook doet POSITIEF blijven 😀
Liefs Jeroen
Is het normaal dat je partner met adhd je constant verwijten maakt. Mijn vriend zegt echt vreselijke dingen tegen me die echt niet kunnen. Zoals bv. dat ik 2 crematies heb verpest, terwijl ik er juist zo voor hem was. Hij kan er totaal niet over praten en ik heb het altijd gedaan. Ik kan er niet meer tegen op het moment. Het gebeurt ook onder invloed van alcohol. Hij zegt dat hij van mij houdt maar elke dag is er weer gezanik omdat hij altijd maar boos wordt.
Beste Ellen,
Dat lijkt mij als man zijnde met waarschijnlijk ook ADHD wel begrijpelijk van hem, maar het is natuurlijk niet normaal! Hij heeft, net als ik ook wel eens heb, gewoon woede uitbarstingen door waarschijnlijk de ADHD. Naar mijn idee hebben (sommige) mensen met ADHD gewoon meer moeite dan anderen om hun emoties onder controle te hebben en te houden. Volgens mij is dat gewoon het probleem bij je partner, Ellen. Wellicht is het een idee, mits hij er natuurlijk zelf voor open staat, om dit probleem van emoties onder controle hebben, eens samen te bepraten op een geschikt moment of eventueel er samen mee naar de huisarts te gaan of een ander geschikt vertrouwenspersoon.
Ellen,
Ik heb geen partner met ADHD, maar heb het zelf, weet daardoor als geen ander hoe lastig het is om je emoties/ impulsiviteit onder controle te houden. Ik slik medicatie, hier moet je zeker geen alcohol bij drinken…weet niet of jouw partner deze combinatie wel maakt, dat kan namelijk wel degelijk het verschil maken…..ik hoef niet te drinken als ik m’n concerta heb geslikt….misschien iets om rekening mee te houden? Als hij een ADHD diagnose heeft en geen medicatie. Gebruikt is dat wellicht de rede van zijn ongeremde agressieve gedrag. Misschien wordt het dan is tijd om wel over medicijnen na te denken..
Wens je succes….
Volgens mij haalt medicatie niet het aggressieve gevoel weg (het dempt het hoogstens voor een bepaalde tijd . Praten helpt en denk eens aan bv meditatie . Dit kan alleen werken als de persoon ervoor openstaat uiteraard maar het leert je je je gevoelens te stroomlijnen .
hoi hoi ik ga me leven lang met 180 km per uur door het leven heb vanaf myn 16 ziekte van bechtrew maar heb tot me 36 ste kyhard gewerkt in de bouw tot dat de man met de hamer kwam ik werkte had energie voor drie man wegenspyn klachten kwam ik in aanmerking met speed werd er erg rustig en gefocust van inmidels ben ik veertig en gebruik al drie jaar lang retaline en zinds kort concerta MENSEN NEEM VAN MY AAN DAT DE DOSERINGEN VAN FABRIKANTEN NIET KLOPPEN ALS HET EVEN SLECHT GAAT GOOIEN ZE ER GEWOON MINDER METHY……… IN ALS JULIE EERLYK TEGEN JULIE ZELF ZYN EN NAAR JULIE LICHAAM LUISTEREN BEGRYPEN JULIE PRECIES WAT IK SCHRYF byvoorbeeld volgens PSCHY zou CONCERTA 24 UUR WERKEN VOLGENS APHOTHEEK OOK FABRIKANT HEB IK INMIDDELS GEMAILD KREEG ALS ANTWOORD 12 TO 16 UUR WERKT CONCERTA BY KINDEREN MISCHIEN OF BY MUIZEN MEDICYNEN IN EXPERIMENTELE VAZEN KLOP MEESTAL MAAR DAARNAAR DOEN ZE WAT ZE WILLEN EN HET ERGSTE VAN ALLES IS SCHOMMELING IN DOSERING KUNNEN MENSEN MET ADHD EN ADD NIET GEBRUIKEN WY WILLEN EVENWICHT TEVENS IK WEEG 86 KIL0 BEN BEHOORLYK GESPIERD RETALINE WERKT TWEE UUR EN CONCERTA 36MG MAAR 7 UUR MAAR WEL 7 UURTJES ZOALS HET HOORD TE ZYN MAAR NAAR 7 UURTJES BREEK DE HEL LOS IN MYN HOOFD LIGT HET AAN MY OF HEBBEN ANDERE MENSEN DE ZELFDE ERVARING IK ZOU FYN VINDEN OM MET MENSEN IN CONTACKT TE KOMEN DIE ZELFDE OF ANDERE ERVARINGEN HEBBEN OF ADVIES KUNNEN GEVEN MVG G KEHYA
Beste Kehya,
Wat je beschrijft klopt: ritalin werkt tussen de 2 en drie uur per tablet, ( afhankelijk van de persoon kan dit verschillen, bij mijn man houdt de werking na 2 1/2 uur op, bij mijn zoon 4 uur); concerta werkt plus minus 6 a 7 uur per capsule.
Daarom slikte mijn man 4x dd ritalin (werkte 11 a 12 u per dag) en naderhand, toen hij overstapte op concerta, 2x p dag concerta. Voor de nacht, om beter en dieper te kunnen slapen, slikt hij melatonine. Hij slaapt nog steeds niet overdreven veel, maar de slaapkwaliteit is enorm verbeterd.
Toen hij ritalin slikte, voelde hij het ook als het uitgewerkt was.
Ik weet niet hoe jouw doseringen over de dag verdeeld zijn, maar als je maar 1x dd concerta slikt en je ervaart daar zo’n last van, krijg je niet genoeg.
Als ik jou was, zou ik contact opnemen met de huisarts/ psychiater die jouw behandelaar is en hierover gaan praten.
groetjes en sterkte,
Janneke
Hoi Janneke,
Ik heb via de site een vraag aan jou gemaild. Mogelijk heb jij jouw inbox nog niet gecheckt? Indien dit het geval is ….zou jij er nog even naar willen kijken? Alvast bedankt voor de moeite.
Groet en dank van Martine.
Beste Martine,
ik wil best naar die vraag kijken, maar mijn inbox checken? Ik weet niet eens dat ik er een zou hebben….:-)
groetjes,
Janneke
onze dochter 16 weet sinds een jaar dat ze ADD heeft. ( ik weet nu dus ook wat ik heb al 45 jaar want ze ongeveer een kloon van mij ondanks de genetische toevoeging van haar vader 🙂 ) ze slikt nu
Concerta waar ze baat bij heeft. Omdat ze depressief bleef ( al zo’n 4 jaar af en aan) slikt ze er sinds een aantal weken ook Prozac bij. Ze begint zich gelukkig beter te voelen. “mam het lijkt wel of ik leef!”
nu is ze de laatste tijd echter erg moe. Mijn vraag is: heeft iemand ervaring met deze combinatie van medicatie? Is dit een tijdelijke bijwerking of……
Hoi maatje,
Geen idee of het een bijwerking kan zijn bij deze combinatie van medicijnen.
Misschien weet de apotheek dit of anders de behandelende arts.
Als het echter niet bekend is, kan het natuurlijk ook iets anders zijn.
De ziekte van pfeiffer (ook wel kiss-disease genoemd) gaat ook gepaard met heftige moeheidsverschijnselen. Gaat vaak samen met verhoging van de lichaamstemperatuur, (soms zelfs koorts) en keelontsteking.
Janneke
hoi hoi alemaal ik gebruik nieuw al drie jaar retaline laatste jaar wil het niet meer ik voel me vreselyk hele week by uitwerking hyper ventelatie pshygiater toevallig de hele week op vakantie maandag is ze gelukkig weer terug maandag tot donderdag vreselyk vrydag wegens elendige week niks proberen te pakken ging helemaal fout HEBBEN ME NAAR DE DOKTER MOETEN RYDEN VAN UIT ME WERK MOEST CONSERTA WEER PAKKEN IK HEB MYN CONCLUSIE GEMAAKT HET WERKT NIET MEER BYWERKINGEN WORDEN VAN KWAAD TOT ERGER IK BEN EVEN GAAN SPEUREN OP HET NET EN LAS WAT OVER DEXAMFETAMINE HEEFT IEMAN HIER ERVARING MEE IK KAN ZO NIET VERDER IK WIL EVEN VERMELDEN IK HEB EXTREEM VEEL ENERGIE GAAT HEEL ERG VER IK HEB ME LEVEN LANG VANAF MYN 18DE JAAR GESTUCADOORD IN DE BOUW KWAM MYN ENERGIE DAAR KWYT MAAR HEB VAN AF MYN 16DE JAAR ZIEKTE VAN BECHTREW MET RHEUMA TOT ME 36STE GEWERKT INMIDDELS HEB IK WSW UITKERING EN BEN IK FIETSENMAKER IK BEN RADELOOS KAN IEMAND MY BEETJE ADVIES GEVEN OVER DEXAMFETAMINE WANT CONCERTA EN RETALIN GAAT DUS NIET MEER WERKEN MVG G.KEHYA
TEVENS IK WIL ZELFS MYN TELEVOON NR GEVEN 0646768712
Hallo,
Ik heb jarenlang dextroamfetamine in combinatie met fluoxetine gebruikt maar ben een maand geleden
overgegaan naar wellbutrin 450mg met fluoxetine.
Van de dex.ga je je nog drukker en opgejaagder voelen.
Ik voelde me er een beetje speedy door waardoor ik er
jarenlang niet van af wilde en er bijna verslaafd aan raaktte.
De wellbutrin ben ik langzaam gaan opbouwen, 150mg, 300 mg naar 450mg wat dus tevens de juiste dosis is voor adhd .
Bij 300 mg voelde ik nog niets.
2 dagen na 450mg te hebben genomen voelde ik rust en ontspanning.
De fluoxetine wil ik nooit meer kwijt. Al jaren heb ik daar een stabiele factor in gevonden.
Gewoon een regelmatige stemming.
Ritalin werktte bij mij ook niet. Dit zijn allemaal amfetamines.
Wellbutrin is een antidepressiva wat dus bij adhd pas goed gaat werken bij 450mg.
Hoop dat je hier wat mee kan.
Hou vol, je moet echt blijven zoeken naar wat voor jou het juiste middel is.
Zet hem op!
Groet,
Josjarig
Update ben vanaf dinsdag acuut gestopt in overleg met pshy.. ik heb voor klap optevangen 3keer per dag
oxepam van 10mg gekregen voor het slapen gaan 2keer seroquel 50 mg en 2keer zoplicon gaat stukken beter aleen beetje moe van de kalmerings tabletten maar vanav maandagga ik daarmee ook afbouwen
en ben van plan lage dosering 10mg testosteron in gel vorm te pakken ben byna veertig het schynt te helpen tegen add en concentratie
hallo allemaal
dit komt mij ook heel erg bekent voor zelf heb ik het ook dus maar ben nog niet zo heel oud hoor wel bij de volwassen ik ben 27 maar merk het wel wat hier staat .
Anouk
Uhmmm. klinkt ook als hoog sensitiviteit.
Maar wat doe je er aan? Vooral in relatie tot je professionele leven zonder een soort steve jobs te worden (was een soort tiran) en ook in relatie tot je relaties.
Heel heel erg erg heel heel Heel heel erg erg heel heelHeel heel erg erg heel heel Heel heel erg erg heel heelHeel heel erg erg heel heel Heel heel erg erg heel heelHeel heel erg erg heel heel Heel heel erg erg heel heelHeel heel erg erg heel heel Heel heel erg erg heel heel Herkene…… xD ☆↓☆ ◇▪◇ □■□ 😀 🙂 :p . Zo erg dat het grappig is..
ik wist niet dat ik een ziekte had….en wat nu?
wat bedoel je een ziekte??????????????????????? adhd is geen ziekte hoor
Inderdaad Nadine, het is een gave 🙂
Ken je dat gevoel weet jij wat ik bedoel ik ben er wel ik ben er niet dat is wat ik bedoel zo’n gevoel ! gevoel ! savond’s in bed een hoop gezweet en gewoel ik kan het niet plaatsen wat is dat toch voor gevoel!
Ik ken het niet en ik ken het wel maar toch kan ik het niet plaatsen het lijkt wel een gezwel soms is het er niet maar eigenlijk altijd wel ! Soms wordt ik er gek van je kent dat gevoel wel of eigenlijk niet ben ik de enigste die het voelt en niemand het ziet ik weet het eigenlijk niet waar komt het vandaan ?wat heb ik gedaan? Heeft het volgens de zogenaamde geleerden een naam? Ik weet het niet maar waarom moet ik het ondergaan? Altijd onrustig altijd op zoek naar wat ik lief heb of het liefst heb en wat en wie ik liefhebben moet ! Waneer doe je het goed dat is schijnbaar een groot goed net of de rest van de wereld weet hoe het moet ! Soms vraag ik mij af ?ben ik nu maf ?is dit een straf?ik wil er van af ! Van af is dat wel zo ?of hoort het bij mij zoals ik het al zei het is een gevoel misschien hoort het wel voor altijd bij mij de teering weet nu al niet meer wat ik eigenlijk allemaal zei ook dat hoort er bij
Xxxxx Patrick
Nu ik dit lees denk ik ook ja dat slaat ook precies op mij.Al een keer met de dokter over gesproken maar niet uitgezocht helaas.Al een keer een burnout gehad 12 jaar geleden en zit er nu weer in, maar als ik dit lees denk ik ja dat heb ik ook en ben nu 55 en denk, als ik zo door moet hoe kom ik er door??
hoi, ik voldoe aan alle kenmerken en kan me redelijk tot goed redden……edoch 1 punt vreet en zuigt energie en heb er nog geen antwoord op of tools gevonden: als er visite komt aangekondigd/spontaan ben ik nadien op/leeg/leeggezogen en geprikkeld ongeacht of dit familie/vrienden/kinderen of etc zijn?
graag reageren
mvrgr
bert
Hallo Bert.
Ja dat gevoel van totaal leeggezogen zijn heb ik ook nadat viste weg is. Of als wij weer thuis komen na op visite te zijn geweest. Ik denk dat het komt doordat ik teveel prikkels dan ervaar en me erg moet focussen op het gesprek en dat vraagt erg veel van mij. Ik heb een zoon met ADD en PDD-NOS en ik heb zelf ADHD en wij beiden willen eerder naar huis of ons afzonderen.
dank voor je reactie…..ik vertrouw op de ritalin en hou hier rekening mee, wanneer visite komt of we gaan en dan nog zuigt het me leeg. op mijn werk geen last, hoe druk ook qua mensen en of storingen etc….prikkels zijn er idd als mensen komen????
Afgelopen weekend voor de gein eens gekeken naar symptomen/ kenmerken bij ADHD bij volwassenen, omdat ik me heel erg stuiterig voelde. We hebben wel vaker gegrapt: ha ha ha als we niet beter wisten, dan zou ik adhd hebben….. Toen ging ik lezen en wat bleek….. bijna de hele lijst met kenmerken herken ik bij mezelf! Alsof het over mij ging. Ahum, dus misschien toch ADHD? Nou het zou wel een heleboel verklaren…. van (super)veel energie naar uitgeput, altijd maar overal op willen reageren en dat ook nog enthousiast, altijd iets bewegen, dingen afmaken, op orde blijven, uitstellen …. ga zo maar door. Gelukkig weet ik veel van menselijk lichaam en gedrag (omdat me ook interesseert) en leer ik mijzelf steeds beter kennen. Ik accepteer mezelf steeds beter met al mijn eigenaardigheden en leer steeds beter met mezelf omgaan. De afgelopen 20 jaar heb ik mezelf al zo vaak afgevraagd: wat is er toch met mij, iets klopt er niet…. Als ik dan kenmerken lees over dingen als hoog gevoeligheid/ depressiviteit/ manisch/ neuroses om maar wat te nomen dan is het vaak van: klopt een beetje, maar veel ook niet. En nu kwam dit op mijn pad en krijg het gevoel van: ooooh er zijn dus meer mensen die zich vaak zo voelen en zo denken en zo gedragen als ik! Ik ben niet alleen en er is niks echt mis met mij. Want ik zie het meer als een ‘heel goed functionerend brein’ en ja dat kan af en toe wel eens knetteren…. (als ik boodschappen doe zonder lijstje bijvoorbeeld…).
Om een echt diagnose traject in wil gaan zie ik niet zo zitten: ik heb geen zin in weer iets ‘therapie-achtigs’, want ik heb al zoveel geprobeerd…. Maar dat hoeft ook niet, denk ik, ik ben echt blij dat ik dit nu weet.
groetjes
Astrid
Jezus mensen, zwaar leven door AD(H)D? Ja tuurlijk is het vaak lastig maar om je er achter te verschuilen vind ik erg zielig. Je bent nog steeds een eigen persoon hoor met alleen maar de bijbehorende na en voordelen. Ik heb me als kind ook altijd anders dan andere gevoeld, heb bij de beste therapeuten gelopen als meisje van 5 jaar , was zo onzeker als de klere (faalangst) en was altijd de lul in de klas wat betreft leraren omdat ik niet stil kon zitten, laten we het dan ook vooral niet hebben over mn mond die niet stil kon staan want ik kletste de oren van je kop. Nu nog ben ik een giga warhoofd en maakt het niet uit waar ik mee bezig ben, er hoeft maar een vogel voorbij te vliegen en ‘dag, dag’ concentratie. Daarin tegen voel ik dat ik anders ben maar dat vind ik ergens ook wel fijn
lool ik heb ook adhd en zit gewn wat te tikken op deze site maar ik zie mezelf ook wel een beetje in het verhaal terug want ik slik ook medicijnen en heb ook concentratie stoornissen
dit is een sirieuze site hoor ADHD is een ziekte die veel rare mensen hebben (niet gemeen bedoeld) 😀
Nou. 35jr en compleet naar de klote. Van beroep toch nog architect weten te worden zonder middelbare school diploma. Dat allemaal dankzij de hyperfocus die ik kan botvieren op het tekenen. Dankzij de crisis ben ik in 5jr tijd bezig voor mijn 9e werkgever. Opzich wel lekker aangezien ik dan ook nooit iets helemaal af hoef te maken. Haha. Maar nu zit ik in een rammend chaotisch project tussen allemaal mensen die alles op een rijtje lijken te hebben of tenminste rustig blijven. Normaal gesproken ben ik een enthousiaste werker, maar de chaos in mijn hoofd in combinatie met de chaos van het project maakt me ernstig verstooid en nerveus. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt, maar ik blijf hierdoor dichtklappen in mijn team, en begin allemaal zenuwe trekjes te vertonen. Ik voel me net een fucking kleuter. Nou heb ik van huis uit al een aversie tegen groepsgedrag aangezien ik nooit scherp ben en van nature links wil iedereen rechts leuk vind. Maar hier gaan we ff gezamelijk eten in de pauze en thee drinken. Gadverredamme! Ik wil gewoon achter mijn computer meegillen met muziek en eten achter mijn computer.
En die ritalin is leuk, maar de chaos gaat helemaal nergens.
Iemand bekend met het meiden van groepen? Maar dan toch in een situatie belanden waarbij groepsgedrag van je wordt verwacht?
Ik wil me verder niet aanstellen, dus niemand weet van de adhd, maar ik loop inmiddels wel met een chronische darm ontsteking. Aaaarrrrggghhh. Werkegever nummer 10 dan maar kijken of een klein bureautje beter gaat.
Klinkt identiek aan mijn ervaringen, gedrevenheid en uitdaging, laten ons niet zo snel los…
Dus de pauze boeit niet zo op dat moment, als ik mezelf mag geloven, ga ik meestal door tot ik het klaar heb.
Er zijn niet veel dingen die ik klaar krijg, maar op mijn werk wel..
Ik ben er wel vooruit gekomen dat ik adhd had, is trouwens pas op mijn 38e officieel geconstateerd..
De laatste 2 jaar ben ik van een heeeeel diep dal op de terug weg, gaat nog niet echt van harte..
Balans is vaak ver te zoeken, en kom al met een dikke keel van bed.
Door nerveusiteit/stress en stuiteren ben ik ook met een hele lijst van klachten komen te zitten..
Waaronder Tinitus… 24uur 7dagen in de week een piep waar je knetter van word..
Ook als advies, denk om jezelf en luister precies wat je lichaam zegt…
Hoi sjarrol,
Liever alleen dan je aanpassen aan mensen en/ of situaties die je niet wilt.
Project loopt chaotisch, maakt je onrustig en wakkert je eigen onrust aan, gevolg : lichamelijke klachten, geestelijk uit evenwicht. Gevoel van willen vluchten.
Deze werkplek (qua manier van werken en met elkaar omgaan) lijken niet bij je te passen.
Je kan natuurlijk op zoek gaan naar n nieuwe werkplek, maar blijkbaar is het veel eerdere keren ook al niet goed gegaan.
Kan je niet proberen deze cirkel te doorbreken en je kwetsbaar opstellen door te vertellen waar je tegenaan loopt, op welke manier jij graag zou willen werken en hoe je de pauzes door wilt brengen?
Je kwetsbaar durven opstellen is m.i. een uiting van kracht.
Wat heb je tenslotte te verliezen?
Als je negen werknemers jou hebt kunnen laten aannemen, zal je ongetwijfeld nummer tien ook wel vinden.
En wie weet zet je anderen aan het denken over hoe er gewerkt wordt en hoe er met het individu wordt omgesprongen. En wie weet verbetert de situatie wel zo dat je je er beter door voelt, je de vrijheid voelt te eten waar en met of zonder wie dan ook en het project anders benadert wordt, waardoor er meer rust op de werkvloer komt.
Niets staat vast, verandering is altijd mogelijk.
Beste,
Ik wilde graag even reageren op het bovenstaande.
Ben Tjerk, 48 jaar, en de laatste 5 jaar 3 keer overspannen geweest en mijn relatie verloren.
Daarbij heb ik 2 jaar geleden bij alle instanties aan de bel getrokken, en ook op mijn werk.
Als Adhd-er rook ik voor de rust, s’avonds een jointje…
En heb alle normale medicamenten voor adhd al geprobeerd.
Het zet mij helemaal op mijn kop, geen innerlijke rust, slapeloosheid, geen eetlust, en een rikketik die standaard boven de 100 loopt.
De meeste ADHD-ers hebben een zodanig karakter dat zij eerlijk zijn over hun ervaringen en hun gevoelens..
Ik heb dan ook veel aan mijn werkgever en de mensen om mij heen verteld..
Toch geef ik als advies, met wat je ten slotte te verliezen hebt(jezelf).. toch wel enig voorzichtigheid.
Ik heb de ervaring dat als je er eerlijk in bent, het alleen maar tegen je gebruikt kan worden..
Men kan het aan de buitenkant niet zien, en er ontstaat snel onbegrip
Want hoe kan je nou iedereen om hulp schreeuwen, en dan nog bijna 4 maanden later op straat komen te staan, omdat men er kennelijk flauw van geworden is..
Stel je alleen kwetsbaar op, bij de mensen waarvan je echt zeker weet dat zij er begripvol mee omgaan.
Heel veel suk6 gewenst allen..
groet
Tjerk
Hai Tjerk,
Nou ben ik niet zo’n blower. Vroeger wel gedaan, maar ook wel een paar keer hardkloppingen angstaanvallen en halucinaties gekregen. Lang leven de albert heijn actie want mijn nieuwe mediwiet plant valt momenteel nog niet heel erg op tussen de moestuintjes.
Deze wiet zou de angsten moeten stoppen en vanwege het hoge cbd gehalte zou je nuchter moeten blijven waardoor je inweze zou moeten kunnen werken. Heb jij (of heeft iemand) hier ervaring mee?
Hai,
ook wiet heeft(voor mij) nadelen.
Maar zoals ik ook al aan mijn huisarts heb aangegeven, is er tot nu niets wat mij normaal laat slapen..
Ik heb in 1 van mijn laatste relaties de kinderen van een ander een opvoeding gegeven.
En ben daar 2 keer van overspannen geweest, de beste mevr. had destijds een huwelijk met een surinamer.. deze is na de scheiding naar suriname gevlucht en haar met alles heeft laten zitten.
Die hadden een hele vrije opvoeding, kinderen hadden geen regels en mochten b.v. tot 23:00 op blijven, toen waren zij 8 en 9 jaar.
Haar kinderen komen nog bij mij, die zijn nog steeds gek met mij.
En omdat ik me zo voor hun heb ingezet.
Toen puntje bij paaltje kwam, had ik mevr. de kans gegeven om haar schulden af te betalen.
