vlnr: Monique van Zwieten en Danitsja Koster
Foto: merlijnscharn.com
Visagie: lipsandlashes.nl
Zelf was ik er die dag ook bij en gaf workshops over ADHD & Werk. Of in mijn geval, maakte ik een Mindmap over ADHD & Werk. Superleuk! Wat heb ik een leuke en inspirerende dag gehad en veel mooie mensen ontmoet. Voor mij voelde het als een warm bad, thuiskomen in een omgeving waar ik gewoon Do kan en mag zijn en niemand me gek of raar vind. Nou ja, behalve ik zelf dan op zijn tijd. ☺ Zalig! Herkenning alom en veel verbinding.
Jee-zus, wat heb ik die middag vreselijk gelachen met een mede ADHDvrouw. Om te gieeeerrreeennnnnn gewoon. Iemand vroeg haar of ze haar sleutels had. Eeuhhh……hele tas binnenste buiten gekeerd. Alle jaszakken en openingen gevoeld. Géén sleutels. #&•☠☹• Toch zijn we naar de parkeerplaats gelopen. Want misschien lagen ze nog wel in de auto? Ik zei nog: “Ik wacht hier wel even met je spullen, kijk jij maar in de auto”
Hoor ik me daar toch ineens een oerkreet vanaf de parkeerplaats. Yeaaahhhhhhhh!!!
En ja hoor, op afstand zie ik een sleutelbos met een lang keycord eraan bungelen. Klotsende oksels had ik ervan, puur uit solidariteit. En wat mij het meest van die dag is bijgebleven. Dank voor het lachen, Arda Nieboer!
Dus dames, jullie kunnen met recht en trots terugkijken op een zeer geslaagd symposium. Ik heb ze nog wel even gevraagd wat ze het meest is bijgebleven van hun avontuur.
Monique van Zwieten: “Wat mij het meest is bijgebleven en nog steeds heel erg verbaast, is toch wel het feit dat het allemaal zo’n immens succes is geweest. De emoties bij mensen die zo gelukkig waren vanwege de herkenning. Het gevoel dat we echt iets goeds hebben gedaan. De mensen die mij vertelden dat ze het tijdens het congres zo fijn vonden, niemand keek raar naar elkaar en het praten met elkaar leek als vanzelf te gaan.
Ik denk dat het zowel voor Danitsja als voor mij zelf geldt dat we nu meer dan ooit door hebben dat we ADHDvrouw de plek moeten gaan geven die ze verdiend heeft.
En dat is er zeker geen eentje in de luwte, maar van ons mag ze verder haar nek uitsteken.”
Danitsja Koster over haar ervaringen: “Wat mij het meeste is bijgebleven is de onderlinge herkenning. Dat voelde ik zelf en heb ik van enorm veel dames gehoord, ze voelden zich zo op hun gemak en konden eindelijk echt zichzelf zijn. Dat is één van de dingen die ik enorm belangrijk vind. Toevallig had ik het er vanochtend met moeder en zus nog over dat je je als ADHD’er vaak op zeer weinig plekken zo thuis voelt om ècht jezelf te kunnen zijn. Dat gevoel heb ik bij Monique, bij de organisatie omdat het voelt als mijn ding en niet iets waar ik bij/voor werk en al helemaal bij alle vrouwen die zaterdag zo enthousiast waren.
Daarnaast realiseer ik me totaal niet dat het bijzonder is wat we hebben gedaan. Dit moest worden gedaan en wij sprongen in dat gat. Natuurlijk is het fantastisch dat het zo’n enorm succes is geworden, maar ik zie het niet als persoonlijke prestatie.”
Houd ze maar goed in de gaten deze twee kanjers, want we gaan nog veel meer van ze zien en horen! www.adhdvrouw.nl
Zo, nu weer verder met mijn website. Hij komt eraan hoor! #nogevengeduld
Warme groet!
Doriene
happy@adhdd.nl
Laat wat van je horen