Er was nog geen maand voorbij dat zij daarvan af was en al vreemd ging.
Ik heb haar betrapt op een vakantie in Cyprus..
Dus helemaal kapot daardoor..
We hadden al een termjin bij Lentis, eigenlijk voor haar en hoe zij verder haar kinderen bij stond in de opvoeding.
Maar dit liep uit in een debakel, en uiteindelijk liep in vanaf sept 2013 tot op heden zelf bij een psycholoog..
Was zo emotioneel geweest dat ik er bijna in bleef, en tot op heden moeite heb met mijn balans..
Geen vertrouwen meer in mensen, terug getrokken bestaan, eigenlijk al een keer opgegeven..
Snappende niet waarom ?
Ook op mijn werk, 17 jr werknemer bij een wereldbedrijf, en altijd goeie resencies en waarderingen gehad, tot op het laats ik omver gevallen ben.
Had in 2013 elke instantie en werk om hulp geschreeuwd, en hun ingelicht dat het niet goed met mij ging..
Toch was dat bijna reden om mij 4 maanden later te ontslaan, op geen geldige reden…
Het enige wat me wel overkwam, is dat ik me vaker begon te verslapen..
Argumenten tijdens een officiële waarschuwing die nergens op slaan, hebben mij dan ook nog verder doen laten afglijden..
Daarna bijna 1jr lang helemaal geen mensen om mij heen gehad, ik wilde ook zien wie er nog interesse had en wilde weten hoe het met mij ging..
Zoals ik al zei dus, bijna niemand..
Echt Remy door mijn ervaringen geworden :s
En nog steeds last van stress als ik s’ochtends van min bed kom..
Daar om zei ik eerdere berichten dat men niet zomaar zijn/haar gevoelens moet delen..
Begrip is vaak maar kort, als dat het al is…
Mijn ervaring is dat mensen standaard al een stap terug doen…
Dank voor jullie reactie,
Ook erg fijn te horen dat leeftijdsgenoten hier ook tegen aan lopen. Ik heb inmiddels aangegeven bij mijn leidinggevende dat ik er stelselmatig tegen aan loop dat ik er absoluut niet tegen kan als er dingen tegelijk gaan en dat ik absoluut niet in staat ben te multitasken. Op deze manier hoef ik niet te vertellen dat ik adhd heb. Ik merk dat dat nog steeds wordt gezien als aandachttrekkerij nl. Die aandacht vestig ik alleen helaas wel op mezelf aangezien het zo druk is in mijn hoofd en ik mijn ware aard niet durf te laten zien (zeer druk, assertief en de hele dag dingen roepen en zeggen die eigenlijk niet kunnen) en juist omdat ik niet mezelf kan zijn tussen al die keurige mensen zit ik met een lichamelijke spanning die lijdt tot wiebelen op mijn stoel lang en strak staren. Niets zo lekker als staren, maar in een groep met pratende mensen lijkt het of je een serious retardation hebt. Manmanman. Wat kan het druk zijn in iemands hoofd. Einde project in zicht. Nu maar hopen dat het volgende project me wat zelfverzekerder maakt in een kleiner TEAM. Now where’s the I in team?
Ik kan wel multi tasken, teveel eigenlijk..
Door mijn werk, had ik altijd de uitdaging om alles voor elkaar te hebben..
En was daar zo mee bezig dat het echt gestructureerd en efficient ging..
Met de energie die ik had, want na mijn overspannenheid ben ik nooit meer dezelfde geworden, had ik alles altijd in kannen en kruiken..
Maar alleen omdat ik het werk heel leuk vond.. normaal en in prive ben ik niet zo precies..
Met andere dingen hou ik concentratie problemen..
3 weken geleden was ik weer helemaal hotel de botel..
Ons wereld bedrijf is aan het reorganiseren, en probeert werknemers op een goed kopen manier te slijten..
Kwam de directrice lags op de werkvloer met een fotograaf..
Groette en was bezig met een “orde en netheids rondje….
Wij hadden die dag daarvoor net een installatie op gestart en stonden uren lang voor een plek waar het 900 graden was.
Ik was die dag ook door mijn enkel gegaan, en was helemaal stuk aanhet eind van de dag.
De volgende ochtend, had ik een stijve poot, en stond nog in dubio om me ziek te melden.
Kon er bijna niet op staan.
Maar toch de tandjes op elkaar gezet en naar werk gegaan.
Tegen 11 uur kwam dus de directrice langs en vroeg mij waarom het gereedschapsbord leeg was..
( orde en netheid ja)..
Ik keek om, en zag dat er 4 van de 30 gereedschappen niet op zijn plek hingen..
En dacht zelf.. waarom nu ? we zijn een installatie aan het opstarten en daarbij is het altijd een rommeltje.. wat wij nog niet eens hadden..
Dus zei ik tegen haar… ja mevr, we hebben gister geen schaft gehad en zijn ons best aan het doen om het proces te optimliseren.
Ook nog last van mijn poot, dacht ik… zo!! zie je nu echt niet dat wij echt ons best doen ?
De directrice pakte een veger en ging vegen…????
Nooit gezien.. maar er werd daarvan een foto gemaakt..
Later ging zij en haar fotograaf verder.
Nu komt ie…
De volgens dag mocht ik met een collega op het matje komen en nog niet eens uitleggen waarom wij de dingen zo gedaan hadden als wij dachten..
Wij mochten geen discussie voeren en hadden een grote mond gehad..
En moesten maar zorgen dat alles op het bord hing ondanks alles.. en alle drukte
Ongelofelijk zoiets, en dat te horen van iemand met een voorbeeld functie..
Collega’s hebben ook allemaal verontwaardigd gereageerd om dit.. en vonden dit echt uitdagend en provocerend..
Ben zelf zat van mijn werkgever, ondanks ik altijd goeie waarderingen heb gehad, ik altijd als een kip zonder kop aangezien ben..
Ghe, en er zijn niet veel mensen die aan mijn kennis in de fabriek kunnen tippen.., ene ben dus all round operator.
koppie zat dus, maar kan niet lang simpel werk doen, dan ga ik me vervelen en fouten maken..
Maar ja.. door vallen en opstaan ben ik wel wijs geworden, maar de stress die ik ervan heb ondervonden, is er ook weer veel kapot gemaakt.
Ik vraag me altijd af, waarom mij dit altijd gebeurt.., geen slecht mensen en altijd iets voor een ander over… maar toch altijd maar met lege handen staan..
Hoe ik de toekomst zie, zou t niet meer weten..
In Juni ga ik een deur verder, naar PsyQ, adhd specialisten.., zowel in discipline als voeding..
Als mensen ites in mijn ervaringen zien, reageer..
Ik ben ook heel nieuwsgierig hoeveel volwassen met dergelijk problemen kampen..
Groetjes
Tjerk
p.s.
Accepteer wie je bent, het onbegrip komt merendeels van anderen..
Hoi sjarrol,
Hoe werd er gereageerd op hetgeen je wel durfde vertellen?
Persoonlijk raad ik blowen af. Mijn zoon met ADHD heeft veel geblowed, jarenlang, ( voor er sprake was van een diagnose) en dat heeft hem geen goed gedaan. Hij heeft ernstig last gehad van paniek- en angstaanvallen.
Voor ons , zijn ouders, was hij inderdaad rustig, maar trok zich volledig terug, kon heel boos reageren
op normale vragen. In mijn ogen leek het of er de hele tijd een ondoordringbare donkere wolk om hem heen hing. En dan bedoel ik dus niet de rook van de joint
Hoi janneke,
Die dingen heb ik ook ervaren, en soms nog..
Maar ik weet ff niet wat mij anders laat slapen..
De huisarts weet dat ik blow, ben trouwens pas op mijn 35e begonnen.. daarvoor nooit aangeraakt…
En reguliere medicatie, zetten mij op mijn kop..
heb deze week een concerta pil gedeeld totdat er ongeveer een millimeter van het pilletje overbleef..
Resultaat, ietsje meer helder, maar hartkloppingen, slapeloosheid en geen eetlust komen er voor terug..
van dat kleine stukje sta ik 2 a 3 dagen op mijn kop…
ik ga binnenkort mix bloesem 55 proberen.. maar lijkt ook een dure aangelegenheid, een flesje kost 39 euro, en daar kan je een maand mee doen…
Maar toch proberen, heb er nu zo zoetjes wel alles voor over om mijn innerlijke rust en balans terug te krijgen…
Ik zeg maar zo, elk drug of medicijn doet iets in je bovenkamer…
Zoals het nu lijkt, moet je de voor en nadelen afwegen..
En voor mij zijn de nadelen van normale medicatie teveel, dus blijf ik nog met mijn joinjte zitten..
En voor het begrip, ik rook alleen s’avonds, ik wil overdag toch wel wat aan mijn leven hebben en ook normaal kunnen werken..
Jeetje Tjerk,
Wat heb jij een moeilijke tijd achter de rug…
En dan zo weinig steun vanuit je directe omgeving. Petje af voor hoe je er nog in staat.
En dat je, ondanks de bezopen situatie op je werk, nog zo je rust en kalmte hebt kunnen bewaren in alle hectiek.
Als ik zo eens lees, heb ik het idee dat je behoorlijk depressief bent geweest en je jezelf hebt afgevraagd of het leven nog wel waard is geleefd te worden.
In ieder geval beteken je heel veel voor de kinderen van je ex. Jij bent voor hen een voorbeeld, steun en toeverlaat geweest in een voor hen heel zware periode. Hun liefde voor jou is de pluim op je hoed, de waardering die je verdient.
Dat hun moeder je heeft gebruikt en onnoemelijk gekwetst staat daar los van.
Ze komen niet voor niets naar je toe. Ze komen voor wat ze thuis missen en jij hen kan bieden.
Dat zegt iets over wie en wat jij bent, als mens, en wat je voor n ander kan betekenen: je bent loyaal, trouw, je zet je voor honderd procent in en je staat voor wat je doet en zegt.
Je bent een harde werker, loyaal, een doorzetter, want zelfs als het geestelijk en/of lichamelijk niet goed met je gaat, ben je er.
Het zegt meer iets over het type werkgever die dit niet ziet en op waarde schat dan over jou.
Jammer.
Er is zo’n programma waarin werkgevers de werkvloer opgaan en vervolgens andere conclusies trekken. Jouw werkgever zou een goeie hiervoor zijn.
Tjerk, ik weet niet welke medicatie jij hebt geprobeerd verder, maar concerta is een langwerkende ritalin en niet het beste medicijn om mee te starten. Gewoon omdat het lang in je bloed blijft.
Als het bij jou zo’n sterk effect heeft, heb je wel eens ritalin 5 mgr geprobeerd? 5 mgr is de laagste dosering, een kinderhoeveelheid. Is binnen twee a drie uur uitgewerkt.
Het blijft bij ADHD passen en meten welk medicijn het best bij je werkt.
En het kan soms een tijd duren voor je de voor jou meest geschikte hebt gevonden.
Als je echt hyper wordt van ADHD medicatie, is het de vraag of je wel ADHD hebt. Normaal gesproken hoor je er juist rustiger, alerter, minder impulsief van te worden.
Wij hebben zelf goede ervaringen met psyq, onze zoon met ggz, ik zou je aanraden te googelen waar je zo snel mogelijk terecht kan ( met verwijzing huisarts) voor diagnose, advies en begeleiding.
Er is meestal een korte of langere wachtlijst.
Ik zou niet tot juni wachten. Smeed het ijzer als het heet is, is het spreekwoord.
Heel veel sterkte Tjerk,
Liefs Janneke
Ik hoop voor jou dat je niet lang meer hoeft te wachten o
Wat je vlgs mij het meest nodig hebt is goede hulp en advies en mensen die jou serieus nemen.
Hoi Janneke,
Dank je wel en lief van je..
De reden dat ik eigenlijk 3 keer omver ben gevallen stamt ook uit mijn jeugd.
Ik kom van oorsprong uit Leiden, maar ben op mijn 7e)1974′ naar oost Groningen verhuist.
In die tijd werden westerlingen met de rug aangekeken en kwam je er dus niet of slecht tussen.
Dus als bijdehand hollandertje was ik vaak de pineut op school en zo…
Werd zelfs elke dag opgewacht.
Vrienden maken was er eigenlijk niet meer bij, ja sommige westerlingen die in het zelfde schuitje zaten, kon ik het wel mee vinden.
Ook in mijn oudere jeugd, dacht ik dat ik toch wel een redelijk normaal leven had, toch vaak door dat ik heel erg naïef was.. vaak teleurstelling gekregen, dacht dat mensen niet zoveel verschilden van mij..
Maar moet eerlijk zijn, nu dat ik 48 ben, kijk ik er nog vaak van op, ondanks mijn ervaring.
En medicatie, heb ook dexamfetamine gehad, en ook ritalin..
ook allemaal op verschillende dosis geprobeerd.
Zijn allemaal speed varianten, en was niet echt van slag, maar gewoon super gefocusd en klaar wakker.
Voelde me wel moe hoor, maar te helder om te slapen..
En geen eetlust, een combinatie daarvan kwam ik in een neerwaartse spiraal, naar mate ik het structureel ging gebruiken..
nu een heel klein beetje concerta, miss ga ik het proberen met een kort werkende..
bij concerta, en die hoeveelheid waar ik het over had, is het de eerste dag lichamelijk een hel, geestelijk helder-rustiger, maar met hoofdpijn.
2e dag, is perfect als ik het zo mag uitdrukken..
morgen dag 3, moet de nachtdienst in, en ga nix slikken.. we zullen zien..
ik hoop dat ze bij psyQ er wel achter komen wat het beste is..
Mijn adhd is pas in 2010 officieel geconstateerd, heb destijds ook neuro feedback gedaan, maar als ik als volwassene er een beter resultaat van wilde zien, ik zelf in mijn buidel moest tasten..
En dat werd me te duur..
Ja, vond ik eigenlijk ook, maar het was het eerste termijn dat zij dus tijd voor mij vrij konden maken.
ben weer klets majoor… haha… zijn er meer mensen die in hun volwassenheid veel problemen ondervinden ?
Mijn man is 57 en weet pas sinds vier jaar dat hij ADHD heeft. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plaats.
Vroeger bestond het niet, hij was gewoon een lief, maar moeilijk hanteerbaar kind met stevige driftbuien. Dat hij zijn opleidingen en scholen heeft afgemaakt is waarschijnlijk te danken aan de structuur, orde en netheid van zijn moeder i.c.m. zijn ook aanwezige hoogbegaafdheid.
Hij is van nature erg nieuwsgierig en leergierig op alle gebieden die zijn interesse hebben.
Zelf herken ik veel in je verhaal over vroeger. Als tienjarig kind ( ik ben nu 57) ben ik verhuisd van een dorp naar een grote stad en ben behoorlijk verloren geraakt. Ik ken het gevoel van je anders voelen dan anderen, je buitengesloten voelen en het pispaaltje zijn van de klas. Het heeft me heel onzeker gemaakt en me jaren achtervolgt.
Nu pas, sinds de diagnose van mijn man, is het steeds meer tot me doorgedrongen dat ik wel erg veel add trekjes vertoon. Ik sta bekend als een dromer wie veel om haar heen ontgaat.
Na mijn laatste depressie is mijn aandacht zelfs nog slechter geworden. De laatste tijd veel gesproken met mijn volwassen kinderen en mijn nog levende ouders ( over vroeger)
Mijn huisarts was er niet op tegen met medikinet te starten, temeer daar ik heftige slaapaanvallen krijg tijdens spelletjes die constante aandacht vragen en langere autoritten.
De eerste keer ritalin slikken een paar weken daarvoor, was een openbaring geweest: alsof de mist in mijn hoofd optrok. Ik kon een kaartspel spelen en echt in het nu aanwezig zijn, me echt concentreren zonder dat het bakken aan energie kostte en de informatie alsnog wegslibte uit mijn geheugen; zonder dat ik afgeleid werd door hersenspinsels en andere zaken.
Ik heb zoveel moeite met aandacht houden, dat mijn dochter mij niet alleen op haar kinderen durft te laten passen. Genoeg reden voor mij om daar wat aan te willen doen.
Voorlopig mag ik uitproberen waar ik baat bij heb, bij welke hoeveelheid.
Ik heb gemerkt dat ik in t begin last had van hoofdpijn boven mijn ogen. Ook wat lichte maagpijn en duizeligheid. Maar die symptomen zijn inmiddels verdwenen.
Ik weet dat ik niet verander als ik iets slik. Als het uitgewerkt is, komen alle symptomen weer net zo hard terug. Het is een hulpmiddel. Als ik daar op bepaalde tijden baat bij heb, prima toch?
Sterkte met de nachtdienst.
En over medicijnen: het is of ritalin of concerta, niet combineren!
Ritalin werkt kort, medikinet half lang, concerta lang. Concerta heb je van 18 , 27, 36 en 54 mgr. Ook dat maakt dus verschil in intensiteit.
Weet wat je slikt!
Janneke
Ik herken zoooo veel dingen, dat het me als bevestiging een goed gevoel geeft..
De concentratie is sterk achteruit gegaan na mijn overspannenheid..
Was zelf altijd zo veerkrachtig, en begrijp zeer goed dat als je stopt het er vrijwel direct weer is..
precies dezelfde symptomen, hoofdpijn is meestal een gevolg van hogere bloeddruk..
Buik ook heel bekend, om de rust boven in wat de behouden is dingetjes blijven doen…
Wat mij aardig lukt.
Dank je wel voor de nachtdienst, fijne avond nog
Nog een tip: als je toch liever wacht, denk dan aan het volgen van een meditatiecursus of yogalessen.
Om rustiger te worden, je beter in je lijf te voelen. Veel en veel beter dan in eenzaamheid jointjes te roken om je rotgevoel letterlijk weg te blazen.
Een goede leraar zal oog hebben voor wie je bent en waar je mee worstelt. Die kan jou mogelijkheden bieden er anders mee om te gaan.
Mijn man en zoon doen beiden aan meditatie, mijn zoon ook aan yoga. Het doet ze veel goed.
Kunnen die zich daar bij concentreren ?
Ik moet soms alle zeilen bij zetten om mijn balans te houden, lichamelijk en geestelijk..
Eenzaamheid, tja… ik heb me heel lang opgelaten gevoeld in bijzijn van mensen, het gaat de laatste maanden eindelijk weer de goeie kant op, langzaam maar wel goed..
Collega´s in mijn ploeg hebben veel begrip, dank ik ze trouwens voor..
ergens alleen naar toe gaan, is me nog steeds een brug tever..
En heb zelf 2 kinderen waarvan ik helaas moest scheiden, die andere 2 waren uit mijn laatste relatie, niet van mij.. maar ben gek met kids, en help ze met alle liefde.
De jongste heeft ook adhd, de oudste is `normaal` , die heb ik nog het meeste mee kunnen geven, voor de scheiding..
Zit op het gymnasium en hoop dat ie komende maand zijn diploma gaat halen.
Hij is serieus en gericht bezig, voetbalt op hoog niveau en werkt als een paard..
wat resulteerde in een vast contract bij de lidl, en kan management gaan doen.
19 jaar, toppie toch ?
De jongste dreigde zelfs naar kader af te glijden, en is dus niet zo serieus.
maar ja, soms moet je de verschillen ook kunnen accepteren..
Ik zeg maar zo, zolang ze gelukkig zijn…
Is ieders doel in het leven.
Bij meditatie gaat het om loslaten. Als je je wil concentreren, let dan eens alleen op je ademhaling bijv. Dwalen je gedachten weer af, veroordeel jezelf daar niet voor, besef het en ga weer terug naar je ademhaling.
Het werkt om meer rust te ervaren en handvatten te krijgen om rust te creëren juist in omgevingen waar het onrustig voor je is. Op mijn zoon kan een onrustige omgeving hem hyper maken of humeurig. Nu kan hij in zichzelf keren en van binnen rust creëren, gewoon door zich bijv op je ademhaling te concentreren.
Beiden, zowel mijn man als zoon hebben verschillende meditatie cursussen gevolgd. Je hebt meditatie in stilte, maar er zijn ook geleide meditaties, waarbij iemand jou via zijn stem in meditatie brengt.
Yoga kan dit via een andere manier ook bewerkstelligen. Yoga maakt je bewust van je lichaam, je geest, je mogelijkheden en je grenzen.
Wie zijn lichaam traint, traint ook zijn geest. Die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Hehe, ik heb de kenmerken hier goed kunnen gebruiken om mijn nieuwe “Over Dries” pagina te schrijven 🙂
voor de geïnteresseerden, adhd heeft ook zijn positieve kantjes: http://www.driesrengle.be/huwelijksfotografie/about-2/
Ik wil mijn ervaring met gebruik van methylfenidaat met anderen delen. Vind het ook interessant om jullie ervaringen te lezen.
ben 34 jaar oud, 30 jaar geleden was de voorloper van adhd (de term bestond nog niet), ‘minimal brain damage’ vastgesteld.
Vooral de combinatie met een vrij hoog iq (diverse keren getest door oa riagg ggz en school) tussen de 128 en 134…
anyway, ben oa van peuterspeelzaal gestuurd, groep 3 basisschool 1, groep 7 bijna basisschool 2, met gymnasiumadvies naar havo/vwo gegaan en na 3e jaar mocht ik alleen blijven door cijfers (9 gemiddeld). Beide ouders in het basisonderwijs dus ongeevenaarde hulp en doorzettingsvermogen en tolerantie, alsmede een stabiele thuissituatie.
Op mijn 12e een paar weken ritalin geprobeerd. Ik werd niet gedwongen en er werd dan ook niet gepushed om door te gaan toen ik het niet wilde omdat ik mij ‘te anders’ voelde. Ik sportte vanaf mijn 6e jaar al minstens 3 x per week; dat werd 8 keer per week rond 10e jaar en op 3 verschillende sporten.
Ik leefde mijn erg instabiele leven zoals ik dat deed… slechte administratie, veel drinken en roken, vaak grensoverschreidende acties etc etc… ik was erg goed geworden in een sport en beoefende deze op landelijk en europees niveau. Ik had een goede kantoorbaan die ik kon doen (zeker niet onder de radar en met alle gebruikelijke waarschuwingen) naar mijn idee. Ik trainde minimaal 12 uur per week en vaak langer; verbleef waarschijnlijk nooit minder dan 24 uur per week op de sportschool.
Vriendin ook daar… goed….
ik werd 24 en ontslagen door vaak te laat of afwezigheid. Ik had meteen een nieuwe baan maar raakte erg geblesseerd en na 7 operaties moest ik stoppen met sporten. Dus sport weg en ja natuurlijk vriendin weg en werk weg.
Toen begonnen met ritalin. 4 x 10 mg en kon hier mee maar moeilijk de dag doorkomen. Ggz etc etc… 80 mg per dag. Ging veel beter…
ik woog en weeg tussen de 90 / 95 kilo en daarvan is niet het meeste vet…
gebruik nu 10 jaar ritalin en ik zit op een gemiddelde van 8/10 pd dus 80 tot 100 mg . 4 of 5 x 2 tabletten.
ik slaap 14 uur per dag als ik het niet gebruik. Nu 7 /8 . Ik heb geen rem op eten als ik niet gebruik en nu wel. Ik weeg nog steeds 92 kilo (ben 1.80m en heb ongeveer 12% vet.
Ik heb al meer dan 8 jaar dezelfde, vaste baan. Wel werk met meer lichamelijke arbeid, omdat ik niet meer sporten kan beoefenen die ik leuk vind. Ik woon al 7 jaar samen met dezelfde vriendin in een koophuis…
ik bedoel ermee, dat ik met zo’n dosering en dus zo’n zware vorm van adhd, een leven kan leiden zoals ik het mij nooit heb durven voorstellen.
groeten michiel
Ps adhd diagnostiseer je zelf niet; je sociale omgeving noemt jouw naam onmiddelijk bij het zien van de lijst met kenmerken
Hallo Michel..
Lekker bewogen lees ik al wel..
Ben zelf nu 48, en kan me ook in veel dingen vinden..
Je bent dus een stuk jonger, en na de 45e als je stofwisseling veranderd moet je gaan oppassen met zoveel eten..
Het leven bestaat alleen maar uit balans, en zoals ze zeggen, is te altijd verkeerd..
Heb zelf ook heel veel grenzen in mijn leven op gezocht, en verder eigenlijk weinig begrip van mijn omliggende wereld gehad..
Zoals je al zei, kwam er ook iemand naar mij toe, in 2004 die zei… je kon wel eens adhd hebben..
En vanaf dat moment ging er een hele andere wereld open, kon zelfs dingen plaatsen die in mijn jeugd waren gebeurd, en dat ik onbewust nog steeds met die dingen in mijn volwassen leven te kampen had..
Ik heb dan ook een paar grenzen overschreden waar ik dus helemaal niet in de buurt mocht komen..
Maar ja,… ik wilde ook graag begrip en alles in mijn leven willen hebben..
Helaas lag dat dus meer aan de mensen die het niet begrijpen dan aan mij..
Toch ben je genoodzaakt om aan dingen te werken, en een hoog iq, tja… daar wordt het niet makkelijker van.. des te hoger het niveau des ter meer je ergens over kan piekeren, reden genoeg geweest voor mij om te stoppen met Vapro-C..
Je hebt geluk als je een vriendin treft, die hier mee weet om te gaan… zal wel niet altijd makkelijk zijn, maar daarvoor heb je ook kwaliteiten die een ander niet heeft.. en die heel bijzonder kunnen zijn in een relatie..
Al met al, kan men mensen zoals ons niet in een hokje stoppen, en als ik een voorbeeld mag geven van mezelf:
Ik werk al 17 jaar bij Philips als proces operator, in deze tijd willen die mensen steeds meer werknemers in een bepaald hokje duwen, en dat lukt echt niet bij ons..
klinkt stom, maar des te meer regels, zoveel te meer dat wij daaraan actief moeten denken en rekening houden..
Daar komt bij dat toen ik daar begon, er 12 man in een ploeg zaten, nu in het heden hebben wij daarvan nog 5 over, en hebben nog steeds dezelfde werkzaamheden.
Werkdruk is dus bijna verdrievoudigd, en wij leven niet om te werken, maar andersom..
Dan is het ook logisch in mijn optiek, dat mensen als ons labieler worden vanwege deze druk..
leeftijd begint op den duur ook een rol te spelen, en stress is voor ons helemaal uit den boze..
Want dan komen de adhd aspecten helemaal naar boven..
verslapen, verstrooidheid, vergeetachtig e.d. rest..
Naarmate men ouder worden, kom je steeds vaker de grenzen tegen, waar je als “jongere”geen moeite mee hebt gehad, daarom is het heel belangrijk dat er balans is..
En klinkt miss stom, maar aan de hand van je balans kan je weer verder kijken..
sterkte
Tjerk
Bedankt voor je reactie
Ik kan me voorstellen dat het, nadat de ‘adhd – hype’ is begonnen en op relatief late leeftijd wordt vastgesteld en niet door een gevangenispsychiater, een moeilijke situatie is geweest. Dat er een hoop dingen op hun plaats vallen na de diagnose, zal een echte OJA zijn geweest.
grappig dat je vapro deed. Ik deed de pabo en werk nu als proces operator (ferag). Ondanks medicatie blijf ik wel een duidelijk geval van, maar het is te doen. Je moet echt een begripvolle omgeving hebben. Dat is zo belangrijk. Niet om je te helpen of je te beschermen, maar die op de rem trapt en je een schop onder je kont kan geven en weten dat ze aan sommige dingen niet te zwaar moeten tillen.
Merk je dat je bij het instellen van machines, dat soms iets niet lukt of te lang duurt en dat het een soort van ‘stekker in het stopcontact’ situatie was, en dan de volgende dag dat je zowat briljant lijkt?
Groeten
Ik lees nu mijn eerste stukje eens na… en jezus wat was dat weer een duidelijk geval van veel te veel woorden die door een trechter zijn gegaan en op ‘papier’ zijn beland.
Iemand met ADHD is een voetballer die zijn positie verlaat/vergeet en continue achter de bal aan rent, waar die ook heen rolt of geschopt word. En de mensen om je heen zijn toeschouwers die willen dat je harder traint/meer rust/beter planned, zodat je harder rent en het je misschien wel ooit lukt de bal te pakken te krijgen. Maar wat als je de bal op een positie te pakken krijgt waar jij niet hoort te zijn? En wie managed jou ECHTE positie op dat moment? in meeste gevallen; niemand…
Sorry voor mijn late teactie iedereen, druk bezig met drastische veranderingen..
Groetjes, Y.Y.
Pffff ik ben 14 jaar en ben bezig mijn eigen bedrijfje op te starten, maar sjeetje wat heb ik last van mijn adhd… Ik wil alle vragen tegelijk beantwoorden waardoor ik vergeet te reageren, bestellingen net zo, die vergeet ik klar te leggen en op te sturen.. En zo nog wel heel vel meer. Ben drukker in mijn hoofd dan ik werkelijk ben. Nouja niet dat ik niet druk ben met alles, maar in mijn hoofd word het een nóg ergere puinhoop. School er nog bij, nouja ik kan je vertellen, al let ik elke les heel goed op, ik lrijg totaal niets mee in de les.. Ook huiswerk vergeet ik te maken. Ik heb verder geen medicijnen of wat dan ook, word ook niet geholpen heb geen therapie of wat. Maar is dat dan eigenlijk nodig?
Groetjes kim.
Hallo, Kim..
Zo jong en nu al tegen de bekende grenzen lopen..
Ik kan je nu al vertellen dat forceren niets helpt, en alleen nog meer de “slechte” dingen in je omhoog haalt..
Niet zomaar aan de medicijnen gaan om dit op te lossen, want je kan in je latere leeftijd daardoor alleen meer problemen krijgen..
Als je het zonder af kan, volhouden.
En ik adviseer je om te gaan kijken of je in 1 dag niet teveel wilt..
Ontspanning van geest en lichaam is voor ons nog wel belangrijker dan resultaten.
Begrip van je mede mensen en een goede balans, van alles..
Het lijkt er miss op dat je met een aantal dingen een stapje terug moet doen.
Als je niets meer opneemt tijdens lessen, ben je met teveel dingen tegelijk bezig..
En therapie kan daar wel degelijk wel bij helpen.., hoeft niet maar is wel verstandig dat je je daar een beetje in verdiept..
Jou lichaam en geest bij elkaar houden, en dat kost in het begin veel moeite..
heel veel sterkte ermee
Groetjes
Tjerk
Hoi Allen
Vraag …..mag ons kind zichzelf zijn of heb je geen echt bestaansrecht zonder dat je gedrogeerd dient te zijn?
zodra je voelt kun je leren er iets aan te doen met een goede coach
ik zeg niet het gaat over, echter verander van voedingswijze eet gezond en geen brood volle melk en yoghurt en roomboter , geen kaas , noten en biologisch eten en dagelijks gesprekken hoe het gaat zowel goede als minder geslaagde pogingen.
weet dat concerta een verboden middel is (zoek alternatieven ) zorg voor u kind !!! en u zelf !!!
Hoi hoi 😉
Jah, lekker he ?…
Geen chemicalien gebruiken voor wat “rust”..
Er zijn andere alternatieven, al die medicijnen voor adhd, zit vaak een drug in die dezelfde uitwerking als speed heeft..
Als kind heb je er miss niet zoveel last van, maar ik b.v. als volwassene krijg er alleen een hogere bloedruk, slapeloosheid en geen eetlust van…, en daar heb ik meer over gehoord..
Rust tussen de oortjes, maar onrust in je lichaam is niet de oplossing, zoals je al zei.. beetje op voeding letten, en met een coach leren om de balans met voeding en miss meditatie te verbeteren, zonder gekke medicijnen, het is allemaal rommel voor je geest en lichaam..
Deze wereld is gehaast, en vliegen kunnen we goed, maar de onrust neemt dan toe..
Het heeft mij heel veel geholpen om alles met 10 stappen terug te bekijken of te doen..
We leggen meestal zelf de lat te hoog, en ons geval komt daar niet veel goeds van.
Ik ben Gerald, woon samen en ben 54 jaar. Bij mij is zo’n 8 jaar geleden ADHD vastgesteld door Altrecht. Ben hierdoor begonnen, eerst Ritalin, vervolgens dexamfetamine. In het begin wel wat resultaat, later werd het minder. Ben na een jaar slikken gestopt met medicijnen, ik vond dat ik gewoon pure speed zat te slikken tegenover te weinig resultaat. Nu vorig jaar baan verloren komt mijn ADHD klachten in alle hevigheid weer terug. Probeer studies op te pakken, maar heb heel veel moeite hierop te concentreren. Ook examens gaan mis door pure examenstress. De onrust en bijbehorende stress hoopt zich op in mijn maag. Ik wil geen medicijnen slikken. Wat zou dan wel helpen? yoga? bepaalde voeding? Welke voeding is aan te raden en welke voeding juist niet?
Hallo ik ben Linda (29)
Ik heb nooit een diagnose gehad, maar kan met redelijke zekeheid zeggen dat er iets mis met me is.
Ik wilde nooit aan de medicatie uit angst dat ik dan mezelf niet meer zou zij door bijwerkingen,
Dus heb nooit hulp gezocht.
Maar na 5 jaar werkloos heb ik eindelijk een leuke baan gevonde, en maar door mijn chaotische hoofd veel onnodige fouten. En soms hele dure.
Zo heb ik gister bijvoorbeeld het verkeerde bedrag in de pin ingetypt…
Ik ben verder niet do ofzo :s Hoe kun je zoiets nu verpesten?!
Ik en bang dat jk als ik zo doorga mn baan verlies, wat ik totaal zou begrijpen.
Dus mij angst en egoisme aan de kant en hulp zoeken.
Ook zal het hopelijk de rest an mijn leven helpen. Als het maar geen effect op mijn creativiteit heeft.
hallo linda,
Ik ben ook op meerdere dingen vast gelopen in mijn leven, en ben nu nog bezig om de scherven op te rapen..
Werk had ik meestal geen moeite mee, daar hebben ze meer structuur dan in mijn eigen leven, dus vind ik het persoonlijk makkelijker..,iets vergeten of door stress/nerveusiteit gebeurde ook regelmatig bij mij, soms willen we ook alles te goed doen, dit zijn allemaal dingetjes die ons van slag brengt omdat we dit ook graag net als een ander in orde willen hebben, lukt gewoon niet altijd..
Vind zelf medicatie niet verstandig, zoals ik al eerder aangaf, geeft het je miss wel de structuur in je hoofd, maar het zijn allemaal speed varianten, en die plegen een aanslag op je stofwisseling en slapeloosheid(lichaam dus), ik heb ze allemaal geprobeerd, en misschien is het bij iedereen anders, ik kon er niet van slapen, hoe laag de dosis ook was.
Op het andere vlak, ben je voor je zelf verplicht om bepaalde dingen van jezelf te accepteren, enige mate van ergernis of frustratie werken alleen tegen ..
Wij zijn toch wel gauw geneigd om te veel te doen, op welk vlak staat daar eigenlijk los van..
Ik zeg altijd, ga maar een paar versnellingen terug.. dan word het ook vanzelf een stuk rustiger in je koppie, en heb je meer overzicht.. die je niet verliest.. if you know what i mean..
Sterkte ermee
Met vriendelijke groet
Tjerk
Hoi Linda,
Wat vervelend dat het zo fout is gegaan op je werk!
Ik snap best dat je even behoorlijk uit het lood geslagen bent daardoor.
Als je toch vastloopt in je leven op meerdere dingen, kan het goed zijn uit te zoeken wat daar de oorzaak van is.
Want ik heb het idee dat er al heel veel meer gebeurd is.
Maar dat je er huiverig voor bent ermee aan de gang te gaan uit angst jezelf kwijt te raken.
Ik denk dat je in principe altijd jezelf blijft. En dat medicatie, in geval van add/ ADHD, een ondersteuning is en niet een definitieve verandering.
Zelf ben ik 57 en sinds een half jaar gebruik ik afwisselend ritalin en medikinet. Ritalin werkt kort ( 3 a 4 uur), medikinet middellang ( 6 a 7 uur).
Ik heb add, het kwartje is wat laat gevallen. Voor mij is de medicatie een ware ondersteuning in de dagelijkse gang van zaken: meer alert, zaken beter op n rijtje, makkelijker starten, meer overzicht, (waardoor minder paniek en stress), minder neiging tot depressieve gedachten, geen neiging tot slaapaanvallen op ongewenste momenten.
Als de medicatie is uitgewerkt, ben ik weer mijn vertrouwde zelf.
Dus op momenten dat ik graag gebruik maak van mijn creativiteit en hyperfocus, slik ik gewoon niet.
Mijn man heeft ADHD en gebruikt concerta, een langwerkende ritalin.
Het is overduidelijk wanneer het uitgewerkt is hoor! De ADHD is weer volop aanwezig, maar ook zijn creativiteit en hyperfocus.
Misschien stelt dit je wat gerust.
Succes en sterkte waar nodig,
Liefs, janneke
Dankjewel Janneke,
Je hebt geen idee hoe goed het me doet zo snel een nuttige en behulpzame reactie te lezen.
Want vaak heb ik het idee dat niemend luisterdt.
Danjewel.
Graag gedaan.
hoi allemaal,
wat een herkenning in alles wat ik hier lees
ik ben 53 jaar met een complexe vorm van ADHD en 5 jaar geleden gediagnosticeerd en gebruik nu een klein jaar medicatie langwerkende methylfenidaat en natuurlijk de psygoloog van psyq en heb in 2 maanden 20 boeken gelezen over adhd en moet zeggen ik krijg eindelijk nu alles een beetje op een rijtje, en inderdaad wat ik hier lees bij anderen ook in mijn jeugd was ik maar een heel druk kind en haalde heel veel stunts uit
ik heb 4 zoons waarvan inmiddels 3 gediagnostiseerd zijn met oa. adhd,ass,odd,hechtingsproblematieken kenmerken van pdd-nos dus ja van wie zou dat toch komen
over iq gesproken, leren is inderdaad geen probleem ik heb tot mijn 22 ste geleerd en alle diploma”s gehaald wat ik maar kon en met mijn 23 ste een eigen bedrijf begonnen 70 uur per week werken en nog steeds energie over hebben wat anderen mensen niet begrijpen en voor mijn dus heel normaal is
paar jaar later getrouwd en 4 kids gekregen na 16 jaar gescheiden na 1jaar woonde alle kids bij mijn (moeder uit de ouderlijke macht ontzet) geprobeerd om de kids alleen op te voeden ook met hulp van buiten maar helaas door drukke baan en onze problematiek niet gelukt
relaties gehad maar merk dat dat toch heel moeizaam gaat als je een partner heb die jouw problematiek niet begrijpt of daar niet mee om kan gaan
mijn laatste partner vond het ook beter dat ik zonder medicatie kon wat in mijn geval dus niet goed ging dus lekker stuiteren en giga chaotisch en doe je weer dingen die je als kind vroeger ook deed met het resultaat dat ik uit een raamkozijn ben gevallen en bijna 5 meter naar beneden viel en wat verbrijzelde enkels en een verbrijzelde ruggewervel, gevolg mijn werk als zelfstandig ondernemer kon ik niet meer doen .
lang verhaal kort :gemeente wachte half jaar met het beginnen van de uitkering, huis uitgezet, dakloos, nu maatschappelijke opvang en bezig met urgentie voor een huis en alles
gelukkig dus blij met mijn adhd want je blijf altijd je humor houden en wat er ook gebeurt in je leven je gaat gewoon weer volop er tegen aan.
Hoi Arnold,
Wat een heftig verhaal!
En ja, fijn dat je je humor behouden hebt en die tomeloze energie.
Nooit bij de pakken neer gaan zitten, het glas is altijd halfvol en denk nooit in problemen, maar in oplossingen.
Daar herken ik mijn man (ADHD) dus ook in.
ADHD schept problemen en tegelijkertijd houvast en oplossingen.
Hoe dubbel kan het zijn!
Heel veel sterkte en ik hoop dat je leven snel een betere wending mag nemen.
Want dat verdien je!
Vr gr.
Janneke
Hoi Janneke,
dank je wel voor je berichtje
het klopt inderdaad wat je schrijf alleen is dat af en toe wel moeilijk om in oplossingen te denken omdat ik af en toe dus wel eens om het netjes te zeggen een dipje heb en het dan totaal niet ziet zitten en echt hele negatieve gedachtes krijg en me dan op mijn kamer terug trek en niemand wil zien of spreken (zelfs mijn persoonlijk begleider niet)
weet inmiddels wel door gesprekken met mijn psycholoog waar dit vandaan komt (door een minder prettige jeugd en vanwege dat mijn kids na mijn ongeluk geen contact meer met me willen en dat ik via anderen moest horen dat mijn relatie van 9 jaar met vriendin over en uit was )
maar goed we blijven positief schuldhulp loopt, urgentie voor een huis loopt, mijn gebit is bijna opgeknapt (door veel medicatie braken er stukken af) en ik loop weer stukken beter en hopelijk dat de gemeente mijn wil helpen omdat ik het liefste weer terug ga naar mijn oude werk (marktkoopman) aangezien ik volgens hun niet kan werken nu (medische verhaal vanwege ongeluk) maar kan dus niet stil zitten!! gelukkig kan ik nu al 2 midsagen bij een collega werken HEERLIJK!!!! lekker stuiteren en dollen
vr grt Arnold
Arnold, als jij na al je tegenslag nog zo in het leven kan staan en er vol voor wil gaan, dan kan je je zo’ n dipje op zijn tijd best permitteren!
Fijn dat je al twee middagen per week aan de slag kan.
Je laat meteen zien hoe goed het lichamelijk al met je gaat.
En het is een positief gegeven voor een toekomstige werkgever.
Heel veel succes gewenst,
Janneke
En dat van het niet denken in problemen, maar in oplossingen, is een vast gezegde van mijn man.
Ik ben meer het type van het glas half leeg en overal beren op de weg☺
Beste mede-ADHDers 🙂
Ook bij mij veel herkenning in al jullie verhalen, maar ik blijf het moeilijk vinden te accepteren dat ik ADHD heb. Natuurlijk heeft het zo z’n mooie en leuke momenten.. Ik ben enorm creatief, kan me in mensen verplaatsen en helpen waar ik kan. En ik hoor regelmatig van vrienden of mensen die ik helemaal niet ken (maar waar ik gewoon tegenaan begin te praten) dat ik zo’n vrolijk (maar druk) karakter heb dat het aanstekelijk is en daarnaast dus ook nooit saai. Dat zijn de momenten waar ik voor leef, het positieve aan mijn ADHD 🙂 Maar hiernaast heeft het voor mij ook een hele donkere kant, die de positieve snel overschaduwen..
Ik heb eigenlijk mijn hele leven al geweten dat ik ADHD heb, maar omdat ik er geen ‘last’ van had (ik kon belachelijk goed leren en was ‘gewoon’ een druk en vrolijk kind) heb ik me nooit laten testen. Wel was ik een heftige puber, maar of dat met mn ADHD te maken had..?
Zo’n 3 jaar geleden (ik was 24) ben ik een opleiding Grafische Vormgeving gaan volgen, de creatieve vakken gingen me prima af, want ja dat vond ik natuurlijk fantastisch.. Maar vakken zoals bijvoorbeeld maatschappijleer en Nederlands konden me niks boeien, na 5 minuten was mn aandacht bij 1000 andere dingen behalve bij waar mijn aandacht op dat moment moest zijn..
Ik merkte dat ik mezelf in de weg begon te zitten en besloot mezelf toch maar eens te laten testen.. Meer om de bevestiging voor mezelf te hebben zodat ik er misschien beter mee om kon gaan en dingen kon herkennen, maar medicijnen slikken wilde ik sowieso niet.. (ik rookte liever voor het slapen gaan een jointje zodat ik in ieder geval rustig kon slapen)
Nu, 3 chaotische jaren en verschillende banen later merk ik dat het me allemaal een beetje te veel wordt. Ik heb vaak het gevoel dat mn hoofd letterlijk op knappen staat, ik kan geen relatie tot stand houden (hoewel ik een enorme vriendenkring heb), mn financiën zijn een grote puinhoop en sollicitatiegesprekken lopen op niets uit omdat ik door zenuwen én enthousiasme aan een stuk door ratel.. Daarnaast wordt ik regelmatig aangesproken op mijn gedrag, terwijl ik me vaak van geen kwaad bewust ben. Laatst hoorde ik van een collegaatje dat een andere collega de uitspraak wist te plaatsen; “Zonder medicijnen redt ze het nooit.” of van een van mijn beste vrienden; “Jij weet altijd een relatie te verpesten.” Hoewel ik een enorm sterk persoon ben doet dit echt enorm veel pijn.. Ik ben er achter gekomen dat het niet uitmaakt hoe vaak ik het aan iemand uitleg, zolang ze het zelf niet meemaken of iemand in hun familie/omgeving het heeft, ze het niet gaan begrijpen..
Onwetende mensen denken bij ADHD alleen aan ‘drukke mensen’, niet aan alles wat er daarnaast nog bij komt kijken..
De reden waarom ik mijn verhaal (zo kort en chaotisch mogelijk) vertel is omdat ik het momenteel even niet meer zie zitten en wil kijken of ik baat heb bij medicijnen die mij hopelijk meer rust zullen brengen.
Zouden jullie mij kunnen vertellen óf je medicijnen hebt, zo ja wat voor en wat is jullie ervaring hierbij?
Ik hoor graag van jullie en lees ondertussen heel graag al jullie mooie (maar soms ook heftige) verhalen!
Groetjes, Esmee
Hallo esmee,
Ook ik heb adhd, ben 37, door gebruik van rilatine ziet men leven er heel anders uit, ik heb echt spijt dat ik dit niet eerder wist.
Volgens de bijsluiter kan Rilatine veel bijwerkingen hebben, ik merk er geen enkele van,
Wat er niet in de bijsluiter staat
De bijwerkingen van het niet geven van methylfenidaat aan ernstige ADHD’ers staan niet vermeld in de bijsluiter. Deze zijn goed bekend en zijn veel reëler dan de fantasieën over de mogelijke, na ruim zestig jaar gebruik, nog niet ontdekte bijwerkingen van Ritalin. Het zijn bijwerkingen op sociaal en cognitief gebied zoals het ontwikkelen van faalangst en een negatief zelfbeeld, relatieproblemen, vertonen van risicovol gedrag, falen op school, drugsgebruik en nog vele andere.
Wesley
Hoi Esmée,
Ik heb je verhaal gelezen en begrijp volkomen waar je tegenaan loopt.
Het is trouwens niet chaotisch geschreven, juist heel duidelijk en tot the point.
Het is net zoals jij schrijft: ADHD heeft zijn goede en vervelende kanten.
De goede kunnen je vleugels geven, de verkeerde lazeren je de put in….
Uit ervaring weet ik van mijn man ( met ADHD) dat gevoelens van boosheid en depressie meestal niet lang vastgehouden kunnen worden. Want ook op dat gebied blijft de vaart erin…
Maar toen het in zijn ( en mijn) leven pas echt goed mis ging, bleef de depressie langer.
En de put dieper.
Je schrijft moeite te hebben te aanvaarden dat je ADHD hebt. Eigenlijk ben je continue bezig jezelf en je omgeving te bewijzen dat je het, ondanks de diagnose, prima kunt redden zonder hulp/ medicatie.
Dat kost je een enorme inzet en energie! Gelukkig van beiden genoeg aanwezig!
Maar blijkbaar beland je steeds meer op een punt dat de dingen niet willen gaan zoals je zou willen.
Wat is er dan mis mee toch hulp en eventuele med te aanvaarden als die jou positief kunnen ondersteunen?
Kijk in je omgeving wie jou kan ondersteunen bij je financien, om deze op orde te krijgen.
Wie kan je daarin vertrouwen en wie kan die hulp daadwerkelijk geven?
Maak een afspraak bij je huisarts, maak van tevoren een lijst met zaken waar je tegenaan loopt en waar je ondersteuning, hulp bij nodig wilt hebben.
Eventueel kan een maatschappelijk werker jou ondersteunen bij je financien.
Ik zou toch overwegen om een verwijzing naar psyq of ggz met specialisatie in adhd te vragen voor psychische/ mentale ondersteuning.
Zelf hebben wij daar veel baat bij gehad.
De ellende van medicatie niet willen, is vaak dat adhders zichzelf van med gaan voorzien in de vorm van drugs (zoals dat blowetje). Om goed te kunnen slapen, om ” beter” te functioneren, want het maakt het hoofd wat rustiger.
Onze zoon heeft op dat gebied heftig geëxperimenteerd, blowde er ook op los, met weinig goeds tot gevolg. Nu raakt hij het niet meer aan. Heeft de diagnose ADHD gekregen op zijn 27e.
Gebruikt nu met veel succes een combinatie van ADHD med en antidepressiva.
En heeft intensieve begeleiding gehad bij de ggz.
Mijn man heeft ADHD med ( diagnose met 53 jaar gesteld) en is daarnaast drie jaar intensief begeleid bij psyq.
Het gaat op dit moment goed met beiden.
Mijn man is een regelrechte chaoot en denkt dat hij alles overziet, mijn zoon zoekt ( altijd al) houvast in structuur en overziet alles daardoor beter dan mijn man.
Er is ADHD en ADHD, per persoon moet je bekijken waar het mis en waar het goed gaat.
En med kunnen daarbij een prettige ondersteuning zijn. Het is wel uitproberen waar je het meeste en beste baat bij hebt. Welke soort en welke hoeveelheid. En dat heeft tijd nodig.
Zelf heb ik add. Op mijn 57e vastgesteld. Ook ik heb baat bij mijn med. ( ritalin/ medikinet)
Het is voor mij als fietsen tegen de wind in en nauwelijks vooruit komen of fietsen met elektrische ondersteuning. Alles gaat me gewoon makkelijker af!
Ik heb nog n tip voor je, een boek waar wij veel aan hebben gehad: hulpgids bij ADHD, geschreven door Edward Halliwell en John ratey. Beiden psychiater met ADHD. Een feest van herkenning waar je wat aan hebt!
Succes en sterkte gewenst,
Janneke
Wauw, wat een geweldige reactie Janneke! dankjewel! Ik heb aanstaande vrijdag een afspraak gemaakt bij mn dokter en ga zeker met hem in gesprek over medicijnen en eventueel andere mogelijkheden die mij kunnen helpen. Je verhaal brengt me iets meer rust, dat er voor mij ook mogelijkheden zijn om op een normale manier met mn ADHD om te gaan.. Nogmaals bedankt en ik zal tegen die tijd zeker nog verslag doen van de rest van mijn verhaal!
liefs Esmee
Esmée,
Nog n tip: http://www.spreekuurthuis.nl
Links kan je de diagnose ADHD intikken, je krijgt dan uitgebreide ADHD informatie.
Duidelijk en overzichtelijk.
Hoi Esmee,
Wat een verhaal en zeker heel erg herkenbaar wat je schrijf bv over je karakter lekker gezellig druk makkelijk praten(en waarschijnlijk aan een stuk door en er wordt 1 klein dingetje gevraagd en jij kom met een heel verhaal aan wat van de hak op de tak gaat iets wat voor mensen met ADHD heel normaal is maar waar anderen nogal eens moeite mee hebben
ik heb de diagnoze ruim 5 jaar geleden gehad ADHD complex en ben aardig aan het uitproberen geweest met medicatie en op aandrang van een relatie 3 jaar geleden helemaal zonder wat niet helemaal goed ging dus weer medicatie lang werkende methylfenidaat en best wel hele goeie psycholoog waar ik heel goed contact mee heb en giga veel boeken hierover gelezen
jouw schoolperiode herken ik ook heel erg heb 8 jaar middelbaar onderwijs gehad en alles wat economie betrof ging me giga makkelijk af en hoefde ik niet te leren maar engels nederlands ed was dus een kriem
hier hadden wij bij psyq een lotgenotenavond wat helaas gestopt is en hebben het daar over relaties gehad dat het voor mensen met een beperking moeilijk is omdat de “gewonemensen” ons niet begrijpen of kunnen volgen vanwege het lekker van de hak op de tak gaan maar je moet gewoon leren accepteren dat wij ADHD-ers een brein hebben die sneller en anders werkt en wij hebben het toen in die groep over gehad dat al diegene waar een relatie mis mee was gegaan het eigenlijk bijna allemaal mensen betrof die met een niet ADHD-er om gingen en ja daar was ik er ook een van en wij kwamen toen eigenlijk met de oplossing van zoek iemand met ADHD of ADD daar kan je veel makkelijker mee om gaan want die begrijp je veel beter
ik vond het in het begin ook best moeilijk om het te accepteren maar ik ben nou zo dus moet je daar zelf ook mee om leren gaan en door hulp van psycholoog kom je een eind hoor
ik vind jouw opmerking heel erg sterk van ADHD-ers worden alleen maar gezien als drukke mensen en dat ze niet verder zien waar wij tegen aan lopen en mee om moeten leren gaan
succes bij de de dokter en ik ben benieuwd
grt Arnold
Nog n kleine aanvulling op eventuele start met medicijnen: vraag daarnaast ook om te starten met melatonine. Een lichaamseigen stof die maakt dat je makkelijker in slaap komt, maar die bij ADHD over het algemeen te weinig aangemaakt wordt.
informatie over ADHD:
http://www.stringenergy.com
informatie ADHD:
http://www.stringenergy.com
Na tien berichtjes te hebben gelezen ben ik maar naar beneden gescrolld……..
Ook ik ben inmiddels een ervaringsdeskundige………..
Nu nog mijn omgeving…………
Vandaag kreeg ik een poster van tele2, je weet wel, born to be cheap (of was het cheap te be born :-))
De envelop, waarin de poster was verzonden, was gericht aan mevrouw…….
Omdat ik thuis meerdere vrouwen heb, ging ik er vanuit dat het voor mijn vrouw was bestemd.
Tele2 (nu met hoofdletter) maakt namelijk reclame voor het 4G mobiele netwerk.
Goh, dacht ik, dat wil ik ook wel, want ik heb ook zo’n mobiel. Maar dan voor 3G.
Ik bellen met Tele2.
Kan ik dat abonnement van mij dan ook naar 4G voor nop?
Nee meneer een nieuw toestel kunt u wel krijgen (……) voor 15 euro. Met 4G.
Ja maar ik betaal nu 4 euro, sim-only. En ik had een aanbieding voor 7 euro. Ooit.
Nee,dat gaat hem niet worden meneer, dat is nu vervallen.
Chips.
Oke, ik heb er geen verdubbeling voor over ook al krijg ik daar een nieuw toestel bij…….
Komt mijn dochter thuis, zegt die: papa waarom heb je die envelop opgemaakt?
Nou zeg ik er stond mevrouw Tijhaar op…….
Ja maar ik heb ook een mobiel abonnement bij Tele2!? Dus waarom maak je mijn post open@%*^%
Sorry schat zal niet meer voorkomen…..
En weet u nu wat er op de poster stond?
Je bent te gek…….
Nu begrijp je wellicht dat ik een ADHD-er ben…….
Hallo,
Ik heet Willemijn, ben 17 jaar en ben een middelbare scholier op het Gymnasium Haganum in Den Haag. Ik maak een profielwerkstuk over volwassenen met ADHD, waarbij ik onderzoek of het leven van ADHD’ers tussen de 40 en 60 jaar er op dit moment beter had uitgezien, als ADHD in hun jeugd al bekend was geweest en ook de huidige behandelingsmethodes al beschikbaar waren. Mijn onderzoek bestaat voor één deel uit een enquête. De doelgroep van mijn enquête is volwassenen tussen de 40 en 60 jaar met ADHD. De antwoorden die u invult worden volledig anoniem verwerkt en het invullen van de vragenlijst zal circa 6 minuten duren. Hopelijk wilt u meewerken aan mijn onderzoek, alvast hartelijk bedankt!
Hierbij de link naar mijn enquête:
https://docs.google.com/forms/d/1RoVLR-0Jhm3gWL66TaWYbtH0T1XoXbrCgl8_pRyG73M/viewform
hoi
beetje lastige dit en hoop dat iemand mij kan helpen ,ik weet namelijk niet of ik adhd heb of dergelijke
ik ben 26 en zins 2 maanden bezig met mijn rijbewijs nu heeft mijn rij instructeur mij gezegd dat ik misschien maar beter eerst naar de huisarts kan gaan om te kijken of ik geen adhd of degelijke heb
dit omdat het mij heel veel moeite kost om me te concentreren dus heb ik een afspraak gemaakt bij mijn huisarts waar ik pas volgende week terecht kan daarom ben ik wat gaan zoeken op internet en kwam ik op deze site terecht ik hoop dat iemand dit leest en mij kan helpen misschien wat tips voor me heeft, in een hoop dingen herken ik me zelf als ik kijk naar iemand met adhd enorm zelfs alleen ben ik niet altijd druk ik praat enorm veel en dit vaak van het ene verhaal naar de ander wat ik zelf soms vervelend vind omdat ik merk dat mijn omgeving vaak zo iets heeft van hou je mond even ben kan moeilijk mijn focus vinden op dingen maar als ik iets leuk vind kan ik hier helemaal in opgaan is het leuke er af dan heb ik ook vaak tig werkjes thuis liggen die ik nooit af maak en uit eindelijk beland het in de prullenbak ben vaak me spullen kwijt (meestal belangrijke spullen) en hoe rot ik het ook vind heb een curator omdat ik er een zooitje van heb gemaakt wat mijn papier werk betreft waardoor ik schulden kreeg hoe goed ik het ook probeerde het lukte me gewoon niet nooit heb ik gedacht aan adhd heb wel vaak gedacht dat er wat aan me mankeerde vooral omdat ik soms enorm boos of verdrietig kan worden of juist heel blij dacht altijd ‘ben niet goed wijs’ maar nu ik hier een beetje rond lees herken ik mezelf zo, ook ben ik iemand die veel met mensen mee leeft dit was in mijn pubertijd al zo dat de mensen dan naar mij kwamen om tepraten over hun probleemtjes en dat is nog zo ik heb nog wel 100den voorbeelden waardoor ik mezelf in de ‘symptonen ‘herken ik vraag me nu alleen af als iemand zich hier ook in herkend als adhd vooral ook omdat ik al zoveel baantjes heb gehad maar niks hielp ik vol nu heb ik een nieuwe baan en wil deze maar wat graag houden hoperlijk is er iemand die mijn kan helpen!!
Hoi Emma,
Je schrijft waarschijnlijk zoals je praat, ik heb geen punt kunnen ontdekken in je zinnen….☺
Uit wat je schrijft , maak ik op dat je aan heel wat kenmerken van ADHD zou kunnen voldoen.
Omdat je met veel dingen worstelt is het goed dat je stappen onderneemt om voor jezelf meer duidelijkheid te krijgen waar en waardoor er dingen misgaan in je leven.
De eerste stap heb je in ieder geval al gezet.
En ja, het zal nooit zo snel gaan als je graag zou willen….
Vandaag het besluit nemen, vanavond de uitslag, dat zou mooi zijn, maar ik denk dat je toch wat meer geduld zal moeten hebben. Er moet een verwijzing komen en soms krijg je te maken met wachtlijsten.
Maar je bent op de goede weg!
Succes en sterkte!
Groetjes, Janneke
Hallo allemaal,
Ik was wat onderzoek aan het doen naar ADHD/ ADD bij volwassenen en kwam bij deze site terecht. Wat ik lees op de site, en ook in de reacties zijn er velen heel herkenbaar voor mij.
Het is zo dat ik zojuist terugkom van mijn eerste gesprek voor een onderzoek bij het PsyQ om mij te laten testen op AD(H)D.
Het viel mij best zwaar om eerlijk te zijn! Ik heb een uur met die meneer gepraat en heb mijn hele jeugd naar boven moeten halen, waarop hij op het laatst reageerde dat dit geen typische ADHD jeugd omstandigheden zijn…Daarbij vertelde hij mij wel, dat ze dit onderzoek gaan afmaken maar hij vermoed dat ik géén AD(H)D heb maar dat ik anders beter een persoonlijkheidsonderzoek kan laten doen. Ik ben er voor mijzelf wel erg van overtuigd dat ik een vorm van AD(H)D heb en vind het dan ook best wel raar, om te zeggen na één gesprek van 1 uur aangezien mijn jeugd,dat dit geen typerende vorm voor ADHD zou zijn. Heb deze best man gezegd dat het juist ook wel door mijn roerige jeugd komt, dat dit nooit eerder duidelijk boven water is gekomen…?
Ik merk dat ik momenteel weer eens tegen mijzelf aanloop, en dat is de reden dat ik dit onderzoek laat doen. Ik ben nu net 27 jaar en volg nu 2 jaar een nieuwe HBO studie ( Sociale Studies) wat erg goed bij mij past. De opleiding gaat erg goed, maar het geeft mij ook veel stress, zorgen en onzekerheden over mijzelf met me mee. En aangezien ik nog nooit eerder een diploma heb behaald( op het vmbo T diploma na..) vind ik het voor mijzelf erg belangrijk deze studie af te ronden en straks leuk en goed werk te vinden!
Ik lees veel best wel schrijnende reacties op de site van mensen die nu in de 40 of 50 zijn, en via hun zoon of dochter er zelf ook pas achter komen dat zij een vorm van AD(H)D hebben. Ik hoop dat als ik dit heb ik dit liever nu weet, hier rekening mee kan houden en een goede manier vind om er zo goed mogelijk mee om te gaan!
En zo niet….dan ben ik bang wat voor dan komen gaat…
Morgen mag ik naar de psychiater, ik weet niet wat ik dáár van moet verwachten, en hoopte eigenlijk ook dat er mensen zijn die mij een beetje kunnen vertellen wat het gesprek inhoud?
En de week erop ( 29e) moet ik persé met mijn moeder daarheen en liefst oude schoolrapporten meenemen….Hier zit ik ook niet echt heel erg om te springen, aangezien eigenlijk verder niemand weet ( op mijn vriend na) dat ik dit onderzoek heb en waar ik ook bewust voor gekozen heb om dat niet te doen…maar nu moet ik wel mijn moeder inlichten hierover….
In ieder geval…als iemand mij een beetje kan inlichten over het onderzoek of een beetje steun of tips heeft..ze zijn erg welkom!
Groetjes, Sara
Hoi Sara,
Over het gesprek met de psychiater kan ik niets vertellen, aangezien ik niet bij die gesprekken ben geweest bij mijn man en zoon.
Wel ben ik bij het gesprek geweest wat jij straks samen met je moeder hebt.
Ze willen graag ook spreken met een partner en direct familielid.
Dat gesprek is nodig om een beter beeld te krijgen van hoe jij was en functioneerde in je vroege jeugd en pubertijd/ jong volwassene. Ik zou zelf open zijn naar mijn naasten in wat ik vermoed en waarom.
Blijkbaar loop je behoorlijk vast, anders zou je deze stap niet gezet hebben.
Als je vastloopt in je leven, door welke reden of oorzaak dan ook, is steun uit je directe omgeving en van mensen die jij vertrouwt, onontbeerlijk!
Ook blijkt vaak uit oude schoolrapporten hoe jij als kind op school functioneerde ( of juist niet ).
Alles, om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van hoe je gevormd bent en functioneert .
Een psychiater is een arts die zich gespecialiseerd heeft in de psyche van de mens. Doordat hij arts is mag hij eventueel medicijnen voorschrijven.
Een psycholoog mag dat niet.
Het traject dat jij nu bewandelt is bedoeld om te kijken waar je vastloopt en waardoor dat eventueel komt. De oorzaak daarvoor kan ook anders zijn dan je zelf op dit moment denkt.
Ze gaan dus niet over een nachtje ijs, maar proberen dat samen met jou goed in kaart te brengen.
En je daarna hulp op maat te bieden.
Dus bijt je niet vast in n eventuele door jouzelf opgelegde diagnose add/ ADHD .
De oorzaak kan ook een andere zijn.
Sterkte en lieve groet,
Janneke
Als ik al de symptomen van adhd bekijk denk ik dat ik ook echt adhd heb. Maar ik heb zeker niet alle symptomen, zoals te laat komen (ik ben altijd op tijd). Ik weet dus niet of ik adhd heb… Ik heb al verschillende online- testen gedaan, daar kwam vaak uit dat ik adhd heb. Zou ik nu echt adhd hebben???
En op de basisschool was ik ook wel druk en ongeconcentreerd, maar het lijkt wel of het nu alleen nog maar erger wordt…
Wat moet ik doen?
Hoi Sandra.
Ik heb ook adhd maar ik kom ook nooit te laat. Ik heb de diagnose vorig jaar gekregen bij het ggze. Ik gebruik nu concerta en dat maakt voor mij en mijn gezin een wereld van verschil.
Hoi Annet,
Bedankt voor je reactie! Moet je altijd als je adhd hebt medicijnen slikken? En van welke symptomen had jij altijd het meest last?
Hoi Sandra,
Als je nu vast loopt en daardoor problemen krijgt, zou ik uit laten zoeken of het is wat je denkt.
De eerste stap is richting huisarts voor verwijzing.
De ggz en Psyq ( Google het maar) kunnen je helpen bij het eventueel stellen van een diagnose.
Sterkte en succes,
janneke
Ha Janneke,
Bedankt voor de tip! Ik ga er dan nu denk ik echt maar eens werk van maken…
Rianne
Hoi Janneke,
Stel dat ik ADHD heb, moet ik dan ook medicijnen gaan slikken. Of is dat alleen als je echt niet te stuiten bent. Ik ben namelijk best een beetje bang voor allerlei bijwerkingen…
Groetjes
Beste Sandra,
Iedereen zal daar zo zijn eigen mening over hebben, over wel of niet medicatie gebruik bij add/ ADHD.
Ik heb ooit een artikel gelezen van een Amerikaanse psychiater die sterk pleitte voor een combinatie van begeleiding en medicatie.
Zelf kan ik alleen uit eigen ervaring en ervaringen van mijn man en zoon praten voor wat betreft de medicatie: wij slikken alle drie een ( ander) medicijn voor add/ adhd.
Persoonlijk heb ik er enorm veel baat bij en heeft het mijn leven en welzijn positief beïnvloed.
Ook mijn man en zoon zijn heel positief over wat het medicijn voor hen doet. Alle drie peinzen we er op dit moment niet over er mee te stoppen.
Wel is het een zoektocht in ADHD medicijnen land welk middel in welke hoeveelheid het beste bij jou werkt en de minste bijwerkingen heeft. Dat kost tijd en inzet.
Bij ons wegen de voordelen heel hoog op tegen de eventuele nadelen.
Een echt op jou gerichte psychiater/ arts zal goed naar je luisteren en je begeleiden in wat voor jou het beste werkt.
Een mens lijdt het meest door hetgeen wat hij vreest…. Dus maak geen bergen als er nog geen zandhoopje te bekennen is, zou ik zeggen.
En zoek informatie over ADHD/ add op internet hierover. Er is echt veel te vinden!
Succes
Janneke
Hoi Janneke,
De medicatie is dus per persoon verschillend. Ik heb eens zitten kijken en ik voldoe aan 21 van de 25 symptomen 🙁
Maar bedankt voor alle informatie! Mijn moeder zegt trouwens dat ik vroeger helemaal niet zo druk was, zou het dan wel kunnen? Want bij alle symptomen staat elke keer dat je er al van voor je 7e last van zou moeten hebben.
Groet
Nee, onze zoon met ADHD was niet overdreven druk als kind.
Ook mijn man is het meest druk en chaotisch in zijn hoofd, met alle gevolgen van dien.
Ik heb wel eens gehoord dat er zeven vormen van ADHD bestaan. Mensen zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde.
Het gaat er uiteindelijk om waar jij vastloopt en wat voor jou het beste werkt, uiteindelijk.
En ja, dat is een zoektocht.
Maar dat is het hele leven nu eenmaal, zoeken wie en wat je bent, wilt en waar jij je het prettigst en / of het gelukkigst bij voelt.☺
En nog ter aanvulling: bij meisjes wordt de diagnose nogal eens gemist.
Gewoon omdat meisjes nu eenmaal verschillen van jongens.
Hetzelfde zie je bij medicijnen: deze zijn over het algemeen alleen getest op mannen. Vrouwen blijken daar vaak compleet anders op te reageren. Dit wordt steeds meer onderkend en inmiddels wordt er bij uittesten van nieuwe medicijnen ook gezocht naar vrouwelijke vrijwilligers.
Janneke,
Heb jij misschien nog tips om je op school en werk goed te concentreren? Dat is namelijk echt het punt waar ik vooral tegenaan loop. Dan zijn al mijn klasgenoten hard aan het werk en ik ben bij elk kraakje helemaal uit mijn concentratie (als ik daar al in zat)
Sandra
Concentratie is natuurlijk een groot probleem.
Alleen als ik iets doe waar ik helemaal in kan verdwijnen ( hyperfocus) , lukt het me mijn aandacht erbij te houden.
Bij andere zaken, waarbij dat niet het geval is, kost het me bergen energie, wat me uiteindelijk uitput. ( ik slaap uiteindelijk waar ik zit, dan, en dat heeft in het verleden soms gevaarlijke situaties opgeleverd)
Toen ikzelf met medicatie startte, was ik verbaasd over het effect op mijn concentratie. Het leek of er een gordijn optrok in mijn hoofd.
En of ik ineens lekker kon lopen ipv door de modder worstelen. ( bij wijze van spreken)
Ook veel minder last van prikkels in mijn omgeving, dus minder afgeleid.
Voor mij persoonlijk is het een wereld van verschil; ik maak nu ook makkelijker contact met andere mensen, omdat daar ook meer ruimte voor is in mijn hoofd. En ik ben in staat een gesprek te kunnen blijven volgen zonder door van alles ( en ook met name in mijn eigen hoofd) afgeleid te worden.
Zonder medicatie zou alles me dus veel moeizamer af gaan.
Ik slik pas medicatie vanaf mijn 57e. Tot dan toe heb ik het altijd wel gered, maar ik weet nu pas hoeveel energie me dat altijd heeft gekost. En misschien had ik, met medicatie, een leukere schooltijd gehad met vriendinnen. Maar dat zal ik nooit weten.
Maar dit alles is dus persoonlijk.
Misschien hebben anderen hier goede tips voor je als je geen medicijnen slikt en je je toch goed wil kunnen concentreren.
Mijn tip is : heel veel inzet en jezelf continue bij de les proberen te houden.
beste Janneke, ik heb de site net ontdekt en denk dat jij er veel van weet. mijn vriendin vermoede 6 jaar geleden al dat ik adhd zou hebben, volgens psyq zou ik het niet hebben, maar nu is alles anders.
door een psychiater van den berg utrecht is er 2 weken geleden ook bij mij adhd geconstateerd. ik slik al 6 maanden citalopram 20mg en vanaf gisteren(op advies) van 10 naar 15 mg methylfenidaat. wat ik dus pas 2 weken slik. ik ben 46 ik zit al 6 maanden in de ziektewet, en weet niet hoe nu verder. mijn vriendin heeft me verzocht uit huis te gaan( voordat ze wist, dat ik officieel adhd heb, we hebben 2 kinderen een dochter van 8 en zij een van 15. ik werd vanmorgen zo naar wakker dat er de gruwelijkste gedachte door mij heengingen en ben hier erg van geschrokken. zo negatief ben ik nog nooit geweest en vermoed dat het door die pillen komt. tot 3 weken geleden wist ik niets, ja vergeetachtigheid, weinig belangstelling in andere etc. maar is adhd te bestrijden zonder medicatie, en hoe noodzakelijk is de medicatie, ik vrees dat het me nog verder van huis brengt. dingetje!!!. ik heb vanaf mijn 14e tot ca. 40e dagelijks geblowd, ook heb ik vanaf 25 tot 45 aan de poeders(c) gezeten, en ook dagelijks een beetje alcohol en soms veel nu nog een paar glazen per week . is er een relatie van angst, paniek, negatieve gedachte, laag zelfbeeld, tot zelfs misschien niet meer willen. heb ik mij nou altijd staande gehouden met de bedwelming.
Ben zelfs al lange dan een jaar gestopt met roken, (waar ik heel blij mee ben), aangezien ik dus nauwelijks nog iets gebruik, is de wereld dan nuchter zoveel zwaarder, na een heel leven bijna altijd wel iets, is het de cold turkt of is het de (nieuwe) medicatie, of is mijn leven zo’n puinhoop, dat het niet verrassend is dat ik het soms even niet meer zie zitten ? alle reacties worden gewaardeerd
Hoi Baptiste,
Wat een draaikolk van diagnose, gedachten, medicijnen, omstandigheden….
Het is allemaal nogal wat!
Heb je die medicatie gewoon zo gekregen zonder enige vorm van controle en/ of begeleiding/ therapie?
Escitalopram wordt voorgeschreven bij depressie/ angsten etc.
20 mgr is een forse startdosering. Het kan ook angsten en depressies versterken.
Als je het gevoel hebt dat je bezig bent grip te verliezen of juist depressiever wordt: ga terug naar je arts voor overleg!
Ook de verhoging van de ritalin kan dit ( bij-)effect hebben!
Hoe is het met je relatie?
Omdat je schrijft dat ze je verzocht weg te gaan voordat de diagnose gesteld was. Is haar stelling veranderd na die diagnose?
En is ADHD de volledige diagnose of is er ook gekeken naar kenmerken van andere aandoeningen?
ADHD wil daar nog wel eens mee samengaan. ( Mijn man heeft ADHD met alles erop en eraan en daarnaast een niet nader te benoemen persoonlijkheidsstoornis ( wat kenmerken van autisme, borderline etc zonder dat dat uitgesproken duidelijk is, want dat is het dus niet)).
Als je weet wat je hebt, kan je alles ook beter plaatsen.
En denk nou niet dat je een uitzondering bent hoor, zat mensen met soortgelijke problemen als jij.
Google eens op adhdcafe, dit wordt eens per maand in bepaalde plaatsen in het land georganiseerd.
Hier kan je lotgenoten leren kennen, je kan er terecht voor advies en er- en herkenning.
Nee, ADHD gaat niet over. Ook niet met een pilletje. Dat pilletje is niet meer dan een hulpmiddel op het moment dat je het nodig hebt, net zoals een ander bijv een wandelstok nodig heeft. Zet je hem weg, dan loop je weer net zo moeilijk als daarvoor.
En verder : leer jezelf en je valkuilen kennen, zoek een therapeut die dit samen met jou kan doen.
En ga onderzoeken hoe dingen veranderd kunnen worden waardoor jij je beter gaat voelen en beter gaat functioneren.
Dit proces van afglijden en de moed verliezen is waarschijnlijk al jaren aan de gang, misschien al vanuit je jeugd.
De eerste stap heb je gezet door te onderkennen dat je een probleem hebt. En dat dat niet vanzelf gaat verdwijnen, als er niet iets gaat gebeuren.
Dat is al heel wat!
Succes en sterkte wens ik je toe,
Groetjes, Janneke
Een goed en begrijpelijk boek ( vind ik) over ADHD:
Hulpgids ADHD, geschreven door de psychiaters Edward Hallowell & John Ratey.
Beiden hebben zelf ad(h)d.
Niet te lange stukken tekst voor mensen die hun hoofd ergens niet lang bij kunnen houden.☺
En niet duur.
Het lezen van dit boek ( werd ons door een vriend aangeraden) heeft ons destijds de ogen geopend voor wat er aan de hand was.
goeie morgen hier ook slaapproblemen
nu een goede spychiater vinden nou dat is een probleem hoor
ik neem ritaline maar ik krijg ferme rebounds !
dat is echt ni tof !
dus vandaag een afspraak met nieuwe psychiater en zien wat die zegt
want helaas als je het woord adhd uitspreekt …………………….
ofwel bekijken ze je van och nee
ofwel nemen ze het niet serieus
dat is mijn ervaring helaas
Hoi Nadine,
Mijn man is destijds gestart met ritalin. Ook hij had flinke rebounds en daarbij was het ook nog eens snel uitgewerkt. ( 2 uur na inname!)
Na allerlei andere medicatie heeft hij nu het meeste baat bij concerta, een langwerkend ritalin. Werkt ongeveer 10 tot 12 uur per capsule.
Deze is er in drie sterktes: 18, 27 en 54 mgr.
Ook is er medikinet, een middellang werkende ritalin, werkt 5 tot 7 uur per capsule.
Twee sterktes: 5 en 10 mgr.
Misschien heb je iets aan deze informatie.
Groetjes, Janneke
janneke dank je voor de informatie ik kan alleen ritaline en ik ben bezig aan de langwerkende maar dan nog een probleem dat slapen dus ja aangezien ik echt niet tegen al die medicatie kan zoals ad voor te slapen zal ik helaas een slaapmiddel moeten nemen maar goed als het dat maar is
Hoi Nadine,
Mijn man slikt van begin af aan al Melatonine voor het slapen gaan, sinds hij weet dat hij ADHD heeft.
Bij ADHD is bekend dat er vaak een verstoord slaapritme is.
Hij heeft er veel baat bij. Normaal gesproken maakt je lichaam Melatonine zelf aan, bij ADHD zou te weinig aangemaakt worden, met slecht slapen als gevolg hiervan.
Zijn ervaring is, dat hij dieper slaapt en meer uitgerust wakker wordt, terwijl hij toch niet veel langer slaapt dan hij gewend was te doen.
Mag ik jullie bekent maken met de Hoofdbeugel van Stringenergy, te gebruiken bij ADHD klachten.
groet Herman
Welke medicatie gebruiken jullie als volwassenen voor ADHD?
Ik heb hier voor het volgende topic opgesteld.
http://forum.adhdblog.nl/conversations/welke-adhd-medicatie-voor-volwassenen-en-wat-zijn-de-bijwerkingen
Dit doe ik omdat ik binnenkort ook met medicatie moet beginnen, maar weet niet wat ik moet kiezen.
De behandelaar zegt wel, het beste is om te beginnen met…
Maar hoor het liever van mensen zelf die ADHD hebben.
Alvast bedankt, Jolien
Hoi allen
Wat fijn om dit allemaal te lezen..en begrijp me niet verkeerd..
Maar na jaren worstelen met mezelf en mijn omgeveing van cognitieve gedragstherapie en loopbaantrajecten tot accupunctuur en antidepressiva weet ik wat het is
Ik heb add/adhd (en inmiddels ook een behoorlijke burn out).Wat herkenbaar allemaal..Als ik naar mijn dochter van 9 kijk (waar we ook al jaren mee aan het tobben zijn) zie ik mezelf.Echter daar willen ze verder nog geen onderzoek naar doen…
Eerst maar een x starten met de volgende speltherapie..wanneer hij ook start.
Ik merk onbergip en negatieve reacties onder mijn kennissen..
ik verschuil me achter de ADHD…Ze moesten eens weten…
Sorry voor t lange gemekker..na 45 jaar toch fijn om t er uit te gooien
niks, lang gemekker, heel herkenbaar, sinds 3 weken ook geconstateerd, ben46, zit 6 weken in de ziektewet en slik citalopram en nu ook die methyl zooi. zonder uitleg weet ik nu wat een rebound is, en die was bijvoorbeeld vanmorgen niet mals. levensgevaarlijk zelfs, pfff. wel prettig dat ik nu deze site heb ontdekt en ze dat ik zeker niet de enige ben., dat is dan nog een klein plijstertje op deze verse wond.
niks, lang gemekker, heel herkenbaar. zonder uitleg weet ik nu wat een rebound is, en die was bijvoorbeeld vanmorgen niet mals. levensgevaarlijk zelfs, pfff. wel prettig dat ik nu deze site heb ontdekt en ze dat ik zeker niet de enige ben., dat is dan nog een klein plijstertje op deze verse wond.
Bij alle kenmerken kan ik een finkje zetten. Pffff. Ik heb (nog) geen diagnose, maar gebruik zo nu en dan ritalin. Beetje kutzooi eigenlijk maar het helpt wel als je iets belangrijks moet doen of afmaken.
Ik probeer zo veel mogelijk uitgebalanceerd te leven, maar dit is af en toe moeilijk. Toch is het handig voor jezelf om je niet altijd aan je impulsen over te geven.
Mijn theorie is dat de ADHDer gewoon de jager uit de oertijd is. Snel afgeleid voor een nieuw everzwijntje, hyperfocus om deze te op te jagen, snel weer verveeld, dus op zoek naar een Oeros. Uiteindelijk heb je een mammoet nodig, maar ja, wat moet je dan?
Wellicht komt het door Neanderthal genen of is het gewoon een soort oerkracht die je bezit. In mijn ogen is het daarom een enorm voordeel. Echter in deze maatschappij, waarin de mens niet in de natuur leeft, vol met tech en door de mens gemaakte hokjes kan het ook een enorm nadeel zijn. Prestaties moeten op de lange termijn gemaakt worden. Er is geen plek meer voor creatieve jagers.
Maar fuck dat, leef je leven. Wees blij dat je die jager ben, gebruik je kracht in je voordeel. Ken je zwaktes en gebruik je sterke kanten. Wellicht kom je niet het verste in het bedrijfsleven, word je niet rijk, of die je niet wat er van je verwacht word. Lekker boeiend. Gebruik die oerrrrrrrrrkracht!!!
Wees wie je bent en niet iemand anders!
Ik heb sinds februari de diagnose gekregen, het werd me een beetje te veel allemaal en het was niet de eerste keer, daarom zocht ik hulp. Alleen als ik een boek over adhd lees denk ik weer dat ik het niet heb of misschien wel een lichte vorm ofzo.. Ik kan het mezelf wel behoorlijk lastig maken in het leven door dat ik totaal niet kan plannen en mijn gevoelens zijn soms overdreven, terwijl mijn hoofd zeg asjeblieft hou eens op zeg. Medicatie werkt voor geen meter en ik heb het gevoel dat ik drugs gebruik. Zou er echt een verkeerde diagnose gesteld zijn?
Die medicijnen zijn ook drugs naar mijn idee. Speed voor kinderen toch? Ik heb het via via en weet niet precies hoe ik moet doseren. Bij mij persoonlijk werkt het wel qua concentratie, maar je krijgt een na een paar uur soms best wel een rebound. In dat opzicht lijkt het voor mij ook alsof ik aan de drugs zit. Terwijl ik alle bovengenoemde symptonen van AdHD heb. Dus ik snap wat je bedoeld!
Bij de tuinen heb je ook natuurlijke spullen tegen adhd, andohadin heet dat. Ook heb je daar de kruiden gotu kola en ginko biloba (die ook in de andohadin pilletjes zitten) die bij mij persoonlijk wel wat helpen (kan ook het placebo effect zijn hoor). Ik neem twee pilletjes van elk en dan later op de dag doe ik dat nog een keer. Siberische ginseng is ook goed voor de concentratie. Wellicht kan je dat proberen?
Dokters weten volgens Naar mijn mening ook niet alles, die zitten niet in jou hoofd toch? Je moet denk ik ook accepteren wat je zwaktes zijn en op je sterke kanten bouwen.
Je doet je best en werkt aan jezelf!
neen hoor heel herkenbaar
Hoi medemensen.
Goh. Wat hebben jullie adhd zeg: wat een mega verhalen.
Ik ga proberen daarom deze keer kort te zijn.
Ik ben nu 34 en ja: same shit different person.
Heb het flink zwaar gehad en het is nog steeds iedere dag een gevecht voor me.
Dag bij dag wordt het positiever en kan ik meer genieten van de kleine dingen (zoals mijn zoontjr die me laat zien dat je van niets plezier kunt hebben)
Ik heb gelukkig een geweldige partner die me steunt. Mijn werkgevers weten ook dat er iets gaande is en houden er gelukkig meestal rekening mee.
Deze 3 dingen zorgen ervoor dat ik mijn hoofd positief kan houden en mijn leven in de goede richting kan sturen.
Mede ook door de gebroken nachten van mijn zoontje maar zeker ook doir de adhd ben ik continue moe. Daar is dit hele verhaal ook mee begonnen.
De kings of leon sloegen ooit de spijker op z’n kop.
Ze zongen ooit:
I’m too young for feeling this old.
Maar verder gaat het de laatste 2 jaren goed met me.
Gr luc
Rond mijn 52ste is bij mij de diagnose ADHD gesteld. Die diagnose hielp vooral om beter met mezelf om te gaan. De eerste jaren heb ik Ritalin gebruikt. Wat was ik daar blij mee! Ik kreeg rust in mijn hoofd en kon me veel beter concentreren. Toen kwamen de bijwerkingen en raakte ik in een soort psychose. Dus voor mij geen Ritalin meer! Na enkele maanden kwam ik in aanraking met LTO3. Na een paar weken knapte ik enorm op. Het gaf mij de rust in mijn hoofd die ik zocht. Ook mijn concentratie werd er weer duidelijk beter door. Ik heb er nog steeds dagelijks profijt van.
hey Joost,
kan je me iets meer vertellen van LTO3
LTO3 is een 100% natuurlijk middel zonder bijwerkingen.
Hier kun je meer info vinden:
http://www.dekrachtvanadhd.nl/lto3/
ik ben 53 en vorige week te horen gekregen dat ik adhd geb, alle puzzelstukken vielen in elkaar. Een feestje in mijn hoofd gevierd! eindelijk na vele psych bezoeken, inzinkingen, jeugdtrauma, 2 scheidingen en altijd commentaar op mijn drukke gedrag.
Ik slik al jaren anti depressiva, dus kreeg Dexamfetamine, omdat dit volgens hun het enige medicijn is wat gebruikt mag worden samen met paroxetine (AD)
Werd ontzettend hyper en kreeg angstaanvallen hiervan, moest na 2 dagen direkt stoppen. Nu is mij telefonisch al gezegd dat zij aua medicijnen geen andere oplossing hebben. Je snapt… ik ben wederom in een dip geraakt. Ik heb eind van deze week nog een eindgesprek om te kijken of er nog alternatieven zijn. Maar mijn hoop op een oplossing is totaal verdwenen. Dit komt niet vaak voor! nee maar bij mij natuurlijk weer wel. Ik ben heel boos en verdrietig.
Wie heeft dit ook ervaren of wel eens van dichtbij meegemaakt? ik zal heel blij zijn met een reactie! gr allemaal!
Hoi Carla,
Ongelofelijk vervelend voor je!
Eindelijk een diagnose waar je alles wat mis ging toch wel aan kan hangen, krijg je er medicijnen voor en blijken die tegengesteld te werken….
Wij hebben ervaring met de diagnose ernstige depressie bij ADHD. Gestart werd met escitalopram i.c.m. ritalin. Dus die combinatie kan wel.
Kan het zijn dat de dosering dexamfetamine te hoog is geweest, gezien het resultaat?
Of misschien past dit niet bij jou?
Of, en ik zeg dit voorzichtig… klopt de diagnose ADHD wel? Mensen zonder ADHD worden hyper van ADHD medicatie…
Ik kan jou alleen adviseren toch opnieuw met hen in gesprek te gaan over hoe verder.
Niet bij de pakken neer gaan zitten! Het is linksom of rechtsom!
Sterkte!
Groetjes, Janneke
Hai Janneke,
Ik ben door de psychiater van ADHD Centraal in Nieuwegein terugverwezen naar GGZ Almere om therapie te gaan volgen. Maar ik heb al zo lang therapie!!!
Ik merk als er geen druk achter me staat en ik heel rustig aan doe en niet te veel opdrachten heb, dat het dan beter gaat.
Ik slik nu 2 x daags een clonazepam ( rustgever) dat helpt aardig..
Bedankt voor je feedback.
Hallo ik ben Dirk 47 jaar
2 maand geleden kreeg ik na vele testen en verschillende scans van mijn hersenen de diagnose ADHD.dit was voor mij een opluchting ,eindelijk weten wie of wat ik ben. Al die jaren )hulp gezocht ,huisarts in samenspraak met een psychologe maar dat was niet echt iets die me hielp: daar zijn verschillende redenen voor omdat er vanuit een verkeerde uitgangspunt werd vertrokken ( mijn jeugd ,alcoholgebruik ( ik ben gevoelig voor elke verslaving) nicotine,eetverslaving,gok,medicatie etc)
Praatsessies en verkeerde medicatie( dit was totaal mis)
Zelf naar de AA geweest , de AA op zich is fantastisch hun programma en stappen wauw, maar de vergaderingen dit was een ramp voor mij de mensen rond te tafel ( niet dat ik me beter of slimmer voelde) om kortweg te zeggen na enkele maanden: oke sommige drinken niet meer maar dit is het ook ( ik wil leven zonder negativiteit ,medicatie die me suf maakt , zelfbeklag etc) dit heb ik genoeg gedaan
Enkele jaren geleden had ik ook al een hersenonderzoek gedaan omdat ik vaak vergeetachtig, moeilijke oriëntatie etc ( en ook familiaal grootouder die vroeg op 65 jarige leeftijd aan altzheimer is gestorven) die uitslag was goed ,juist wist de arts te zeggen dat mijn hersenen te klein waren volgens mijn leeftijd ik was toen 40 jaar ,maar daar was niks erg mee zei hij ,verder niets en geen,reden tot paniek.
Nu na opnieuw die onderzoeken ( grondiger omdat ze ook geëvolueerd zijn ) en na al de resultaten moest ik bij psychiater voor de uitslag : dit is voor mij iets dat altijd zal bij blijven, over de resultaten was alles oke geen tekenen altzheimer .maar zij ging de toer op over mijn gedrag in de wachthal, ze had me zien zitten
Zij dacht direct in de richtingmet ADHD en wou daar verder mee doorgaan , na een enquete en mijn verhaal ( moest zelfs niet volledig ,want ik ratelde en ratelde ,van de hak op de tak etc) oke zei ze ,ik,moet zelfs niet twijfelen , je bent een schoolvoorbeeld .
Iedereen is anders niet iedereen heeft dezelfde symptomen , maar als je bijna alles hebt
Kindertijd en jeugd: alle soorten tics, middelbare school niet afgemaakt, , druk (niet lastig) ook graag alleen op mezelf ,fantasie enz teveel om op te noemen
In verdere leven :ik ga niet alles noemen ,jullie weten dit al die schommelingen ,de rollercoaster in je hoofd ,ik kan je verzekeren die mail nu kost me moeite en enkele uren om dat het een beetje overzichtelijk zou zijn want ikzelf krijg het van lange mails of nota’s, terwijl alles snel moet gaan bij mij hahaha doe ik,het omgekeerde als ik,praat of iets verzend
Om het af te ronden: ik voelde direct dit zit hier goed en daar ik open sta voor behandeling
Zijn we gestart met medicatie ik neem methylfenidaat retard sandor op dit moment de dag dat ik werk 2 maal 54 Mg, anders eentje ( neveneffect is een rebound die te doen is geeuwen, druk aan de ogen en iets waziger efkens)
Zelf heb ik mijn voeding ,eetgedrag aangepast: ik,eet fruit,yoghurt, bijna geen frisdrank meer ,minder koffie ,minder suiker ( chocolade ,wafels etc) minder vlees ik ontbijt, minder vetten zoals sausen, chips nootjes
Niets meer van alcohol
Nog 1 verslaving heb ik nog de sigaret( meer dan me lief is) eigenlijk meer dan 2 maand geleden, maar we zien wel
Ik voel me goed: voornaamste is veranderd de onrust is weg ik pieker niet meer de negativiteit is weg en spanning in de borstkas is weg. Ik,was jaren meer vermoeid door de suiker en vet en sommige dagen van de alcohol
Nu veel meer energie. En slaap ik enorm goed en vast
Maar de rest is nog steeds hetzelfde maar daar kan ik nu mee overweg door mijn nuchterheid
En door de medicatie,kan ik al de zakens ,handelingen etc tot,een goed einde brengen zonder stil te vallen
Want ik kan perfect alles door elkaar doen, starten maar niet alles werd afgemaakt en mijn agressie is ook veel verminderd
En lukt nu
Ik,zou,nog uren kunnen doorgaan
Maar 1 ding heb ik,al geleerd ik heb jaren op onbegrip, gestuit dit maakte mij,opstandig en nu nog vermijd ik,sommige toestanden en mensen ,want niet iedereen zal het begrijpen wat ADHD echt is
Want direct zeggen mensen. Ja maa ik,heb dit ook,als je een symptoom zegt uiteraard heeft ieder mens symptomen. Maar geen 95 procent van alles ,
Tot slot
Wil ik ook mijn vrouw bedanken met wie ik al 31 jaar samen ben en daarvan 26 jaar getrouwd
zij verdiend een standbeeld zonder haar was mijn leven anders verlopen
Ze heeft veel moeten verdragen iemand zoals ik een fulltime ADHDer heeft best een sterke vrouw , die ook de positieve kanten ziet want die hebben we
Gr dirk
Nog iets vergeten
Betreft mijn kleinere hersenen, nu weten ze ook dat dit typisch is voor mensen met ADHD dat hun hersenen 3 à 5 procent kleiner zijn
Gr dirk
Hoi Dirk,
Een pittige geschiedenis maar wel een mooi eerbetoon aan je vrouw.
Daar schieten de tranen bij deze emo-adhd-er van in de ogen.
En fijn voor he dat het nu veel beter met je gaat.
Bij mij is de strijd nog niet gedaan omdat de nirnale medicatie te weinig deed en de bijwerkingen niet fijn waren en ik weigerde om op de zwaardere medicijnen te gaan zoaks anti-depressiva.
Maar….. Alles komt goed en het gaat al 60%beter dan 10 jaar geleden.
Gr luc
Hallo,
Nog even een aanvulling op mijn bericht van ongeveer n half jaar geleden. Ik ben niet de hele dag door druk. Ik kan bijvoorbeeld rustig een half uur achter de computer zitten (hyperfocus)? Maar als ik zomaar niks zit te doen op de bank heb ik continue de neiging van alles te moeten doen (heel onrustig heen en weer lopen enzo). Terwijl ik dan niks kan bedenken om te gaan doen. Met andere woorden ik moet wat te doen hebben. Ik dacht dan ga ik sporten maar ik kan ook geen hele dag gaan sporten… Heb je goede tips zeg het gerust!
Hallo,
Ik ben 18 jaar en zit nog op school. Op school heb ik veel last van concentratieproblemen. Dan zit ik overal en nergens met mijn gedachten maar niet bij de les. Ook heb ik altijd een bepaalde onrust in me ik wil altijd wat doen. Maar ik kan ook echt genieten van even niks doen. Als ik dingen interessant vind heb ik juist bijna geen last van slechte concentratie. Nog iets waar ik vaak tegenaan loop dat ik vaak iets zeg/doe voor ik er over nnagedacht heb. Nu zag ik op deze site verschillende kenmerken staan. Een heleboel heb ik wel last van, maar van sommige helemaal niet. Ik heb al verschillende adhd testen gedaan op Internet en daar komt vaak uit dat ik grote kans op adhd heb.. Er zijn mensen die echt raar kijke als ik zeg dat ik denk dat ik adhd heb. Maar het zou een hele opluchting zijn als ik een diagnose kreeg. Dan weet ik tenminste waar het vandaan komt. Wat moet ik doen? Gewoon zo laten of er mee naar een psycholoog? Als je nog goede tips hebt om ermee om te gaan laat het dan aub horen..
Hey Marjan,
Ik heb mijn leven lang precies zoals jij moeten rondlopen. Als je bij jouw huisarts jouw problemen aangeeft en om een doorverwijzing vraagt, dan kan een psycholoog je diagnosticeren. Zij of hij zal je een test laten afnemen, je op een paar gesprekken laten komen, een gesprek met je ouders willen voeren (dit kan telefonisch) en jouw oude rapporten etc inzien.
Zelf ben ik beginnend psycholoog en ik herken mezelf enorm in jouw verhaal. Veel mensen hadden het bij mij ook niet gezien en waren verrast, maar dat komt gewoon omdat zij zich alleen stereotypen kunnen voorstellen. Jij en ik hangen waarschijnlijk iets meer naar het onoplettende type, waardoor mensen de associatie niet snel maken. Heb je ook een chronisch gevoel van academisch onderpresteren? De medicatie kan echt helpen! Het zal zorgen dat jouw concentratie met sprongen vooruitgaan, zodat je denkt dat jouw geheugen ook is verbeterd. Maar medicatie is geen wondermiddel die alle problemen weg laat gaan! Ook is het vaak een zoektocht naar de juiste medicatie en het juiste persoonlijke bioritme. Succes!
Wat fijn dat je precies voelt wat ik voel. Maar het rare is dat ik niet al mijn hele leven last heb van mijn drukke gedrag. Heel veel mensen denken dat ik geen adhd gwb omdat ik juis altijd goede cijfers haal. Vandaar dat niemand denkt dat ik zo n slechte concentratie heb. Maar dan moet ik ook maar eens naar huisarts… weet jij misschien of je voor al die gesprekken enzo moet betalen?
Ik denk idd dat ik dan meer naar het onoplettende type hang. Hoewel ik heel druk kan zijn kan ik op sommige momenten ook echt rustig zijn… Op school heb ik het meeste last van mijn concentratieproblemen ik kan me er soms gewoon niet toe zetten om te luisteren. Heb je misschien nog tips om me beter te kunnen concentreren zonder medicatie? Het lijkt wel of ik nu steeds drukker ga doen, terwijl ik vroeger helemaal niet super druk was…
Jouw hersenen veranderen steeds naarmate je ouder wordt. Het kan ook zijn dat je bijvoorbeeld zoveel aan je hoofd hebt en niet zoveel tijd meer hebt om te dromen etcetera, waardoor je drukkigheid ergens anders in is gaan zitten.
ik kan vaak ook niet luisteren naar mijn professoren en tutoren, maar ik ga zo vaak mogelijk eventjes naar buiten en rondje lopen. Koffie helpt mij veel om te concentreren. Sinds ik een onderzoek heblijkt gelezen dat het effect van koffie niet activerend is maar juist de focus stimuleert, ben ik het gaan testen, het werkt! Verder kun je proberen om te gaan leren op andere plekken zodra je merkt dat je jouw focus op je werk verliest. De ene keer aan het bureau, dan de eettafel, op je bed, in een park, de bieb… Je afsluiten van je omgeving met instrumental music/ambient sounds van de natuur of white noise.. Een werkschema of planning maken. De kans is klein dat je je eraan houdt, maar het biedt een overzicht en structuur die zorgt dat je niet helemaal dichtklapt.
hoi, bij mij is sinds een aantal maanden ook adhd geconstateerd, ben 46 heb helaas te weinig school afgemaakt, maar durfde het verder niet aan, mede omdat het me teveel moeite kosten er geen vertrouwen in had, ik denk ook om mezelf te beschermen altijd stoned was, gelukkig en ik daar al een paar jaar vanaf. ik zit een aantal maanden aan de methylfenidaat, heb een keer door een tekort wat anders gehad, maar denk dat ik de juiste ook medicatie ook nog niet gevonden heb. deze medicijnen worden wel vergoed, net zoals mijn psycho therapeut en psychiater. gelukkig wel anders weet ik niet of deze mensen zou zien, en was er waarschijnlijk ook nog geen adhd geconstateerd. ik ben via een verwijsbrief van de huisarts bij de psychotherapeut beland en ben via de psychotherapeut bij een psychiater terecht gekomen. ergens ben ik wel blij dat het nu een naam heeft, anderzijds mankeer ik nu ineens echt iets, dit had hiervoor geen naam, voor mij en mijn omgeving zijn er zijn er wel wat puzzelstukjes op de juiste plaats gevallen, zoals het geheugen, verslavingsgevoeligheid en inderdaad concentratie. wat de verslavingsgevoeligheid bereft, moet ik zeggen dat ik de meest slechte dingen heb afgeleerd. ik was best druk en wild, maar ben dat niet meer, en wil graag horen of iemand een ander medicatie advies heeft.
Hoi
Wat medicatie betreft de psychiater kan daar best over oordelen
Ikzelf ben nog steeds bezig met mythelfinidaat retard Sandos twee maal 54 , kan nog 36 bijnemen maar dan zit ik aan het maximum ,maar dit erbij is dat zeer kostelijk
De kosten zijn nu al 132 euro per maand( 1 doos van 54 kost 66 euro en er zitten er 30 in
Het is nog zoeken wat het best is en of dit blijft werken , indien niet wordt het iets anders het is zoeken zowel voor mij en de psychiater
Want iedereen is anders
Hier in belgie wordt die medicatie niet terug betaald
Consultatie bij de psychiater krijg je een stuk terug betaald van het ziekenfonds
Gesprekken bij psycholoog niet
1 ding is zeker dit heeft mijn psychiater verteld ,medicatie is geen wondermiddel en werkt maar voor een gedeelte
Bij imij is de werking : minder agressie,meer verdraagzaam( allemaal nog geen 100 procent lol dit hoeft ook niet natuurlijk je moet nog steeds jezelf blijven
En zelf zeg ik er niet teveel over dat ik ADHD heb, want de meeste mensen begrijpen niet echt wat dit . Toch niet wat dit volledig inhoud want iedereen heeft symptomen en soms meerdere
Maar daarom nog niet ADHD
Daarom hou ik dit soms voor mezelf wat ik heb genoeg op onbegrip gestuit in mijn leven,ik kan dit eenvoudig niet uitleggen wat er constant in mijn hoofd omgaat ,mijn gedrag etc
Op de basisschool was ik nooit heel druk. Ik weet wel dat ik veel praatte tegen iedereen, maar nooit heel storend. Ook kon ik gewoon op tijd stoppen. Maar nu ik ouder ben kan ik het gewoon niet meer. Ik draaf dan echt door. Ik weet dus niet of het is wat ik denk… Bedankt voor je reactie!
Ik ben er nu zeker van dat dit voor mij het antwoord is op heel veel vragen,eigenlijk wist ik het al..maar wilde ik er gewoon niet aan.
Of je nu wel of geen medicatie gebruikt,ik persoonlijk heb gemerkt dat ik dmv sporten (soms extreem intensief) rust creëer,maar dat leidt dan weer tot blessures.
Net als gebruik van energie preparaten (ik drink geen energie drinks),door schade en schande heb ik geleerd om hier tactisch mee om te gaan,dit hoeft geen probleem te zijn.
Als laatste heb ik dit geleerd..er is niks mis met mij,ik kan doorgaan wanneer anderen al uitgeteld op de vloer liggen,en hyperfocus is gewoon te gek! De dalen zijn diep,de pieken zijn enorm en dat dien je te accepteren.
En je bent niet alleen,mensen willen je echt wel helpen als je het vraagt aan de juiste persoon tenminste.
Fijn dat deze site er is, ik voel ook de behoefte mijn verhaal te delen en wie weet is er herkenning of advies
Ik heb mij vorige jaar laten testen op adhd en daar kwam een combinatie uit adhd/add
eigenlijk wist ik dit ergens al wel, ik ben heel mijn leven al snel afgeleid en chaotisch. En een IQ test laten doen omdat ze dachten dat mijn werk.geheugen vertraagd was.
Ik wilde eerst nooit die testen, ik had alleen geen zin in de stempel
omdat ik door therapie al zovaak in een hokje was geplaats, toch was het ook wel fijn dat ze bijv zeiden, ohh je hebt toch geen bordeline ( niet zo raar want ik heb geen extreem gedrag) maar het was adhd. Ik heb eerder therapie gehad omdat het thuis niet altijd makkelijk was en ik een erg negatief zelfbeeld had en het leven zwaar vond, mezelf niet staande kon houden.
Ik was bang dat mijn hele IQ laag zou uitkomen, ik ben nooit een hoogvlieger geweest namelijk en mede doordat ik snel mijn aandacht verloor en niet echt een doorzetter was. Ik had ook al heel jong de overtuiging “ik snap/kan het toch niet”en ging liever keten/spelen.
Toch was ik vaak opgewekt en had ik veel belangstelling, ik wilde ook graag mijn best doen voor docenten. zo had ik het best naar mijn zin op school, maar die overtuiging van ik ben dom was er wel. ik had me er mee verzoend denk ik.
Toch ging ik naar het mbo- ik ben een echt mensen mens en leerde voor groepsleidster, dat ging me opeens goed af, de inzicht vragen ‘Hoe zou je iets oplossen, wat is de beste manier om iemand te helpen, daar kon ik op los gaan. Ik was uitvoering, open en enthousiast, voor beide stages had ik een 9 en ook mijn verslagen en werkstukken waren goed.
Ik dacht graag en veel, had plannen en ideeen.
Ze zeiden dat ik best naar het HBO kon, ik was een echt doordenker,had inzicht
Ze uitvoeren in de praktijk vond ik daarin tegen wel weer een stuk ingewikkelder,
Ik ben gaan werken als groepsleidster, in het begin ging dat goed
maar ik liep uiteindelijk tegen mijn eigen plafon aan, mijn eigen onzekerheid,
waardoor ik op mijn tenen liep, ik raakte in de ziektewet en uiteindelijk de wao, waar ik 10 jaar! inbleef, met de overtuiging dat het leven te complex voor me was.
Medicatie voor angst en dwang, maakte dat ik uiteindelijk weer in beweging durfde komen.
IK ging zelfs een jaar op reis!
daarna besefte ik dat ik echt in beweging moest blijven, niet moet gaan zitten en malen dan ben ik zo’n doemdenken.
Ik had geluk ik vond een baan als groepsleidster met mensen met een verstandelijke beperking. voor 20 uur. Ik was zo gekeurd, dat dat haalbaar moest zijn.
Ik was zo blij dat ik weer mee deed, aan t werk was!
Maar ik vertelde niet waar ik vandaan kwam.
MIjn onzekerheid is aan de buitenkant niet te zien, en mijn chaos ook niet echt.
Ik ben vrolijk en open.
Ik liep 3 jaar op mijn tenen, zo bang om mijn baan kwijt te raken,
ik werd steeds chaotisch waardoor ik toch weer hulp zocht en ze me dus wilde laten testen op mijn werkgeheugen en de adhd. Ik was heel bang dat mijn IQ heel laag zou uitkomen, ik zelf een bewoner van mij werk kon zijn. ik had mezelf tenslotte altijd deep down bom gevonden en was altijd bang om door de mand te vallen.
Die angst wilde ze wegnemen, dat zou vast niet zo zijn, anders hadden ze dat echt wel gemerkt. ik heb ook veel vrienden met HBO en Universiteit, hoe kun je anders levellen ?
Maar goed mijn angst werd waarheid, ik scoorde heel laag,
MIjn werkgeheugen 68 en globaal 77
opeens viel ik onder zwakbegaafd! mijn wereld stortte in, dan kon ik dus mijn werk niet doen?!
ik voelde me zo angstig, bang om weer zo diep te zinken als in die 10 jaar WAO.
Ik haalde hier zo mijn eigenwaarde uit, de schaamte was enorm.
Tot mijn verbijstering zeiden ze bij het GGZ ook nog eens dat ze me dan niet konden helpen maar dat ik naar een instantie moest voor mensen met een lager IQ.
Dat ze me daar beter konden helpen en thuisbegeleiding.
Maar daar wilde ik echt niet heen, daar kwam ik voor mijn werk! daar hoor ik niet thuis!
het was zo’n puinhoop in mijn hoofd, en vrienden die ik vertrouwen nam ontkende ook nog eens de uitslag. dat was ook dubbel, want ik voelde me vaak overschat, en daar was deze test ook een bewijs van. maar zwakbegaafd is het andere uiterste!
Promt kwam ik bij toeval een verslag tegen uit 1999 toen ik me aanmelde de eerste x bij het ggz, daar viel mijn oog op normaal begaafd en bovengemiddeld, huhhh
ja hoor, na lang zoeken vond ik de test en daar scoorde ik dus gewoon goed!!
Ik was zoo blij/opgelucht. en heb het gelijk het GGZ laten weten.
Echter werd daar niets meer mee gedaan.
Ik zou thuis begeleiding krijgen ( wat ik opzich best ok vond) en ik kon nog mee doen met een adhd doelen groep,daar stond ik namelijk al heel lang voor op een wachtlijst en werd ik toch opeens voor gebeld.
Dit ging zo een klein jaartje door, het IQ gebeuren had ik mooi weer in een laadje gedaan, tot die groep veels te groot en druk werd en ook mijn thuisbegeleider zei dat ik iemand nodig had om emoties mee te delen, iemand die op dat stuk mee kijkt. Ik zou stoppen met de doelengroep omdat die te druk was en er zou een aanvraag gedaan worden voor individuele gesprekken met iemand uit het ADHD team. maar waar ik al bang voor was, die krijg ik niet want ik kwam weer bij de behandelaar die uitgaat van mijn lage IQ en zegt dat gesprekken niet aanslaan bij mij. en ik al veel hulp in het verleden heb gehad. pfff
Ik voel me zo met mijn rug tegen de muur staan, Ik loop weer ontzettend op mijn tenen op mijn werk en merk dat ik nog vaak in ontkenning zit over adhd/ of is het gewoon mijn eigen schuld
en ben ik nu dom of lui?
Moet ik me opnieuw laten testen? er overheen stappen, negeren, andere hulp
Stel ik me aan? ik weet het niet, maar het stormt in mijn hoofd.
Het liefst zou ik mezelf accepteren zoals ik ben, en ik denk ook vaak dat dat zo simpel zou moeten zijn.
maar toch voelt het best complex allemaal.
Ik weet niet goed wat me nu zou kunnen helpen, tips zijn welkom
Ik zou blij zijn met een reactie
Groetjes Evi
Hoi evi.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik wat werk betreft hetzelfde voel.
Op de tenen lopen
Eigenlijk het gevoel van. Ik heb veel te weinig vakantiedagen.
Ik maak me er erg veel zorgen om want met een baan van 20uur kunnen wij niey rond komen.
Ik heb het er met mijn behandelaar over gehad en hoop dat hij komende vrijdag met een nuttig antwoord komt maar ik vrees het ergste.
Af en toe denk ik er aan om te emigreren naar een land waar stress niet op nummer 1 staat.
De landen die tegen ons zeggen;
Jullie hebben de klok; wij hebben de tijd
Hoi!
Ik ben 35 en het ziet er naar uit dat ik adhd heb… Altijd al sterke aanwijzingen geweest, maar steeds gewoon verder geploeterd. Door omstandigheden ben ik nu weer aan het piekeren geslagen…
Ik ben wie ik ben, heb het 35 jaar min of meer ok gedaan, ik heb geen (eventuele) diagnose meer nodig, dus ik stel me de vraag of er een meerwaarde is om me “officieel” te laten testen?
Ik zou medicatie kunnen krijgen, maar wil ik dat wel? Hoe werkt dat? Zou het mij kunnen helpen? Ik deed het al die jaren zonder. Of doen we maar weer gewoon verder? … Ik weet het niet meer.
Wel of niet verder laten onderzoeken?: het beheerst mijn gedachten…
Wie heeft tips, advies…
Dankjewel.
Groetjes!
Hallo,
Ik ben 18 en voel precies hetzelfde als jou. Ik denk al heel lang dat ik add of adhd heb. Maar denk idd wat heb ik eraan als ik gediagnosticeerd ben?
Ik loop al een paar jaar rond met de vraag of ik adhd heb ofniet…
Dus als je tips hebt. Er nog beter mee om te gaan zonder medicijnen zeg het gerust.
Groet,
Marjan
Hoi Lielalie,
Ik heb er zo ook voor gestaan en ik heb me laten testen doordat mijn zoon ook getest was en ADD bleek te hebben.
Ik heb ADHD en ik gebruik medicatie en ik zeg nu: dat had ik 10 jaar eerder moeten doen. Wat een verademing is het voor mij en mijn gezin.
Groetjes Annet
Herkenbare verhalen. Sommige te lang om te lezen, sorry Kheb nu eenmaal adhd kom ik na 48jaar achter. Ohhhh wat zit ik mezelf soms id weg. Ik begrijp zelf soms dingen niet zoals ik ze doe en voel. Tja, hoe kunnen anderen t dan begrijpen?Maar vergeet niet als je het moeilijk hebt, we zijn ook doorzetters, kunnen mega out of the box denken, zijn creatief en hebben humor, leggen snel verbanden en staan voor eerlijk- en gerechtigheid. Gho als ik dat zo lees is de wereld gezegend met ons adhders
Goed gezien anja.
Adhd is zwaar maar niet alleen negatief.
Ik haal er tegenwoordig meer voordeel uit dan nadeel.
Het heeft behoorlijk wat werk gekost want medicijnen sloegwn niet aan of heb ik geweigerd.
Maar jij ziet het goed.
Gr luc
Zijn er nog meer ADHD kenmerken dan in het artikel worden beschreven?
Dat we harde werkers zijn
Voor anderen klaar staan
Meegaand
Eerlijk
Menselijk
En dat als de wereld alleen uit mensen met adhd zou bestaan, zou het wel wat chaotischer zijn maar wel een hele vredige wereld.
Zo….. Even van de negatieve kanten afstappen.
We zijn goede mensen en daar mogen wr trots op zijn!
Gr luc
Echt heel goed omschreven !!! klopt helemaal vooral die eerlijkheid dat heb ik vooral gemerkt bij trainingen bij PSYQ waar je in een groep met lotgenoten zit en van de coach iets kan leren maar je meer leert van je lotgenoten omdat wij heel open en eerlijk communiceren soms harde opmerkingen geven aan elkaar maar voor ons heel duidelijk en en accepteerbaar die de coach soms moeilijk vind maar wat wij dus gewoon vinden want het is eerlijk en duidelijk, wij plakken geen etiket aan iemand wat helaas door anderen veel gedaan wordt, jammer dat de trainingen klaar zijn want ik mis het contact met lotgenoten heel erg
grt arnold
Klopt inderdaad over die eerlijkheid… Deze quote sterkt me in mijn adhd – crisissen, als ik de andere mensen weer eens even niet begrijp, als het weer even allemaal te veel wordt… Nagel op de kop! Zo herkenbaar!
Net hele (schoon)familiale heisa omdat mijn mening werd gevraagd… Nou, die heb ik gegeven…
Ik kom uit een adhd – nest (vader en ik adhd – arme mama…) en daar werd heel eerlijk, ook wel keihard en confronterend met elkaar omgegaan. Een verademing!
Waarom kunnen andere mensen dit niet?
Dat noemen ze huichelaars. Dat zijn de mensen die niet tegen de waarheid kunnen
🙂
Dankjewel! Wat steun doet deugd…
heerlijk om het zo te lezen en ja id huichelaars
ik ben echt super blij met deze gave (complexe ADHD volgens psycholoog) achteraf had ik het wel wat eerder willen weten dat ik het had (5 jaar geleden pas gediagnotiseerd) had ik misschien minder exen gehad minder ongelukken gehad en zo kan ik nog wel een heel rijtje opnoemen, maar het is zo gelukkig door de ADHD gaan we op ons bek,staan we op aan gaan weer verder en dat herhaald zich heel erg veel keer, totdat je medicatie goed ingesteld is de juiste begleiding en vooral het accepteren en er mee om leren gaan en eerlijk (zo makkelijk) naar jezelf toe zijn weten wat je wil en als een ander je niet accepteer dan niet (groot voordeel van ADHD of zwart of wit en als die ander dat niet accepeer dan is het klaar met die ander) ik heb dit met ex markt collega”s die negeer ik nu dus gewoon en heb daar geen last van
Waar ik zo van baal is dat adhd’ers in een hokje “anders”geplaats worden.
Ja ik ben zwaar ADHD’er en ja ik struggle, maar ik struggle met de “normale”mens. ik snap hen niet. Ze klagen, willen niet luisteren en lijken het gewoonweg niet te begrijpen, want het past niet in hun straatje.
Top, hun mening past dan ook niet in mijn straatje en dat is hoe ik het zie. Weet je hoe zwaar het is om samen te leven met een niet ADHD’er? Daar wordt niet over gesproken want het zijn de ADHD’ers die niet “normaal ‘zijn immers.
Mensen die ADHD hebben begrijp ik en daar kan ik wat mee, daar kan ik mee bouwen, schrijven praten, werken enzovoort. Mensen die geen ADHD hebben kunnen wat mij betreft de boom in. Ik vind ze zwaar op de hand, geen logica, geen inzicht hebbend en vooral niet te vertrouwen.
En dit is mijn mening, de mening van een zwaar ADHD’er. Ik ben wie ik ben PUNT!
Heerlijk Lydia zo omschreven ik ben dan niet zwaar (ha ha) maar wel een giga complexe ADHD-er en net als iedere ADHD-er loop ik tegen hetzelfde aan en heb het geprobeerd samen te leven zelfs zo stom geweest om te trouwen met een niet ADHD-er en inderdaad daar is niet mee te leven een soort lat relatie ging ook niet
ik heb doordat ik 3 jaar geleden die soort lat relatie had en toen dus niet assertief genoeg was en luisterde naar haar en volgens haar beter af was zonder medicatie (omdat volgens haar mijn gevoel was afgezwakt) een zwaar ongelukje gehad omdat zonder medicatie je alles kan uit een raam gevallen resultaat 2 verbrijzelde enkels en ruggewervel dus werk als eigen baas kwijt geen geld gemeente die geen uitkering gaf dus alles kwijt op een zak kleding na ex vriendin liet mijn vallen ben via nachtopvang maatschapelijke opvang nu sinds een jaar weer een eigen huis in den haag veel betere coach en medicatie gewoon weer met niets weer opnieuw begonnen en ,mijn zoon van 19 woond nu bij me (gelukkig een ADHD-er) en die loopt dus tegen hetzelfde aan, heeft tegen een vriendin nu ook gezegd weet je ik zoek wel iemand met ADHD die zijn wel te begrijpen en snappen mijn
echt iedereen loopt hier tegen aan
en id ik ben wie ik ben en accepteer dat
Hoi Arnold,
Heftig man…pff
Uiteindelijk heeft het niet nemen van je medicatie je nog meer gekost, alleen omdat een niet ADHD’er vond dat je gevoel afgezwakt was.
Met medicatie kon ze je gevoel niet aan dus wat drijft haar om te denken dat ze jou zonder medicatie wel meer zou kunnen begrijpen/voelen. In mijn ogen gewoon een persoon die denkt ik verander die hem wel even.
Typisch weer een mens die denkt dat omdat wij “anders “zijn wij ons moeten aanpassen aan hen.
Ik pas er echt voor. Ik laat me gewoon niet in een hoekje drukken omdat ik moet veranderen, nee ik verander niet, verander zelf maar, gaat je leven er ook een stuk beter op vooruit. Ik evolueer namelijk en zij( de normale mens) niet!
Ja ik denk anders klaarblijkelijk. Moet kunnen maar ik weiger gewoon omdat ik als ADHD’er bestempelt wordt ik dan maar als afgedankt wordt gezien of als slecht functionerend persoon neer gezet. en ik maar moet veranderen??
Tijd dat de wereld veranderend en ons eens als echt mens te zien. ja we zitten hoog in onze emoties en ja we zeggen wat we denken en ja we zijn snel afgeleid en ja we vliegen alle kanten op. Nou en???…. we zijn tenminste eerlijk en weten wel wat we kunnen, we zijn in ieder geval niet bang om grenzen te verleggen en ons te uiten op welke manier dan ook.
Stop ons te behandelen als kleine kinderen.
Onderschat ons niet.
We zijn intelligent.
Probeer onze gedachten gang niet te volgen, lukt je toch niet.
Respecteer ons in hoe we zijn en stop met ons te willen veranderen.
Vraag ons niet steeds om onze emoties, je ziet en merkt ze op van kilometers afstand.
We zijn sterk
We zijn loyaal
Wij zijn wij!!!!!
🙂 Wij zijn wij
Ik heb dit ooit eens gevonden en het beschrijft goed hoe ADHD’s ers zijn/denken/doen.
Ik ben net zoals jij, maar toch heel anders.
Ik voel dezelfde gevoelens, ervaar dezelfde dingen. Maar gewoon net een beetje heviger. Als ik gelukkig ben, ben ik dolblij. Als ik boos ben, ben ik heel boos. Als ik verdrietig ben, ben ik er kapot van. Als iemand me pijn doet, voelt het alsof de hele wereld ten onder gaat. Alsof ik steeds opnieuw ervaar hoe erg het nu net was.
Soms neem ik alles persoonlijk. Bij alles wat er gebeurt lijk ik betrokken. En omdat mijn hersenen iets anders werken dan bij anderen, moet alles er bij mij op een andere manier uitkomen, meestal via mijn grote mond. Ik klink misschien boos. Je denkt misschien dat ik overdrijf. Maar omdat ik – bij wijze van spreken – geen uitlaatklep in mijn hersenen heb, zijn dingen die er met mij gebeuren meteen heel groot voor mij. Ik krijg geen kans om met mijn gedachten dingen voor te sorteren en de onzinnige gedachten eruit te filteren.
Ik ben geen slechte luisteraar, maar soms vind ik het moeilijk om me te concentreren. Een kraan die druppelt, een auto die voorbijrijdt; al dit soort dingen kunnen me afleiden. Ik zie je lippen bewegen, maar soms, het spijt me, kan ik me niet concentreren op wat je zegt, hoewel ik het echt probeer.
Ik wil jou niet negeren, maar er zijn gewoon zoveel andere dingen om naar te luisteren. En als we in een volledig stille ruimte zijn, luister ik niet naar de stilte maar naar de gedachten in mijn hoofd. Want daar, daar het nooit stil.
Soms word je moe van me omdat ik je iets heb gevraagd en bijna onmiddellijk daarna dezelfde vraag opnieuw stel.
Nee, ik ben niet dom of heel langzaam van begrip. Het antwoord dat je me gaf is gewoon verloren gegaan tussen al de andere gedachten in mijn hoofd. Dus dan moet ik het opnieuw vragen. En misschien nog een keer om het echt te onthouden.
Ik kan niet rustig op de bank liggen voor een avondje films kijken. Na een tijdje begint het te kriebelen in mijn lichaam, verlies ik mijn concentratie, en kijk ik naar alles behalve wat er gebeurt op het scherm. Dan vertelt mijn lichaam dat ik wat anders wil doen. Mijn geduld is alweer opgeraakt, hoe goed de film ook is. Geef mijn vermoeide hersenen dan een pauze van tien minuten, zodat we weer verder kunnen kijken. Mijn hoofd kan al die indrukken gewoon niet zo snel verwerken.
Word je boos door mijn eeuwige gefriemel aan mijn telefoon, kleding en alles wat ik in mijn handen kan krijgen? Het is gewoon mijn manier om me te concentreren.
Af en toe kan jouw gevoelens niet begrijpen. Maar ik begrijp zo veel meer dan dat ik onder woorden kan brengen.
Want als ik ergens sterke gevoelens over heb, worden mijn hersenen door deze emoties in beslag genomen en krijg ik geen woord over mijn lippen. Dan ben ik druk bezig om mijn lichaam te beheersen, zodat ik geen ongewenste acties tegen mezelf of tegen anderen ga uitvoeren.
Laat ik overal dingen slingeren? Chaos is mijn manier om orde te houden. Want het is een chaos in mijn hoofd, dus voel ik mij veilig in de chaos. Dan heb ik juist het gevoel dat ik alles onder controle heb.
Ben je verrast dat ik het ene moment boos word en het volgende moment heel blij ben? Probeer het niet te begrijpen. Mijn stemming wordt volledig beheerst door mijn gevoel, dat altijd de overhand krijgt. En die emoties kunnen snel veranderen. Mijn hersenen zijn constant in beweging.
Waarom heb ik vaak conflicten met anderen? Dat is gewoon omdat ik een hekel heb aan onrecht en weiger om weg te kijken, als andere mensen in de problemen komen.
Me ergens mee te bemoeien is mijn specialiteit. Ik doe het niet om vervelend zijn, maar omdat ik niet de lafheid heb die kenmerkend is voor andere mensen. Ik denk niet aan de gevolgen van mijn acties en begeef me vaak in gevaarlijke situaties met mensen waar ik medelijden mee heb.
Je denkt misschien dat ik een expert ben in het mezelf in verlegenheid te brengen. Je ziet het goed: ik kijk niet goed uit, spring in plassen water of lach hardop in gênante situaties. Ik doe wat er in mij opkomt. Zoals ik me op dat moment voel. Ik heb geen tijd om na te denken over wat andere mensen over mij zullen denken. Er er zijn zoveel dingen die me afleiden.
Ik kan instructies niet zo snel begrijpen. Soms moet je me tien keer iets uitleggen, tot ik het in één keer begrijp. Of als iemand anders het uitlegt en ik het ineens begrijp. Voor mij is het niet het belangrijkst wat je precies zegt, maar hoe je het zegt.
Word je er moe van dat ik altijd de sleutels verlies als we ergens heen gaan? En ze dan thuis gewoon in mijn jaszak vind?
Het is gewoon even wennen. Mijn brein is zo druk met de omgeving dat het geen tijd heeft om zich te herinneren waar dingen uiteindelijk liggen.
Wij, mensen met ADHD/ADD leven intensief. We willen meer weten. Wij haten meer. We rouwen meer. Maar we hebben ook meer lief. Want als we van iemand houden, doen we het niet alleen met ons hart, maar met ons hele lichaam.
Maar als je voelt dat je er even niet meer tegen kan? Neem dan een pauze. Neem een pauze van ons, we kunnen we heel stressvol zijn. Er is altijd wel iets met ons aan de hand. We zijn constant in beweging. Maar we zijn niet alleen intens en hyperactief. We zijn ook intelligent en creatief. We hebben gewoon een andere manier om over dingen na te denken, omdat onze hersenen niet filteren. We moeten overleven met onze eigen manier van zijn en onze eigen manier van handelen.
Je moet ons een kans geven.
Geef ons een kans om precies te zijn wie we zijn, laat ons profiteren van alle positieve dingen die onze structuur met zich meebrengt, en geef ons de kans om te laten zien hoeveel we om je geven. Je zult ons uiteindelijk begrijpen. En wees er trots op dat je deel uitmaakt van onze reis en ontdek de wereld via ons perspectief.
Deze blog is geschreven door de Zweedse Nadia Salwin
Wow!! Hele mooie tekst…
Ik herken er mezelf helemaal in… Ten minste in de eerste alinea’s… Ben niet tot het einde geraakt. Wat een lange tekst! 😉
Fijne avond, allemaal!
Hallo iedereen
Uiteraard weet niemand beter dan wij hoe we denken,functioneren( vb hoeveel moeite het kost om iets op papier of mail te zetten )want terwijl ik bezig aan typen flitsen duizend woorden ,zinnen , gedachten in mijn hoofd om te reageren . Steeds filteren ,stoppen en vanaf begin terug lezen , tekst schrappen ,nieuwe woorden etc. Tot ik een voor mij een aanvaardbare antwoord klaar heb waarbij ik mijn mening, Visie zeg die toch nog aankomt Zonder dat ik echt in de problemen kom.want de tegenpartij( echtgenote ,familie, baas etc) zal altijd misnoegd zijn maar nu is dit van korte duur,terwijl vroeger was dit anders bij mij( diagnose gekregen in mei dit jaar) en zei ik ongezouten mijn mening en ook was mijn gedrag anders door andere levensstijl.
Want wat is de waarheid of juiste visie?
Wij hebben op alles een andere kijk, meer uitgebreider gaan ook dieper .voor alles heb ik meerdere antwoorden,oplossingen.
En ik heb geleerd dat men anderen niet kan veranderen maar wel jezelf( dit wil zeggen kalm blijven en niet furieus meer reageren ) als je voor hun blijkbaar een antwoord heb gegeven die ze niet kunnen aanvaarden en dat ze boos zijn ( soms kwetst de waarheid) en dat ze reageren, blijf ik kalmer en reageer ik niet terug (wat niet altijd lukt natuurlijk)
Want anders blijf je bekvechten, frustraties opkroppen etc.
Als iedereen zoals ik zou doen het zou een stukje beter zijn
Van mij moet niet iedereen gelijk zijn er moeten verschillen zijn zowel in rijkdom,status macht etc
ik kan overweg met hiërarchie ,regels etc
Maar ze moeten eerlijk zijn en rechtvaardig en menselijk en als ik oneerlijk behandeld wordt kom ik gek
Ik,aanvaard als ik mis ben of iets verkeerd heb gedaan, ik ben de eerste om toe te geven
Maar als het onterecht is kan ik door een muur lopen.
Jammer genoeg zullen er altijd mensen zijn die niet willen toegeven dat ze fout zijn of inzien hoe ze bezig zijn.daarom is het ook soms beter dat ik mijn mening niet zeg tegen hun.
Want hoe we ook ons idee of mening uitleggen of antwoorden op een vraag ,situatie ,artikel ,zelfs op meerdere manieren men zal ons nooit volledig begrijpen en vooral gekrenkt voelen als het niet in hun visie past en zeker als het hun benadeelt of hun gedrag aantoont .
Een van de beste citaten blijft voor mij
Kalm blijven en aanvaarden wat je niet kan veranderen( andere mensen)
Kracht geven om te veranderen wat je kan veranderen( een stuk mezelf: ik drink niets meer van alcohol, minder suikers en neem mythilfinidaat retard)
Gr dirk
Klopt Dirk, onze levenservaring geeft ons unique inzichten op dit vlak, dit uitleggen aan anderen die deze ervaringen missen is lastig. Ook al staan ze daar voor open.
Zo praat ik hier bv gemakshalve over een nieuwe hobby terwijl een hobby uitoefenen voor mij iets totaal anders is dan bv even een lekker broodje bakken.
Ik moet dan uitkijken dat ik het niet overdrijf en alles tot in detail gaat uitzoeken.
wauw wat een rake tekst..en wat herkenbaar.Dit zou ik zoooo graag eens aan al mijn vrienden willen voorschotelen..misschien zeggen ze dan eens niet dat ik me achter mijn adhd verschuil..of dat ik niet moet denken maar vooral moet doen..
Als ik dat switch off knopje heb gevonden laat ik het jullie mteen weten..
fijne jaarwisseling allemaal..
Nu een jaar bekend met adhd en of ik er rustiger op ben geworden nee..want nu ik het weet wil ik er natuurlijk ook vanaf..(alleen dat kan dus niet..)
Complimenten voor de mooie reacties hier.
Mijn jongste zoon is 11 jaar heeft 5 jaar de indicatie adhder met add.
Zelf kom ik er steeds meer achter aan wel heel veel kenmerken van adhd en autisme te voldoen.
En ben gefocust geraakt door wat dit inhoud, veroorzaakt en hoe je er het best mee om kunt gaan.
Ik ben nu 54 jaar en heb in mijn jeugd faalangst, depressie, hyperventilatie en een minderwaardigheidscomplex gehad.
Oeps, dit is moeilijk voor mij dit zo hier te schrijven en terug te lezen.
Ruim 20 jaar nu sta ik met 2 benen op de grond en heb een bedrijf opgebouwd met 2 man personeel.
Sinds een paar maanden ben ik gestopt met roken en drink ik minder alcohol.
Ik ben niet meer tot laat op mijn werk.
Heb een nieuwe hobby (brood bakken)
Kortom, na een lang verhaal.
Er is altijd hoop, wees positief en geef nooit op.
groetjes Willem
Hallo allemaal,
de allerbeste wensen voor 2017
fijne reacties en leuke nieuwe berichten gelezen eindelijk (ik bedoel dit met eindelijk omdat ik door een fout bij KPN van 15 dec tot vandaag zonder internet heb gezeten)
een reactie op de opmerking dat wij ons aan moeten passen aan die andere 95% van de mensen, nou dat dus niet! ik heb doordat ik nu in den haag bij PSYQ giga goeie begeleiding heb van een super coach en de vele trainingen die ik gehad heb ( en vanaf 20 jan weer 7 weken lang) heel erg veel geleerd over mijnzelf en mijn complexe ADHDen hoe ik daar mee om kan gaan, maar door de dingen die in het verleden zijn gebeurd (lees:verkeerd gegaan)ben ik door oa een assertieviteits training beter voor mijn zelf op leren komen en geleerd wat ik belangrijk vind voor mijnzelf en dat ik dat ook waard ben en mijn niet meer laat kleineren en in een hoek laat trappen dat ik alleen moet doen wat die ander vind, id ik ben wie ik ben en accepteer dat gewoon ik heb zoveel goeie eigenschappen en ok een paar die voor anderen misschien wat moeilijker zijn maar die wel de gezelligheid hoog houden
Speciaal gericht aan Gerard,
Wat een K*t opmerking… ik heb mijn middelbaar onderwijs niet afgemaakt, ik heb regelmatig impulsief ontslag genomen en ik ben bijna weggekwijnd in een postnatale depressie… dit alles owv ADHD. Het gaat niet om een beetje anders zijn.
Gr.
Ella
na 5x een bezoek aan PSYQ , constateerde zij dat ik geen add zou hebben. na 5 minuten bij eenpsychiater, wist hij direct genoeg.
Ik heb alle kenmerken. Mijn zoon van 13 heeft ADHD, zijn vader heeft het niet dus ik denk dat hij het van mij heeft, ben alleen nooit getest
Vraag.
Ik heb zelf asperger en ben onlangs Door mijn vriendin gedumpt voor iemand anders. Ze was in de relatie met mij wat gaan voelen voor een ander. Deze heeft ADHD
Nou snap ik het al helemaal niet dat ze onze relatie heeft beëindigd . We hebben ook een zoon van 5. En ze gaat nu blind in die ander op… ik herken haar totaal niet meer.
Ze lijkt wel last van de midlife te hebben,en is toen hem tegengekomen. Maar ik weet dat zij niet tegen drukte kan.
Nu mijn vraag. Kan je je aan het begin van iets
.s je het graag wilt. Iets onderdrukken. Ze slapen bijvoorbeeld 3 dagen in de week samen (meteen de eerste dag dat ik gedumpt was sliep ze daar) kan hij dan zeg maar zijn enthousiasme cq drukte die dagen onderdrukken..
Ik Weet Dat Het De Midlife is.
Maar voel me enorm belazerd en genaaid
En dan is ze met hem.
Mijn zoon geeft aan hem niet te mogen en niet te willen zien. .
Maar zij doet toch anders
.. Kan Hij zijn ADHD onderdrukken? Of komt ze er later achter. .
Ook ik wil hier wel even op reageren Edic,
Ja het is mogelijk om het even te onderdrukken en dan zeg ik even omdat adhd echt de neiging heeft om weer omhoog te komen en het komt dan voor dat het heftiger ervaren wordt. Gebruikt hij medicijnen dan zal het wel hetzelfde blijven of gaat de medicatie omhoog maar daar kan ik je verder niet mee helpen omdat ik niet weet of hij medicijnen gebruikt.
Of je vriendin nu een midlife crisis heeft of niet dat weet ik dan ook niet. Ik weet wel dat mensen met adhd hun gevoelens heftiger kunnen ervaren en dat kan voor haar dan juist heel speciaal aanvoelen. ik wil je echt niet het gras onder de schoenen weg maaien maar ik zeg nu eenmaal hoe ik het zie (als adhd’er zijnde)
Ik wens je enorm veel sterkte met alles
Dag Lydia,
Ik zag dat ik niet op jouw reactie gereageerd had.
Alles doet me nog erg ‘zeer’, ik snap niet dat ze ons zomaar opgeeft voor deze verliefdheid. En het is echt de midlife crisis, maar tja….
Maar jij zegt dus dat mensen met ADHD hun gevoelens heftiger kunnen ervaren dan ‘normaal’. Dit geldt dan natuurlijk ook voor negatieve emoties… Ik zie alleen maar dat ze nu een fout maakt, en dat ze blind in zijn enthousiasme meegaat… Maar kan hij deze ‘rol’ blijven volhouden, of zal straks de aap uit de mouw komen? En dat ie dus wel weer drukker/aanweziger/chaotischer wordt dan dat hij nu diet. want als gezegd, mijn ex houdt helemaal niet van drukte en dingen die niet goed -regelbaar zijn…… Dus deze stap doet mij ongelooflijk veel pijn en vind ik ook niet passen bij haar…. Maar tijd zal het leren. Mijn Asperger was har teveel, maar ADHD is ‘prima’, je kan het niet met elkaar vergelijken, maar het is natuurlijk wel een vreemde ‘move’.
Hoop nog op een reactie van je Lydia. gr
Hallo Edic,
Ja de kans dat hij drukker , chaotischer wordt is zeer zeker aanwezig. Ze zal het nu niet merken omdat ze zelf nog onder invloed is van de roze bril oftwel verliefdheid. Mocht dat gaan afzwakken of omdat ze merkt dat dit haar nog veel zwaarder is dan gedacht dan gaat de relatie wel over. Maar nogmaals dat ligt aan haar, wat kan ze aan en hoe sterk is haar verliefdheid nu of straks. Ik heb namelijk zelf veelal de ervaring dat men in het moment van verliefdheid alles van mij accepteert maar wanneer dat minder wordt of verzwakt men er dan toch niet meer tegen kunnen en ik dan werd gedumpt. Persoonlijk vind ik het moeilijk te leven met een partner die geen adhd heeft omdat ik weet waar het gaat eindigen.
Ja emoties liggen hoger en dieper bij een adhd’er dat wil niet zeggen dat we standaard gewelddadig zijn hoor. Dat is dus echt niet zo.
Edic, het kan natuurlijk ook zijn dat deze nieuwe man met zijn adhd is zoals hij is en hij geen show opvoert maar dat hij daadwerkelijk gek op haar is en andersom ook. Ik persoonlijk vind wel dat je dit mee moet nemen in je gedachtengang. Die kans bestaat namelijk ook. Om te verwerken moet je niet alles willen zien zoals jij het graag zou willen. er is namelijk toch ook die ene kant dat het ze wel gaat lukken. Ik wil je echt niet kwetsen maar je behoeden om je niet vast te klampen aan dat ene sprankje hoop.
Groetjes Lydia
Dag Lydia,
Ik begrijp wat je zegt.
Over het algemeen zal door de roze bril de eerste periode alles worden ‘vergeven’, want dan is het de verliefdheid die alles goed maakt. Als dat gaat afzwakken… en dus dat ze idd gaat merken dat de chaos/drukte haar teveel wordt… Hij is natuurlijk een man, en ik weet niet hoe hij denkt over een relatie met een niet ADHD-er.. Ik weet wel dat mijn ex, mij gedumpt heeft heel opeens, omdat zij bij hem een goed gevoel kreeg.
Dat wij al een poosje samen waren, en dus ‘minder verliefd’, heeft de situatie geen goed gedaan. Wij deden alles, echt alles. Lachen en huilen, vakanties en lekker op de bank zitten. Alles ging goed, alles klopte. Dat beademde iedereen om ons heen. Maar toen kwam er een feest, waar ze ‘hem’ dus tegenkwam. En opeens is ze gevlogen.
Maar wat ik je dan wil vragen. In je eerste stuk zeg je dat ADHD-ers heel goed het kunnen ‘onderdrukken’ en later zeg je dat hij misschien geen show opvoert en daadwerkelijk gek op haar is…. Wat bedoel je daarmee dan, dat hij het altijd kan ‘onderdrukken’…. Ik weet dat het ook allemaal anders kan lopen. Goed, ik houd nog heel veel van haar, en snap deze move van haar echt niet (we hadden het echt wel goed, alleen gingen we niet meer dagelijks met elkaar naar bed (sex) en dat was precies wat ze op het feest ‘ontdekte’, haar lichaam werkte weer. Dat die man 8 jaar ouder is, 2 kids heeft. Maakt haar niets uit, bij ons was 1 meer dan genoeg (en af en toe al teveel)
Maar wil ook graag de gevolgen weten voor mijn zoontje van 5 (wij denken dat ons kereltje ook misschien wel een ASS heeft)
Ik hoop dat je me vragen een beetje kan beantwoorden!
Ik weet dat je niets aan de situatie voor nu kan veranderen (heb je niet toevallig een toverpilletje, die terug gaat naar de bewuste ontmoeting met hem)
@ Edi
Mijn antwoord aan jou:
Wat ik bedoel met onderdrukken is dat hij niet is wie hij is (showmanship) en dat zijn adhd toch wel omhoog komt kijken.
Wat ik bedoel met wat als hij geen show opvoert maar hij door medicatie die hij eventueel al heeft hij gewoon redelijk rustig is en het niet erger wordt. Dan is hij zoals hij nu is en is hij de persoon waar ze verliefd op geworden is.
Ik ga het toch even cru zeggen.
je (ex)heeft dan toch het gevoel gehad dat ze iets tekort is gekomen en dat hoeft per definitie niet sexueel te zijn maar het kunnen complimenten zijn, aandacht, of puur het gevoel van die duivelse vlindertjes die ontwaken. Dan komt er een man die haar even helemaal overweldigd met complimenten en dergelijke en dan is ze dus vertrokken. Moet dan ook eerlijk zijn naar je maar dan heeft er meer fout gezeten dan dat jij denkt. Dan is haar gevoel voor jou wel op een heel laag pitje gekomen de laatste tijd, ook al denk jij misschien van niet of zie jij het niet zo. Blijkbaar heeft zij dit gevoel dus wel over jullie want waarom anders zou je vertrekken uit een “goede”relatie??
Sorry Edic ik wil absoluut niet cru overkomen maar kan het helaas niet echt anders omschrijven. Dit is hoe ik het zie en lees namelijk.
Wat jullie zoontje betreft, daar kan ik niet echt wat over zeggen omdat ik natuurlijk niet weet of zij hem nog wel wilt zien of is ze klaar met jullie beiden? Wederom cru van mij:(
Ik wou dat ik een toverpilletje voor je had Edic, maar ik ben er meer van overtuigd dat een toverpil je niet gaat helpen omdat ik echt denk dat jullie relatie in haar ogen niet veel meer was. Sorry 🙁
Groetjes Lydia
Dag Lydia,
Dat onderdrukken dat intrigeert mij, want wanneer – als er sprake van is – komt dat tot uiting. Goed, je hebt gelijk dat ze op dat feest een gevoel voor hem kreeg en het daarna meteen onderzocht heeft in onze relatie.
Wij hadden stress vanwege haar werk (en angst dus om haar bedrijf kwijt te raken) en dat merkte in fysiek aan haar. Verder was alles prima in orde. We deelden alles, hadden hypotheekgesprek en genoten van het knuffelen en kroelen. Alleen de ‘daad’ was af en toe, ik miste dat wel, maar nam genoegen met de situatie. Verder was echt alles goed.
Vakantie, feestjes, lekkere wandelingen, uiteten, strand, lachen en huilen en noem maar op. Het klopte. iedereen om ons heen kan dat beamen, echt waar.
En zij wilde verliefd blijven, na bijna 8 jaar verliefd blijven. Bij ons was het houden van, dat is net een stapje verder/meer dan verliefdheid denk ik… Wij hebben samen zoveel meegemaakt, zoveel gedaan, dat ik idd geen enkel singnaal heb gezien…. Zij heeft ze wel gegeven zegt ze, maar niemand heeft het gezien/gemerkt, integendeel. Ze vonden ons juist zo close en goed bij elkaar passen. Die impuls en dat haar lichaam weer werkte in een stressvrije omgeving heeft haar een verkeerd beeld doen krijgen.
Ons zoontje wil ze wel zien, maar zijn mening over die nieuwe man, daar heeft ze maling aan. Hij zegt: Ik wil hem niet zien, ik vind hem stom. Zegt mijn ‘meissie’ alleen maar: doe niet zo raar.. en besteed er geen aandacht aan, neemt hem gewoon mee naar hem. Ook al wilt ons zoontje dat niet. Laat die nieuwe dan dingen voor omns zoontje kopen en ja, dan is 4 jaar wel heel makkelijk ‘om te kopen’.
Dank voor je antwoord, een scherpe analyse. ikm weet natuurlijk niet of hij medicijnen gebruikt, ik weet wel dat hij flink chaotisch is.
En het rare is, mijn ‘meissie’, houdt totaal niet cvan chaos, onrust en troep. En 1 kind was al genoeg (en nu heeft ze er 2 bij!)
In alles doet ze nu onlogisch en impulsief… Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, het wonder pilletje heb je niet. Maar ik zie dat er dingen fout gaan. Ze gelooft mij niet eens meer, en geloft alles wat hij zegt. Terwijl ik in bijna 8 jaar NOOIT tegen haar heb gelogen.
Tja, en onze relatie stelde echt nog wel wat voor. We hadden maart dat hypotheekgesprek, plannen voor een nieuw huis, vakantie geboekt. Sliepen nog altijd samen en deden het om de week gewoon…. Maar op dat feest werkte haar lichaam opeens. Ik vind dat erg zweverig en kortzichtig.. Wat jij dan?
Ik wil je geen goede moed geven maar het kan denk ik wel.
Ik heb het ook geprobeerd en langzaam sluipt het oude gedrag er weer in.
Het is gewoon te vermoeiend om je anders voor te doen terwijl de adhd al 110% van je vraagt.
Veel sterkte in de toekomst. Als jullie echt goed bij elkaar passen, komt ze vanzelf terug.
Denk er alleen goed bij na….. Wil je dat nog?
Waarschijnlijk kun je haar nooit meer met een goed gevoel in de ogen kijken.
Gr
Dag Hilux,
Dank voor je reactie.
Dus jij denkt dat hij (zeker in zijn begin periode) de ADHD kan onderdrukken?
Ook zijn ze niet alle dagen samen, omdat wij nog samen een huis hebben en zij daar 4 dagen in de week voor ons zoontje zorgt. Ik weet niet hoe het werkt met ADHD (vandaar dat ik het vraag) maar het is dus goed mogelijk de gedrag/chaos te onderdrukken op de momenten dat ‘ze’ samen zijn.
Ik wil haar zeker nog wel terug, geloof in ons. Soulmates en als het idd de midlife is, wat ik denk. Dan verklaart dat alles, het lost niets op voor nu. Maar ik kan haar zeker nog wel recht in de ogen aankijken. We hebben nog nooit ruzie gehad, van de week voor het eerst wel. Over ‘haar nieuwe vriend’, en misschien is dat ook wel eens een keertje goed….
En weet jij toevballig of ADHD altijd goed behandelbaar is met evt. medicatie, of ‘rem’ je alleen maar de impulsen? En blijf je er wel last van houden?
Hopelijk kan je me antwoorden geven.
gr
Met medicijnen heb ik niet veel ervaring.
Na een korte proeftijd ben ik ermee gestopt omdat ik meer nadelen dan voordelen had met de medicijneb.
Gr hilux
op reactie voor Edic,
ADHD is heus goed behandelbaar zeker met medicatie (ik ben denk ik 6 of 7 jaar geleden gediagnostiseerd) toen woonde ik in zoetermeer coache gehad waar ik niets aan had medicatie was een puinhoop, 2,5 jaar geleden na (vliegongelukje) alles kwijt en naar den haag via nachtopvang ed. sinds 1 jaar eigen woning en nu ruim 1 jaar bij PSYQ voor coache en diverse trainingen en medicatie en in tegen stelling van anderen hier heb ik wel een super goeie ervaring hiermee bij deze PSYQ wat mijn zeker heel erg goed doet zijn de trainingen die ik volg want het is nix fijner om met allemaal stuiterballen aan 1 tafel te zitten en kletsen (door elkaar heen praten van de hak op de tak en kei harde opmerkingen geven aan elkaar maar zo prettig omdat we elkaar zo goed en makkelijk begrijpen en super eerlijk tegen elkaar zijn )dat is iets wat je dus heel erg mis bij die andere 95% van de mensen.
volgens mijn dwaal ik erg af van wat ik als eerste wilde zeggen.
door een goede coache die je echt begrijp en iets wat we af en toe echt nodig hebben dat diegene heel confronterend is kan je goed je ADHD leren accepteren en er mee om leren gaan zien waar je valkuilen liggen en waar je sterke punten door traingen leer je over wat er bv in het verleden mis is gegaan en wat dat voor gevoel oproep[t en hoe je daar dan mee om moet leren gaan (G-training)
doordat ik een goede arts heb hebben we de medicatie gevonden waar ik goed op reageer met de juiste dosering waardoor ik meer rust in mijn hoofd heb en beter mijn dingen kan doen voor mijn eindelijk .
jouw vraag of eigenlijk alleen de impulsen op de rem zet nee dus
alleen doordat je rust in je hoofd heb overzie je het veel beter en heb je zelfs de tijd om eerst na te denken voordat je wat doet (ja dat is voor een ADHD-er echt appart)
moet wel zeggen dat als we als ADHD -ers bij elkaar zijn dat ik dan dus ondanks mijn wat hoge dossering medicatie ik daar dwars doorheen loop omdat dat gewoon zo lekker is om met iemand die ook ADHD heeft te praten omdat wij gewoon op een heel ander niveau discuseren en lekkere opmerkingen geven die anderen dus moeilijk begrijpen
gr arnold (ps waarschijnlijk knap chaotischgeschreven sorry maa hoop dat je het begrijp)
Dag Arnold en Hilux,
Dank jullie wel alvast voor jullie antwoord, dat is fijn. En ik als Asperger man waardeer dat zeer.
– Wat zijn jullie ervaringen met relaties/vrouwen?
– Hebben jullie last van de ADHD, is het moeilijk om je ADHD te onderdrukken (evt met medicatie dus), of gaat dat juist goed als je gek op iemand bent?
– En is je ‘rust’ dan blijvend, of gaat je nieuwe vriendin het straks merken
Ik stel mijn vraag natuurlijk nog steeds met mijn zelfde gedachtengang. Ik ben ingeruild voor iemand die ADHD heeft, en mijn Asperger was te zwaar, heeft ze onderschat. Nou wil ik idd mijn relatie terug (zeker gezien ik vermoed dat ze een midlife heeft) maar ben ook nieuwsgierig wat het gaat doen met mijn kind van 5 (die waarschijnlijk ook ASS heeft)
Rare is wel dat mijn ex totaal niet van chaos en drukte houdt, dus ik houdt mijn hart vast 😉 Maar dan ga ik misschien teveel van het standaard ADHD uit, of kan het ook meevallen?
Ik hoop op enkele antwoorden van jullie, want ik zit er behoorlijk mee dat ze zover al is met iemand anders, net nadat ze mij ‘gedumpt’ heeft (dag later lag ze daar al….;-()
Hoi Edic,
nou mijn ervaringen met vrouwen (zal ik ze allemaal opnoemen?? ik heb er nogal aardig wat gehad)
erg moeilijk om als ADH-er met niet ADHD-ers om te gaan dus zeker in een relatie vooral als je niet begrepen wordt wat er in je hoofd omgaat bv. boodschappen doen zonder lijstje (geen optie want je vergeet de helft en neem dingen mee die je al genoeg heb staan) een gesprek samen hebben (afgeleid worden door van alles en nog wat, lijkt of je niet luisterd maar omdat je wel luisterd maar je gedachte al verder zijn) afspraken maken zonder ze te noteren (die ben je dus kwijt) mijn werd gezegd dat ik geen of weinig gevoel had met de medicatie (gevoel heb ik juist giga veel maar het tonen op de juiste manier is wel eens moeilijk) mijn laatste ex vriendin zou mijn wel ff veranderen omdat ik anders ben want ik moest me maar aanpassen aan haar, nou dus niet ik heb inmiddels zoveel geleerd over mijnzelf en ADHD dat men mijn moet nemen zoals ik ben dat ben ik waard (heb nu een training over het zelfbeeld van ons zelf )
op de vraag of het moeilijk is je ADHD te onderdrukken mmmmm JA best wel maar ik heb bij een vorige training meegemaakt dat ik goed contact kreeg met een vrouw uit de groep gezellig ff kletsen wat achteraf bijna 2 uur was (schijnbaar praten ADHD-ers makkelijk) maar door mijn negatieve ervaringen uit het verleden heb ik geleerd om een muur om mijn gevoel te zetten om dus niet geraakt te worden (puur uit zelfbescherming) maar zij ging daar dus dwars doorheen en zo kwam ik er achter dat er dus ook nog normale vrouwen zijn ( heb daar een week later met haar super goed over kunnen praten heel open en eerlijk dus echt op ADHD manier en dat was echt super fijn iets wat ik bij anderen nog niet echt gehad heb, er is wel een kanttekening omdat zij helaas al een relatie heeft maar door mijn en haar openheid over gevoelens ben ik wel weer een stuk verder en beter in mijn vel komen te zitten )
chaos en drukte bij een ADHD-er ??? dat valt toch wel mee hoor (ok iet wat sarcastisch) jawel maar misschien voor jouw niet voor te stellen ik kan ook rustig tv kijken en dan stil zitten (zeker als ik het interessant of leuk vind en idd als er dan iets gevraagd wordt zit ik in die film of wat het ook is en ontgaat er idd alles wat er om me heen gebeurt en het schijnt voor niet ADHD-ers heel moeilijk te zijn om dat te begrijpen
of jouw vriendin een midlife heeft weet ik niet maar je schreef dat jouw Asperger zwaar is ik weet niet wat ik me daar mee moet voorstellen ik heb 4 jongens waarvan 1 nog niet gediagnostiseerd is de rest wel zonder heeft wel bep trekken naar autisme 1 heeft autisme en dyslectie 1 ADHD en 1 ADHD met autisme en om toendertijd deze 4 alleen op te voeden ging dus niet
kan er nu met dan 1 stuiterbal in huis wel goed mee omgaan
grt arnold
Dag Arnold,
Allereerst weer bedankt voor je antwoord, dat doet me enorm goed. Zit momenteel in zak en as, en kan wel wat informatie gebruiken over ADHD. Voor mezelf, maar ook voor mijn zoontje die erin betrokken wordt door mijn ex vriendin (mijn droomvrouw)
Je kreeg goed contact met iemand uit de groep zei je, was dat ook iemand die als bonus ADHD heeft gekregen?
Ik bedoelde met chaos en drukte niet dat ‘jullie’ nooit stil kunnen zitten. ik als Asperger-man, kan ook behoorlijk druk en chaotisch zijn. En net als Asperger is geen een Asperger hetzelfde, datzelfde geldt natuurlijk ook voor ADHD lijkt mij, iedere ADHD-er is anders.
De kenmerken zullen globaal hetzelfde zijn..
Ja, mijn vriendin vond de Asperger te zwaar, het was voor haar een te grote belasting. Ze ‘dacht’ overal het initiatief toe te moeten nemen (onzin) en bepaalde signalen ontving ik niet, hetgeen haar enorm kwetste. Ik dacht dacht dat het ook wel meeviel, niemand is perfect he?!
En dan nu heeft die nieuwe ADHD (twee oudere kinderen 10/15) en ons zoontje van 5 dus. Ik heb een duidelijke mening over deze nieuwe relatie van haar (de midlife wordt steeds duidelijker, maar zie je dat als persoon zelf ook als het je overkomt?!??)
Wat is de kans dat zoiets ‘stand’ houdt, ze heeft mij gedumpt en lag direct daarna naast hem in bed. Ze belaste mijn zoon er al vrij snel mee, en zij is schijnbaar gelukkig. We hebben nog niks afgehandeld, maar zij doet maar… En ik voel zeker dat zij mijn soulmate is en er nu dus dingen fout gaan. Daarom was ook mijn allereerste vraag. Kan je je drukte/chaos/energie gedurende een periode (verliefdheid, of enkele dagen per week) onderdrukken????
Ik heb sterk het idee dat zij nu een fout maakt, zeker gezien ik haar al heel lang ken, en dus weet dat ze niet tegen drukte, rommel en chaos kan.. Maar mijn ex heeft ‘niks’, en is wel vrij impulsief.. Dus weet niet zo goed wat ik van deze relatie moet denken.
Ze is in elk geval bezig om alles in no-time bij ons kapot te maken voor ‘hem’…… En ik snap het helemaal niet van haar, ken haar zo goed.
Wat denken jullie?
Hoi Edic,
de vrouw waar ik zo fijn contact mee kreeg bij de training behoord idd. gelukkig bij de 5% van de mensen die zich gelukkig mogen prijzen en ADHD hebben, druk en chaotisch???? nee toch (klein beetje sarcastisch) bij vrouwen zit het eigenlijk meer in hun hoofd zij heeft bv. heel veel moeite met plannen en op tijd komen iets wat ik zelf heel erg goed herken vanuit het verleden ik ben tot voor mijn vliegongelukje altijd zelfstandig ondernemer geweest en stond 5 dagen per week op de markt en werkte dan makkelijk 70 uur per week, voordeel als je zoveel energie heb die toch nooit op raakt alleen had ik heel veel moeite met het plannen naar groothandels vanwege de reistijd ik woonde toen in zoetermeer en moest dan naar rotterdam en amsterdam en tussendoor een bespreking bij jeugdzorg bv in zoetermeer dan gebeurde het regelmatig dat ik nog in amsterdam zat terwijl ik 15 min. later een afspraak had staan
gelukkig heb ik door de medicatie en trainingen mijn tijdsbesef en planning geleerd (echt ideaal een agenda altijd bij me met een pen en schrijf alles op) reistijd plan ik nu heel erg goed zodat ik nooit meer te laat komt en ik moet je zeggen dat doet me zelf heel erg goed ook mede omdat je dan ook complimenten krijg
op de vraag kan je dit alles onderdrukken, uit ervaring (omdat mijn laatste ex het beter vond dat ik zonder medicatie was vanwege mijn gevoellens ,iets wat totaal niet klopt omdat onze gevoelens juist veel heftiger zijn) dat kan wel ff maar je houd een sneltrein ook niet tegen dus op een geven moment komt heus zijn werkelijke gedrag naar boven
aangezien wij ADHD-ers best wel sarcastisch kunnen zijn kan ik natuurlijk zeggen als jouw ex niets heeft wat moet je er dan mee maar ik begrijp wat je bedoeld maar je geeft wel aan dat ze vrij impulsief is en ik denk dat dat in dit geval heel erg meespeeld
het schijnt zo te zijn dat ADHD-ers ook vrij impulsief zijn (ik natuurlijk niet ik zit nog in een ontkenningsfase daarvoor) haha
ok ik probeer serieus te zijn (humor is voor ons heel erg belangrijk nl.) door de medicatie ed. heb ik gelukkig ook geleerd om eerst na te denken om dingen te doen want wij staan er echt om bekend eerst doen of zeggen en daarna denken
en om eerlijk te zijn vanwege jouw vraag wat denken jullie er over vind ik giga moeilijk zeker omdat jouw ex niks heeft en mijn ervaringen met vrouwen die niks hebben eigenlijk niet echt goed zijn gegaan en door mijn ervaring bij de trainingen bij PSYQ heb ervaren dat vrouwen met ADHD echt super zijn, eerlijkheid naar elkaar toe, van de hak op de tak praten maar vooral geen etiketjes ophangen omdat er wederzijds begrip is omdat je eigenlijk in een spiegel kijkt en je elkaar zo goed begrijpt
ik kan alleen zeggen kijk goed hoe het zich ontwikkeld maar denk ook heel erg goed na wat en hoe je het verder wil (ik vind nl. zelf het stukje vertrouwen zo erg belangrijk omdat ik daar al een paar keer dus mee op mijn bek ben gegaan en dus een muur heb opgebouwd)
grt arnold
Arnold,
Toch bedankt weer voor je antwoord, super dat je toch wel zo met me meeleeft. De situatie is echt enorm zwaar voor mij (en dan speelt de asperger ook nog eens extra mee, die het gevoel versterkt)
Je zegt dus ook dat je het een tijdlang kan ‘onderdrukken’, maar dat je uiteindelijk een sneltrein niet kan tegenhouden.
Ja, mijn ex was nooit impulsief, maar dit heeft ze heel erg impulsief besloten (vandaar dat ik het zo noemde, in onze bijna 8 jaar heeft ze altijd alles overdacht, niks ging impulsief, vandaar nu dus mijn verwondering, het lijkt wel alsof ze met haar k.t denkt,….) Mijn ex heeft idd helemaal geen ervaringen met ADHD verder, ze noemt het ‘het is ook maar een labeltje’.
En ik weet wat ik van de situatie denk en vind, en ik herken haar totaal niet. Vandaar dat ik ook denk dat ze nu door de verliefdheid een grote fout maakt. Ze heeft mij tijdens de relatie met die roze bril vergeleken. En alles wat mooi aan me was, was er nog. Maar die enkele mindere dingen werden uitvergroot en vergeleken met die roze bril….
Mijn soulmate is verdwaald, ik weet het zeker…. Maar hoe krijg ik haar wakker. Wanneer ziet ze in dat ze een fout aan het maken is. Ik hoop dat die man, zijn ADHD ook gewoon zijn ADHD laat zijn, en dan moet mijn ex maar bepalen of ze de drukte, chaos, hektiek en de 2 bonuskinderen aankan….
in die bijna 8 jaar dat wij met elkaar waren, kon ze er niet goed tegen. Liep ze bij familiefeestjes weg van de drukke kinderen….
Hoi Lydia,
dat heb je netjes verwoord en echt wat een herkenning
ik vind het trouwens super dat jij ook schrijf van voor mijn niet iemand zonder ADHD want ik weet hoe dat dan eindigd, net alsaof ik me zelf hoor !!
grt Arnold
Hoi Arnold,
Ja wij zijn in veel opzichten hetzelfde en hebben dezelfde redenering en ervaring.
Ik vind het zelf gewoon wel prettig om me te kunnen uiten zonder teveel moeite en ik toch begrepen wordt…heerlijk gewoon!!!
Groetjes Lydia
Ps. heb hetzelfde met jouw berichtjes, heel herkenbaar 😉
Nou…..
Ik moet eerlijk toegeven dat ik blij ben dat mijn vriendin geen adhd heeft.
Al lijkt het af en toe dat zij chaotischer is dan ikzelf.
Het zal wel door mijn trainigen komen denk ik.
Door jou verhaal ben ik wel een beetje bang geworden omdat wij nu een rekatie hebben van 15 jaar en zelden echte ruzie hebben en soulmates zijn.
Toch praten we wel veel en zegt ze ook dat het af en toe zwaar valt maar dat ze mij ook dankbaar is dat ik haar ook accepteer hoe ze is (veel lichamelijke problemen) al voelt het voor mij niey zo.
Ik hoop nu heel erg dat mijn vruendin haar midlife al voorbij is al gekoof ik niet dat zij het type is dat vreemd gaat ( maar dat dacht jij ook van jou soulmate)
Nou ja….. Niets valt te voorspellen….. Zelf het weer meestal niet.
Gr luc(hilux)
He Hilux,
Alles wat ik wilde weten was om meer informatie voor mezelf te verkrijgen. Ik wilde je ‘niet een beetje bang’ maken hoor. Ik weet ook zeker dat mijn ex mijn soulmate is, ze is nu verdwaald. Helaas, ik moet haar dit pad laten afgaan/bewandelen, maar dat is heel erg moeilijk, omdat ik zie dat ze een fout maakt. Ook mijn zoontje betrekt ze er helemaal in…. En dat doet me ook heel erg veel zeer. Mijn zoon zegt: Ik wil hem nooit meer zien, maar daar heeft ze dus geen boodschap aan, en doet het toch…
Wij hadden in de relatie nooit ruzie (heb ik ook zo’n hekel aan, ruzie vermijd ik altijd) en ik had ook echt goed het idee dat wij perfect communiceerden. De huilmomenten en de lachmomenten hadden we, en heel veel lol en alle activiteitn klopte. Ik heb helaas niet al ‘haar signalen’ gezien, maar dan praat je over dingen die goed oplosbaar zijn/waren. De verliefdheid van haar, heeft alles doen verblinden bij haar. Alles bij hem was top, en bij mij zag ze opeens alleen maar ‘beren op de weg’… Heel erg triest en pijnl;ijk, omdat ze dus in 8 jaar niets heeft laten blijken. En dan nu gaat ze met iemand die dus ADHD heeft, en ik weet niet of dit de rust is die ze zoekt. Nu is het de roze bril, dat zei Lydia goed, maar wat als die bril afgaat en alles weer ‘normaal’ wordt, is het dan ook nog allemaal zo mooi. Of gaat ze het kan missen wat ze met mij had (echt niemand had dit ooit van haar verwacht)
Ze heeft idd de midlife, alleen weet ze het zelf niet. Ze handelt er compleet naar… Ik weet niet hoe en of ik het haar kan zeggen. Want ze neemt momenteel alleen maar dingen aan van die ‘ander’…
Helaas geloofde ik ook echt in mijn meisje, en ik geloofde ook er niet in dat ze vreemd zou gaan, dat heet vertrouwen hebben in!! Maar helaas – werd mijn soulmate – verliefd, op een ‘gevoel’ dat ze die avond kreeg. En ze heeft er alles naar vergeleken. De realiteit is ver te zoeken. Want als je na 8 jaar, binnen 3 weken al je nieuwe vriend voorstelt aan je ouders en daarvoor al je zoontje hebt meegenomen naar hem, zonder mijn medeweten! Dan ben je wel heel erg ‘roze brillig’ bezig
Maar Luc, als jij je lekker voelt bij je vriendin, is dat fijn. Praten en ‘sprankelen’ naar elkaar, is heel belangrijk! Geniet in elk geval van elkaar
Hai Lydia,
ja ik vind het echt heerlijk zo ik heb toen tegen die mede cuscist (van de trainingen) ook gezegd dat ik het zo fijn vind om met normale mensen (met ADHD natuurlijk) te praten en er door haar eigenlijk achter ben gekomen dat er dus dan ook gelukkig normale vrouwen zijn waar ik dus wel mee om kan gaan
want eigenlijk voor het eerst kon ik eerlijk en oprecht vertellen wat ik voor haar voelde zonder dat ik daar op afgerekend werd ok wel jammer dat zij al een relatie heeft dus dat is wel heel erg jammer maar zij waardeerde mijn eerlijkheid en het feit dat ik zo reageerde van jij heb een relatie dus daar ga ik niet tussen zitten (iets wat ik door mijn heerlijke ervaringen uit het verleden wel heb geleerd ik heb nl. een vriendinnetje gehad die getrouwd was allemaal heel complex maar wel een ervaring waar ik weer wat van geleerd heb)
ik ben heel erg blij met deze site omdat ik heel erg het contact met zg. lotgenoten mis omdat zoals jij al schreef gewoon kan praten zonder moeite
dank je wel daarvoor
grt arnold
Hoi Arnold,
Ik begin niet aan een relatie met een getrouwde man of in een relatie zittende man. Teveel ellende krijg je daarmee en teveel gezeik , dus nee echt niet, geen zin in of behoefte aan ook.
Daarbij komt ook ik ken de pijn van vreemdgangers dus nee dat zal ik een ander nooit willen en kunnen aandoen ook.
Ik zeg altijd ik wil mijn verleden vergeten maar ik wil niet vergeten tot wat hij mij gemaakt heeft, ervaringen, levenslessen, de kijk op anderen, Ik vind dit heel heel erg belangrijk, het heeft me zoveel sterker gemaakt. Ook kijk ik niet meer naar uiterlijk van de mens, maar wat er van binnen uit komt kijken. Mijn ervaring met mensen is over het algemeen erg teleurstellend. Ik betrap men zo snel op leugens, irritant gewoon! Ik krijg dan echt snel last van wantrouwen. Bleh!!
Groetjes
Lydia
Hoi Lydia,
je heb helemaal gelijk daarin ik heb daar ook van geleerd en zou dat dus echt nooit meer doen dat het toen gebeurde is fout weet ik achteraf
ik ging gewoon met haar om als een goeie vriend en wat later bleek dat haar huwlijk giga slecht ging wat ik dus nooit gezien had (hij was een soort gevoelloos ) en ik dus niet en toen gaf ze dus aan verliefd op mijn te zijn omdat ik dus het tegenover gestelde was dan hij was
lang verhaal kort: haar moeder had door dat zij meer voor mijn voelde en vond dat ze bij haar man moest blijven omdat ze daar mee getrouwd was (en het qlice omdat ik ADHD had en veel te druk was dus)
en dus hiermee niet verder gegaan en weer wat geleerd hoe stom het ook was van mijn
grt arnold
Hoi Arnold,
Weet je waar ik steeds tegenaan loop.
Wat is te druk? wat verstaan mensen onder te druk?
ik vind het nogal moeilijk te omschrijven waarin wij dan te druk zijn? Zijn we te bewegelijk? Of praten we teveel?
Te bewegelijk is niet per defenitie ADHD, kan ook stress zijn of nerveus.
Praten we teveel? kan je ook onder stress of nerveus zijn plaatsen.
waarom het plakkertje adhd?
Ach ja, Ik heb weer eens een hersenscheet hahaha
Dus niet elke ADHD-er is druk…
Wanneer krijg je eigenlijk medicatie tegen ADHD, wat moet er dan zijn.
Speelt leeftijd, geslacht een rol. Of is het gewoon ieder wordt apart beoordeeld?
Je moet een diagnose hebben van de psychiater. En daarna kijken welke medicijnen bij jou passen.
Hoi Lydia,
jij een hersenscheet nou ik ff autistisch toen ik de eerste regel van je bericht las: dacht ik dus tegen een duur of tafel aan
maar ok ff serieus dat plakkertyje komt bij de 95 % mensen vandaan die een bepaald beeld hebben van “‘normaal” en als volgens hun iemand daar niet aan voldoet geven ze dat graag een naam (stikker) en ok als ik naar mijn zelf kijk: praten kan ik heel goed en veel en zeker als ik in een gezelschap ben van lotgenoten omdat die er goed mee om kunnen gaan, maar heb gelukkig wel door als ik weer eens lekker doordraaf maar het is gewoon hoe de anderen er op reageren
ik heb eigenlijk maar 4 goeie vrienden waar ik af en toe contact mee heb dat we bij elkaar komen en die accepteren gewoon hoe ik ben en gaan daar super goed mee om en dan worden er ook geen stikkers geplakt zij vinden het gewoon heel gezellig
ik heb jaren op de markt gestaan en daar liep ik idd. ook tegen het stiker plakken aan maar heb geleerd daar mee om te gaan want ik ben wie ik ben en als mensen dat niet accepteren jammer dan voor hun
ik accepteer mensen zoals ze zijn dus verwacht ik dat ook van hun en doen ze dat niet ben ik misschien wel hard (het zwart of wit van ADHD) maar dan heb ik ook geen contact meer met diegene
want als het maar van een kant komt (wat ik met een collega van de markt heb gehad qua contact)
ik was wel goed genoeg om zijn dingen aan te horen en hem te helpen maar als ik wat wilde vertellen dan kon dat niet omdat ik zgn. te druk was
grt arnold